ณ จวนอ๋องเป่ยลี้……

"จิ่งเอ้อร์หลับไปแล้วงั้นรึ?"

"ทูลองค์หญิง ท่านอ๋องหลับแล้วเพคะ ก่อนเข้านอนทรงสั่งให้บ่าวไปยังจวนซูในวันรุ่งขึ้น เพื่อเชิญคุณหนูซูเล่นด้วย"

ด้านในตำหนักชางยัง เหยียนโมโม่ห่มผ้าให้แก่นายหญิงของนางพลางตอบอย่างอ่อนโยน

"อืม นอนหลับไปแล้วก็ดี ยาในร่างกายขับออกมาหมดแล้วหรือ?"

เหยียนโมโม่กล่าวว่า "ร่างกายของท่านอ๋องแทบจะมิมีพิษใดรุกรานได้แล้ว พิษเพียงเล็กน้อยเท่านี้มิสามารถทำร้ายเขาได้เพคะ"

นัยน์ตาของไท่เฟยกู้ดูเย็นชาเล็กน้อย "แต่ถึงเช่นนั้นก็ควรระมัดระวังมากขึ้นกว่านี้ หากว่าพวกเขาทำร้ายบุตรชายของข้า ข้ามิสนว่าพวกเขาจะทำนายไว้อย่างไร ก็จะจัดการกับตระกูลซูให้จงได้！"

"องค์หญิงเพคะ ในวันนี้ทรงถูกชะตากับคุณหนูซูจริงๆ หรือทรงเปลี่ยนใจเพราะคำทำนายนั้น?"

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ดวงตาของไท่เฟยกู้ก็ดูค่อนข้างซับซ้อน "ข้าเองก็มิรู้ว่าท่านอาจารย์กล่าวได้ตรงหรือไม่ ในเมืองซินเยว่นี้ ข้าจักต้องตามหาสตรีสกุลซูเพื่อบุตรชายของข้าในการทำให้เขาได้กลับมาเป็นปกติ มิเช่นนั้น ข้าจะให้โอกาสแม่นางซูหว่านเอ้อร์นั่นมาทำร้ายบุตรชายข้าหรือ?"

"องค์หญิงทรงทำทุกสิ่งอย่างก็เพื่อท่านอ๋อง เทพคุณบนฟ้าคงต้องมองเห็นเป็นแน่ ท่านอ๋องของพวกเราจะหายดีอย่างแน่นอนเพคะ"

"หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น เฮ้อ แต่มิว่าอย่างไรก็ตาม แม่นางซูหนานอีมิเลวเลยทีเดียว เดิมทีในวันนี้นางคือคนที่ถูกทำร้าย แต่นางกลับสามารถเล่นงานซูหว่านเอ้อร์ให้อยู่ในกำมือของนางได้ นางฉลาดเฉลียว หน้าตางดงาม กิริยามารยาทก็งาม ข้าพอใจยิ่งนัก"

เหยียนโมโม่ยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ "ดีจริงนะเพคะที่องค์หญิงทรงโปรด บุตรสาวคนโตของตระกูลซูมิเคยก้าวออกจากจวน คนนอกมีมิกี่คนที่รู้จักนาง คาดมิถึงว่าจะเป็นคนอ่อนไหวเช่นนี้ อีกทั้ง ท่านอ๋องยังชื่นชอบนางอีกด้วย"

ไท่เฟยกู้เลิกคิ้วขึ้น "หืม? เจ้าหมายความว่า สตรีที่จิ่งเอ้อร์มักกล่าวถึง คือบุตรสาวคนโตของตระกูลซูงั้นรึ?"

เหยียนโมโม่พยักหน้า "มิผิดเพี้ยนเพคะ บุตรสาวคนรองของตระกูลซูมิเคยพบเห็นท่านอ๋องของเรามาก่อน ส่วนผู้ที่อยู่กับท่านอ๋องนั้นคือคุณหนูซูผู้นี้"

"ดียิ่งนัก ข้าคิดว่านางคงจะเป็นผู้ที่ได้รับเลือกในวันนั้น เดิมทีข้าคิดว่าจะเป็นผู้ที่อยู่ในจวนเทียนอีนั้น……"

"องค์หญิงมิต้องกังวลไปเพคะ บางทีทั้งสองคนอาจมิมีวาสนาต่อกัน หัวใจของแม่นางซูผู้นั้นอยู่กับจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน เกือบทุกคนที่รู้เรื่องนี้ เพียงแต่ คาดมิถึงว่านางจะปฏิบัติเช่นนั้นต่อจักรพรรดิพระองค์ก่อน……"

"เอาละ มิต้องกล่าวถึงเรื่องนี้อีก หากมีสิ่งใดผิดปกติจริง ข้าจะช่วยสืบหาแทนจักรพรรดิพระองค์ก่อนเอง จักรพรรดิองค์ใหม่นี้ช่างอ่อนโยนเหลือเกิน จึงปล่อยตระกูลซูไป แต่ข้ามิได้เป็นเช่นนั้น จวนเทียนอีกล้าวางยาพิษเสด็จพี่ จะมิมีผู้ใดหลบหนีพ้นเป็นแน่！"

"แม้ว่าสมาชิกในจวนเทียนอีจะแยกย้ายกันไปหลังหนีออกจากเมือง แต่คนของเราได้พบที่อยู่ของซูเทียนอีและภรรยาของเขาแล้ว จะให้บ่าวส่งคนไปไล่ตามหรือไม่เพคะ?"

ไท่เฟยกู้พยักหน้า "อืม จงส่งคนไปไล่ตามพวกเขาเสีย ข้ายังมีข้อสงสัยอีกมากที่ต้องการไต่ถามจากพวกเขาเพื่อเป็นการยืนยัน"

"บ่าวจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เพคะ"

เมื่อเหยียนโมโม่กำลังจะจากไป ไท่เฟยกู้ก็ได้ยกมือขึ้น "วันพรุ่งนี้ เจ้าจงพาคนไปรับคุณหนูซูมา ข้าจะให้จิ่งเอ้อร์พานางไปชมรอบๆจวนของเราและทำความคุ้นเคยไว้ล่วงหน้า หากเร่งรัดเอาเสียหน่อย คาดว่าอีกมิกี่วันก็คงได้จัดงาน"

เหยียนโมโม่โน้มตัวลง "เพคะ"