ตอนที่ 207 ขบวนสินสอดร้อยลี้ (สอง)

 

 

เวลาผ่านไปไม่นาน หลานเยี่ยก็ได้ยินเสียงดนตรีที่ดังมาจากข้างนอก บรรดาบ่าวหญิงเปิดประตูใหญ่เรือนหรงอี้ออก ทำให้กลุ่มพวกเขาได้เห็นสถานการณ์ข้างนอก

 

 

พวกเขาที่เป็นบุรุษ แม้จะไม่ต้องการงานแต่งงานที่ยุ่งเหยิงเหมือนกับสตรี แต่ก็ไม่อาจละเลยเสียหน้า อีกทั้งจะต้องจัดอย่างใหญ่โต

 

 

หลานเม่ยจัดการด้านนอกเสร็จสรรพ ด้านข้างมีเกี้ยวอยู่หลังหนึ่ง มีคนแบกเกี้ยวสี่นาย ล้วนเป็นทหารพลังที่มีกำลังภายในฝีมือเยี่ยม ซึ่งสวมใส่ชุดสีแดงสดทั้งตัวเช่นเดียวกัน

 

 

เมื่อเห็นว่าถึงเวลาแล้ว อวิ๋นไหวที่อยู่ด้านข้างตะโกนให้ยกเกี้ยว หลานเม่ยเดินตามอยู่ข้างเกี้ยว ทั้งสี่คนขับพลังวิญญาณ ลอยขึ้นกลางอากาศ เกี้ยวหนึ่งหลัง คนแบกเกี้ยวสี่นาย เจ้าบ่าวหนึ่งคน ทุกอย่างเข้าที่แล้ว

 

 

ในนาทีนี้เวลานี้หลังจากที่หลานเม่ยออกเดินทางไม่นาน ก็เริ่มเห็นรูปร่างเกี้ยวอื่นอีกสี่หลัง เกี้ยวหนึ่งหลังประกอบไปด้วยคนแบกเกี้ยวสี่นาย ด้านข้างมีเจ้าบ่าวดินตาม ทำให้ท่ามกลางท้องฟ้ากลายเป็นเส้นสายทิวทัศน์ที่สวยงามเส้นหนึ่ง

 

 

เกี้ยวสี่หลังอยู่บนเส้นตรง ลอยอยู่บนท้องฟ้า เมื่อเกี้ยวของหลานเม่ยได้พบกับพวกเขานั้นทุกคนก็ต่างพูดแสดงความยินดี จากนั้นเกี้ยวทั้งสี่หลังก็เดินทางต่อไปยังทิศเหนือ เกี้ยวหนึ่งหลังไปยังทิศใต้

 

 

จากนั้นกลุ่มพลทหารและม้าก็เริ่มออกเดินทาง ทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยเกี้ยวสีแดง เกี้ยวหนึ่งขบวนบินผ่านไปไม่ขาด ขนสินสอด

 

 

ในวันนี้ทุกคนล้วนได้เห็นขบวนเกี้ยวสีแดงบนท้องฟ้า งานแต่งงานที่ครอบคลุมไปทั่วทั้งใต้หล้า ได้ถูกเปิดม่านละครขึ้นแล้ว

 

 

พวกหลานเยี่ยนั่งอยู่ภายในสวน ได้เห็นเหตุการณ์น่าประทับใจนี้เช่นเดียวกัน รอจนเกี้ยวมาถึงบ่าวหญิงก็เข้ามา ให้พวกเขาเข้าไปในห้องทั้งหมด หลังจากพวกเขาเข้าไปในห้องแล้วยังรู้สึกตื่นเต้นและดีใจไปกับฉากเหตุการณ์ที่เห็นเมื่อครู่นี้

 

 

 หลานเฟิง อวี่มั่ว ชังหลานและชิวลั่วทั้งสี่คนเข้ามายังเรือนหรงอี้ บ่าวหญิงทั้งสี่กลับขวางพวกเขาไว้ให้อยู่หน้าประตูของแต่ละห้อง

 

 

หลานเยี่ยพวกเขาอยู่ในห้องรู้สึกร้อนใจ แต่บ่าวหญิงกลับไม่ให้พวกเขาเข้ามา ในที่สุดหลังจากที่ทั้งสี่คนด้านนอกก็พูดคำมงคลจนหมด และมอบเงินพิธีจนมากพอให้กับบ่าวหญิงแล้วนั้นถึงได้ปล่อยให้พวกเขาเข้ามา

 

 

เมื่อเห็นหลานเยี่ยที่นั่งอยู่นิ่งๆ ภายในห้อง หลานเฟิงก็ยิ้มออกมา ผัดแป้งบางๆ ยิ่งทำให้งดงามมากขึ้น เดินเข้าไปอุ้มหลานเยี่ยขึ้นมา จากนั้นก็ออกไปขึ้นเกี้ยว

 

 

