บทที่ 383 แผนการของชิวสิง

บทที่ 383 แผนการของชิวสิง

ไม่มีใครมีคำตอบสำหรับคำถามนี้

พวกเขาทราบเพียงว่าหากกู่จินเจากับลู่หยวนต่อสู้กัน ไม่เพียงแค่แดนมัชฌิมเท่านั้น แต่แดนเหนือก็จะเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ส่งผลให้สถานการณ์บนแผ่นดินหลักเกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน!

ลู่หยวนกับกู่จินเจามองหน้ากัน พวกเขาต่างเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย

ทั้งสองคนจึงได้ข้อสรุปในทันที

หากกู่จินเจาอยากสู้กับลู่หยวนจริง นางอาจจะแผ่จิตสังหารออกมาทันทีที่เขาปรากฏตัว เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อีกฝ่ายต้องตรงเข้ามาสังหารพร้อมกระบี่ใหญ่แน่นอน

แต่กู่จินเจากลับไม่ทำเช่นนั้น แสดงว่าเรื่องราวไม่เรียบง่ายอย่างที่ตาเห็น

เมื่อลู่หยวนคิดถึงตรงนี้พร้อมกับครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็ทราบทันทีว่านางจะสื่ออะไร

ยามนี้กู่จินเจากวาดสายตามองไปยังมุมหนึ่งของแดนมัชฌิม

จากนั้นนางก็เบนสายตามองไปอีกทาง ไม่ช้าจึงกลับมาจ้องลู่หยวน

ครั้งนี้ลู่หยวนเข้าใจ ก่อนดวงตาจะเผยรอยยิ้มออกมา

เขาลอบสื่อสารหากู่จินเจาว่า “กู่จินเจา ถ้าเจ้าอยากให้ข้าช่วยเอาเส้นชีพจรจักรพรรดิจากแดนมัชฌิมก็ต้องจ่ายมาก่อน เจ้าสามารถจ่ายได้มากแค่ไหน?”

แม้กู่จินเจาจะอยู่ในดินแดนลับที่พังทลาย แต่นางก็ยังทราบว่าเส้นชีพจรจักรพรรดินี้ได้ถูกพิชิตแล้ว

คนเดียวที่สามารถทำเช่นนั้นได้ก็คือลู่หยวน

คนอื่นไม่มีพละกำลังและความกล้าถึงขนาดนี้!

คนผู้นี้เป็นคนเดียวที่ไร้ศีลธรรม!

กู่จินเจายังคงต้องการเส้นชีพจรจักรพรรดิ!

แม้นางจะหลอมรวมกับวิญญาณของจิ่วเฟิ่งไปแล้ว แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะแยกตัวออกจากตระกูลได้

ยิ่งกว่านั้น สิ่งที่อยู่ใต้แดนมัชฌิมแห่งนี้คือซากปรักหักพังจำนวนมากซึ่งเป็นของเผ่าวิหคเพลิงดั้งเดิม หากสถานที่นี้ถูกยึดครองไป ย่อมยากจะหามรดกของมันได้!

เมื่อคำนึงถึงทุกอย่างแล้ว กู่จินเจาจะต้องชิงเส้นชีพจรจักรพรรดิกลับมาให้ได้!

แต่มันยอมรับเจ้าของไปแล้ว ดังนั้นช่วงเวลานี้จึงไม่เหมาะสม นางไม่ทราบว่าต้องรอโอกาสให้มาถึงอีกนานเท่าไหร่

หากฝืนชิงเส้นชีพจรจักรพรรดิกลับมาก็ต้องมีใครสักคนที่สามารถต้านทานวิถีสวรรค์ได้!

หากลู่หยวนรอดจากภัยพิบัติอัสนีไร้ขอบเขตมาได้ เขาก็น่าจะสามารถทะลวงวิถีสวรรค์ได้เช่นเดียวกัน!

ต่อให้กู่จินเจาควานหาทั่วทั้งแดนมัชฌิมก็คงไม่มีใครที่เหมาะสมไปกว่าเขาอีกแล้ว!

การผนึกกำลังกับลู่หยวนจึงเป็นทางเลือกเดียวของนาง!

