ตอนที่ 93 หายตัว

 

 

คืนนั้นหลานเม่ยไม่ได้อยู่พักที่นั่น เขากลับไป แต่วันรุ่งขึ้นก็ไปตีนเขาเขาหลานวั่งอีกครั้ง เมื่อวานคนที่กลับมาจากชายแดนซีเชวียพูดว่าหลานเฟิงออกจากซีเชวียไปแล้ว บอกว่าไปเขาเทียนปี้

 

 

“คุณชายหลานท่านมาแล้วหรือ?”

 

 

อวิ๋นหรูยังคงเหมือนเดิม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

 

 

“คุณหนูอวิ๋น ท่านทราบว่าท่านประมุขและหลานเฟิงไปที่ไหน?” หลานเม่ยดูท่าทางร้อนใจนัก

 

 

“ท่านพี่และหลานเฟิงหรือ? ข้าไม่รู้ ตอนแรกท่านพี่เองก็หายออกจากเขาเทียนปี้ไปอย่างไร้ร่องรอย วันนั้นข้ากลับไปจากตระกูลหลาน แม่ทัพอวิ๋นบอกข้าว่าหลานเฟิงไปที่เขาเทียนปี้ บอกว่าไปหาท่านพี่ แต่ไม่พบ หลังจากนั้นก็จากไป ไม่มีข่าวให้ได้ยินอีก ตอนแรกข้าคิดว่าพวกเขากลับมาตระกูลหลานเสียอีก”

 

 

“พวกเขาไม่ได้กลับมาตระกูลหลาน ตอนนี้ไม่รู้ไปที่ใด”

 

 

“ท่านเทพธิดาศักดิ์สิทธิ์ แม่ทัพอวิ๋นส่งจดหมายถึงท่าน”

 

 

ตอนที่กำลังพูดคุยอยู่นั่นเอง ทหารนายหนึ่งก็ควบม้าวิ่งมา ส่งจดหมายให้อวิ๋นหรู อวิ๋นหรูรีบเปิดจดหมายออกดู

 

 

ไม่นานสีหน้าของอวิ๋นหรูก็กลายเป็นไม่น่ามองถึงขั้นสุด

 

 

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ?”

 

 

“แม่ทัพอวิ๋นบอกว่า วันนี้ตอนที่เขาไปตรวจสอบอุโมงค์ลับพบว่าทหารที่เฝ้าอยู่ตรงนั้นถูกคนฆ่าหมดแล้ว อาจจะมีคนบุกเข้ามาในเขาเทียนปี้อีกครั้ง เขาค้นหาพื้นที่ที่เป็นไปได้ทุกแห่งแต่ก็หาไม่พบ คิดว่าอาจจะบรรลุจุดประสงค์แล้วจากไปแล้ว”

 

 

“เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของท่านประมุขหรือไม่”

 

 

“เช่นนั้นจะทำเช่นไรดี?”

 

 

“คุณหนูอวิ๋นไม่ต้องร้อนใจไป ท่านประมุขมีเส้นสายอยู่ทุกที่ ข้าจะให้พวกเขาช่วยตาหา หากมีข่าวอะไรจะมาแจ้งท่าน คุณหนูอวิ๋นจัดการเรื่องที่นี่เสร็จแล้วก็กลับไปเขาเทียนปี้วางแผนบูรณะได้ ที่นี่ข้าจะช่วยท่านเอง อีกอย่างเรื่องอุโมงค์ลับก็ต้องคิดถึงการปิดผนึกใหม่อีกครั้งได้แล้ว”

 

 

“อืม เช่นนั้นต้องลำบากท่านแล้ว ข้าจะรีบกลับไปยังเขาเทียนปี้”

 

 

หลังจากหลานเม่ยออกจากตีนเขาเขาหลานวั่งแล้วนั้นก็มุ่งหน้าตรงไปที่เมืองหลวงทันที ท่านประมุขจะไปที่ครองจันทร์หรือไม่ แต่เขาจะปล่อยตระกูลหลานทิ้งไว้ไม่สนใจอย่างนั้นหรือ

 

 

หลังจากมาถึงเมืองหลวง หลานเม่ยตรงไปยังหอเมฆาคลาย อวี่มั่วและเทียนซีออกมารับเขา

 

 

“เรื่องก็เป็นเช่นนี้ ขอร้องพวกท่านช่วยตามหาท่านประมุขหลานด้วยเถิด”

 

 

“จู่จื๋อซือไม่ต้องมากพิธีไป หลานเยี่ยเป็นเพื่อนที่ดีของเรา ทำเรื่องเท่านี้ถือว่าเป็นเรื่องสมควร ท่านวางใจเถิด หากมีข่าวคราวอะไรจะต้องแจ้งท่านในทันทีเป็นแน่”

 

 

“ขอบคุณ!”

 

 

หลังจากหลานเม่ยจากไป อวี่มั่วและเทียนซีก็พูดคุยกันขึ้นมา

 

 

“เจ้าว่าหลานเยี่ยจะไปไหน?”

