"เจ้าของแผงนี้เนี่มันใจดำจริงๆเลย" เหล่ยหยุนก็บ่นขึ้นมา "ถ้ายาเสี่ยวหยวนสามเม็ดถูกประมูล พวกมันก็น่าจะมีราคาอย่างน้อยๆสามร้อยล้านหยวน"

"สำหรับพวกเราแล้ว ยาเสี่ยวหยวนนี่ก็เป็นสมบัติที่มีค่า แต่สำหรับตำหนักเทพโอสถแล้ว มันก็ไม่ได้มีค่าอะไรมากเลย" เหรินกุ้ยอีก็หัวเราะขึ้นมา

แน่นอนว่าหมอยาก็ครุ่นคิดอยู่ซักพัก จากนั้นเค้าก็พยักหน้าตอบตกลง

"เดี๋ยวก่อน" ในตอนนี้เอ ฉินเฉิงก็ผลักฝูงชนออกแล้วเดินเข้าไป

"ลูกปัดพุทธนี่ ให้ฉันดูมันหน่อยจะได้ไหม?" ฉินเฉิงถาม

เจ้าของร้านโยนลูกปัดให้ฉินเฉิงและพูดว่า "ก็ดูสิ"

หลังจากที่ฉินเฉิงได้รับลูกปัดพุทธมา เค้าก็รวมพลังแห่งจิตศักสิทธิ์ไปอยู่ที่ระหว่างคิ้ว จากนั้นก็กำลูกปัดเอาไว้

"โอม!"

ในตอนที่จิตสำนึกศักดิ์สิทธิ์ของเค้าปกคลุมลูกปัดพุทธนี้ พลังที่น่าสะพรึงกลัวก็เข้ามาใกล้ทันที

หัวของฉินเฉิงมันราวกับถูกฟ้าฝ่าา จากนั้นเค้าก็เวียนหัวขึ้นมาในทันที

"นี่คือ… พลังแห่งศรัทธาอย่างงั้นเหรอ?" ฉินเฉิงตกใจ

พลังแห่งศรัทธาถือได้ว่ามีพลังมากที่สุดในโลก แต่มันก็เป็นการยากมากที่จะรวบรวมศรัทธาจากผู้คนนับหมื่นคน มันต้องใช้เวลากว่าหลายทศวรรษถึงจะเกิดขึ้นมาได้

แต่พลังศรัทธาในลูกปัดนี้มันก็กว้างใหญ่ไพศาลมากพอๆกับท้องทะเล นี่มันก็เพียงพอแล้วที่แสดงให้เห็นว่าเจ้าของลูกปัดนี้ เดิมทีเป็นพระพุทธเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ในโลก!

"ทำไมเหรอ นายสนใจลูกปัดพุทธนี้ด้วยเหรอ?" เจ้าของร้านเลิกคิ้วถาม

ฉินเฉิงพยักหน้าแล้วพูดว่า "ใช่ ฉันต้องการลูกปัดพุทธนี่"

"ได้สิ ตราบใดที่นายมียาเม็ดเสี่ยวหยวนมากกว่าหมอยานี่ ลูกปัดนี่มันก็จะเป็นของนาย" เจ้าของร้านก็พูดขึ้นมาอย่างเฉยเมย

หมอยาข้างๆก็แสดงท่าทีไม่พอใจขึ้นมาแล้วพูดว่า: "น้องชาย ลูกปัดพุทธนี่ฉันเป็นคนเห็นมันก่อนนะ"

"นายเห็นก่อนแล้วมันก็จะต้องเป็นของนายอย่างงั้นเหรอ?" ฉินเฉิงเลิกคิ้วขึ้นมาแล้วพูดว่า: "ยิ่งราคาสูง มันก็ไม่ต้องพูดถึง"

หมอยาก็พูดขึ้นมาอย่างเย้ยหยันว่า: "นายรู้ไหมว่าฉันมาจากไป? หรือว่าแกคิดว่าแกจะสู้ฉันได้อย่างงั้นเหรอ?"

ฉินเฉิงขี้เกียจที่จะพูดเรื่องไร้สาระกับเค้า เค้ามองไปที่เจ้าของร้าน หลังจากที่เงียบไปซักพัก เค้าก็พูดขึ้นมาว่า: "ฉันไม่มียาเสี่ยวหยวนหรอก แต่ฉันมียารวมชีพจร ไม่รู้ว่านายจะสนใจมันไหม?"

