เมื่อหมัดชนกัน มันก็เกิดเสียงดังขึ้นมา!

ร่างกายของสวียุนก้าวถอยหลังไปสามก้าวติดต่อกัน!

ส่วนเฮยเชียงก็ยืนนิ่งไม่ขยับ!

“ฮ่าฮ่า ดูมันสิ!” เซี่ยอู่ก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เอง จู่ๆเฮยเชียงก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด: “หมัดของฉัน…กระดูกหัก…โอ้ยยย!!!”

เค้ากำกำปั้นไว้แล้วตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด

ทุกคนต่างก็ตะลึง นี่มัน… เกิดอะไรขึ้น?!

สวียุนมองกำปั้นของตัวเองโดยไม่รู้ตัว เค้าไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย!

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น!” เซี่ยอู่ก็รีบเดินเข้ามาแล้วถาม

เฮยเชียงปาดเหงื่อออกด้วยความเจ็บปวด เค้าพูดว่า: “หมัดของมัน… แข็งแกร่งราวกับก้อนหิน!”

สีหน้าของเซี่ยอู่ก็ดูไม่ได้เลย เค้าตะโกนขึ้นมาว่า: “เอาเฮยเชียงไปห้องพยาบาล!”

หลายคนก็พากันช่วยประคองเฮยเชียงแล้วเดินไปที่ห้องพยาบาล

ในที่สุด ปี้เสี่ยวเหยาก็หัวเราะออกมาด้วยความโล่งอก เค้าตบเข้าไปที่ไหล่ของสวียุนด้วยแววตาที่ดูสดใส

“ทุกคนเห็นแล้วว่าร่างกายของพวกนายมันแข็งแกร่งขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว! ถ้าใครยังไม่มั่นใจ ก็ลองท้าทายดูต่อสิ!” ปี้เสี่ยวเหยาตะโกนเสียงดัง

“ฉันเอง!”

“ฉันเอง!”

ในตอนนี้เอง ลูกทีมของปี้เสี่ยวเหยา ก็พากันลุกฮือขึ้นมาพร้อมกับความกระตือรือร้นอยากที่จะลอง

ลูกทีมฝั่งเซี่ยอู่ก็ไม่พอใจเช่นกัน แต่หลังจากการสู้กันไปได้สองสามรับ ลูกทีมฝั่งปี้เสี่ยวเหยาก็ชนะตลอด! นี่มันไม่มีที่ติอะไรเลย!

ทุกคนที่ประลองต่างก็มีความคิดเหมือนกัน นั่นคือร่างกายของคู่ต่อสู้นั้นมันแข็งแกร่งเกินไป!

“คึกครื้นมากเลยนะ”

ในตอนนี้เอง ผู้บัญชาการกั๋วที่อยู่ไม่ไกลก็เดินเข้ามา

หลังจากเห็นผู้บัญชาการกั๋ว ทุกคนก็รีบลุกขึ้นแล้วทำความเคารพพร้อมกัน

“ผลการฝึกเป็นยังไงบ้าง?” ผู้บัญชาการกั๋วก็ถามขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม

ปี้เสี่ยวเหยาก้าวไปข้างหน้าแล้วตะโกนว่า: “รายงานผู้บัญชาการกั๋ว เวลาฝึกสามวันสิ้นสุดลงแล้ว ผลการฝึกก็เยี่ยมมากเช่นกัน! ทีมของโค้ชเซี่ยพ่ายแพ้พวกเราอย่างราบคาบ!”

ผู้บัญชาการกั๋วตกใจ เค้ามองเซี่ยอู่ด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า “จริงเหรอ?”

แม้ว่าเซี่ยอู่จะไม่ต้องการยอมรับมัน แต่เค้าก็ต้องเผชิญหน้ากับข้อเท็จจริง

เค้ากัดฟันแล้วพยักหน้า: “รายงานผู้บัญชาการกั๋ว มันเป็นความจริง…”

“ฮ่าฮ่า!” ผู้บัญชาการกั๋วหัวเราะขึ้นมาอย่างกะทันหัน “วิธีการของฉินเฉิงนี่มันมีประโยชน์จริงๆ! ฉันคิดไม่ผิดเลยจริงๆ!”

ในเวลาเดียวกันนี้เอง ในใจของผู้บัญชาการกั๋วก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ถ้าเค้ารู้แบบนี้ตั้งแต่แรก เค้าจะไม่มีวันปล่อยให้เซี่ยอู่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้!

