ระหว่างเดินทางอ๋องเว่ยก็ได้ยินเรื่องนี้แล้ว การตายของพี่ใหญ่สำหรับเขาแล้ว ยังคงค่อนข้างน่าตระหนกตกใจ เพราะในช่วงระยะเวลาในการแย่งชิงตำแหน่งลูกชายคนโต แม้ว่าพี่ใหญ่จะเคยใช้วิธีการต่างๆเพื่อกำจัดเขา แต่ถ้าพูดถึงการทำร้ายที่เป็นไปได้อย่างแท้จริง คงเทียบกับวิธีการของน้องสี่ไม่ได้จริงๆ

ฉะนั้น เขายกแก้วขึ้นมาคารวะหนึ่งที จากนั้นก็เทเหล้าลงไปที่พื้น ดวงตาแดงก่ำ “หวังว่าชาติหน้าเขาจะไม่เกิดมาเลอะเลือนเช่นนี้อีก”

เหล้าแก้วนี้ นอกจากอ๋องเว่ยกับอ๋องฉีที่คารวะแล้ว หยู่เหวินเห้ากับอ๋องหวยต่างก็ไม่ได้คารวะ เรื่องที่เขาทำเอาไว้ แม้จะสามารถเลือกได้ว่าจะไม่จดจำ แต่ว่า ในใจเหมือนมีหนามคอยทิ่มแทงอยู่

ตอนที่อ๋องหวยไม่สบาย พี่ใหญ่ได้ส่งฮูหยินเหยามา เบื้องหน้าคือเป็นการดูแลเขา แต่แท้จริงแล้วกลับเอาความเจ็บป่วยของเขามาใช้ให้เกิดประโยชน์ ช่วงเวลานั้นเป็นวันเวลาที่อ๋องหวยทุกข์ทรมานที่สุด เพราะว่าเขากำลังเผชิญความเป็นความตาย รับไม่ได้จริงๆที่พี่ใหญ่ของเขาคิดวางแผนต่อตัวเขาเช่นนี้

เรื่องราวมากมายเขาสามารถไม่ถือสาได้ มีเพียงเรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้น เขาไม่สามารถไม่ถือสา เพราะว่าเขารอจนได้รับคำขอโทษจากปากของฮูหยินเหยาแล้ว แต่ที่สุดก็ไม่ได้เห็นความรู้สึกผิดจากหยู่เหวินจุนเลยแม้แต่น้อย

ภายนอกเหมือนจะดูผ่อนคลายไม่เป็นไร ไม่ได้หมายความว่าในใจจะสามารถปล่อยวางได้จริง บางทีอาจจะปล่อยวางได้ แต่ว่าคงไม่ใช่ตอนนี้อย่างแน่นอน

หยู่เหวินเห้าอาจจะคิดเช่นนี้ ระหว่างเขากับพี่ใหญ่และพี่สี่ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางปฏิบัติต่อกันเหมือนแต่ก่อน เขาสามารถให้อภัยที่พวกเขาทำร้ายตนได้ แต่ไม่สามารถให้อภัยที่พวกเขาทำร้ายยายหยวนกับลูกๆได้

สำหรับเจ้าสี่ในตอนนี้นั้นมีสถานการณ์บ้านเมืองเป็นสำคัญ แต่ว่าส่วนตัวแล้วพวกเขาก็คงไม่สามารถเหมือนเหมือนแต่ก่อนได้อีก

หลังจากคารวะเหล้าแล้ว ต่างก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา อ๋องฉีกับอ๋องหวยนั้นต่างก็สนใจในแขนเหล็กของเขาเป็นอย่างยิ่ง มองอยู่นาน อย่างไรเสียก็ต้องให้เขาแสดงการรินเหล้าสักครั้ง เห็นนิ้วมือที่เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วได้ดั่งใจ ต่างก็ตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง อ๋องฉีพูดว่า “แขนของท่านกับแขนเดิมก็ไม่แตกต่างกันนี่นา ทำไมอ๋องสำเร็จราชการแทนพระองค์ฉินเทียนคนนี้จึงได้ร้ายกาจนัก”

อ๋องเว่ยพูดว่า  สามารถบินจากตีนเขาไปยังยอดเขาได้ในชั่วอึดใจเดียว ระหว่างทางก็ไม่จำเป็นต้องจรดเท้าลงเพื่อเพิ่มแรง และราวเร็วยิ่งนัก”

“นี่พูดเกินจริงไปแล้วกระมัง”อ๋องฉีคิดว่าคนที่วิชาตัวเบาจะร้ายกาจแค่ไหน ก็ไม่สามารถบินขึ้นไปบนยอดเขาในอึดใจเดียวได้ อีกทั้งระหว่างทางยังไม่ต้องเพิ่มกำลัง

