อะซี่มาถึงพอดี พอได้ยินเช่นนี้ก็รีบเข้ามา ไม่สนใจว่าตัวเองตั้งครรภ์อยู่ พูดขึ้นด้วยความยินดี “พี่หยวน ท่านจะพูดเรื่องแต่งงานให้ท่านอาเจ็ดข้าหรือ?”

“ท่านอาเจ็ด?” หยวนชิงหลิงมองอะซี่ ไม่รู้ว่านางยังมีอาเจ็ดอีกคน

“รับปากเถอะ ท่านรีบรับปากเร็ว” อะซี่พูดด้วยความดีใจ

หยวนชิงหลิงมองอะซี่ งงงวยเล็กน้อย อาเจ็ดเป็นลูกสาวคนเล็กของฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวนหรือ? แต่ดูปีนี้ฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวนก็หกเจ็ดสิบแล้วมั้ง? อาเจ็ดคนนี้ปีนี้อายุเท่าไรกัน?

นางลุกขึ้นยืน กล่าวขออภัยกับฮูหยินตระกูลเหลิ่ง แล้วพาอะซี่ออกไปถามรายละเอียด

อะซี่เอ่ย “ปีนี้ท่านอาเจ็ดข้าอายุยี่สิบเก้าแล้ว ไม่ยอมออกเรือน ท่านย่าร้อนใจจะตายชัก”

“เมื่อก่อนข้าไม่เคยได้ยินเจ้าพูดถึงท่านอาเจ็ดคนนี้นี่ ตอนนี้นางอยู่ที่ไหน?”

“ที่หวยหยางไง ดูแลกิจการของตระกูลอยู่ นางสวยมากเลยล่ะ ทำการค้าก็เก่ง เรื่องการค้าเนี่ย ท่านย่าไม่เคยห่วงเลย”

“ท่านแม่เจ้าไม่ได้เป็นคนดูแลการค้าทางบ้านอยู่หรือ?” หยวนชิงหลิงจำได้ว่าแม่ของอะซี่ก็ดูแลกิจการเหมือนกัน

“ท่านแม่ข้าแค่ดูแลที่อยู่ในเมืองหลวง ท่านอาเจ็ดดูแลการค้าทางหวยหยาง พี่หยวน ท่านก็ช่วยเป็นแม่สื่อท่านอาข้าเถอะ จับนางกับใต้เท้าเหลิ่งไว้ด้วยกัน ท่านย่าต้องดีใจมากแน่”

ทว่าหยวนชิงหลิงกับรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เหตุใดฮูหยินตระกูลเหลิ่งท่านนี้ถึงยอมให้เหลิ่งจิ้งเหยียนแต่งกับผู้หญิงที่อายุเกือบสามสิบ? ตามหลักถ้าอยากหาให้เหลิ่งจิ้งเหยียนจริง ก็หาที่อายุน้อยหน่อยก็ได้ ถ้าพูดตามยุคปัจจุบัน ด้วยชื่อเสียงหน้าตากับชาติตระกูลของเหลิ่งจิ้งเหยียน จะหาผู้หญิงอายุสิบห้าสิบหก ก็มีคนยินดีเสียเปรียบให้ลูกสาวมาแต่งเป็นกอง

ไม่ว่าจะเป็นคนหลักแหลมเพียงใด เมื่อถลำลึกอยู่ในห้วงแห่งความรักแล้วก็ถูกหลอกได้ง่าย ไม่เพียงผู้หญิงที่เป็นเช่นนี้ ผู้ชายก็เช่นกัน อ๋องฉีก็คือตัวอย่างที่เห็นอยู่หลัดๆ

