ซูหว่านเอ้อร์ถูกโยนไปบนเตียงที่ซูหนานอีตื่นมา

ในฐานะที่เป็นของแถม ซูหนานอียังได้นำคนใช้ผู้ชายที่ถูกเข็มเงินแทงตรงจุดนั้นโยนขึ้นไปบนเตียงด้วย

หญิงรับใช้ที่มาเช็คดูนั้นก็ถูกทุบจนสลบไปในหลังประตู กำลังหลับอย่างสนิท

หลังจากทำทุกอย่างนี้เสร็จแล้ว นอกเรือนก็มีเสียงเดินที่เร่งรีบส่งมา ซูหนานอีนึกถึงคนใช้ผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ไปแจ้งข่าว เลยดึงแขนเสื้อคนข้างๆ"เราไปดูละครกัน"

จิ่งเอ้อร์พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง"ขอรับ"

จากนั้น ร่างของทั้งสองคนก็หายไปในห้องอย่างรวดเร็ว

พวกเขาเพิ่งจากไปยังไม่ถึงสักพักหนึ่ง ประตูของเรือนก็ถูกคนผลักเข้ามาจากข้างนอก ร่างสองร่างเดินเข้ามาตามลำดับ สาวใช้ที่ติดตามอยู่ข้างหลังก็หยุดอยู่นอกประตู

"คุณหญิงสวิ้น เรือนนี้ก็ใช่แล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้าที่เรือนใน วันนี้ต้องขอประทานโทษเจ้าค่ะ บ่าวทาสไม่ระวังกันหรือเกิน"

"คุณหญิงเกรงใจหรือเกิน วันนี้เป็นงานชมดอกเหมย ทุกคนวุ่นวายกันหมด ก็สามารถเข้าใจได้อยู่ เพียงแต่เสียดายเสื้อผ้าของข้า โดนน้ำมันก็เสียแล้ว"

"ในสวนฤดูร้อนมีผ้าไหมที่มาจากมณฑลเสฉวน เดี๋ยวคุณหญิงไปเลือกเอาหนึ่งผืนดีไหม?"

"จะได้ที่ไหนล่ะ?"

"ได้อยู่แล้ว คุณหญิงสวิ้นไม่ต้องเกรงใจเลย ถือว่าเป็นการให้โอกาสชดเชยกับข้าเจ้าค่ะ"

"ฮ่าๆๆ ยากที่จะปฏิเสธเลย ข้าก็รับละกัน"

สองคนที่กำลังสนทนากันอยู่นั้น คนหนึ่งเป็นเจ้าของสวนฤดูร้อนคุณหญิงเซียง อีกคนหนึ่งเป็นภรรยาของมหาเสนาที่ได้รับการเชิญชวน

ระหว่างการสนทนา สองคนก็เดินเข้าไปในเรือน และผลักประตูห้องนอนออกอย่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย

"ห้องนอนในนี้ล้วนตกแต่งอย่างสวยงามเลย วิสัยทัศน์ของคุณหญิงคนอื่นยากที่จะเทียบเท่าเลย"

"คำพูดของคุณหญิงสวิ้นนี่ช่างชื่นชมข้าหรือเกิน เพียงแค่เป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆเท่านั้นเจ้าค่ะ เทียบกับเกาะเทียมในจวนมหาเสนาไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ นั่นถึงเรียกว่าสวยงามไร้ที่ติ"

ในสายตาของคุณหญิงสวิ้นปรากฏความภูมิใจออกมา จากนั้นเดินอ้อมฉากกั้นเข้าไป

สองคนที่อยู่บนเตียงนอนกำลังนอนอย่างกระสับกระส่าย ตอนนี้ได้กอดเข้าหากันแล้ว ฉากที่ไม่เข้าท่าแบบนี้ปรากฏต่อหน้าคุณหญิงสวิ้น ทำให้นางตกใจจนกรี๊ดออกมา!

"อ๊ะ!"

คุณหญิงเซียงที่เดิมรออยู่ข้างนอกก็ตกใจ รีบวิ่งเข้าไป"เป็นอะไรหรอเจ้าคะ?"

คุณหญิงสวิ้นโกรธจนพูดไม่รู้เรื่อง"นี่มัน……นี่……"

"หน้าไม่อายเลย!"

"ไร้ยางอายหรือเกิน!"

คุณหญิงเซียงมองไปเห็นสองคนบนเตียงยังกอดกัน นางรู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ"นี่ นี่คือ คุณหนูสองตระกูลซู?"

คุณหญิงสวิ้นตกใจ"นางก็คือลูกที่ออกโดยอนุภรรยาของตระกูลซูหรือ?ซูหว่านเอ้อร์?"

ตามจริงแล้วลูกที่ออกโดยอนุภรรยา ฐานะอย่างพวกเขาต้องไม่รู้จักอยู่แล้ว แต่เนื่องจากฐานะที่พิเศษของซูหว่านเอ้อร์ พวกเขาถึงรู้จักนาง

คุณหญิงสวิ้นก็คิดไม่ถึงว่า ตัวเองจะได้เห็นคุณหนูสองตระกูลซูคนนี้แบบนี้

คุณหญิงเซียงก็คิดไม่ถึงว่า ในสวนฤดูร้อนของนาง ได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย นางกลืนน้ำลายเข้าไป"นี่ น่าจะมีอะไรเข้าใจผิดกันเนอะ"

"จะเข้าใจอะไรผิดอีกเล่า?นี่นางได้……ไร้ยางอายจริงๆ ไม่ได้เรื่องเลย รีบๆ รีบๆไปแจ้งคนของตระกูลซูเลย!"

คุณหญิงเซียงก็ไม่ไปดูอีก สองคนรีบวิ่งออกจากห้องไป

คุณหญิงสวิ้นโกรธมาก"ไอ้หญิงสารเลว ยังไม่แต่งงานเลยก็ทำเรื่องแบบนี้กับชายคนอื่น นางไม่ได้เสียหน้าของตระกูลซูอย่างเดียว ยังเสียหน้าของพระราชนิกูลด้วย!ข้าว่าตระกูลซูรนหาที่ตายจริงๆ!"

"คุณหญิงสวิ้นอย่าเพิ่งรีบร้อน ข้าจะไปแจ้งคนของตระกูลซู……แล้วก็จวนอ๋องเจ้าค่ะ"

เรื่องเกิดในสวนฤดูร้อนของนาง ถ้าแพร่หลายออกไปแล้วจะเสียชื่อของนาง นางถึงเป็นคนที่ควรโมโหมากที่สุด

"หลิ่วเอ้อร์ ไปที่เรือนหน้าเรียกทุกคนในตระกูลซูมาที่นี่ให้หมด นอกจากนี้แล้ว งานชมดอกเหมยของวันนี้จบสิ้นลงเท่านี้ ให้ทุกคนแยกกันไปเลย!"