ลู่หยวนก็คิดแบบเดียวกัน

เสียงของกู่จินเจาที่มีเพียงลู่หยวนเท่านั้นที่ได้ยินก็ดังขึ้น

“ขอเพียงเจ้าช่วงชิงเส้นชีพจรจักรพรรดิมาได้ ข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นราชันแซ่อื่นที่มีสถานะเดียวกับจักรพรรดิ!”

ลู่หยวนยิ้มขณะร่องรอยจิตสังหารปรากฏในดวงตา

“กู่จินเจา คิดว่าข้าโง่หรือไร? วิญญาณของเจ้าหลอมรวมกับจิ่วเฟิ่งแล้ว ทำให้ทราบถึงตัวตนของข้า หากยื่นมือเข้าช่วยจนได้รับผลประโยชน์ตามที่หวังขึ้นมา เจ้าก็จะหันมาแว้งกัดข้า”

“เผ่าวิหคเพลิงรังเกียจเผ่ามารมากที่สุดไม่ใช่หรือ?”

ลู่หยวนจำได้อย่างชัดเจนว่าแม้แต่ตอนที่เศษเสี้ยววิญญาณของจิ่วเฟิ่งกำลังสลายไป นางยังตรงเข้ามาเพื่อพยายามสร้างบาดแผลร้ายแรงแก่เขา

เขายังคงแค้นไม่หาย

กู่จินเจาต้องทราบว่าลู่หยวนคือเมล็ดพันธุ์มารเป็นแน่ ถ้าอย่างนั้น นางคิดจะควบคุมเขาอย่างนั้นหรือ?!

เกรงว่าเมื่อใช้ประโยชน์จากลู่หยวนแล้ว นางจะต้องสบโอกาสเพื่อแทงข้างหลังแน่นอน!

กู่จินเจาย่อมทราบถึงความกังวลของอีกฝ่ายเช่นกัน มันต้องเป็นเรื่องตัวตนของเขาไม่ผิดแน่

เดิมทีนางอยากหาสถานที่เพื่อสนทนากับลู่หยวนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ยามนี้ดูจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่

สำหรับกู่จินเจา เส้นชีพจรจักรพรรดิคือสิ่งสำคัญที่สุด

ในเมื่อลู่หยวนกังวล เช่นนั้นก็หาทางทำให้เขาวางใจก็แล้วกัน!

กู่จินเจาพลันยื่นมือซ้ายออกไปเพื่อสร้างค่ายกลแปลกประหลาดขึ้นมา จากนั้นลู่หยวนก็สัมผัสได้ว่ามีบางสิ่งอยู่ในมือ

เขาสัมผัสมันอย่างแผ่วเบาจนรู้ว่าสิ่งนี้คล้ายกับเป็นค่ายกลขนาดเล็ก โดยมีกลิ่นอายของอีกฝ่ายอยู่ภายใน

ลู่หยวนออกแรงบีบ

กู่จินเจาผู้อยู่ฝั่งตรงข้ามพลันเปลี่ยนไป ใบหน้าของนางซีดเซียวและเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

คราวนี้ลู่หยวนเข้าใจแล้วว่านางได้รวบรวมเส้นชีพจรของวิหคเพลิงเข้าไปในค่ายกลก่อนจะมอบให้!

กู่จินเจาคือลูกหลานของเผ่าวิหคเพลิง เหตุการณ์ในวันนี้เปรียบได้กับการนิพพานเพื่อเกิดใหม่ ทำให้สายเลือดที่สูญเสียไปได้รับการเติมเต็ม ซึ่งสายเลือดดังกล่าวมีความคล้ายคลึงกับเผ่าวิหคเพลิง!

ส่วนเส้นชีพจรของวิหคเพลิงคือสิ่งที่คอยรักษาทุกอย่างของนาง

การที่กู่จินเจารวบรวมสิ่งนี้เข้าไปในค่ายกลแล้วมอบให้ลู่หยวน ย่อมไม่ต่างกับการมอบชีวิตให้อีกฝ่าย

ขอเพียงลู่หยวนต้องการ เขาย่อมบดขยี้ค่ายกลจนแตกสลายได้ ถึงตอนนั้น นางจะถูกสังหารทันที!

“สมกับเป็นฝ่าบาท ช่างหาญกล้าไม่เบา”

ลู่หยวนรับค่ายกลมาขณะดวงตามืดมนพลันกระจ่างชัด

เขาไม่คาดคิดว่ากู่จินเจาจะพยายามอย่างหนักถึงเพียงนี้!