เจ้าบ่าวทั้งสี่คนล้วนประจำที่แล้ว หลานเยี่ยถึงได้เห็นสถานการณ์ข้างนอก เกี้ยวหลังหนึ่งอยู่ข้างหน้า ด้านหลังมีเกี้ยวอีกมากมายนับไม่ถ้วน เหมือนว่ามีความยาวร้อยลี้จริงๆ

 

 

พวกหลานเฟิงทั้งสี่คนไม่ได้เดินตามนอกเกี้ยว แต่นั่งอยู่ภายในเกี้ยวหลังหนึ่งด้วยกัน หลังจากขบวนเกี้ยวยกขึ้น พวกเขาก็ออกเดินทาง

 

 

ภายในเกี้ยวหลานเฟิงกุมมือหลานเยี่ยเอาไว้ แม้ทั้งสองคนจะกลายเป็นคู่สามีสามีที่ครองคู่กันมานานแล้ว แต่หลานเยี่ยก็ยังคงตื่นเต้น ผ่านไปไม่นานหลานเยี่ยก็สงบลง หลานเฟิงเปิดม่านเกี้ยวออก

 

 

หลานเยี่ยถึงได้เห็นว่าแท้จริงแล้วพวกเขาไม่ได้มุ่งหน้าทิศใต้ไปยังตระกูลหลาน แต่มุ่งหน้าไปทิศเหนือ นี่ต้องการเดินทางจากเขาเทียนปี้ไปยังราชสำนัก แล้วไปถึงตระกูลเยี่ย สุดท้ายก็กลับไปยังตระกูลหลาน เช่นนี้ก็ไปทั่วทั้งใต้หล้าแล้ว

 

 

เกี้ยวสี่หลังที่แต่เดิมอยู่ข้างหลัง กลายเป็นสามหลัง แท้จริงแล้วเป็นอวี่มั่วพาเทียนซีมุ่งหน้าไปยังทิศใต้ ครบรอบเช่นเดียวกัน

 

 

ไม่เพียงเท่านั้น หลานเยี่ยยังเห็น นอกจากขบวนสินสอดร้อยลี้บนฟ้าแล้ว ทั่วทั้งใต้หล้าทุกบริเวณที่ต้องผ่านก็เต็มไปด้วยสีแดงเฉลิมฉลองทั้งสิ้น ทั่วทั้งใต้หล้าล้วนเป็นพยานงานแต่งของพวกเขา

 

 

ล้วนเป็นคนแบกเกี้ยวยอดฝีมือ ฉะนั้นในเวลาหนึ่งวันก็มาถึงตระกูลหลานแล้ว หลังจากมาถึงตระกูลหลาน หลานเม่ยก็กลับไปแล้ว ตอนที่อยู่ระหว่างทางยังเห็นเกี้ยวของเขา เขาไม่ได้นั่งอยู่ภายในเกี้ยว แต่เดินตามอยู่ข้างนอก

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 208 ขบวนสินสอดร้อยลี้ (สาม) 

 

 

เมื่อมาถึงตระกูลหลาน นอกจากหลานเฟิงพาหลานเยี่ยไปยังเขาหลานวั่งแล้วนั้น คนที่เหลือล้วนไปยังสถานที่ของแต่ละคน พวกเขาล้วนมีบ้านของตนเอง ล้วนมีรังเล็กอันแสนมีความสุขของตน

 

 

เมื่อมาถึงที่หลานเยี่ยปล่อยหลานเยี่ยลง จากนั้นก็ดึงมือของเขาไปยังเรือนชิงหรง หลานชิงกำลังนั่งรอพวกเขาที่โถงหลักมานาน

 

 

เมื่อมาถึงแล้ว หลานเยี่ยก็รู้แล้วว่าต่อจากนี้จะต้องทำอย่างไร ทั้งสองคนคุกเข่าหันไปยังหลานชิง ด้านข้างมีเจียงหลิงคอยดำเนินพิธี หลังจากน้อมคำรับหลานชิงสามครั้งแล้ว หลานชิงก็ประคองให้พวกเขาลุกขึ้น

 

 

“นับแต่จากนี้ไป พวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว” หลานชิงพูด สำหรับเรื่องที่หลานเฟิงเป็นผู้ชาย เขาไม่เคยเก็บมาคิดใส่ใจเลยแม้แต่น้อย เพราะตั้งแต่ตอนนั้นที่ทำเพื่อหลานเยี่ยที่หลุดการควบคุมเขาก็รู้ว่าจะต้องมีเช่นนี้สักวัน

 

 

เขาเองก็เริ่มคอยคาดหวัง หวังว่าให้วันนี้มาถึงโดยเร็ว เมื่อวันนี้มาถึงแล้วหลานชิงถึงได้สัมผัสความยินดีอย่างไม่มีที่เปรียบได้อย่างแท้จริง ออกมาจากในใจ

 

 

