ไท่ซ่างหวงอุ้มเซเว่นอัพกับโค้กขึ้นมา “ในเมื่อมีใจตรงกัน เช่นนั้นก็จัดการให้เสร็จสิ้นเถอะ หลังจากนี้ข้าจะไปคุยกับฮ่องเต้ให้ การแต่งงานของคู่นี้ควรให้ความใส่ใจเป็นพิเศษ เร็วขึ้นสักหน่อยถึงจะดี”

“เช่นนั้นก็ดีเลยเพคะ หลังจากนี้ข้าจะไปถามแม่ทัพหลอ”

แม่ทัพหลอเป็นตาของอ๋องชุน เรื่องนี้จึงควรถามความเห็นของผู้ใหญ่ในบ้านเขาสักหน่อย

ทางหวงกุ้ยเฟยส่งคนมาเชิญหยวนชิงหลิง บอกว่าช่วงนี้หวงกุ้ยเฟยร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง หายากที่นางจะเข้าวังมาได้ จึงอยากเชิญนางช่วยไปตรวจดูอาการให้สักครั้ง

หยวนชิงหลิงไม่รู้เลยว่าหวงกุ้ยเฟยป่วย จึงอดรู้สึกผิดในใจไม่ได้ เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้เข้าวังมาน้อมทักทายมานานขนาดไหนแล้ว

เด็ก ๆ ทั้งห้าคนถูกฝากไว้ในตำหนักฉินคุน ส่วนหยวนชิงหลิงก็ตามข้าหลวงในวังไป

เจ็ดแปดวันแรกนางแค่เริ่มไอ แต่เมื่อไอติด ๆ กันนานเข้าก็เริ่มเห็นเลือด นางกลัวว่าจะเป็นวัณโรค พอให้หมอหลวงตรวจรักษาแล้ว วินิจฉัยออกมาว่าไม่ใช่ บอกว่าเป็นเพราะถูกลมเย็นจนก่อให้เกิดอาการไอ ต้องรอให้อากาศอบอุ่นกว่านี้ถึงจะดีขึ้น

หลังจากใช้ยาติดต่อกันได้ราว ๆ เจ็ดแปดวัน ในตอนกลางวันก็ยังนับว่าดี แต่ตอนกลางคืนจะไอไม่หยุด มีหลายครั้งที่ไอหนักมากจนแทบจะหายใจไม่ทันเลยทีเดียว

หยวนชิงหลิงตรวจสอบอาการให้ แล้วพูดว่า: “ท่านแม่เป็นโรคหลอดลมอักเสบเรื้อรังเพคะ อย่าให้ลำคอกับปอดเจอความเย็น เรื่องในตำหนัก ก็ให้พระสนมหลู่เฟยกับฮู่เฟยแบ่งเบาภาระงานไปทำบ้างก็ได้เพคะ”

“ร้ายแรงมากหรือไม่ ? สามารถรักษาให้หายได้หรือไม่?” หวงกุ้ยเฟยถามอย่างกังวล เพราะความเจ็บป่วยครั้งนี้ดูแล้วหนักมากจริง ๆ

“ไม่ต้องกังวลเพคะ กินยาต่อเนื่องก็รักษาได้” หยวนชิงหลิงเริ่มสั่งยาให้นาง บอกให้นางกินยาอย่างสม่ำเสมอและต้องกินตามปริมาณที่กำหนด ห้ามหยุดยาด้วยตัวเองเด็ดขาด

หวงกุ้ยเฟยได้ยินดังนั้นก็รู้สึกวางใจในที่สุด แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่: “นับตั้งแต่ที่ข้ารับช่วงต่อดูแลวังหลัง ก็ไม่เคยมีเวลาว่างเลย ต้องรอจนล้มป่วยถึงจะได้พักผ่อน แต่ก็ดี  ส่งต่อให้พวกนางช่วยจัดการไปพลาง ๆ ก่อนก็แล้วกัน ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนทรงเห็นด้วยกับเรื่องนี้มานานแล้ว แต่แค่ไม่ได้หาใครไปจัดการทำในทันที ตอนนี้หยวนชิงหลิงเข้าวังมาพูดเรื่องนี้พอดี จึงตรัสว่า: “ถ้าเจ้าอยากจัดพิธี ก็ไปทูลขอให้ไท่ชางหวงทรงออกพระราชโองการจัดพิธีมงคลสมรสเสียเถอะ ข้าไม่ขอออกหน้าในเรื่องนี้จะดีกว่า เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์มากมายไปกว่านี้”

