ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตาบทที่ 457 หลงเฉียนอวิ๋นหวาดกลัว
บทที่ 457 หลงเฉียนอวิ๋นหวาดกลัว
บทที่ 457 หลงเฉียนอวิ๋นหวาดกลัว
ดวงตาของหลงเฉียนอวิ๋นเต็มไปด้วยโทสะ แม้ผู้ติดตามจะไม่เอ่ยคำใด แต่พวกเขาต่างมองลู่หยวนด้วยสายตาราวกับอยากกินเลือดเนื้ออีกฝ่ายไม่ให้เหลือ!
ขณะมังกรเกล็ดเหล่านี้สั่งสมโทสะเอาไว้ พวกเขาก็ไม่ทันสังเกตว่ามือของลู่หยวนซึ่งอยู่ด้านหลังชุดคลุมกำลังขยับไปมาอย่างต่อเนื่อง แม้จะดูเล็กน้อย แต่อักขระแปลกประหลาดและคลุมเครือก็ปรากฏครั้งแล้วครั้งเล่า!
หลงเฉียนอวิ๋นครุ่นคิดสักพักก่อนจะเงยหน้าแล้วเอ่ยว่า “บุตรศักดิ์สิทธิ์ลู่ พวกข้าเผ่ามังกรเกล็ดและเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ยืนหยัดทัดเทียมกันมานับหมื่นปี หากไม่เหนือบ่ากว่าแรงก็เสวนาพาทีกันได้ แต่ถ้าต้องให้ยอมจำนนต่อจิ้งจอกสวรรค์ เช่นนั้นก็ไม่ต้องเสียเวลาเจรจากันอีกแล้ว!”
แม้หลงเฉียนอวิ๋นไม่เต็มใจที่จะต่อสู้กับลู่หยวน แต่ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ ต่อให้เขาไม่อยากก็ต้องสู้สุดตัว!
หลงเฉียนอวิ๋นยังพอมีความมั่นใจอยู่บ้าง กรณีเลวร้ายที่สุดคือลู่หยวนตายแต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนต้องเข้าสู่การเก็บตัว!
แม้หลงเฉียนอวิ๋นจะได้รับบาดเจ็บสาหัสจนต้องเก็บตัว แต่เผ่าจิ้งจอกสวรรค์ก็จะไม่สามารถสร้างปัญหาอะไรได้!
“ยอมจำนนหรือ? ข้าบอกให้พวกเจ้ายอมจำนนตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ?”
ทันใดนั้น มือของลู่หยวนที่อยู่ด้านหลังก็หยุดเคลื่อนไหว จากนั้นจึงนำมาประสานตรงหน้าจนก่อเกิดเป็นผนึก แล้วจุดแสงสีทองก็ปรากฏออกรอบข้าง พวกมันรวมตัวแล้วเคลื่อนไปข้างหน้าขณะมือของเขาประกบเข้าหากันและสั่นไหวไปมาอย่างต่อเนื่อง!
“ข้าต้องการให้พวกเจ้าทั้งหมดตาย!”
สิ้นคำ ลู่หยวนก็เคลื่อนไหว แล้วผนึกที่เหลือก็เสร็จสมบูรณ์ทันที!
อักขระนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นจากทุกทิศทางก่อนจะล้อมรอบมังกรเกล็ดทั้งหมดไว้!
หลงเฉียนอวิ๋นไม่คาดคิดว่าลู่หยวนจะมุ่งมั่นขนาดนี้!
การที่ลู่หยวนยอมเปิดศึกกับเผ่าอื่นเพียงลำพังนับว่าได้ไม่คุ้มเสีย!
หลงเฉียนอวิ๋นจึงคิดว่าลู่หยวนไม่มีทางทำเช่นนั้น!
แต่ลู่หยวนถึงกับลงมือ
ยิ่งกว่านั้น อักขระที่ปรากฏรอบข้างแปลกประหลาดยิ่ง มันให้ความรู้สึกถึงการกำราบสายเลือดต่อพวกเขา!
อักขระนับไม่ถ้วนเคลื่อนตัวไปรอบข้าง ไม่กี่อึดใจ พวกมันก็รวมตัวกันก่อนที่ตรีศูลสีทองจะเคลื่อนไปมาทุกทิศทาง จากนั้นจึงก่อตัวเป็นค่ายกลขนาดใหญ่ที่ล้อมรอบมังกรเกล็ดทั้งหมดเอาไว้
จุดแสงสีทองเหนือตรีศูลกระจายไปทุกแห่งหน โดยด้านหลังตรีศูลแต่ละเล่มมีอำนาจมังกรสูงสุดของเจินหลง และแล้วก็ตกอยู่ในความเงียบ!
