“ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ ถ้าจับกุมตัวเขา กองกำลังที่อยู่ภายใต้คนคนนี้จะยิ่งซ่อนตัวลึกลงไปกว่าเดิมอีกชั้นหนึ่งเป็นแน่ บวกกับตอนนี้พวกนั้นเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว หม่อมฉันได้จับตามองในหลาย ๆ ด้านเอาไว้ทั้งหมดแล้ว ขอแค่พวกนั้นลงมือ หม่อมฉันก็จะรู้เป้าหมายของพวกนั้นได้ทันที จากการประเมินขั้นต้น การฆ่าพี่ใหญ่คือก้าวแรกของแผนการนี้ หมากตาแรกที่วางออกมาในขั้นนี้ เราจำเป็นต้องเฝ้ารอให้มันหมักหมมจนได้ที่ แล้วสุดท้ายความยุ่งเหยิงวุ่นวายทั้งหมดนี้ ก็จะเผยร่องรอยออกมาให้ติดตามได้ในที่สุด”

ฮ่องเต้หมิงหยวนสามารถรับรู้ได้ว่า บนตัวหยู่เหวินเห้ามีพลังบางอย่างที่ชวนให้รู้สึกสบายใจ ในหมู่มวลลูกชายจำนวนมากมายที่มีอยู่ สุดท้ายก็สามารถเลี้ยงดูปลูกฝังคนหนึ่งที่มีแววโดดเด่นเหนือใครขึ้นมาได้เสียที

ไม่อาจไม่ยอมรับว่า เขาวิเคราะห์สถานการณ์ได้ดีมาก ตอนนี้ภายในเมืองหลวงก็เหมือนกับหม้อใหญ่ใบหนึ่ง ฝาปิดหม้อดูนิ่งสงบ แต่ในหม้อกลับเริ่มเดือดพล่านแล้ว จำเป็นต้องรู้ว่าในหม้อใบนี้ต้มน้ำแกงอะไรอยู่ ในช่วงก่อนหน้าที่ยังไม่อาจเปิดฝาหม้อขึ้นมา ต้องรู้จักดมกลิ่นของมันเสียก่อน

ในตอนนี้ กลิ่นที่ว่านั้นกำลังจะกระจายออกมาเร็ว ๆ นี้แล้ว

หยู่เหวินเห้ามีความคิดเห็นประการหนึ่ง แต่เขากลับลังเลอยู่นาน  “เสด็จพ่อ พอจะมีหนทางไหนที่จะให้อ๋องผิงหนาน กลับมาที่เมืองหลวงในเวลานี้ได้บ้างหรือไม่? หม่อมฉันหมายถึงถ้าไม่มีพระราชโองการ ท่านว่ายังพอมีเหตุผลอื่นอีกหรือไม่? ที่จะทำให้เขากลับมาเมืองหลวงได้สักครั้ง?”

ฮ่องเต้หมิงหยวนขมวดคิ้วมุ่น “เจ้าสงสัยอ๋องผิงหนานอย่างนั้นรึ?”

หยู่เหวินเห้าส่ายหน้า “ไม่พ่ะย่ะค่ะ จนถึงตอนนี้ หม่อมฉันก็ยังไม่สงสัยอ๋องผิงหนานเลย แต่รู้สึกว่ามีบางคนที่หวังให้พวกเราสงสัยอ๋องผิงหนาน ในเมื่อเป็นอย่าง นั้น ทำไมเราไม่ลองใช้แผนซ้อนแผน แสร้งทำตามน้ำไปเลยล่ะ? กวนให้น้ำนี้มันขุ่นลงไปอีกหน่อย ทำให้ใครก็มองไม่เห็นใครให้หมด ย่อมดีกว่าตอนนี้  ตรัสว่า “เจ้าลองพูดมาให้ข้าฟังหน่อยซิ”

สองคนพ่อลูกคุยกันในห้องทรงพระอักษรเป็นเวลาราว ๆ หนึ่งชั่วยาม หลังจากนั้นหยู่เหวินเห้าก็ขอตัวลากลับไป

เขาไปที่พระตำหนักฉินคุนเพื่อรับหยวนชิงหลิงกลับ ไท่ซ่างหวงถึงกับออกปากไล่คนออกไปแล้วเรียบร้อย บอกว่านางทำให้บรรยากาศของพระตำหนักฉินคุนย่ำแย่อย่างยิ่ง

หยวนชิงหลิงเงยหน้าขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่อาบคลอดวงตา แต่กลับดึงไท่ซ่างหวงไว้แล้วพูดต่อไปว่า: “ให้ข้าได้พูดต่อเถอะ ข้าเพิ่งจะพูดถึงตอนที่พวกพวกเด็กๆเกิดเอง หลังจากพูดเรื่องนี้จบ ข้าก็จะไปแล้วเพคะ”