หลังจากพูดจบ ฉินเฉิงก็พลิกฝ่ามือแล้วเม็ดยากลมก็ตกลงจากฝ่ามือของเค้า

เม็ดยานี้เป็นหนึ่งในสองยาที่ฉินเฉิงปรุงขึ้นมาในครั้งล่าสุด

ในตอนนั้น ฉินเฉิงก็กินเข้าไปหนึ่งเม็ดแล้วและเค้าก็ก้าวเข้าสู่ระดับขั้นของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ในทันที ดังนั้นยาที่เหลือมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร

"ยารวมชีพจรคืออะไร?" เจ้าของร้านพูดขึ้นมาด้วยความสงสัย

ฉินเฉิงก็อธิบายว่า: "ยาเม็ดนี่มันไม่มีผลกับคนที่อยู่เหนือกว่าขั้นของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่มันจะมีผลที่น่ามหัศจรรย์ต่อนักยุทธ์ที่ต่ำกว่าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่"

"เมื่อกินมันเข้าไป มันสามารถบ่มเพาะได้อย่างน้อยหนึ่งระดับขั้น หากมีพรสวรรค์ มันก็จะสามารถก้าวข้ามไปได้หลานขั้นติดต่อกัน" ฉินเฉิงพูดขึ้นมาอย่างเฉยเมย

ทันทีที่เค้าพูดออกมาแบบนี้ มันก็เกิดความโกลาหลขึ้นในสถานที่ตรงนั้นในทันที มีคนหลายคนที่พวกเค้าใช้เวลากว่าหลายปีแต่ก็ไม่สามารถก้าวผ่านระดับขั้นนี้ไปได้เลย สำหรับพวกเค้าแล้ว ยาเม็ดนี้มันมีประโยชน์เป็นอย่างมาก!

"ยารวมชีพจร?" เหรินกุ้ยอีกับคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆ พวกเค้าต่างก็อดใจไม่ไหว

ถ้าได้ยานี้มา จะยังต้องไปเป็นลูกศิษย์ทำไมกัน? มันเป็นไปได้ไหมที่จะสร้างมหาเจ้าแห่งพลังปราณได้เป็นจำนวนมาก?

"ที่นายพูดมันเป็นเรื่องจริงอย่างงั้นเหรอ?" เจ้าของแผงลอยที่เป็นเจ้าแห่งพลังปราณ เมื่อได้ยินแบบนี้ แววตาของเค้าก็เป็นประกายขึ้นมา

ฉินเฉิงพยักหน้าแล้วพูดว่า "แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง"

"น้องชาย นายยังมียานี้อยู่อีกไหม ฉันจะจ่ายสามสิบล้านเพื่อซื้อหนึ่งเม็ด!"

"ฉันให้ห้าสิบล้าน!"

"บ้าเอ้ย ฉันให้ร้อยล้านหยวน นายจะเอาเท่าไหร่ฉันก็จะให้!"

ฉินเฉิงส่ายหัวแล้วพูดว่า "โทษที ฉันไม่ต้องการเงิน ถ้านายมีสมุนไพรดีๆที่มีอายุมากกว่าพันปี ก็ค่อยเอามาแลกกับฉัน"

ด้วยเทคนิคปัจจุบันของฉินเฉิง สมุนไพรอายุหนึ่งพันปีมันก็สามารถผลิตยาเม็ดรวมชีพจรได้อย่างน้อย 3 เม็ด! นี่มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่มีมูลค่ามากกว่าเงิน

แต่เมื่อพูดถึงสมุนไพรที่มีอายุกว่าพันปี ทั้งสถานที่ตรงนั้นก็เงียบไปในทันที

สมุนไพรอายุกว่าพันปี มันจะไปหาได้จากที่ไหน? ต่อให้มี แทบจะทั้งหมดมันก็ตกไปอยู่ในมือของตระกูลใหญ่ๆกันหมดแล้ว

"ไม่ต้องตื่นเต้นนะทุกคน" ทันใดนั้นเองหมอยาก็พูดขึ้นมา

"มียารักษาโรคอยู่ในตำหนักเทพโอสถของฉันจริงๆ ผลของยามันก็คล้ายกับที่น้องชายคนนี้พูด แต่เท่าที่ฉันรู้มา วิธีการกลั่นยาชนิดนี้มันยากมาก มีเพียงแค่ผู้อาวุโสเท่านั้นที่ทำได้" หมอยาก็พูดขึ้นมาอย่างเฉยเมย

ทันทีที่เค้ามองมาที่ฉินเฉิง เค้าก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า: "นายคิดว่าคนๆนี้จะมีความสามารถมากพอๆกับผู้อาวุโสของตำหนักเทพโอสถอย่างงั้นเหรอ"

"ใช่ ผู้อาวุโสของตำหนักเทพโอสถเป็นคนที่ผู้คนนับพันเคารพนับถือ เด็กคนนี้จะไปมีเทคนิคแบบนั้นได้ยังไงกัน?"

