ในห้องเหลือแค่คนตระกูลซู ซูซืออวี้โมโหมาก ตบโต๊ะอย่างแรง"ตกลงเกิดอะไรขึ้น!"

ซูหว่านเอ้อร์เเละเซี่ยซื่อตกใจจนสะดุ้ง

ซูหนานอีเดินไปข้างหน้า"ท่านพ่อน่าจะได้ยินแล้วว่าน้องสาวนางไม่อยากแต่งงาน ก็เลยจะใส่ร้ายข้า อยากจะทำให้ข้าเสียความบริสุทธิ์ไป เพื่อที่จะให้ข้าไปแต่งงานแทน"

ทีนี้ซูหวานเอ้อร์รีบทำเสียงสูง ตะโกนอย่างดัง"เจ้าพูดมั่ว ข้าไม่ได้ทำแบบนั้น!"

ซูซืออวี้เห็นซูหวานเอ้อร์ยังคงไม่ยอมรับผิด"ตอนนี้หลักฐานมีหมด เจ้ายังมีอะไรจะพูดอีก?คนเขามาชี้ที่เจ้าแล้ว!"

ซูหว่านเอ้อร์ขอบตาแดง รู้ว่าตอนนี้นางจะไม่ยอมรับก็ไม่ได้แล้ว ก็เลยคุกเข่าไปทางซูซืออวี้"ท่านพ่อ ข้าไม่อยากแต่งงานกับคนโง่ ลูกสาวไม่ขอว่างานแต่งนั้นจะดีขนาดไหน แต่ขอแค่คู่ต่งงานจะเป็นคนปกติ!"

"คุณพ่อเชื่อลูกนะ ความบริสุทธิ์ของข้ายังมึอยู่ ลูกสาวแค่อยากจะยกเลิกสัญญางานแต่งนี้"

ซูซืออวี้ตอนแรกก่าว่าจะดุนาง แต่ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไร"เจ้า……"

"เจ้าทำอย่างนี้ได้ยังไง?พี่สาวของเจ้าก็เป็นผู้หญิง ตอนแรกเจ้าเป็นคนของานแต่งนี้ งานแต่งนี้จึงย้ายจากตัวของพี่สาวมายังเจ้า ตอนนี้เจ้าไม่เอาแล้ว เจ้ามองตระกูลหยุนเป็นอะไร?"

ตระกูลหยุน!

ทีนี้ซูหนานอีตะลึงไปซักพัก

มองไปทางซูซื่ออวี้ด้วยจิตสำนึก"คุณพ่อ……"

แต่นางยังไม่ทันถามออกจากปาก ประตูถูกคนข้างนอกผลักเข้ามา คนที่ใส่เสื้อสีม่วงแดงเดินเข้ามา

คนที่มาใส่กระโปรงสีม่วงแดง ผ้าก็เป็นอย่างแพง เย็บอย่างละเอียด แค่ดูก็รู้ว่าราคาไม่ต่ำแน่นอน ที่เอวยังมีคริสตัลสีแดงใส สวยงามมากๆ

คริสตัลแบบนี้หายากมาก ผลิตน้อยมาก โดยปกติแล้วมีแต่นางสนมในพระราชวังหรือไท่เฟยถึงจะมี

แต่คริสตัลแบบนี้ยิ่งหายากไปใหญ่ ถ้าซูหนานอีจำไม่ผิด ตอนนั้นเมืองประเทศราชถวายเครื่องราชบรรณาการ มีแค่สามลูก ลูกหนึ่งถวายให้พระราชินี อีกลูกตอนนี้ยังอยู่คลังสินค้าของประเทศ เเต่อีกลูก……

คนที่มานั้นสวยมาก แม้ว่าอายุมากแล้ว แต่ใบหน้านั้นไม่ได้ไปตามอายุ ใบหน้านั้นประณีตมาก แม้ว่าลมพัดมาก็พัดความสวยไปไม่ได้

"ถ้าตระกูลซูไม่อยากแต่งงาน สั่งคนไปพูดที่จวนอ๋องก็แค่นั้น ตอนนี้ลูกสาวของเจ้ามาวางแผนใส่ร้ายท่านอ๋อง คิดจะทำร้ายชื่อเสียงของท่านอ๋องด้วย คือคิดว่าจวนอ๋องเป่ยลี้ข้าน่ารังแกหรือ?"