เส้นชีพจรของวิหคเพลิงย่อมเป็นของจริง มันมีความหมายว่านางมอบชีวิตให้กับลู่หยวนแล้ว!

แต่การกระทำนี้กลับไม่สอดคล้องกับความคิดของเขา

กู่จินเจาไม่ได้รังเกียจมารหรอกหรือ?!

นางไม่ได้อยากจะฆ่าเขาหรือ?!

ขณะลู่หยวนกำลังสงสัย กู่จินเจาก็เอ่ยว่า “ลู่หยวน เจ้าคิดว่าเมล็ดพันธุ์มารคือบาปหรือ? เหอะ… บาปยิ่งใหญ่ที่สุดได้ปรากฏขึ้นแล้ว เป้าหมายของมันก็คือเจ้า!”

“เจ้าสัมผัสได้หรือไม่? ยิ่งทรงพลังก็ยิ่งรู้สึกปั่นป่วน! เจ้าเลยกลายเป็นเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวของมัน!”

“ขอเพียงเจ้าตกอยู่ในกำมือของมัน ทั่วทั้งแผ่นดินก็จะถูกสังเวย!”

ลู่หยวนขมวดคิ้วพลางครุ่นคิดสักพัก จากนั้นก็ลืมตาขึ้นแล้วมองไปทางหนึ่ง

เขาเห็นคนผู้หนึ่งยืนอยู่ในอากาศไกลออกไปกำลังจ้องมองมา

บริเวณใบหน้าของอีกฝ่ายมีหมอกบดบังอยู่ ทำให้ลู่หยวนมองเห็นไม่ชัด

ข้างกายชายผู้นั้นมีกลุ่มคนสวมหน้ากากสีดำ ซึ่งมีอยู่หนึ่งคนที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี

คนผู้นั้นคือชิวเสวียน!

ลู่หยวนเพียงหรี่ตาก็ทราบทันทีว่าอีกคนเป็นใคร!

‘ชิวสิง…’

ลู่หยวนเอ่ยชื่อนี้อยู่ในใจ

เหอะ… เดิมทีเขาวางแผนจะหลอกให้ตระกูลชิวเข้ามาพัวพัน จากนั้นจึงค่อยสบโอกาสแทรกซึมเข้าไป

แม้ตระกูลชิวจะเคลื่อนไหว แต่ผ่านไปสักพักก็ถอยกลับมาราวกับตัดใจจากเส้นชีพจรจักรพรรดิ

ลู่หยวนจึงคิดว่าต้องมีใครบางคนคอยสั่งการอยู่เบื้องหลังเพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลชิวถลำลึกไปกว่านี้ แต่คาดไม่ถึงว่าชิวสิงจะเป็นคนออกโรงด้วยตัวเอง!

เขารู้สึกมาตลอดว่าอีกฝ่ายมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

คนผู้นี้จะต้องซ่อนไพ่ตายบางอย่างเป็นแน่!

ตระกูลชิวแห่งวิถีคุณธรรมมักเกี่ยวข้องกับเผ่ามาร

ยิ่งกว่านั้น ชิวเสวียนในฐานะลูกหลานของตระกูลชิวจะต้องได้รับการปกป้องจากชิวสิงถึงสามารถมีชีวิตอยู่รอดมาได้หลายปี

เขามีจุดประสงค์ใดถึงได้เลี้ยงเมล็ดพันธุ์มารไว้?!

ตอนนี้เองที่ชิวสิงผู้อยู่ไกลออกไปพลันเคลื่อนไหว เขาหันหลังแล้วเดินไปทางหนึ่ง

ส่วนคนอื่นก็เดินตามอีกฝ่ายไป

เสียงชราซึ่งเป็นของชิวสิงดังขึ้นในหูของลู่หยวน “บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ หวังว่าท่านจะมาเยี่ยมเยือนตระกูลชิวแห่งวิถีคุณธรรม”

เมื่อสิ้นคำ ร่างของคนทั้งหลายก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

ลมหายใจของลู่หยวนยิ่งหนักอึ้ง แล้วความคิดทั้งหลายก็ผุดขึ้นมาในใจ

ทุกสิ่งคล้ายกับกำลังรวมตัวกันอยู่ในใจของเขา!