"จ๋อม!"

ซูหนานอีถูกน้ำเหยือกหนึ่งราดจนตื่นมา

ดวงตาคู่ที่คล้ายกับชาติก่อนค่อยๆลืมขึ้นมาด้วยความงง และได้เผชิญกับดวงตาที่สวยราวกับดอกพีช

ภายในดวงตาคู่นั้นสะอาดสะอ้าน ไม่มีสิ่งเจือปนใดๆ ราวกับเด็กอายุห้าหกขวบ ตามจริงแล้วเป็นดวงตาคู่ที่สวยงามมาก แต่มันก็บริสุทธิ์เกินไปจนทำให้คนไม่กล้ามีความคิดอะไรเลย

ซูหนานอีนั่งตรงขึ้นมาอย่างแรง สายตาย้ายออกจากดวงตาที่สวยราวกับดอกพีชคู่นั้น

คนที่อยู่ต่อหน้านางนั้นเป็นผู้ชาย

ซูหนานอียังเห็นว่าในมือของคนๆนั้นยังได้ถือเหยือกน้ำชาอยู่

"เจ้า……."

"ภรรยา!เจ้าตื่นแล้วหรอ!"

สายตาของผู้ชายสว่างขึ้นมาทันที จู่ๆก็เดินหน้าไปหนึ่งก้าว ใบหน้าทั้งใบล้วนปรากฏต่อหน้านาง

เขามีคิ้วที่สวยงามมาก และมีดวงตาคู่ที่อ่อนโยนมาก และเนื่องจากรอยยิ้มทำให้ดวงตาของเขาโค้งขึ้นมาราวกับดวงจันทร์ จมูกที่โด่ง ขาวจนเปล่งความสว่างออกมา ทำให้คนอยากลองจับดูจังเลย

ภายใต้จมูก เป็นริมฝีปากที่ค่อนข้างบาง ตอนนี้ดีใจจนแตกออกมา เผยให้เห็นฟันขาวเรียงเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ

เขายิ้มจนเหมือนกันเทวดา

แต่ว่า สีหน้าบนใบหน้าของเขา กลับราวกับเป็นเทวดาที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

คำพูดของซูหนานอีค้างอยู่ในลำคอ

ในฐานะที่เป็นหมอ เวลาแรกนางก็สังเกตถึงความผิดปกติของคนต่อหน้าคนนี้แล้ว

"เจ้าเรียกข้าว่า ภรรยา?"

ผู้ชายยิ้มราวกับดอกไม้"ขอรับ ภรรยาหน้าตาดีจริงๆ เป็นคนที่สวยที่สุดในบรรดาคนที่จิ่นเอ้อร์เคยเห็นนะขอรับ!"

จิ่นเอ้อร์?

ซูหนานอีส่ายหน้า ไม่รู้จัก

ส่วนคำว่าภรรยามันคืออะไรอีกเล่า?

"เจ้าเป็นใคร ที่นี่คือที่ไหน ทำไมพวกเราถึงอยู่ที่นี่?"

เมื่อเผชิญกับคำถามของนาง ผู้ชายก็ยิ้มขึ้นมา"ภรรยา ข้าเป็นสามีของเจ้าไง ที่นี่เป็นสวนฤดูร้อนไง เจ้าจำไม่ได้หรือ?"

ซูหนานอีขมวดคิ้ว"ข้าไม่ใช่ภรรยาของเจ้า"

สวนฤดูร้อน?

ไม่เคยได้ยินเลย

"เจ้าก็คือภรรยาของข้า!"

"ภรรยา เจ้ารังเกียจหน้าตาของจิ่นเอ้อร์ใช่ไหม?ท่านแม่บอกแล้วว่า สิ่งที่ได้เปรียบสิ่งเดียวของจิ่นเอ้อร์ก็คือหน้าตาดี!"

