“ใช่ไง”หยุนจิ่งนั่งอยู่ข้างๆของนาง กระซิบพูดว่า”ภรรยา ข้าเอากระต่ายกลับไป ยังได้สร้างบ้านให้พวกมันด้วย เสด็จแม่บอกว่า นางก็อยากจะไปย่างปลา ย่างเป็ดกับเราเลย ข้ายังเอาไข่เป็ดที่เป็นกลับมาให้นางดูด้วย”

ซูหนานอีเห็นลักษณะที่ดีใจของเขา รู้สึกปลื้มใจมาก แม้ว่านางไม่ได้เจาะจงพาหยุนจิ่งไปเที่ยว แต่สามารถทำให้เขาดีใจขนาดนี้ก็ดีแล้ว

“งั้นรออากาศดีขึ้น เราพาไท่เฟยไปด้วย ไม่งั้นตอนนี้อากาศร้อนมาก กลัวร่างกายของไท่เฟยจะรับไม่ไหว”

หยุนจิ่งครุ่นคิดสักพักหนึ่ง”ภรรยาพูดถูก”

เขาผลักจานไปให้ซูหนานอี”ภรรยารีบกิน ลองชิมดู”

ซูหนานอีเพิ่งกินอาหารเช้าไป ไม่ค่อยหิว แต่เห็นสายตาที่คาดหวังของเขา ก็ได้ชิมอย่างละนิด

ทั้งสองคนกำลังคุยกันอย่างดีใจอยู่ แต่จู่ๆก็ได้ยินข้างนอกมีคนพูดคุยกัน

ซูหนานอีเงียบขรึม หยุนจิ่งก็ไม่พูดอะไรตามนาง

เสียงพูดคุยกันในหน้าประตูส่งมาอย่างชัดเจน

“เสี่ยวเถา ไม่ใช่ว่าข้าไม่เห็นแก่หน้า ข้าก็ได้รับคำสั่งเช่นกัน อย่างนี้ละกัน เจ้าเข้าไปบอกสักครั้งหนึ่งได้ไหม?”

คือพ่อบ้านในเรือนของซูซืออวี้นั่นเอง

เสี่ยวเถารู้สึกลำบากใจ”ไม่ใช่ว่าบ่าวไม่ไปบอกคุณหนู เป็นเพราะว่าคุณหนูกำลังปักชุดแต่งงานอยู่ คุณหนูบอกว่าไม่ว่าใครล้วนไปรบกวนไม่ได้”

“แต่ก็ต้องแบ่งแยกว่าเป็นเรื่องสำคัญหรือเปล่าใช่ไหมล่ะ?ตอนนี้คือนายท่านเชิญคุณหนูไปคุยกันที่ห้องหนังสือ เจ้านี่ห้ามอยู่ตอนนี้มันถือว่าเป็นอะไร?”

พ่อบ้านรู้สึกรำคาญเล็กน้อย”แม้ว่าคุณหนูจะแต่งงานได้ดี แต่ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกก็ต้องมีอยู่สื นายท่านเป็นพ่อของคุณหนู คุณหนูก็ควรควรเคารพผู้ใหญ่ นี่คุณหนูคือคิดจะตัดความสัมพันธ์กับพ่อแล้วหรือ?”

สีหน้าของเสี่ยวเถาก็แย่ลงเรื่อยๆ”ท่านพูดแบบนี้มันก็เกินไปแล้ว คุณหนูได้รับความไม่เป็นธรรมมากขนาดไหน?แต่ไม่เคยโทษนายท่านเลย นี่ใกล้จะแต่งงานแล้วเรื่องของสินสอดก็ไม่มีคนดูแลให้ ชุดแต่งงานคุณหนูก็เป็นคนปักเอง ทำไมแค่ปักชุดแต่งงานก็ถูกท่านกล่าวว่าเป็นการไม่เคารพผู้ใหญ่ล่ะ?”

พ่อบ้านถูกเถียงจนไม่รู้จะพูดอะไรดี จ้องมาที่เสี่ยวเถาด้วยสายตาที่สงสัย เสี่ยวเถาไม่กลัวอะไร เผชิญหน้ากับเขาอย่างซื่อตรง พ่อบ้านพึมพำในใจ ไอ้สาวนี่ก็ช่าง……เก่งขึ้นมาแล้ว เมื่อก่อนไม่กล้าพูดเสียงดัง ก้มหน้าอยู่ตลอด ไม่เหมือนตอนนี้พูดเก่งจริงๆ เขาก็ไม่ใช่ว่าต้องมาเชิญซูหนานอีไปแน่นอน ทันใดนั้นก็เอ่ยเสียงเย็นชาออกมา และสะบัดหน้าจากไป