“เขาลูกนี้คงต่ำมากกระมัง”

เดิมทีอ๋องหวยฟังแล้วก็รู้สึกซาบซึ้งมาก แต่พอถึงประโยคสุดท้าย ก็ทำหน้าไม่ถูกขึ้นมาทันที “พี่รอง ท่านดูถูกตัวท่านเองทำไมจึงลากข้าเข้าไปด้วย”

อ๋องซุนมองเขา เอ่ยด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย “เฮ้อ ข้ายังสู้เจ้าไม่ได้ อย่างน้อยเจ้าก็ยังมีภรรยาที่มีความสามารถ พี่สะใภ้รองของเจ้าก็ไร้ความสามารถเหมือนกับข้า”

ทุกคนต่างก็หัวเราะขึ้นมา แต่ก็ยังคงต้องปลอบใจเขา

อ๋องเว่ยถามขึ้นว่า “น้องห้า เจ้าย้ายพี่รองไปที่กรมทหาร มีแผนการอะไรหรือไม่”

หยู่เหวินเห้าเอ่ยอย่างลึกซึ้งคาดเดาไม่ถูกว่า “มีสิ ข้าจะให้พี่รองโยกย้ายกองทัพ”

“ไม่ได้ ไม่ได้ ”อ๋องหวยกับอ๋องเว่ยต่างก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน ตอนนี้ไม่สนใจในเกียรติของอ๋องซุนแล้ว

อ๋องซุนได้ยินคำพูดนี้ก็ตกใจเป็นอย่างยิ่ง และไม่สนใจเกียรติของตัวเองอีกต่อไป รีบโบกมือ “ไม่ได้จริงๆ ไม่ได้”

หยู่เหวินเห้ายิ้มบางๆ “พี่รอง ต้องเชื่อมั่นในตัวเอง ท่านทำได้”

อ๋องเว่ยขมวดคิ้ว “น้องห้า เจ้าคงไม่ได้ล้อเล่นกระมัง พี่รองสามารถโยบย้ายกองทัพได้หรือ แม้แต่การทำงานในกรมทหารยังไม่คุ้นเคย จะโยกย้ายกองทัพได้อย่างไร”

“พี่รอง พี่สามน้องหก ข้าไม่ได้ล้อเล่นข้าพูดจริงๆ ”เขามองไปยังอ๋องซุนอย่างจริงจัง พูดว่า “อีกไม่กี่วัน จะมีคนมารายงาน ว่าหนานเจียงเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่ ท่านต้องมีคำสั่งทันที ส่งกองทัพสามหมื่นนายของค่ายทหารทางเหนือไปยังหนานเจียง อีกอย่าง เรื่องสยบโจรหวยซาน ท่านก็ส่งทหารไปสองหมื่นนาย”

“กองทัพใหญ่แห่งค่ายทหารทางเหนือ แต่ว่าค่ายทหารทางเหนือมีสายสืบ อีกอย่างทางด้านหนานเจียงยังต้องไปอีกหรือ ไหนบอกว่าให้น้องเก้าเป็นคนจัดการอย่างไรเล่า และเรื่องโจร ตอนนี้เรื่องโจรไม่ใช่เรื่องสำคัญ ทางการของหวยซานสามารถจัดการได้กระมัง”อ๋องหวยพูด

สายตาของหยู่เหวินเห้ามีแววเย็นชาผุดขึ้นมา “ถูกต้อง แต่ว่าสายสืบเป็นใครพวกเราไม่รู้ ตลอดแผนการนี้ ข้าจะปล่อยข่าวที่ไม่เหมือนกันไปในกองทัพ ดูสิว่าจะมีข่าวอะไรสามารถแพร่ออกไปได้ พี่รอง ข้ายังจะลงโทษท่านเพราะท่านเคลื่อนย้ายกำลังพลอย่างส่งเดช ท่านต้องเตรียมใจไว้ให้พร้อมด้วย”

ทุกคนต่างก็เข้าใจจุดประสงค์ขึ้นมาทันที โดยเฉพาะอ๋องเว่ย คิดได้ทันทีว่านอกจากเขาจะสามารถลากตัวสายสืบที่แฝงตัวอยู่ออกมาได้แล้ว ยังเป็นการเคลื่อนย้ายกองทัพไปยังชายแดนอย่างไม่แพร่งพรายออกไป ขณะเดียวกัน ก็เป็นการตัดกำลังของเจ้าสี่ที่จะบังคับให้ฮ่องเต้สละบัลลังก์

“นี่เป็นเพียงแผนการขั้นแรกเท่านั้น ”หยู่เหวินเห้ากำแก้วเหล้าเอาไว้ พูดด้วยเสียงสงบ