"หรือว่ายาเม็ดนี่มันจะเป็นของปลอม?"

"อาจจะไม่ใช่ บางทีเค้าอาจจะได้มันมาจากคนอื่น?"

ในตอนนี้เอง หมอยาของตำหนักเทพโอสถก็หัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า: "อันที่จริง ยาเม็ดนี่มันไม่ใช่ยารวมชีพจรหรอก ฉันเคยเห็นยารวมชีพจรมาก่อน มันเป็นสีเขียนอ่อน แต่อันนี้มันเป็นสีเขียวเข้ม มันไม่เหมือนกันเลย

ฉินเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมาแล้วพูดว่า "งั้นนายคิดว่ามันคืออะไร?"

"ถ้าฉันดูไม่ผิด มันน่าจะเป็น…ลูกบัวลอยผัก" หมอยาก็พูดขึ้นมา

"บ้าจริง ลูกบัวลอยผัก!" เมื่อได้ยินที่เค้าพูดออกมาแบบนี้ ฟางเสี่ยวเต๋อก็ไม่พอใจในทันที

ฉินเฉิงยิ้ม เค้าลุกขึ้นแล้วพูดว่า: "นี่คือยารวมชีพจรหรือลูกบัวลอยผัก กินแล้วจะเข้าใจเอง แบบนี้ก็แล้วกัน

ฉินเฉิงเอายารวมชีพจรให้กับเจ้าของร้านแล้วพูดว่า: "นายก็ลองกินมันที่นี่สิ ถ้านี่คือยารวมชีพจรจริงๆ นายก็ค่อยเอาลูกปักพุทธมาให้ฉัน คิดว่าไง?"

เจ้าของร้านกลอกตาและพูดว่า "เอาสิ ไม่มีปัญหา!"

หลังจากที่พูดจบ เค้าก็รับยารวมชีพจรมาโดยไม่ลังเลแล้วยัดมันเข้าไปในปากของเค้า

หลังจากที่เค้ากลืนยารวมชีพจรไปแล้ว มันก็จะต้องใช้เวลาซักพักในการดูดซับ ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจแล้วจ้องมองไปที่เค้าของแผงลอย

ในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น มันก็ผ่านไปแล้วกว่าสิบนาที

"นาย นายรู้สึกยังไงบ้าง" หมอยาก็ถามขึ้นมา

เจ้าของร้านเกาหัวแล้วพูดว่า: "ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย…"

"ฟังนะ ฉันจะบอกให้ มันก็แค่บัวลอยผัก" หมอยาอดหัวเราะไม่ได้ "นายเอาลูกปัดพุทธมาให้ฉันเถอะ ฉันจะให้ยาเสี่ยวหยวนอีกสองเม็ดกับนายเอง"

เจ้าของร้านไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบตกลง: "งั้นก็ได้…"

เมื่อเค้าหยิบลูกปัดพุทธออกมาแล้วกำลังจะส่งให้หมอยานี้เอง ทันใดนั้นมือของเค้าก็หยุดอยู่อากาศแล้วหดกลับทันที

มันเห็นเพียงแค่พลังอันแข็งแกร่งที่พุ่งออกมาจากจุดตันเถียนของเค้า หลังจากนั้นไม่นาน ร่างกายของเค้าก็เริ่มส่งเสียงออกมา!

"นี่…จะก้าวข้ามขั้นแล้วเหรอ" ผู้คนที่ดูอยู่ก็ร้องอุทานออกมา

"พระเจ้า มันเป็นของจริงเหรอ?"

"ที่น้องชายคนนั้นเอามา มันคือยารวมชีพจรของจริง!"

หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าของร้านก็หายใจหอบ เค้ากำหมัดแน่นแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า: "ฉันมีความแข็งแกร่งระดับเจ้าแห่งพลังปราณขั้นสาม เพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ฉันก็มาถึงขั้นที่ห้าแล้ว! ยานี่มันคือยาของพระเจ้าจริงๆ!"