หยวนหย่งอี้ส่ายหน้า “ไม่ ได้ยินว่าผู้ชายคนนั้นแต่งกับหญิงอื่นแล้ว รายละเอียดพวกเราก็ไม่รู้ ท่านฝู้เป็นคนบอกมา ท่านฝู้ติดตามท่านอาเจ็ดทำการค้าอยู่ข้างนอกตลอด เป็นเถ้าแก่รอง ถึงยังไงหลายปีมานี้ท่านอาเจ็ดก็ไม่ค่อยกลับเมืองหลวง ตรุษจีนปีที่แล้วนางก็ไม่กลับมา บางครั้งท่านย่าก็โมโห บอกว่าคิดว่านางตายอยู่ข้างนอกก็แล้วกัน แต่ถึงท่านย่าจะพูดแบบนี้ ในใจก็ยังเป็นห่วงท่านอาเจ็ดมาก เครียดไม่รู้สักกี่ครั้งแล้ว พี่หยวน ถ้าเรื่องนี้สำเร็จจะดีที่สุด แต่ข้าว่าไม่น่าเป็นไปได้ ไม่มีใครเกลี้ยกล่อมท่านอาเจ็ดได้”

หยวนชิงหลิงเศร้าใจมาก อะไรจะน่าเศร้ายิ่งกว่าจิตใจที่ตายแล้ว คิดๆ ดู ท่านอาเจ็ดต้องถูกทำร้ายจิตใจหนักมากแน่ เหมือนกับเสี้ยวหงเฉิงในตอนนั้น? เสี้ยวหงเฉิงก็ถูกหลินเซียวหลอกจนทุกข์เวทนา ดีที่ตอนนี้เสี้ยวหงเฉิงคบกับลู่หยวนดี รอลู่หยวนกลับมาจากหนานเจียง ทั้งสองก็จะจัดงานมงคลกัน

หากก้าวออกมาได้ก็จะพบกับความสุข แต่ท่านอาเจ็ดกลับไม่โชคดีเหมือนเสี้ยวหงเฉิง ที่ได้พบผู้ชายดีๆ เหมือนลู่หยวน

“ตอนนี้ท่านอาเจ็ดเจ้ายังอยู่ที่หวยหยางหรือ?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม

“ใช่ แต่อีกไม่นานก็จะกลับมาแล้ว วันครบรอบวันเกิดท่านย่า!” หยวนหย่งอี้ตอบ

“งั้นแบบนี้เป็นไง ถึงตอนนั้นเจ้าก็ลองหยั่งเชิงดู ถ้าท่านอาเจ็ดเจ้ามีใจให้ใต้เท้าเหลิ่ง งั้นพวกเราก็ผลักดันให้เรื่องนี้สำเร็จ เป็นไง?” หยวนชิงหลิงเอ่ย

ที่ทางเหลิ่งจิ้งเหยียนเอ่ยเช่นนี้ได้ ก็คงมีใจให้ท่านอาเจ็ดเหมือนกัน

หยวนหย่งอี้กล่าว “ได้ รอท่านอาเจ็ดกลับมา ข้าจะลองถามนางดู ถ้าเป็นไปได้ก็จะดีที่สุด ใต้เท้าเหลิ่งเป็นสุภาพบุรุษที่หายากในเป่ยถัง มีความรู้ มีชาติตระกูล บุคลิกงามสง่า สุภาพอ่อนโยน ถ้าไม่ใช่เพราะข้าออกเรือนแล้ว ข้ายังต้องมีใจให้เขาแน่”

หยวนหย่งอี้ว่าแล้วก็แลบลิ้นใส่หยวนชิงหลิง “เรื่องนี้รู้ถึงหูเจ้าเจ็ดไม่ได้ ได้ทะเลาะกันแน่!”

หยวนชิงหลินก็หัวเราะพูด “วางใจเถอะ เขาสู้เจ้าไม่ได้หรอก แต่…ใต้เท้าเหลิ่งดีมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะข้ามีเจ้าห้า…”

ทันใดนั้นข้างนอกก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น “ถ้าไม่ใช่เพราะมีข้าแล้วจะยังไง?”