คนที่มาเป็นนายหญิงจวนอ๋องเป่ยลี้ ตอนนี้เป็นไท่เฟยของจวนอ๋องเป่ยลี้แล้ว

นอกจากนี้แล้ว นางยังเป็นองค์หญิงคนโตของรัฐชู่เสวียน ยิ่งเป็นพระปิตุจฉาของฮ่องเต้คนใหม่ด้วย

คนในห้องเห็นนางเข้ามารีบทำความเคารพ"ถวายบังคมไท่เฟยพะย่ะค่ะ/เพคะ"

มีแค่ซูหนานอียืนนิ่งๆอยู่ตอนนั้น

คนที่อยู่ต่อหน้านี้ นางเคยเจอมาหลายครั้งแล้ว

จิ่งเอ้อร์!

จวนท่านอ๋อง!"

คนโง่!

ตระกูลหยุน!

ท่านอ๋องเป่ยลี้หยุนจิ่ง!

ซูหนานอี เจ้าทำไมคิดไม่ถึงล่ะ!

ทำไมถึงเวลานี้เจ้าถึงคิดได้?

ตอนนี้ ซูซืออวี้เกือบจะกลิ้งลงมาจากที่นั่งเลย

"ไท่เฟยอย่าโกรธเลยนะพ่ะย่ะค่ะ เรื่องนี้คือตระกูลซูทำผิด คือข้าสั่งสอนลูกไม่ดี ไม่ได้มีความไม่เคารพจวนอ๋องแน่นอน"

ตระกูลซูแค่เป็นตระกูลค้าขาย จวนอ๋องสั่งแค่คำเดียว เขาก็ต้องออกจากเมืองซินเยว่อย่างสิ้นเชิง!

เซี่ยซื่อก็กลัว ร่างกายสั่นไปทั้งตัว พูดยังไม่กล้าพูดเลย

ไท่เฟยกู้มองซูซืออวี้ด้วยสายตาที่เย็นชา"ไม่เคารพ?ข้าว่าไม่ใช่แค่ไม่เคารพ จะเหยียบบนหัวของจวนอ๋องเป่ยลี้แล้ว!"

"ไม่กล้าพะย่ะค่ะ ข้าไม่กล้าแน่นอน คือลูกสาวดื้อรั้น ไท่เฟยไม่ต้องเป็นห่วง ลูกสาวแต่ยังขี้เล่น แต่ความบริสุทธิ์ในตัวยังอยู่ งานแต่งจัดเหมือนเดิม!"

ซูหว่านเอ้อร์ใจร้อนแล้ว"ท่านพ่อ!"

ไท่เฟยกู้สายตาเย็นขึ้น"ซูซืออวี้ เจ้าคิดว่าภรรยาที่เคยนอนกับผู้ชายคนอื่นบนเตียงเดียวกัน จวนอ๋องเป่ยลี้จะเอาหรือ?"

ทีนี้ สีหน้าของซูซืออวี้เปลี่ยนไปเลย สีหน้าของเซี่ยซื่อกับซูหว่านเอ้อร์ก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน

"ความบริสุทธิ์ในตัว ตัวเองพูดแล้วนับได้หรือ?ถึงตระกูลซูรับได้ แต่จวนอ๋องเป่ยลี้จะรับผู้หญิงที่ไม่รักนวลสงวนตัวแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด แม้ว่าลูกข้าจะโง่ แต่ก็ไม่มีวันปล่อยให้ผู้หญิงแบบนี้แกล้ง นางไม่เหมาะที่จะได้รับยศไท่เฟยเป่ยลี้"

ซูซืออวี้หน้าซีด"ไท่เฟย นี่เป็นความผิดของลูกสาวทั้งหมด ไท่เฟยอย่าโกรธนะ หว่านเอ้อร์ยังไม่ขอโทษอีกหรือ?"

ซูหว่านเอ้อร์หน้าซีดเหมือนกัน ลังเลอยู่ไม่ยอมเดินขึ้นไป ความปฏิเสธบนใบหน้าปรากฏให้เห็นอย่างชัดๆ

ไท่เฟยกู้โกรธ"ชั่งเถอะ งานแต่งของจวนอ๋องเป่ยลี้กับตระกูลซูของเจ้ายกเลิกลง ผู้หญิงคนนี้ ไม่คู่ควร!"

คำพูดนี้ออกมา ตระกูลซูรู้สึกตกใจ ซูหว่านเอ้อร์ได้ยินแล้วก็โล่งใจลง แต่โมโม่ที่อยู่ข้างกายไท่เฟยกู้ใจร้อนขึ้นมา"ไท่เฟย……"

แต่ในเวลานี้ มีเสียงดังขึ้นมาในห้อง มีแค่คำพูดเดียว เเต่สามารถทำให้คนในห้องล้วนตกใจกันหมด

"ไท่เฟย ท่านว่าข้าคู่ควรหรือเปล่าเพคะ?"