ฉินเฉิงเหลือบมองนาฬิกาแล้วพูดว่า: “รออีกเดี๋ยว”

เสวี่ยเทียนจงก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า: “นายกำลังรออะไรอยู่กันแน่? มีอะไรต้องรอกันอีก?”

ฉินเฉิงเหลือบมองเสวี่ยเทียนจุนแล้วพูดว่า: “นี่มันก็วันนึงแล้ว จะรออีกหน่อยมันจะเป็นอะไรไป”

“เอาหละ เอาหละ!” เสวี่ยเทียนจงดึงกระบี่หยกโลหิตออกมา เค้าเหยียดกระบี่ไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: “ฉันจะรอนายอีกแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น”

เวลาผ่านไปเร็วมาก หนึ่งชั่วโมงมันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เสวี่ยเทียนจงลุกขึ้นมาด้วยความโกรธแล้วพูดว่า: “นายอยากจะรอก็รอไป ฉันไม่รอแล้ว”

“รออีกเดี๋ยว” ญาณหยั่งรู้ของฉินเฉิงถูกปล่อยออกมาอย่างเงียบๆ “มีคนกำลังมาทางนี้”

“หึหึ ฉันคิดว่านายกำลังมองหาโอกาสที่จะฉกกระบี่หยกโลหิตของฉันใช่ไหม?” เสวี่ยเทียนจงเหล่ตาของเค้าแล้วพูดว่า: “ฉินเฉิง ฉันจะบอกนายให้นะ ตระกูลเสวี่ยถือว่ากระบี่หยกโลหิตนี่มันมีความสำคัญมากกว่าชีวิต ทางที่ดีนายอย่าคิดฉกมันน่าจะดีกว่านะ!”

ฉินเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังว่า: “ฉันไม่ได้สนใจอะไรกับกระบี่หยกโลหิตของนายหรอกนะ”

เสวี่ยเทียนจงพูดขึ้นมาเบาๆว่า: “นายจะรอก็รอไป ฉันไม่รอแล้ว”

ทันใดนั้นเอง ที่ไม่ไกลออกไปก็มีเงาของคนสามคนที่ปรากฎขึ้นมา!

ทันทีที่สามคนนี้ปรากฏตัว ทหารที่รับผิดชอบในที่เกิดเหตุก็เริ่มระวังตัวแล้วรีบยกปืนขึ้นมาและเล็งไปที่พวกเค้า

อย่างไรก็ตาม ด้วยคลื่นแสงจากมือของชายทั้งสามคน ทหารจำนวนมากเหล่านั้นก็ล้มลงไปกับพื้นในทันที

“กลั้นหายใจ” ฉินเฉิงรีบพูดขึ้นมา “ไม่รู้เลยว่าพวกเค้าใช่ยาพิษอะไร อย่าหายใจเข้าไป”

ทั้งสามก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว พวกเค้าเดินตรงเข้าไปที่เต่าวิญญาณในทันที

“เห้อ” ฉินเฉิงถอนหายใจยาวแล้วพูดว่า:

เสวี่ยเทียนจงก็พูดขึ้นมาอย่างกระอักกระอ่วมว่า: “เมื่อกี้นายรอพวกเค้าอย่างงั้นเหรอ?”,

“ไม่ใช่” ฉินเฉิงส่ายหัว “ฉันเกรงว่านักวิจัยเหล่านั้นจะกลับมา คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเค้าจะบังเอิญโผล่มา”

“มันเกี่ยวอะไรกับแกด้วย หลบไปซะ!” พวกเค้าตะโกนขึ้นมาอย่างเย็นชา

ฉินเฉิงเยาะเย้ยแล้วพูดว่า: “ใช้กระดองชุบชีวิต สำนักของพวกแกก็น่าจะอยู่มาเป็นร้อยปีแล้วสินะ?”

