"ในห้องเกิดอะไรขึ้น? ยังไม่เริ่มอีกหรือ?"

"ดูท่าแล้วเงียบจัง อย่าบอกนะว่ายาปลุกเซ็กส์นี้ยังไม่สามารถกระตุ้นอีโง่นี้ได้นะ?"

"ไปดูซะ คนในเรือนหลักอีกไม่นานก็จะมาแล้ว เดี๋ยวเขาไม่ทันดูละครใหญ่

"ขอรับ"

เสียงรองเท้าเข้าใกล้พวกเขาเรื่อยๆ

สายตาของซูหนานมืดดำไปเลย

เป็นเพราะความรุนแรงของยาที่ทำให้หมดแรง ตอนนี้นางไม่สามารถขยับได้ แต่อีโง่ที่อยู่ข้างหน้านี้ไม่รู้ว่าเป็นไร ยารุนแรงนี้ใช้กับเขาไม่เกิดผลอะไรเลย ถ้ามีคนมาเห็นพวกเขาไม่ทำตามที่เขาคิด พวกเขาสองคนจะอันตรายแน่นอน

เสียงประตูเปิด

ประตูห้องถูกคนเปิดเข้ามา คนที่มามองเข้าไปในห้องนอน

ไม่ทันแล้ว!

"จิ่งเอ้อร์ใช่ไหม ทับบนตัวข้า เร็ว!"

คนนั้นฟังแล้วก็ทำตาม ร่างกายที่ใหญ่โตทับขึ้นไปบนร่างกายของซูหนานอี ไม่ได้เบาเลย

ซูหนานอีอยู่ข้างล่าง ถูกทับจนเกือบจะอาเจียนเป็นเลือดออกมา แต่คนนั้นยิ้มแล้วก็พูดอย่างน่ารักว่า"หอมจังเลย! ภรรยาเจ้าหอมจังเลย!"

ซูหนานอีอดทนที่จะทำตาขาว เสียงรองเท้ายิ่งมายิ่งใกล้ นางรีบทำเสียงตัวเองกลายเป็นแบบหวาดกลัว แล้วอ้าปาก

"อ้า!เจ้าทำอะไร ! เจ้าอย่าเปิดเสื้อข้า!"

"ช่วยด้วย!"

"ลามก!อีลามกนี่!ปล่อยข้า!"

คนที่ทับอยู่บนร่างกายนาง ได้ยินเสียงกรีดร้องของนางก็ตกใจ ตาที่โตนั้นมีแต่ความสงสัย"ภรรยา? เจ้าเป็นอะไร? เจ้าเจ็บที่ไหนหรือ?"

ซูหนานอีพูดแบบเบาๆ"จิ่งเอ้อร์เชื่อฟังนะ พูดว่าข้าหอม เร็วๆ"

คนนั้นกระพริบตา"ภรรยาจะเล่นเกมส์หรือ?"

"ใช่ เล่นเกมส์ พูดเร็ว"

"ภรรยา! เจ้าหอมอ่ะ! หวานจังเลย!"

"ไม่เอา! เจ้าทะลึ่ง! อย่า! อ๊ะๆๆ!"

นอกประตู คนที่เพิ่งเปิดประตูจะเดินเข้ามาก็ยิ้ม เห็นสองคตที่อยู่หลังที่กั้นไม่ค่อยชัด แต่ก็เห็นคนข้างในคนหนึ่งอยู่บน อีกคนอยู่ล่าง"โอ้โห รุนแรงขนาดนี้ อีโง่นี่เก่งหว่า"

"ดูท่าแล้ว สามารถเรียกคนมาได้แล้ว"

จนกว่าซูหนานอีร้องจนแทบจะไม่มีเสียงแล้ว เสียงรองเท้านั้นถึงค่อยๆไปไกล สุดท้ายประตูถูกคนข้างนอกล็อค

ซูหนานอีโล่งใจ เหงื่อเต็มหน้า แล้วพูดกับคนที่อยู่ข้างบนว่า

"จิ่งเอ้อร์ เจ้าลุกขึ้นได้แล้ว"

ชายนั้นลุกขึ้น ยกแขนเสื้อเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของซูหนานอี"ภรรยาเหนื่อยแล้วใช่ไหม?"

