หยวนชิงหลิงมองฉินเฟยที่ปวดร้าวปานจะขาดใจ ฟังนางพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น ในใจก็รู้สึกไม่สบอารมณ์

แต่เรื่องนี้จะทำอย่างไรได้ นอกจากคนร้ายจะปรากฏตัวออกมาบอกว่าแผนที่ทางการทหารนั้นเขาเป็นคนโยนความผิดเพื่อใส่ร้ายหยู่เหวินจุนเอง ไม่เช่นนั้น เกรงว่าจะยากต่อการล้างมลทิน

นางค่อยๆผลักมือของฉินเฟยออก หลบเลี่ยงสายตาอ้อนวอนของฉินเฟย “เสด็จแม่ เรื่องนี้เกรงว่าเจ้าห้าเองก็เห็นใจอยากช่วยแต่คงช่วยไม่ได้ ”

ฉินเฟยร้อนใจขึ้นมา แล้วก็ใช้แรงดึงแขนเสื้อของนางเอาไว้แน่น พูดด้วยเสียงร้องไห้ว่า “ไม่นะ ขอเพียงรัชทายาทยินดี ต้องทำได้แน่ แผนที่ทางการทหารนั้นมีคนใส่ร้ายเขา เจ้าให้รัชทายาททูลฮ่องเต้ว่าแผนที่ทางการทหารนั้นมีคนแอบเอาไปไว้ หรือบางที บางทีแผนที่ทางการทหารนั่นเป็นของปลอม แผนที่ทางการทหารเป็นของปลอม เช่นนั้นก็ไม่เป็นเรื่องแล้ว ขอเพียงรัชทายาททูลกับฝ่าบาทเช่นนี้ ฝ่าบาทต้องทรงมีเมตตาแน่ ขอร้องเจ้าล่ะ วันหน้าข้าต้องตอบแทนเจ้าแน่ ”

“แผนที่ทางการทหารเป็นของจริงหรือของปลอม ไหนเลยจะให้เจ้าห้าเป็นคนพูดอย่างเรื่อยเปื่อยได้ ”หยวนชิงหลิงพูดอย่างจนใจ

ฉินเฟยร้องไห้และพูดว่า “ได้สิ ต้องได้แน่ แผนที่ทางการทหารไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน หลังจากส่งมาแล้วกรมทหารยังไม่กล้าดูเลย ต้องทำการถวายให้กับฮ่องเต้ก่อน แต่หายไปตั้งแต่อยู่ในกรมทหาร เช่นนั้นก็เท่ากับว่าไม่เคยมีใครเคยเห็นมาก่อน”

หยวนชิงหลิงรู้สึกประหลาดใจอยู่ลึกๆ แผนที่ทางการทหารนั้นไม่สามารถดูได้หรือ แต่ตอนนั้นนางเคยดูนี่นา ตอนที่แผนที่ทางการทหารถูกส่งไปยังจวนอ๋องฉู่ นางก็ได้เห็นแล้ว

นางคิดถึงท่าทีเร่งรีบของทังหยางที่จะส่งแผนที่ทางการทหารไปให้กรมทหาร เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เห็นที ต้องทำการถวายให้กับฮ่องเต้จึงจะดูได้

ถ้าหากแผนที่ทางการทหารไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน แล้วใครจะรู้ว่าที่ตรวจค้นออกมาจากห้องลับของอ๋องจี้นั้นเป็นแผนที่ทางการทหารของจริงหรือไม่

ถ้าหากจะช่วยหยู่เหวินจุน นี่เป็นช่องโหว่ที่ดีมากจริงๆ อีกทั้ง ก็มีโอกาสดึงดูดคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ออกมาด้วย

หยวนชิงหลิงคิดถึงตรงนี้ ก็ไม่สนใจฉินเฟยที่ยังคงรบเร้านางด้วยเสียงร้องห่มร้องไห้ ก้าวเท้าวิ่งออกไปข้างนอกทันที