 

 

“ถูกตระกูลเยี่ยจับตัวไปหรือไม่…” เทียนซีไม่ได้พูดต่อ หากเป็นเช่นนี้จริงก็อันตรายเกินไปแล้ว

 

 

แม้ชิวหลีจะตายไปแล้ว แต่คนที่อยากได้มุกหลิววั่งมีอยู่มากมาย ตอนนี้หลานเยี่ยและหลานเฟิงหายตัวไปพร้อมกัน ยากที่จะไม่ทำให้คนนึกสงสัย

 

 

“พลังของหลานเยี่ยแข็งแกร่งถึงเพียงนั้น หลานเฟิงก็ไม่ได้อ่อนแอ จะถูกจับไปง่ายๆ เช่นนี้หรือ?”

 

 

“พูดยาก ใครจะรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามใช้แผนร้ายอย่างหรือ”

 

 

“จะว่าไปช่วงนี้ก็ไม่ได้เจอมู่หลีเลย”

 

 

“เขามักจะผีเข้าผีออก ไม่เจอหน้าก็ไม่แปลก พวกเราเองก็ไม่รู้ว่าเขาพักที่ไหนกันแน่ ไม่มีวิธีติดต่อเขา ก่อนหน้านี้ขอแค่เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับหลานเยี่ยเขาจะต้องปรากฏตัวขึ้นในทันที คราวนี้ไม่โผล่หน้ามาท่าทางสถานการณ์จะไม่ค่อยน่าชมเท่าไร”

 

 

“ต้องให้คนของครองจันทร์ลงมือหรือไม่ เช่นนี้จะเร็วนี้อีกหน่อย อาศัยเพียงแค่กำลังของเราเกรงว่าจะไม่เป็นตามใจนึก”

 

 

“อืม ย่อมได้”

 

 

“เช่นนั้นพวกเราไปที่ครองจันทร์สักครั้ง” อวี่มั่วหยิบเอาป้ายคำสั่งออกมาจากลิ้นชักภายในโต๊ะ สั่งงานพร้อมกับเทียนซีอยู่ครู่หนึ่งก็ออกเดินทาง

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 94 ครองจันทร์

 

 

ครองจันทร์คือกลุ่มองค์กรที่หลานเยี่ยจัดตั้งขึ้นด้วยความนึกสนุกตอนที่หนีมาเมืองหลวง

 

 

แม้จะเกิดขึ้นเพราะความสนุกเพียงชั่วครู่ แค่ก็ทำให้เขาบริหารขึ้นมาอย่างเป็นรูปเป็นร่าง คนภายในครองจันทร์ล้วนเป็นเด็กกำพร้าที่เมืองหลวงเก็บมาหรือเป็นคนไร้บ้านให้กลับ ภายในช่วงเวลานั้นหลานเยี่ยสอนวิชากำลังให้พวกเขาด้วยตนเอง ได้ใช้ชีวิตอยู่กับเด็กๆ เหล่านี้ก็มีความสุขเป็นอย่างมาก

 

 

คนภายในครองจันทร์นั้นแบ่งออกเป็นหลายส่วน ที่สำคัญที่สุดก็คือครอบครองข่าวสารของทุกพื้นที่รวมไปถึงอบรมฝึกสอนฆาตกรระดับสูงสุดกลุ่มหนึ่ง เพื่อเตรียมไว้ในยามที่ต้องการ แล้วยังมีส่วนที่จัดตั้งขึ้นสำหรับรับเก็บเด็กกำพร้าเป็นการเฉพาะ บางทีอาจเป็นเพราะว่าหลานเยี่ยมักจะเก็บเด็กกำพร้าอยู่บ่อยครั้งจึงทำให้หลานเยี่ยใส่ใจงานนี้เป็นอย่างมาก

 

 

ตอนแรกหลังจากที่หลานเยี่ยถูกหลานชิงจับตัวกลับไปแล้วนั้นได้ให้หลานเฟิงมอบครองจันทร์ให้อวี่มั่วช่วยดูแล และกำชับเขาว่าจะต้องดูแลเด็กเหล่านั้นให้ดี หลายปีมานี้ครองจันทร์เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว กลายเป็นคนสัดส่วนที่แน่นอน ตอนแรกครองจันทร์ไม่มีแหล่งที่มาของเศรษฐกิจ อวี่มั่วได้ลงทุนร้านค้าสองสามร้านภายในเมืองหลวง กิจการถือว่าโด่งดัง ยิ่งบวกกับหอเมฆาคลาย การสนับสนุนครองจันทร์นั้นถือว่าเหลือเฟือ

 

 

เพราะเรื่องนี้ทำให้หลังจากนั้นหลานเยี่ยขอบคุณเขาอยู่บ่อยครั้ง

 

 