ตอนแรกที่พระองค์ให้เจ้าหญิงหยู่เหวินหลิงแต่งงานกับท่านชายสี่ มีข่าวลือแพร่สะพัดอยู่ข้างนอกว่า ฮ่องเต้หมิงหยวนทรงใช้พระธิดาของตน ไปแลกเปลี่ยนกับทรัพยากรทางการเงินของตระกูลเหลิ่ง

มาตอนนี้ ถ้ายังให้โอรสไปแต่งงานกับอ๋องหนานเจียงอีก ก็เป็นไปได้ว่าอาจมีคนเล่าลือกันขึ้นมาอีกว่า พระองค์คิดจะใช้พระโอรสไปดึงกองกำลังของหนานเจียงมาเป็นพวก

ดังนั้น ครั้งนี้พระองค์จึงไม่คิดจะออกหน้าเด็ดขาด

ไท่ซ่างหวงทรงยินดีอย่างยิ่งที่จะเป็นผู้มอบงานแต่งให้หลานชาย ตอนนี้แม่ทัพหลอเป็นแม่ทัพใหญ่ขององครักษ์ลับผี ไท่ซ่างหวงทรงเรียกให้เขาเข้าวังมาพูดคุยเรื่องนี้ แม่ทัพหลอจึงคุกเข่าโขกคำนับขอบพระทัยอย่างซาบซึ้ง

ในตอนค่ำ แม่ทัพหลอมาที่จวนอ๋องฉู่ เพื่อขอบคุณหยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิง ถึงขั้นคุกเข่าให้ทันทีที่ได้พบหน้ากัน

หยู่เหวินเห้าตกใจจนผงะ เข้าไปพยุงเขาลุกขึ้นด้วยตัวเอง “ทำไมท่านแม่ทัพต้องมีพิธีรีตองขนาดนี้ด้วยล่ะ? งานแต่งของน้องเก้า ข้าที่เป็นพี่ชายควรเป็นคนวางแผนให้ก็ถูกต้องแล้ว”

แม่ทัพหลอรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก “ล้วนเป็นพระกรุณาของรัชทายาทโดยแท้ เจ้าเก้าถึงได้มีวันนี้ ไม่เช่นนั้นข้าเกรงว่ากระทั่งตำแหน่งอ๋องชิน เขาก็อาจจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ”

หยู่เหวินเห้าพูดว่า: “นี่เป็นความสามารถของเจ้าเก้าเอง ถ้าไม่ใช่เพราะเขาสร้างผลงานที่โดดเด่นในสนามรบ ใครก็ไม่อาจช่วยเขาได้”

แม่ทัพหลอกล่าวว่า “ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะรัชทายาททรงจัดการให้เขาได้เข้าไปในค่ายทหาร แล้วให้ผู้บังคับบัญชาฝึกฝนเขา ไม่เช่นนั้น มันคงจะยากมากที่เขาจะบรรลุผลสำเร็จได้ในวันนี้”

หยวนชิงหลิงหัวเราะ “อย่าขอบคุณกันไปขอบคุณกันมาอยู่เลย เรื่องดีขนาดนี้แท้ ๆ ทำเสียจนข้ารู้สึกเศร้าขึ้นมาแล้วนะ งานแต่งนี้เหลือเพียงแค่รอให้มีพระราชโองการลงมา ได้รับสมรสพระราชทานแล้ว งานแต่งก็ต้องเตรียมจัดขึ้นทันที ต้องทำให้เสร็จสิ้นก่อนที่พวกเขาจะออกจากเมืองหลวง”

“ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างคงขอรบกวนพระชายารัชทายาทแล้วพ่ะย่ะค่ะ” แม่ทัพหลอพูดด้วยความซาบซึ้งอย่างสุดจะพรรณา

หยวนชิงหลิงกลับยิ้มน้อย ๆ “ไม่ใช่ข้าที่เป็นแม่งานหรอก เป็นตี๋กุ้ยเฟยจึงจะเหมาะสมที่สุด”

แม่ทัพหลอตกใจจนผงะ แต่เหมือนจะค่อย ๆ เริ่มเข้าใจ จึงยกยิ้มอย่างช้า ๆ “เช่นนั้นก็ดียิ่งแล้ว!”