นางให้แม่นมพาเด็กๆกลับไปที่จวนอ๋องฉู่ ตัวเองนั้นไปหาหยู่เหวินเห้าที่กรมการพระนคร

บอกเล่าความคิดของตัวเองให้หยู่เหวินเห้าฟัง หยู่เหวินเห้าฟังแล้ว กลับส่ายหน้า “แผนนี้ไม่ได้ผล บอกกับเจ้าตามตรง ข้าเองก็ไม่อยากจะให้คนของจวนอ๋องจี้ทั้งหมดต้องถูกประหาร ยิ่งไม่อยากให้เกี่ยวข้องไปถึงพี่สะใภ้ใหญ่ ฉะนั้น เคยคิดถึงความเป็นไปได้หลายอย่างที่จะทำให้เขาพ้นโทษ วิธีการนี้ของเจ้าข้าก็เคยคิด แต่ใช้ไม่ได้ เพราะตอนที่แผนที่ทางการทหารถูกส่งมา ไม่เคยมีใครเห็น ข้าจะตัดสินได้อย่างไรว่าเป็นของปลอม อีกอย่าง เสด็จพ่อได้ส่งคนไปยังแคว้นต้าโจวแล้ว ถึงเวลาจะมีการนำแผนที่ทางการทหารอีกชุดหนึ่งมาด้วย เมื่อเอาทั้งสองมาเปรียบเทียบกัน ถ้าหากไม่มีข้อแตกต่าง ข้าก็จะถูกพัวพันเข้าไปด้วย”

หยวนชิงหลิงฟังที่เขาวิเคราะห์ อดไม่ได้ที่จะหมดกำลังใจ ครุ่นคิดชั่วครู่ แล้วก็แอบถามขึ้นมาว่า “ตอนที่แผนที่ทางการทหารถูกส่งไปที่กรมทหาร กรมทหารไม่กล้าดูหรือ ตอนนั้นทังหยางเองก็รีบร้อนส่งไปให้กรมทหาร ข้านึกว่ากรมทหารสามารถเปิดดูได้เสียอีก”

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “แผนที่ทางการทหารฉบับนี้ว่ากันว่าจะเสนอให้กับราชสำนัก ไม่ควรส่งมาให้ข้าเป็นการส่วนตัว แต่เพราะความสัมพันธ์ของข้ากับจิ้งถิง บวกกับข้าเป็นรัชทายาทของเป่ยถัง จิ้งถิงไม่ไว้ใจให้กรมอื่นเป็นผู้รับ จึงส่งมาที่จวนอ๋องฉู่ให้ข้าเป็นคนรับเอาไว้ กรมทหารเคยแอบดูหรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่ถ้าว่ากันตามระเบียบแล้วไม่สามารถดูได้ นอกเสียจากเสด็จพ่อจะอนุญาต อีกทั้ง หากกรมทหารเคยเห็น เช่นนั้นยิ่งพูดไม่ได้ว่าเป็นของปลอม กรมทหารต้องปฏิเสธคำพูดของข้าเป็นอันดับแรกแน่ๆ ”

หยวนชิงหลิงพูดว่า “แม้กรมทหารจะเคยดูแล้วแต่ก็จำไม่ได้ โครงสร้างของรถรบและอาวุธซับซ้อน ถ้าหากไม่ศึกษาอย่างละเอียด หรือทำการคัดลอกมาหนึ่งฉบับ เกรงว่ายากจะแยกแยะของจริงของปลอมได้ ”

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าโครงสร้างซับซ้อน”หยู่เหวินเห้ามองนางอย่างประหลาดใจ เพราะมันซับซ้อนจริงๆ หลังจากเอาออกมาจากจวนอ๋องจี้ เขาเคยดู สัญลักษณ์หลายอย่างในนั้นจนตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ

หยวนชิงหลิงเอ่ยอย่างละอายใจว่า “ไม่ได้มีการปิดผนึกเอาไว้ ข้าไม่รู้ว่าดูไม่ได้ ฉะนั้นตอนที่ส่งไปถึงจวน ข้าก็เปิดออกมาดูแล้ว”