ที่ตั้งของครองจันทร์นั้นลึกลับเป็นอย่างมาก สถานที่แห่งนี้อวี่มั่วเป็นคนเลือกมา สถานที่ตั้งอยู่กลางป่าเขา ด้านหลังมีภูเขาติดกับสายน้ำ ได้เปรียบทางภูมิประเทศอย่างมาก ครั้งนี้ที่มาทำให้อวี่มั่วรู้สึกถึงหมู่บ้านกลางหุบเขา

 

 

อวี่มั่วและเทียนซีมาบริเวณบริเวณอาณาเขตของครองจันทร์ ทันใดนั้นก็มีคนออกมาขวางพวกเขาไว้ แม้อวี่มั่วจะช่วยดูแลครองจันทร์แทนแต่สำหรับพวกเขาแล้วพวกเขายอมรับเพียงสองอย่างเท่านั้น หนึ่งคือหลานเยี่ย และอีกหนึ่งคือป้ายครองจันทร์

 

 

อวี่มั่วหยิบป้ายครองจันทร์ออกมา หลังจากคนเหล่านั้นดูแล้วถึงปล่อยพวกเขาเข้าไป

 

 

ภายในครองจันทร์ถูกหลานเยี่ยตกแต่งเหมือนกับเขาหลานวั่ง หอคอยตึกสูงแสนประณีตหลากประเภท แล้วยังมีต้นไม้ใบหญ้านานาชนิด เหมือนกับดินแดนในอุดมคติอย่างไรอย่างนั้น

 

 

ที่นี่สามารถเห็นเด็กที่กำลังหยอกล้อเล่นสนุก เด็กหนุ่มเด็กสาวที่กำลังฝึกวิชา พ่อแม่ที่เต็มด้วยเมตตาและผู้เฒ่าที่เป็นมิตร โดยสรุปแล้วที่นี่ก็เหมือนกับครอบครัวใหญ่ที่เต็มไปด้วยความสุข

 

 

อวี่มั่วและเทียนซีเดินไปถึงโถงประชุมของครองจันทร์ ในนั้นปกแล้วจะมีคนเฝ้าอยู่เป็นประจำ อวี่มั่วนำเอาป้ายครองจันทร์ออกมาแล้วจึงเดินเข้าไป

 

 

“เรียกพบบุคคลชั้นสูงทั้งหมดของครองจันทร์ มีเรื่องสำคัญต้องปรึกษา”

 

 

“ขอรับ” คนที่เฝ้าอยู่ตรงนั้นหลังจากรับป้ายคำสั่งไปก็รีบดำเนินการในทันที

 

 

ไม่นานบุคคลชั้นสูงทั้งหมดของครองจันทร์ก็มาถึง เห็นคนที่นั่งอยู่ด้านบนคืออวี่มั่วก็ไม่ได้ตกใจเท่าไรนัก

 

 

ตั้งแต่หลายปีก่อนหน้านี้ท่านหัวหน้าก็ไม่ค่อยมาเท่าไรนัก คนที่มามีเพียงนายท่านคนนี้

 

 

“ไม่ทราบว่านายท่านมาครั้งนี้ด้วยเรื่องอันใดหรือ”

 

 

“หลายวันก่อนนี้จู่ๆ ท่านหัวหน้าก็ไร้ซึ่งข่าวสาร หาตัวไม่พบ แม้ก่อนหน้านี้จะเคยเกิดเรื่องเช่นนี้บ้างแต่องครักษ์ของท่านหัวหน้าล้วนสามารถติดต่อได้ แต่ครั้งนี้ท่านหัวหน้าและองครักษ์หลานเฟิงหายตัวไปพร้อมกัน เหมือนกับถูกใครลักพาตัวไป

 

 

คิดว่าทุกคนคงรู้ดี ท่านหัวหน้าและองครักษ์ของเขามีของวิเศษอยู่ติดกาย คนที่ต้องการครอบครองนั้นมีจนนับไม่ถ้วน ข้าสงสัยว่าครั้งนี้ท่านหัวหน้าตกอยู่ในอันตรายแล้ว” อวี่มั่วพูดจบ คนที่อยู่ด้านล่างก็ปรึกษาหารือกัน

 

 

“พลังของท่านหัวหน้าเยี่ยมยอดถึงเพียงนั้น ทำไมถึงยังถูกคนลักพาตัวเล่าขอรับ”

 

 

“พลังของท่านหัวหน้าเยี่ยมยอด แต่ใจคนนั้นน่ากลัว ไม่ว่าวิธีใดก็คิดได้ทั้งนั้น จะมีพลังสูงมากเพียงใดก็ไม่อาจป้องกันได้ทั้งหมด ดังนั้นทุกท่าน ข้าหวังว่าสามารถแบ่งคนที่สามารถแบ่งได้ของครองจันทร์ออกตามหาท่านหัวหน้าเต็มกำลัง”

 

 

“ในเมื่อนายท่านออกคำสั่ง พวกข้าจะต้องพยายามตามหานายท่านสุดความสามารถ คิดถึงตอนนั้นหากไม่มีท่านหัวหน้าก็คงไม่มีพวกเราในตอนนี้”