หลังจากกราบสามครั้งคำนับเก้าครั้งสิ้นสุดลงแล้ว หลานเฟิงพาหลานเยี่ยไปยังหอเย่ว์เยี่ย สิ่งที่หลานเยี่ยเห็นในหอเย่ว์เยี่ยนอกจากสีแดงเฉลิมฉลองแล้ว การตกแต่งจัดวางก็เปลี่ยนแปลงไปมากมาย กลายเป็นเหมือนบ้านมากยิ่งขึ้น บ้านที่ถือเป็นของเขาและหลานเฟิง

 

 

หลังจากไปรอบใต้หล้าหนึ่งรอบก็เป็นเวลาหัวค่ำแล้ว ทั่วทั้งเขาหลานวั่งล้วนครึกครื้นสนุกสนาน คนทั้งตระกูลล้วนออกมาเฉลิมฉลองด้วยกันทั้งสิ้น ทุกบริเวณในตระกูลหลานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ทุกบ้านเต็มไปด้วยอาหารอร่อยเต็มโต๊ะ เหล้าดีเต็มโต๊ะ ฉลองเรื่องมงคลในตระกูลหลาน ฉลองเรื่องมงคลในใต้หล้า

 

 

หลานเฟิงพาหลานเยี่ยไปยังห้องนอน ขาดพิธีเปิดผ้าคลุมหน้าไปหนึ่งขั้นตอน แต่ก็ไม่ขาดอย่างอื่นอีก ภายในห้องเป็นสีแดงสด ยิ่งทำให้หลานเยี่ยมีความสุขมากขึ้น

 

 

บนโต๊ะมีอาหารอยู่สองสามจาน เหล้าสองแก้ว หลานเฟิงให้หลานเยี่ยนั่งลงข้างโต๊ะ ส่งเหล้าให้เขาแก้วหนึ่ง จากนั้นตนเองก็หยิบอีกแก้วขึ้นมา ทั้งสองคนชนแก้ว จากนั้นแขนก็คล้องประสานกัน ดื่มเหล้าแลกแก้วสุรา

 

 

“หลานเยี่ย เวลาทั้งชีวิต เจ้ายินยอมใช้ไปกับข้าหรือไม่”

 

 

“หลานเฟิง ข้าเองก็มีทั้งชีวิต อยากจะมีเจ้าในทุกวัน”

 

 

ทั้งสองคนยิ้มออกมา แล้วค่อยๆ จุมพิตกัน ครู่หนึ่งก็แยกออก

 

 

“พวกเราออกไปทานข้าว ค่อยกลับมาต่อดีหรือไม่” หลานเฟิงพูดกับหลานเยี่ย

 

 

“ดี”

 

 

ทั้งสองคนเดินจับมือออกไป คนที่กินข้าวอยู่หลีกทางให้สองที่กับพวกเขาโดยทันที

 

 

“มาๆๆ เจ้าสองคนนั่งตรงนี่” เจียงหลิงดึงให้พวกเขานั่งลงบนโต๊ะอย่างกระตือรือร้นอย่างไม่มีที่เปรียบ จากนั้นก็รินเหล้าให้พวกเขาทั้งสอง

 

 

“วันนี้พวกเจ้าทั้งสองจะต้องดื่มให้สนุก ถ้าดื่มแล้วยังไม่พอใจ ก็จะไม่ให้พวกเจ้ากลับไป” เจียงหลิงพูด

 

 

“ใช่ ไม่ให้กลับไป” คนอื่นๆ ก็เริ่มร่วมวงด้วย

 

 

“นี่ไม่ถูกแล้ว ไม่ให้กลับไป ทั้งสองคนจะสนิทสนมกันได้อย่างไรใช่หรือไม่” หลานอีวันนี้ก็มาร่วมวงสนุกด้วย

 

 

“เจ้าเป็นหญิงสาวยังไม่ออกเรือนยังรู้เรื่องสนิทสนม อายบ้างหรือไม่ เจ้าเองก็หาคนมาแต่งงานได้แล้ว” คนด้านล่างเอ่ยแซวหลานอี

 

 

“วันนี้ข้าไม่ใช่ตัวเอก พวกเจ้ารีบให้พวกเขาทั้งสองดื่มเร็ว”

 

 

วันนี้ไม่มีความแตกต่างทางชนชั้น แต่เดิมเรื่องพวกนี้ในตระกูลหลานก็ไม่ได้สำคัญ วันนี้ทุกคนล้วนดื่มเหล้าด้วยความยินดี หลานเฟิงช่วยปัดเหล้าให้หลานเยี่ยไม่น้อย

 

 

ดื่มกันค่อนคืน คนทั้งห้องล้วนนอนราบลง หลานเฟิงเองก็เริ่มเมาเล็กน้อย หลานเยี่ยพาเขากลับห้อง

 

 

เจียงหลิงยังคงพูดพึมพำดื่มเหล้าต่อไป ฤทธิ์เหล้าแรงอย่างมาก ทำให้เมื่อหลานเฟิงโดนเข้าไป เมื่อกลับไปแล้วก็จับหลานเยี่ยทุ่มล้มลงไป