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “ไม่เป็นไร เจ้าดูแล้วก็ไม่เข้าใจ ก็คิดเสียว่าไม่ได้ดู”

หยวนชิงหลิงนั้นดูออกและเข้าใจ เรื่องนี้สำหรับนางแล้วไม่ได้ซับซ้อนมากขนาดนั้น แผนที่นี้น่าจะถูกคัดลอกมาจากแผนที่ดั้งเดิมที่โม่ยี่ทำขึ้นมา เจ้าโม่ยี่คนนี้ รังแกคนในสมัยโบราณ ใช้ภาษาอังกฤษบางส่วนและอักษรย่อ และยังมีเครื่องหมายบางส่วนที่ใช้ในยุคปัจจุบัน เชื่อว่าทางแคว้นต้าโจวนอกจากโม่ยี่แล้ว คงมีอีกไม่กี่คนเท่านั้นที่เข้าใจแผนที่จริงๆ นอกเสียจากโม่ยี่เป็นคนสอนเอาไว้

แต่ว่า ในเมื่อแม่ทัพใหญ่จิ้งถิงสามารถมอบแผนที่ทางการทหารฉบับนี้ที่ทำการคัดลอกมาให้ได้ น่าจะเก็บทักษะสำคัญบางส่วนเอาไว้เพื่อเจ้าห้า ถึงเวลาทำการหล่อขึ้นมาจริงๆ น่าจะให้คนที่เชี่ยวชาญมาบอกกับเจ้าห้าให้รู้ถึงความหมายของตัวอักษรในแผนที่ว่าหมายถึงอะไร

การหล่ออาวุธ สำหรับเป่ยถังแล้วเป็นเรื่องสำคัญอันดับแรก คนที่คลุกคลีกับแผนที่ทางการทหารจะมากแค่ไหนก็ได้ แต่คนที่รู้และเข้าใจถึงแกนหลักมีเพียงเจ้าห้าเท่านั้น เพื่อนผู้ชายของเจ้าห้าคนนี้ช่างวางแผนได้ดีเยี่ยมจริงๆ ขณะเดียวกัน ก็ทำการป้องกันการขโมยได้อย่างดีเยี่ยม ดูไม่เข้าใจเท่ากับเป็นการป้องกันการขโมยที่แข็งแกร่งที่สุด

ทันใดนั้นหยวนชิงหลิงก็นึกขึ้นมาได้จุดหนึ่ง พูดว่า “ท่านว่า คนที่ขโมยแผนที่ทางการทหารนั้น จะดูรู้เรื่องหรือไม่ ”

หยู่เหวินเห้าพยักหน้า “ก็เป็นไปได้ แผนที่ทางการทหารพรุ่งนี้ข้าจะส่งให้กับเสด็จพ่อในวัง ข้าเองก็ครุ่นคิดมานาน บางจุดก็ดูออก บางจุดก็ดูไม่เข้าใจ”

“ที่ท่านไม่เข้าใจ ข้าจะบอกท่าน”หยวนชิงหลิงพูด

“เจ้าเข้าใจหรือ”หยู่เหวินเห้ามองนางอย่างประหลาดใจ

หยวนชิงหลิงยิ้ม “แผนที่นั้นคงเป็นโม่ยี่เป็นคนทำขึ้นมา ข้าสามารถเข้าใจได้ ”

หยู่เหวินเห้าดีใจเป็นอย่างยิ่ง รีบลากตัวนางเข้าไปยังห้องหนังสือเปิดกล่องลับเอาแผนที่ทางการทหารออกมากางไว้บนพื้น ทั้งสองนั่งลงกับพื้นและมองดู หยู่เหวินเห้ากำลังคิดจะชี้จุดที่ตัวเองไม่เข้าใจ ก็เห็นหยวนชิงหลิงขมวดคิ้วขึ้นมา