“เวลาที่เหลือ ทุกคนจะต้องไปฝึกกับปี้เสี่ยวเหยา!” ผู้บัญชาการกั๋วโบกมือขึ้นมา

“รายงานผู้บัญชาการกกั๋ว มันสายเกินไปแล้ว!” ปี้เสี่ยวเหยาพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา “โค้ชฉินบอกว่ามีเวลาฝึกฝนเพียงสามวันเท่านั้น ส่วนเวลาที่เหลือจะใช้ในการฝึกเป็นทีม!”

ผู้บัญชาการกั๋วพูดอะไรไม่ออก เค้าตบไหล่ของปี้เสี่ยวเหยาแล้วพูดอย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีว่า: “นายนี่คือกองทัพของเรา! เอาหละ เรื่องนี้ฉันผิดพลาดเอง ฉันจะไปขอโทษคุณฉินเอง ส่วนการฝึก ก็ฝึกต่อไปกันได้เลย”

“ครับ!!” ปี้เสี่ยวเหยายืดคอขึ้นมา เค้าตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

ผู้บัญชาการกั๋วอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ปี้เสี่ยวเหยาคนนี้เค้ามีพรสวรรค์จริงๆ แต่เค้าก็เป็นคนที่ตรงไปตรงมาและดื้อรั้นเกินไป

ในตอนนี้เอง ฉินเฉิงที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็กำลังเดินเข้ามา

เค้าถือกระเป๋าอยู่ในมือ ในกระเป๋ามันก็คือยารวมชีพจร

ฉินเฉิงหาวขึ้นมาสองสามครั้ง มันดูราวกับว่าเค้ายังไม่ตื่นยังไงยังงั้น เค้าเดินช้ามาก

“ผู้บัญชาการกั๋ว” หลังจากไปถึงที่สนามฝึก ฉินเฉิงก็พยักหน้าให้กับผู้บัญชาการกั๋ว

จากนั้นเค้าก็มองไปที่ปี้เสี่ยวเหยาแล้วถามว่า: “ผลการฝึกเป็นยังไงบ้าง?”

ปี้เสี่ยวเหยาไม่ได้ปิดบังอะไรและบอกฉินเฉิงตามความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้

หลังจากที่ฉินเฉิงฟังจบ สีหน้าของเค้าก็เย็นชาลงในทันที

“พูดมาแบบนี้แล้ว เด็กที่ฝึกตามวิธีการของฉันก็มีแค่เจ็ดคนอย่างงั้นสินะ” ฉินเฉิงก็พูดขึ้นมาอย่างเย็นชา

“ครับ” ปี้เสี่ยวเหยาพยักหน้า

ฉินเฉิงเหลือบมองเซี่ยอู่แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า: “ฉันเป็นหัวหน้าทีมฝึกอบรมนี้ ทีมนี้มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลย ใครใช้ให้คุณเข้ามาแทรกแทรงไม่ทราบ?”

เซี่ยอู่ก็ฮัมเพลง: “เป็นผู้บัญชาการกั๋ว… ”

ก่อนที่เซี่ยอู่จะพูดจบ ทันใดนั้นก็เค้าก็โดนตบ ร่างทั้งร่างของเซี่ยอู่พุ่งออกไปไกลหลายสิบเมตร!

ฉินเฉิงจงใจไม่ให้เซี่ยอู่พูดจบ ไม่อย่างงั้น เค้าจะไม่ไว้หน้าผู้บัญชาการกั๋ว

เซี่ยอู่ลุกขึ้นจากพื้นแล้วพูดขึ้นมาด้วยความโกรธว่า: “ฉินเฉิง แกกล้ามากนะที่มาตบฉัน นี่เป็นคำสั่งของผู้บัญชาการกั๋ว แกจะไม่ทำตามอย่างงั้นเหรอ!”

“โอ้ มันเป็นคำสั่งของผู้บัญชาการกั๋วอย่างงั้นเหรอ” ฉินเฉิงก็เห็นว่าเค้าหันมองไปที่ผู้บัญชาการกั๋วแล้วพูดขึ้นมาว่า: “ผู้บัญชาการกั๋ว ในเมื่อคุณให้ผมมาคุมทีมนี้ ทีมนี้มันก็ควรได้รับการจัดการโดยผม นี่มันสมเหตุสมผลแล้วอย่างงั้นเหรอ?”