……

นางยอมรับว่า ผู้ชายต่อหน้าคนนี้ เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีที่สุดเท่าที่นางเคยเห็นมา

แต่ว่า สติปัญญาของเขา……

ซูหนานอีถอนหายใจออกมา"ปีนี้เจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว?"

"หนึ่ง สอง สาม ยี่สิบสี่แล้ว!ท่านแม่บอกแล้ว ข้าโตาแล้ว ไม่นานก็สามารถแต่งงานได้แล้ว"

"ภรรยา เราแต่งงานกันเมื่อไหร่?"

ซูหนานอีอ้าปากกว้าง

พิสูจน์ได้ว่า คนต่อหน้านี้เป็นคนโง่

นางขยับตัวคิดจะลุกขึ้น แต่กลับพบว่าร่างกายไม่มีแรง จึงขมวดคิ้วทันที

"โดนยาที่ทำให้หมดแรงหรือ?"

ทันใดนั้น นางเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายต่อหน้า"เจ้า เข้าใกล้มาสิ"

ผู้ชายพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง และเข้าใกล้

ซูหนานอีขยับตัว ชูหัวออกไป และหยุดในบริเวณที่ห่างจากหัวของเขาหนึ่งนิ้ว

หน้าตาที่สวยงามของผู้ชายยิ่งประณีตในเวลานี้ ซูหนานอีใจเต้นขึ้นมา จู่ๆใจก็เต้นเร็วขึ้น

นางแอบด่าตัวเองในใจ จากนั้นพูดว่า"อ้าปาก"

ผู้ชายอ้าปากอย่างเชื่อฟัง จากนั้นริมฝีปากของซูหนานอีก็ชูขึ้นมา

พอใกล้ที่จะโดนริมฝีปากของเขา ก็ใช้จมูกดม แล้วซูหนานอีก็ขมวดคิ้วอย่างแน่น"เชอะ ตี้เอ้อร์ชุน?"

เป็นยาปลุกเซ็กส์ชนิดหนึ่งนี่เอง!

คนโง่ต่อหน้านี้ ไปโดนยาปลุกเซ็กส์!

ซูหนานอีกำลังไตรคิดอยู่ ไม่ได้สนใจเลยว่า จู่ๆคนต่อหน้านี้ก็เอื้อมมือไปวางด้านหลังของนาง

จากนั้น นางก็รู้สึกว่าเองถูกคนกอดไว้ แล้วริมฝีปากของตัวเองก็ไปทางริมฝีปากบางนั้น!

"วู!"

เมื่อเผชิญกับริมฝีปากที่เบานั้น ซูหนานอีก็เบิกตากว้างขึ้นมาทันที!

ในเวลานั้น ซุหนานอีก็อึ้งไปหมด!

เมื่อนางรู้สึกตัวขึ้นมาก็รีบเอื้อมมือไปผลักคนต่อหน้าออกไป แต่ว่านางไปโดนยาทำให้หมดแรง มือยังยกขึ้นมาไม่ไหวเลย!

รู้สึกว่าริมฝีปากของตัวเองถูกคนเลียราวกับกินลูกอม ซูหนานอีมีใจที่จะฆ่าคนด้วยซ้ำไป

ตั้ง5นาที ผู้ชายต่อหน้านี้ถึงถอยตัวไป และหรี่ตา"ภรรยา เจ้าหวานมากเลย!"

"ท่านแม่บอกแล้วว่า ภรรยาก็คือลูกอม หวานมาก จิ่นเอ้อร์อยากจะลองชิมมานานแล้ว!ท่านแม่ไม่ได้หลอกข้าเลย อิๆๆ"

อิๆ?

ซูหนานอีอยากจะฆ่าคน

พอดีในเวลานี้ นอกประตูมีเสียงเดินที่หนวกหูดังขึ้น จากนั้น ก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้น"ในห้องเกิดอะไรขึ้น?ยังไม่เริ่มอีกหรือ?"