“ดูไม่เข้าใจหรือ”หยู่เหวินเห้าถาม

หยวนชิงหลิงส่ายหน้า “ไม่ใช่ ไม่ใช่ไม่เข้าใจ แผนที่นี้มีปัญหานิดหน่อย”

หยู่เหวินเห้านิ่งอึ้ง “มีปัญหาอะไร”

หยวนชิงหลิงวิเคราะห์ให้ฟังว่า “มีสองปัญหา ข้อที่หนึ่ง เป็นคุณภาพของกระดาษ แผนที่ทางการทหารอันแรกที่ส่งมานั้นมีรอยน้ำอยู่บนหัวมุมด้านขวาเล็กน้อย อีกทั้งกระดาษมีความเก่าเก็บ แผนที่นี้มีความใหม่ทั้งหมด ไม่มีรอยน้ำ และยังขาวกว่าอันแรกอยู่บ้าง ไม่ได้ใช้กระดาษที่มีคุณภาพเดียวกันกับอันแรก ข้อที่สอง ตัวอักษรภาษาอังกฤษที่กำกับไว้บนภาพระเบิดนั้นผิดแล้ว ตัวอักษรMกลายเป็นN ยังมีเครื่องหมายเหล่านี้อีก ที่สำคัญไปกว่านั้นคือการวิธีการทำระเบิด ลำดับวิธีการผิดเพี้ยนไป แต่ก่อนหน้านี้ที่ข้าเคยดูนั้นลำดับวิธีการถูกต้อง นี่มันมีคนจงใจทำขึ้นมา”

สีหน้าของหยู่เหวินเห้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “นี่เจ้าหมายความว่า แผนที่ทางการทหารนี้เป็นของปลอมหรือ”

“เป็นของปลอมอย่างไม่ต้องสงสัย ”หยวนชิงหลิงเอ่ยอย่างหนักแน่น

หยู่เหวินเห้าไม่เคยเห็นภาพดั้งเดิม เขาชี้ไปที่ตัวอักษรภาษาอังกฤษที่เรียงเป็นแถว “นี่เป็นตัวอักษรอะไร มีความหมายว่าอย่างไร”

หยวนชิงหลิงมองดูแวบหนึ่ง ก็พูดยิ้มๆว่า “นี่เป็นการบอกให้ทราบอย่างสุภาพ กับพวกเราว่า ถ้าหากสร้างอาวุธที่ทำจากดินปืนสำเร็จ จะมีพลังฆ่าล้างสูงมาก หากไม่จำเป็นไม่ต้องนำไปใช้ แต่ช่วงต้นของข้อความมีคำศัพท์ผิดไปหลายตัว ฮ่าฮ่า เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายได้แต่คัดลอกตัวอักษรทีละตัวทีละตัว เพียงแต่โม่ยี่เขียนด้วยลายมือหวัด อีกฝ่ายดูไม่ชัดเจน จึงทำให้เขียนผิด”

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “เช่นนั้นจะสนใจไปทำไม ในสนามรบ อาวุธของตัวเองยิ่งร้ายกาจเท่าไหร่ทหารก็จะบาดเจ็บล้มตายน้อยลงเท่านั้น ถึงกับสู้รบกันแล้ว ใครจะไปสนใจว่าทหารของศัตรูจะตายหรือไม่ ที่แม่ทัพสามารถสนใจได้ก็มีแต่ทหารของตัวเองเท่านั้น”

เขามองแผนที่ทางการทหารฉบับนี้ ค่อยๆขมวดคิ้วขึ้นมา “ที่แท้ก็เป็นของปลอม”

“แผนที่ทางการทหารเป็นของปลอม เช่นนั้นหยู่เหวินจุนก็ไม่มีความผิดฐานขโมยแผนที่ทางการทหารแล้ว ไม่ได้ขโมยแผนที่ทางการทหาร อาศัยแค่คนที่ทำการสาปแช่งเหล่านั้น น่าจะไม่สามารถตัดสินข้อหาก่อกบฏได้ ”หยวนชิงหลิงพูด