ผู้บัญชาการกั๋วก็พูดขึ้นมาอย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี: “ฉินเฉิง เรื่องนี้ฉันผิดเอง ฉันต้องขอโทษคุณด้วย”

“ผู้บัญชาการกั๋ว คุณไม่ต้องขอโทษเค้าหรอก!” ในตอนนี้เอง เซี่ยอู่ก็กัดฟันของเค้าแล้วพูดว่า: “ฉันผมขออาสาประลองเดี่ยวๆกับฉินเฉิงแบบ ผู้บัญชาการกั๋ว ได้โปรดอนุมัติด้วยครับ!”

ผู้บัญชาการกั๋วขมวดคิ้วแล้วพูดว่า: “เซี่ยอู่! อย่าหยาบคาย!”

ในตอนนี้เอง ฉินเฉิงก็โบกมือแล้วพูดว่า: “ผู้บัญชาการกั๋ว ทำให้เค้าสมใจอยากเถอะ ไม่อย่างงั้นคนๆนี้เค้าก็จะไม่มีทางเชื่อมั่นในตัวผม”

เมื่อเห็นแบบนี้ ผู้บัญชาการกั๋วก็ทำได้เพียงแค่พยักหน้าแล้วพูดว่า “เอาละ ออมมือหน่อยก็แล้วกัน”

เค้าพูดประโยคนี้กับฉินเฉิง แต่เซี่ยอู่ก็เข้าใจผิดคิดว่าเค้ากำลังพูดอยู่กับตัวเอง

ดังนั้นเซี่ยอู่ก็ตะโกนว่า: “ผู้บัญชาการกั๋ว ไม่ต้องกังวลครับ!”

หลังจากนั้น เซี่ยอู่ก็กำหมัดของเค้าแล้วความโกรธในใจของเค้าก็มาถึงขีดสุดในทันที!

เค้าตะโกนออกมาแล้วหมัดของเค้าก็พุ่งตรงไปที่หัวของฉินเฉิงในทันที!

ฉินเฉิงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมแล้วใช้หมัดต่อยเข้าไป

สีหน้าของเซี่ยอู่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย หลังจากที่เค้าตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เค้าก็กำหมัดขึ้นในทันที! หมัดทั้งหมดมันตรงเข้าไปที่หัวของฉินเฉิง

อย่างไรก็ตาม ฉินเฉิงยังคงไม่ขยับ ร่างกายของเค้ามันแข็งทื่อราวกับหิน

สีหน้าของเซี่ยอู่ก็เริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ เค้าใช้กำลังทั้งหมดของเค้า แต่เค้าก็ไม่สามารถทำลายการป้องกันของฉินเฉิงได้เลย!

ลูกทีมที่อยู่รอบๆก็จ้องมองมากยิ่งขึ้น เซี่ยอู่ที่เป็นหัวหน้าทีมของพวกเค้าไม่สามารถที่จะทำอะไรฉินเฉิงได้เลย?

“ชกเสร็จแล้วยัง?” ฉินเฉิงถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“ฮ่า!” เซี่ยอู่ตะโกนแล้วกำหมัดขึ้นมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่หมัดของเค้าจะสัมผัสเข้าไปที่ฉินเฉิง ฉินเฉิงก็ตบเค้าออกไปจนลมไปหมดสติอยู่ที่พื้น

ทุกคนกลืนน้ำลายอย่างบ้าคลั่ง พระเจ้า นี่มันเรื่องจริงใช่ไหม?

ตบจนกระเด็นออกไปเลย?

“โค้ชฉินอาจเป็นปรมาจารย์ที่ยิ่งใหญ่จริงๆ! ไม่สิ เค้าอาจเหนือกว่าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ด้วยซ้ำ!”

“ร่างกายของเค้าแข็งแกร่งมาก หัวหน้าเซี่ยทำอะไรเค้าไม่ได้เลย…”

“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันเห็นได้ชัดเลยว่าโค้ชฉินไม่ได้จริงจังอะไรกับการสู้นี้เลย…”

“รู้แบบนี้ฉันฝึกตามวิธีของโค้ชฉินดีกว่า เห้อ”

ฉินเฉิงมองไปที่ผู้บัญชาการกั๋วแล้วพูดว่า: “ผู้บัญชาการกั๋ว รบกวนเอาคนมาลากเซี่ยอู่ออกไปด้วยครับ อย่าให้เค้ามาถ่วงเวลาการฝึกของเรา”