“แพ้การศึก กลับอาจจะไม่ตาย เคยตรวจหาศพไหม? ตอนนั้นสถานการณ์วุ่นวายขนาดนี้ ทหารแคว้นต้าโจวเข้าครอบครองเมือง คนที่นำทัพต่อสู้จะต้องเป็นหงเล่หรือ? พระชายารัชทายาทอย่าลืม ลูกน้องหงเล่มีคนที่มีความสามารถมากมาย การแปลงโฉมนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายอย่างมาก”

“แต่เขาไม่มีทหารแล้ว ต่อให้ไม่ตาย แล้วจะสามารถทำอะไรได้?”

ทังหยางค่อยๆเอนกายไปข้างหลัง เอนพิงอยู่บนเก้าอี้ สายตาฉายแววถึงการมองเห็นทุกอย่าง พร้อมพูดขึ้นว่า “เขาไม่มีทหารแล้ว แต่เขามีสายลับ มีสายลับเหมือนดั่งทอดแห นี่เป็นสิ่งที่เป่ยโม่ขาดที่สุด

พอดี เป่ยโม่มีนักรบ หงเล่มีแผนเล่ห์เหลี่ยมมีสายลับ ความร่วมมือของพวกเขาไม่ได้แตกสลายมาตลอด ตอนนี้พวกเขายังทำความร่วมมือกัน สายลับทางด้านอะหลู เป็นสายลับที่วางแผนไว้ เมื่อตอนที่แม่ทัพใหญ่ฉินกับหงเล่ซื่อจื่อร่วมมือกัน แสดงว่า สายลับนี้จะต้องอยู่ในมือของหงเล่ หากหงเล่ยังไม่ตาย เป็นไปตามที่คิดวิเคราะห์นี้ ที่จริงสายลับนี้มีไปทั่วเมืองเป่ยถังแล้ว

แต่ไม่เคยเข้ามาในเมืองหลวง และตอนนั้นฮูหยินของข้าก็เป็นสายลับของหงเล่ นางพยายามที่จะแฝงเข้ามาอยู่ในเมืองหลวงตลอด ดังนั้นจึงเลือกที่จะมาอยู่กับข้า จนถึงสุดท้าย มีอ๋องอานกับอะหลูคอยช่วยเหลือ เพราะเขาสามารถวางสายลับไปทั่วเมืองหลวงได้อย่างรวดเร็ว ต่อให้เป็นเช่นนี้

เพราะตามที่พวกเรารู้ อะหลูก็เป็นคนที่หงเล่จัดอยู่ไว้ข้างกายอ๋องอาน ด้วยความที่อ๋องอานคิดว่าตนเองเฉลียวฉลาด ที่จริงถูกหงเล่กำอยู่ในมือแต่แรกแล้ว ก็ไม่รู้ตัว เขาเองก็เป็นหมากตัวหนึ่ง”

หยวนชิงหลิงคิดไม่ถึงว่าจากฮูหยินทังคนหนึ่ง สายลับเล็กๆคนหนึ่ง สามารถทำให้ใต้เท้าทังคิดได้มากมายขนาดนี้ การการคาดการณ์พวกนี้จริงหรือไม่ หยวนชิงหลิงก็ไม่รู้ แต่เขาคาดการณ์เช่นนี้ ก็ถือว่าสมเหตุสมผล

ตอนนั้นที่วางแผนสายลับ จวนอ๋องฉู่มีฮูหยินทังคนหนึ่ง พระชายาอ๋องอานมีอะหลูคนหนึ่งใช่ว่าจะไม่มีสายลับอยู่ในนั้น

ในอ๋องชินหลายคนนี้ ตอนนั้นมีเพียงเจ้าห้า เจ้าสี่ อ๋องจี้สามคน ที่ค่อนข้างมีชีวิตชีวา เจ้าเจ็ดที่เป็นองค์ชายสืบสายเลือดโดยตรงคนนี้สามัญธรรมดา ไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมือง ดังนั้นวางสายสืบไปก็ไม่มีประโยชน์

จวนอ๋องหวยยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“พระชายารัชทายาทวางใจ ข้าจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วจะไปด้วยตนเอง” ทังหยางพูดเสร็จ ยกมือขึ้นประสานแล้วก็ออกไป

คำพูดเช่นนี้ สำหรับหยวนชิงหลิง ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าตกใจจริงๆ หงเล่ถือเป็นคนที่ตายไปแล้ว จู่ๆตอนนี้ก็ได้ยินถึงเรื่องเกี่ยวกับเขา ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นการหลอกลวง

คิดถึงตอนที่ตนเองถูกลอบทำร้าย มีความเป็นไปได้ว่าเป็นคนที่หงเล่ส่งมา ในใจของนาง อดไม่ได้ที่จะหวาดกลัวขึ้นมา

อีกอย่าง หากหงเล่ยังไม่ตายจริงๆ เขาจะโจมตีเป่ยถังจริงๆ แล้วตอนนี้เขาน่าจะอยู่ที่ไหน?

จะอยู่ในเมืองหลวงของเป่ยถังไหม?

คิดวิตกกังวลอยู่ทั้งคืน นอนไม่หลับ จนถึงฟ้าใกล้สว่าง ค่อยหลับไปอย่างสะลืมสะลือ

หลังจากตื่นขึ้นมา คิ้วกระตุกอยู่ตลอด ที่จริงนางก็ไม่ได้เป็นคนเชื่อในเรื่องพวกนี้ ที่คิดว่าการที่หนังตากระตุก เป็นการบ่งบอกว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้น เมื่อคืนไม่ได้นอนหลับดี หนังตากระตุกก็ไม่น่าแปลก เพียงแค่นอนไม่หลับ หนังตากระตุกอยู่ตลอด ทำให้รู้สึกกระสับกระส่าย

นางถือกล่องยาไปเปลี่ยนยาให้กับหมันเอ๋อ เจ้าเก้าก็อยู่ด้วย เขาเป็นห่วงภรรยา รู้ว่าภรรยาได้รับบาดเจ็บก็เฝ้านางอยู่ตลอด

เห็นหยวนชิงหลิงมา เขาก็รีบมาช่วยถือกล่องยา พร้อมพูดขึ้นว่า “พี่สะใภ้ห้า เมื่อคืนหมันเอ๋อตัวร้อน เป็นอะไรไหม?”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “บาดแผลสองที่ ตัวร้อนก็ไม่น่าแปลก ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวข้าจัดยาลดไข้ให้ ข้าขอดูบาดแผลก่อน”

“ข้าไม่เป็นไร บาดเจ็บแค่นี้ไม่ถึงเป็นปัญหาอะไร?” หมันเอ๋อมองดูหยวนชิงหลิง เห็นท่าทีนางไม่ค่อยดี จึงถามขึ้นว่า “เมื่อคืนพระชายารัชทายาทนอนไม่อิ่มหรือ? ตกใจหรือเปล่า?”