ซูหนานอีหลบเขา แล้วตอบแบบขอไปที จากนั้นก็เริ่มหาทางออกในห้อง

หาไปหามา นางก็หาเจอเข็มเย็บเสื้อผ้าห่อหนึ่งในตัว

มองเข็มเย็บเสื้อผ้าที่มือตน ในที่สุดนางก็มองไปที่คนข้างหน้า

"เจ้ามีกังฟูไหม"

คนนั้นเกาหัว"กังฟู? แม่บอกแล้วว่า ถ้าไม่ถึงเวลาจำเป็นจริงๆใช้ไม่ได้ ดังนั้น ข้าคิดว่าข้าน่าจะเป็น"

ซูหนานอีฟังแล้วตาสว่างเลย”แล้วเมื่อภรรยามีอันตราย เอามาใช้ช่วยภรรยาใช้ได้ป่ะ?"

ถุย

ซูหนานอีด่าตัวเองในใจ

เพื่อจะมีชีวิตอยู่ ขายตัวเองยังได้เลย

คนนั้นยิ้ม"ได้! แม่บอกแล้ว ภรรยาเป็นที่รักของข้าต้องปกป้องดีๆ!"

ซูหนานอีเลิกคิ้ว

รู้สึกอยากรู้จักแม่ที่อยู่ในปากของอีโง่นี่จริงๆเลย

"งั้นแบกข้าขึ้นมา"

"ได้!"

เขาเดินหน้ามา ใช้แรงนิดนึงก็ยกคนข้างหน้าขึ้นบนหลังของตัวเองอย่างสบายๆ

"ภรรยาเจ้าเบาจัง ต่อไปต้องกินเนื้อเยอะๆนะ"

ซูหนานอีไม่ได้ไปสนใจคำที่พูดเขา มือไปจับที่คอเขา"แบกข้าไปข้างหลังประตู"

"ได้"

"แล้วไม่ต้องพูดแล้ว"

"ขอรับ"

ผู้ชายเชื่อฟังขนาดนี้ทำให้ซูหนานอีรู้สึกแปลกใจ

"ตอนนี้ เตะประตู"

"ขอรับ!"

"ตุ้มๆๆ!"

ประตูใต้ขาถูกเตะอย่างเสียงดัง คนที่เฝ้าอยู่นอกประตูด่ามา"ทำไมเล่นมาถึงที่ประตูเลยหรือ?"

ซูหนานอีสั่ง"เตะอีก!"

"ขอรับ"

"ตุ้มๆๆ!"

"อีเหี้ย!บ้าหรือ !ทำไรเนี่ย?"

เสียงเคาะประตูทำให้รำคาญหู คนนั้นเปิดประตูเดินเข้ามา

ซิ่ว!

มีแสงสีเงินส่งมา คนนั้นตกใจจนล้ม ทำหน้าแบบแปลกใจ แล้วพบกับใบหน้าที่ยิ้มสวยเหมือนดอกไม้ และอีกใบหน้าหนึ่งที่ทำให้คนรู้สึกหนาวเย็น"พวกเจ้า……"

จิ่งเอ้อร์หัวเราะจนออกเสียง"ภรรยา เขาน่าเกลียดจัง!"

……

"เจ้า!"

คนนั้นมองผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าอย่างโมโห แต่ตัวกลับล้มลงพื้น

ซูหนานอีเลิกคิ้ว"เตะมันเข้าไป"

"ได้!"

ต่อไป เขาก็ยกขาขึ้น เตะคนที่บังอยู่ที่ประตูเข้าไป

จากการคำนวณของซูหนานอี กระดูกซีกโครงของคนนี้น่าจะหักไปสามซีก

"ภรรยาต่อไปพวกเราเล่นอะไรอีก?"

"ต่อไป วิ่ง!"