ลู่หยวนเดินไปข้างหน้า แล้วง้าวมังกรครามแปดแดนร้างก็ปรากฏในมือ วั่งไฉเผยร่างออกมาก่อนจะหายไป เพียงพริบตา ตรีศูลทั้งเก้าเล่มก็ประจำตำแหน่ง โดยเหนือค่ายกลปรากฏหมู่เมฆเคลื่อนตัวพร้อมกับดวงอาทิตย์สีทองที่สั่นไหวก่อนจะแผ่กระจายไปทุกแห่งหน!
ยามนี้หัวมังกรสีทองขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากฟากฟ้าขณะดูแคลนผืนดิน!
ครู่ต่อมา มังกรเกล็ดทั้งหลายก็รู้สึกถึงการกดขี่อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!
การกดขี่เช่นนี้มีต้นกำเนิดมาจากสายเลือด ส่งผลสั่นสะท้านไปถึงส่วนลึกในใจ
เมื่อนั้นหลงเฉียนอวิ๋นก็ตระหนักได้ว่าลู่หยวนได้เตรียมการทุกอย่างไว้หมดแล้ว!
สิ่งที่อยู่บนท้องนภาคือ มังกรเจินหลง!
เมื่อเทียบกับมังกรเกล็ดแล้ว มันช่างต่างกันราวฟ้ากับโคลนตม!
มังกรและมังกรเจินหลงถือว่ามีสายเลือดเดียวกัน แต่มังกรเจินหลงเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์แท้จริงซึ่งผ่านการฝึกฝนวิถีสวรรค์ เชี่ยวชาญวิญญาณทั้งมวล!
ส่วนมังกรเกล็ดเป็นเพียงเศษเสี้ยวของสายเลือดมังกรเจินหลงเท่านั้น ต้องขอบคุณพรสวรรค์ทางสายเลือดอันร้ายกาจนี้ที่ทำให้พวกเขาโดดเด่นจนสามารถยืนหยัดอยู่บนหุบเขาบูรพาได้!
แม้สายเลือดมังกรอื่นจะไม่สามารถเทียบเคียงมังกรเกล็ดได้ ถึงอย่างไรผู้ที่ไม่มีสายเลือดมังกรเจินหลงในร่างก็ต้องอาศัยความสัมพันธ์นี้เพื่อไปทุกหนแห่ง!
ทว่า ผู้ที่ปรากฏคือมังกรเจินหลง!
ราวกับบรรพชนเข้ามาตบหน้าพวกเขา!
พวกเขาไม่สามารถต้านทานการกำราบเช่นนี้ได้!
หลงเฉียนอวิ๋นแตกตื่นชั่วขณะ เดิมทีเขาคิดว่าจะสามารถกักขังลู่หยวนด้วยผลประโยชน์ที่จับต้องได้ แต่คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะลงมือเช่นนี้!
แต่ไม่ช้า มังกรเกล็ดทั้งหลายซึ่งอยู่ด้านหลังเขาก็รวบรวมพละกำลังแล้วส่งผ่านมายังหลงเฉียนอวิ๋นเพื่อช่วยหยุดยั้งการกำราบทางสายเลือด!
ไม่กี่อึดใจ หลงเฉียนอวิ๋นก็สัมผัสได้ว่าแรงกดดันของมังกรเจินหลงที่เกาะติดอยู่บนร่างนั้นเบาลงไอรีนโนเวล
แล้วเสียงแหบพร่าก็ดังมาจากด้านหลัง!
“ท่านจักรพรรดิ พวกข้าต้านได้เพียงสิบอึดใจเท่านั้น รีบจบการต่อสู้เสีย!”
หลงเฉียนอวิ๋นพยักหน้า มังกรเจินหลงเชื่อฟังคำสั่งของลู่หยวนด้วยการกำราบพวกเขา!
ขอเพียงลู่หยวนตาย ค่ายกลที่กักขังพวกเขาไว้ก็จะหายไป หากไร้ซึ่งคำสั่ง มังกรเจินหลงก็จะชะงักงันอย่างแน่นอน
เวลาเพียงเท่านี้ก็เกินพอที่พวกเขาจะถอยได้แล้ว!
เหอะ…
ลู่หยวนหนอลู่หยวน!
เจ้ามีมังกรเจินหลงแล้วยังไง!
พวกข้าก็พรากชีวิตได้อยู่ดี!
หลงเฉียนอวิ๋นกำลังจะลงมือ
ทันใดนั้น!
การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของลู่หยวนทำให้อากาศรอบข้างผันผวน พริบตาต่อมาเขาก็มาอยู่ตรงหน้าหลงเฉียนอวิ๋น
หลงเฉียนอวิ๋นก็สัมผัสได้ว่าแรงกดดันของมังกรเจินหลงเหนือท้องนภาล้วนกดทับบนร่างของเขาในบัดดล!
