ตอนนี้จิตใจของหยวนชิงหลิงสับสนวุ่นวาย ไม่สามารถดูอย่างละเอียดได้ ถอยกลับไปดูวิดีโอที่คนในครอบครัวส่งมาอีกสองสามรอบ ฟังพวกเขาพูดจา ในไม่กี่ปีนี้ที่ข้ามเวลามาที่นี่ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าใกล้ชิดกับคนในครอบครัวได้ถึงเพียงนี้ ราวกับว่าไม่ได้แยกกันอยู่คนละมิติกับพวกเขา

จากนั้น นางก็ดูเสื้อผ้าทีละชิ้นทีละชิ้นในกล่อง สายสะพาย นม ของขวัญ รูปรวมของทั้งครอบครัวที่เก็บไว้ในช่องที่สอง นางกุมไว้ในอ้อมอก ร้องไห้จนเหมือนคนน้ำตาเช่นนี้

หยู่เหวินเห้ากอดปลอบโยนนางอยู่ครู่หนึ่ง จึงทำให้นางค่อยๆสงบลงมาได้

ผ่านไปครู่ใหญ่ๆ กล่าวอ้ำๆอึ้งๆ: “นั่น…….อันที่จริงข้าก็เตรียมของขวัญไว้แล้ว แค่ไม่ได้ดิบดีมากนัก”

หยวนชิงหลิงมองเขาด้วยดวงตาแดงๆ “ท่านก็เตรียมของขวัญแล้ว? ให้ลูกหรือ?”

“ให้เจ้า” สีหน้าท่าทางของหยู่เหวินเห้าค่อนข้างไม่เป็นธรรมชาติ “แต่ว่า เจ้าห้ามหัวเราะข้า”

หยวนชิงหลิงถูกเขาทำให้เกิดความสงสัยขึ้นในพริบตา เจ้าห้าไม่เข้าใจความโรแมนติก คิดไม่ถึงว่ายังจะมอบของขวัญเป็นด้วย?

หยู่เหวินเห้าหยิบกล่องใบหนึ่งและกระเป๋าเงินที่ใส่ของไว้ใบหนึ่งออกมาจากหน้าอกด้วยความเขินอาย ยัดทั้งหมดเข้าในมือของหยวนชิงหลิง

หยวนชิงหลิงเปิดกล่องที่มีสีสันสวยงามก่อน ด้านในเป็นหยกชิ้นหนึ่ง ทำเป็นจี้รูปหรูอี้ ดูแล้วไม่ใช่ของคุณภาพดีอะไร แต่การแกะสลักประณีตงดงาม มีความหมายมาก

“ข้าบอกให้คนทำตอนอยู่ที่เมืองเม่า” หยู่เหวินเห้าเกาศีรษะ ใบหน้าแดง “ตอนนั้นคิดถึงเจ้า ก็คิดว่าต้องทำสิ่งของให้เจ้าสักหน่อย ใครจะรู้ว่ากลับมาเจ้าก็เกิดเรื่องแล้ว หลังจากนั้นก็หาโอกาสที่เหมาะสมให้เจ้าไม่ได้มาโดยตลอด”

หยวนชิงหลิงถือจี้หรูอี้ไว้ คุณสมบัติของหยกอุ่นๆอยู่ในอุ้งมือ ไปทำสงครามยังเอาของขวัญมาให้นาง เห็นได้ว่าเขามีความตั้งใจ หยวนชิงหลิงน้ำตาคลอและยิ้มแล้ว “ขอบคุณ ข้าชอบมาก”

“ข้าชอบมาก!” หยวนชิงหลิงถือหวีแล้วหวีผมเล็กน้อย ก็รู้สึกว่าใช้ได้ดีมากจริงๆ เล็กๆและสะดวก

หยู่เหวินเห้าโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง ยิ้มขึ้นมาแล้ว จากนั้นก็กล่าวด้วยความตื่นเต้นทันที: “เช่นนั้นห้าหยวน ควรเปลี่ยนเป็นคำกลอนประโยคหนึ่งดีหรือไม่ล่ะ? แสดงให้เห็นว่ามี……ความรู้สักหน่อยไง”

“ไม่เอา!” หยวนชิงหลิงก็หัวเราะขึ้นมาด้วย “แบบนี้ก็ดีมากแล้ว เป็นหยู่เหวินเห้ามาก”

ถ้าเขียนบทกลอนน้ำเน่าจริงๆ กลับเป็นไม่มีรสนิยมแล้ว

“ชอบจริงๆหรือ?” หยู่เหวินเห้ายังถามอีกคำแบบไม่ค่อยวางใจ ไม่ใช่ของดีอะไรจริงๆนี่นา

“ชอบ ชอบมากจริงๆ มีความหมายมาก เห็นได้ว่าท่านมีความทุ่มเท ดีกว่ามอบเงินทองอัญมณีให้ข้าเป็นอย่างมากแล้ว” หยวนชิงหลิงยิ่งรู้สึกว่าชอบจนวางไม่ลงมากขึ้น

“เช่นนั้นก็ชอบมากของที่ไท่ซ่างหวงมอบให้เสียอีกหรือ?”

“ใช่ ชอบมากกว่าของที่ไท่ซ่างหวงมอบให้เสียอีก”

หยู่เหวินเห้าสีหน้าท่าทางดีใจเป็นที่สุดขึ้นมา “เช่นนั้นที่ฝู่ฉู่มอบให้อันนั้นล่ะ?”

“ก็ชอบอันนี้ของท่าน”

“เช่นนั้นกับของที่มาจากทะเลสาบจิ้ง……”

หยวนชิงหลิงเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “ผยองแล้วใช่หรือไม่?”

หยู่เหวินเห้าตาละห้อย “เอ่อ……”