แต่ถึงอย่างนั้น ก่อนงานแต่งเพียงวันเดียว หยู่เหวินจุนก็ยื้อต่อไปไม่ไหวแล้ว หยวนชิงหลิงพยายามช่วยชีวิตเขาเต็มที่ แต่ก็ไม่อาจช่วยเขาไว้ได้ ก่อนตายเขาไม่ได้ฟื้นขึ้นมาเลยแม้สักครั้ง แล้วก็ไม่ได้ทิ้งคำพูดสั่งเสียใด ๆ ไว้เลยเช่นกัน

ยามมีชีวิตดิ้นรนไขว่คว้า ยามตายขึ้นมากลับเงียบงันไม่มีอะไรหลงเหลือ

หยู่เหวินเห้าปกปิดเรื่องนี้ไว้ ถึงขั้นไม่เข้าไปรายงานในวังด้วยซ้ำ เพราะตั้งใจว่าจะรอให้ผ่านพ้นพิธีแต่งงานของเจ้าเก้าไปเสียก่อน ถึงค่อยจัดการเรื่องนี้ทีหลัง

แต่บรรดาอ๋องชินทั้งหลายต่างรู้กันหมด ดังนั้น งานแต่งของเจ้าเก่าจึงยิ่งดูต่ำต้อยหงอยเหงาลงไปอย่างถึงที่สุด แม้ว่าหยู่เหวินจุนจะทำให้ทุกคนเคืองแค้นชิงชังมาก แต่อย่างไรเขาก็เป็นพี่ชายคนโตของบรรดาอ๋องชินทั้งหลาย พวกเขาต่างก็ไม่ใช่คนใจคอโหดร้ายเย็นชาอะไร จึงอดรู้สึกเจ็บปวดใจไม่ได้

การแต่งงานระหว่างอ๋องชุนกับหมันเอ๋อ กลับทำให้ผู้คนในเมืองหลวงคึกคักมีชีวิตชีวากันอย่างยิ่ง ตัวตนของราชินีแห่งหนานเจียงเป็นอะไรที่ชวนอัศจรรย์ใจมาก จากเด็กทำงานหยาบที่ท่าเรือ มาเป็นสาวใช้ สุดท้ายก็เป็นราชินีแห่งหนานเจียง มียศเป็นพระชายาอ๋องชุน นี่ช่างเหมือนเรื่องเล่าในเทพนิยายที่ผู้คนชอบอ่านเหลือเกิน ดังนั้นจึงมีคนที่มาร่วมชมงานแต่ง รวมถึงมาส่งขบวนพิธีกันอย่างมากมายมหาศาล

ตอนที่มากล่าวลาหยวนชิงหลิง หมันเอ๋อทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะ จากหัวเราะเป็นร้องไห้สลับไปมาไม่หยุด

อะซี่เป็นคนไปส่งขบวนเจ้าสาวด้วยตัวเอง รับบทเป็นสี่เหนียง นางแบกหมันเอ๋อขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว หลังจากวางหมันเอ๋อลง นางก็กุมมือของหมันเอ๋อไว้แน่น แล้วพูดว่า “ถ้าเขารังแกเจ้า ให้บอกข้าทันทีเลยนะ ข้ากับพี่หยวนต่างก็เป็นคนจากบ้านเดิมของเจ้าทั้งสิ้น”

หมันเอ๋อทั้งหัวเราะทั้งร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง

ตอนนี้อ๋องชุนมีจวนของตัวเองแล้ว ดังนั้นจึงทำพิธีแต่งหมันเอ๋อกลับเข้าจวน ฮ่องเต้หมิงหยวนถึงกับออกจากวังด้วยองค์เอง มาเป็นประธานในพิธีแต่งงานพร้อมกับตี๋กุ้ยเฟย ทำหน้าที่รับการคารวะในฐานะพ่อและแม่ของคู่บ่าวสาวคู่ใหม่

ตี๋กุ้ยเฟยเอาแต่ลอบเช็ดน้ำตาไม่หยุด นับตั้งแต่เจ้าสี่ถูกลดตำแหน่ง และตระกูลตี๋ถูกสอบสวนและจัดการความผิด ฝ่าบาทก็ไม่เคยทอดพระเนตรมองนางอย่างเต็มสายตาอีกเลย แต่ตอนนี้เป็นเพราะการแต่งงานของอ๋องชุน ทำให้นางและฝ่าบาทได้มานั่งอยู่เคียงข้างกันอีกครั้ง ทั้งยังได้พูดคุยหัวเราะด้วยกันอีก สำหรับนางแล้ว นี่ช่างดูเหมือนโลกที่ห่างไกลเกินฝันเสียจริง ๆ

ท่ามกลางเสียงของผู้คนที่กล่าวแซ่ซ้องยินดี ฮ่องเต้หมิงหยวนทรงทอดพระเนตรเห็นรอยยิ้มที่ฝืนทำเป็นเข้มแข็งอย่างยิ่งของลูกชาย ก็เข้าใจกระจ่างชัดขึ้นมาทันที แต่กลับไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา

ตอนนี้ไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่าพิธีแต่งงานของเจ้าเก้า ตลอดหลายปีมานี้ พระองค์ให้ความใส่ใจกับเจ้าเก้าน้อยเกินไปจริง ๆ