เมื่อพวกเค้าได้ยินแบบนี้แล้ว สีหน้าของพวกเค้าก็เปลี่ยนไปในทันที

“แกรู้เรื่องการใช้กระดองชุบชีวิตได้ยังไงกัน แกเป็นใครกัน!” ชายผมยาวที่เป็นหัวหน้าก็ถามขึ้นมาอย่างเย็นชา

“ไม่ว่ามันจะเป็นใครก็ตาม คนที่รู้แผนการของเรามันสมควรตาย! ฆ่ามันซะ!” อีกคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นมา

ทันทีที่เสียงหายไป ทั้งสามคนก็จ้องมองไปที่ฉินเฉิงพร้อมกัน

พวกเค้ารวมพลังแล้วตะโกนเสียงดังขึ้นมา จากนั้นสัตว์ร้ายตัวใหญ่มันก็ปรากฎขึ้นมาต่อหน้าพวกเค้าในทันที!

“เอ๊ะ?” ฉินเฉิงก็ต้องตกใจขึ้นมาอีกครั้ง “พวกแกรู้พลังเวทย์ด้วย? มันน่าประหลาดใจซะจริงๆ”

“ฆ่ามันซะ!” ชายผมยาวพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

สัตว์ร้ายตัวใหญ่ก็ยกกรงเล็บขนาดใหญ่ขึ้นมา มันตบจากอากาศที่ว่างเปล่าเข้าไปหาฉินเฉิงอย่างดุเดือด!

ฉินเฉิงสูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชา เค้าไม่ได้หลบ แต่ถือแสงสีทองไว้ในมือแล้วชกกลับไปด้วยหมัด!

“พัฟ!”

ฝ่ามือของสัตว์ร้ายนั้นถูกโจมตีโดยตรงด้วยหมัดของฉินเฉิง เศษเนื้อเลือดของมันก็กระจายไปทั่ว!

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เอง เนื้อและเลือดเหล่านั้นก็รวมตัวกันอีกครั้ง มันซ่อมแซมตัวเองแล้วกลับมาเป็นอุ้งมือขนาดใหญ่เหมือนเดิม!

“หือ? นี่มันเทคนิคอะไรกัน?” ฉินเฉิงแปลกใจมากขึ้นเรื่อยๆ เทคนิคที่คนสามคนนี้ใช้มันเป็นวิชาที่สูญหายไปเป็นพันปีแล้ว!

“มันซ่อมแซมตัวเองได้… ไม่รู้เลยว่าถ้าตัดหัวของมันออกแล้ว มันจะงอกออกมาใหม่ได้ไหม” แววตาของฉินเฉิงเผยให้เห็นจิตวิญญาณของเค้าแล้วร่างของเค้าก็ลุกเป็นไฟขึ้นมา!

หมัดทองคำถูกควบแน่นกลางอากาศ! หมัดนี้ยิ่งใหญ่และทรงพลังเป็นอย่างมาก!

ด้วยหมัดนี้ ฉินเฉิงก็ชกเข้าไปที่หัวของสัตว์ร้ายตัวใหญ่โดยตรง!

ด้วยเสียง “ตุบ” คอของสัตว์ร้ายตัวใหญ่ก็ขาดออก!

หลังจากนั้น ฉินเฉิงก็จุดเพลิงแห่งจิตวิญญาณแล้วสะบัดนิ้วออก เลือดเนื้อที่อยู่บนพื้นก็ถูกเพลิงแห่งจิตวิญญาณกลืนกินในทันที!

“นักเล่นแร่แปรธาตุ?” เมื่อเห็นแห่งจิตวิญญาณ ทั้งสามก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

“เด็กคนนี้มันไม่ง่ายเลย เก็บมันไว้ไม่ได้แล้ว” ชายผมยาวพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

“ฉินเฉิง อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย ใช่กระบี่หยกโลหิตสังหารพวกมันซะ” ในตอนนี้เอง เสวี่ยเทียนจงที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็ตะโกนขึ้นมา