การกำราบดังกล่าวประหนึ่งคลื่นยักษ์ที่ซัดสาด มันบดขยี้และทำลายทุกสิ่งที่คนข้างหลังเขาร่วมกันสร้างขึ้นมาอย่างยากเย็น!
หลงเฉียนอวิ๋นถูกกำราบอีกครั้ง ขาของเขาสั่นไหวจนเคลื่อนไหวเชื่องช้า! เขาไร้ความสามารถที่จะขัดขืนอย่างสมบูรณ์!
ลู่หยวนยกง้าวในมือแล้วกดไปที่คอของหลงเฉียนอวิ๋น
หลงเฉียนอวิ๋นหวาดกลัว เขากลืนน้ำลายก่อนจะเอ่ยทันที “บุตรศักดิ์สิทธิ์! มีอะไรค่อยพูดค่อยจากัน! ไม่จำเป็นต้องใช้กำลังเช่นนี้!”
“บุตรศักดิ์สิทธิ์ต้องการสิ่งใดเชิญว่ามาได้เลย หากไม่เหนือบ่ากว่าแรง พวกข้าเผ่ามังกรเกล็ดก็พร้อมมอบให้ท่านอย่างแน่นอน!”
“แม้จะเป็นสิ่งที่พวกข้าไม่มี แต่ขอเพียงบุตรศักดิ์สิทธิ์ออกคำสั่ง ข้าก็จะพยายามสุดความสามารถเพื่อนำมันมาให้ท่าน!”
หลงเฉียนอวิ๋นเอ่ยจบอย่างรวดเร็ว พลันนึกบางอย่างขึ้นมาได้ เขาจึงเสริมอีกครั้ง “บุตรศักดิ์สิทธิ์ยังไม่มีสัตว์ขี่ใช่หรือไม่! พวกข้าเผ่ามังกรเกล็ดสามารถลากรถม้าหยกให้ท่านได้!”
“มังกรเกล็ดเก้าตัวลากรถม้า หากผู้อื่นมาเห็นก็จะต้องมองบุตรศักดิ์สิทธิ์ไม่ต่างจากเซียนเป็นแน่! ข้าทราบเรื่องนี้ดีที่สุด! ขอเพียงท่านเต็มใจ ข้าจะเป็นคนเลือกให้เอง! แล้วก็ยังมีมังกรสาวอยู่ในเผ่าด้วย หากท่านสนใจ ข้าจะจัดเตรียมไว้ให้โดยเฉพาะ!”
หลู่หยวนยิ้มหยัน “เจ้าไม่อยากตายหรือ?”
หลงเฉียนอวิ๋นพยักหน้าอย่างหนักแน่น “บุตรศักดิ์สิทธิ์ ขอเพียงไว้ชีวิตข้า ท่านอยากทำอะไรก็ทำได้เลย!”
เมื่อมังกรเกล็ดที่เหลือได้ยินคำพูดของหลงเฉียนอวิ๋นที่เปลี่ยนจาก “พวกข้า” เป็น “ข้า” ก็รู้สึกเดือดดาลอยู่ภายใน
หลงเฉียนอวิ๋นไม่สนความเป็นความตายของพวกเขาแล้วหรือ?!
เขาไม่มีเวลามาสนว่าคนของตนเองกำลังคิดอย่างไร ถึงอย่างไรรอดก็ดีกว่าตาย!
ถ้าเขาตายก็จะไม่เหลืออะไร!
“เจ้าอยากมีชีวิตรอดหรือ ได้สิ แต่เจ้าต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อข้า!”
หลงเฉียนอวิ๋นพยักหน้า “เชิญบุตรศักดิ์สิทธิ์ว่ามาได้เลย!”
“เปิดจิตเทวะ!”
หลงเฉียนอวิ๋นไม่กล้าขัดคำสั่ง พลันเปิดจิตเทวะทันที!
ลู่หยวนหยิบยันต์ใบหนึ่งออกมาจากร้านค้าระบบก่อนจะฝังลงไปในจิตเทวะของหลงเฉียนอวิ๋น!
แสงแปลกประหลาดวาบไหวก่อนยันต์จะหายไป แล้วลวดลายแปลกประหลาดก็กระจายไปตามหน้าผากของหลงเฉียนอวิ๋น จากนั้นเส้นสีม่วงก็กระจายไปทุกทิศทางก่อนจะปกคลุมทั่วทั้งศีรษะ
ผ่านไปหลายอึดใจ ลวดลายก็หายไป
ในเวลาเดียวกัน เส้นสีม่วงก็ปรากฏบนใบหน้ามังกรเกล็ดทั้งหลาย แต่ไม่มากเท่าของหลงเฉียนอวิ๋น!
——————————-
Comments