บทที่ 500 กลุ่มชาติพันธุ์จิ้งจอกโลหิต

บทที่ 500 กลุ่มชาติพันธุ์จิ้งจอกโลหิต

เสียงนั้นมีอำนาจเล็กน้อยที่แผ่ซ่านออกมา

จิ้งจอกโลหิตมองตามเสียงก่อนจะพบมนุษย์สองร่างเดินมาจากด้านข้าง

ทั้งสองล้วนสวมชุดสีขาว ผู้ชายมีคิ้วตาคมสง่างามขณะอำนาจมังกรปรากฏทั่วร่างกายอย่างเลือนราง

ส่วนผู้หญิงสวมมงกุฎทองคำและปิ่นปักผมหยก ข้างกายเหน็บกระบี่หักเอาไว้ แม้กระทั่งกลิ่นอายรอบร่างกายก็ดูรุนแรงเล็กน้อย

“เหอะ…”

จิ้งจอกโลหิตยิ้มหยัน “แล้วถ้าข้าไม่ปล่อยนางไปเล่า?!”

สิ้นคำ จิ้งจอกโลหิตพลันออกแรงกดเทียนเม่ยเอ๋อร์ที่อยู่ด้านล่างลงไป นางรู้สึกถึงพลังหนักอึ้งที่กดทับลงมา ทำให้ใจหายไปชั่วขณะ

เป็นการยากที่นางจะรอดชีวิตจากภายใต้การโจมตีของมัน

ในที่สุดเทียนเม่ยเอ๋อร์ก็หันไปมองลู่หยวนผู้อยู่ด้านข้าง แล้วโลหิตที่อยู่ภายในอกก็ทะลักขึ้นมาจนออกทางปาก

ร่างของลู่หยวนซึ่งอยู่ไม่ไกลยิ่งดูเลือนราง ระหว่างที่คิด นางก็ค่อย ๆ หลับตา

แต่หลังจากผ่านไปพักใหญ่ ความเจ็บปวดกลับไม่แล่นเข้ามา

เมื่อเทียนเม่ยเอ๋อร์กำลังสับสนเล็กน้อย เสียงอันคุ้นเคยก็ดังจากบริเวณใกล้เคียง “ยังจะนอนอีกหรือ? คิดว่าเป็นวันหยุดหรืออย่างไร?”

นางพลันลืมตาก่อนจะพบร่างของลู่หยวนอยู่ตรงหน้า ซึ่งง้าวที่อยู่ในมือของเขาขัดกับกรงเล็บยักษ์ของจิ้งจอกโลหิตที่กำลังบดขยี้ลงมา

ลู่หยวนเอียงศีรษะเล็กน้อยขณะใบหน้าปรากฏรอยยิ้มบาง

“บุตรศักดิ์สิทธิ์!”

เทียนเม่ยเอ๋อร์บังเกิดความยินดีเล็กน้อย

ในตอนนี้ ชุดสีขาวกระพือขณะลงมาอยู่ข้างกายลู่หยวน โดยอีกฝ่ายหันมามองนาง

คนผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากกู้ชิงหรัน

“ข้าจะพานางไปเอง”

กู้ชิงหรันมองข้างกายขณะเอ่ยอย่างสงบกับลู่หยวน

ลู่หยวนพยักหน้า

จากนั้นเขาก็เห็นกู้ชิงหรันยื่นมือออกไปจับสายรัดเกราะของเทียนเม่ยเอ๋อร์ จากนั้นนางจึงใช้แรงมหาศาลเพื่อยกอีกฝ่ายขึ้น

เทียนเม่ยเอ๋อร์สัมผัสได้ว่าโลกตรงหน้ากำลังหมุน ก่อนที่จะได้ทันตอบสนอง นางก็สัมผัสได้ว่าสายลมรอบข้างกำลังหมุนวนอย่างต่อเนื่องขณะพื้นดินร่นถอยออกไปไม่หยุด

หลังจากผ่านไปหลายอึดใจ นางก็ลงสู่พื้นดินอย่างมั่นคง จากนั้นแรงรั้งของสายรัดก็ถูกคลายออก ก่อนร่างจะกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง

แรงกระแทกกับพื้นที่เทียนเม่ยเอ๋อร์ได้รับทำให้โลหิตที่คั่งค้างอยู่ภายในพุ่งขึ้นมาจนทะลักออกจากปาก

สีหน้าของกู้ชิงหรันเฉยชาขณะสายตาเพียงจับจ้องลู่หยวน

จิ้งจอกโลหิตเหลือบมองกู้ชิงหรัน จากนั้นก็เผยรอยยิ้มเย็นชา “เจ้าหนู ฮ่า ๆ เจ้ามีความสามารถไม่เบา เจ้าถึงกับสามารถพุ่งเข้ามาหากลิ่นอายจิ้งจอกโลหิตของข้าเพื่อช่วยคนได้! แต่ว่า… คิดหรือว่าการทำตัวเป็นวีรชนช่วยสาวงามจะทำให้เจ้าได้มีชีวิตรอดกลับไป?”

ลู่หยวนถือง้าวไว้ในมือข้างหนึ่งขณะคิ้วขมวดโดยไม่เอ่ยคำใด

จิ้งจอกโลหิตเสตาออกข้าง ก่อนจะต้องหลุบตามองด้วยความตกตะลึงเล็กน้อยชั่วขณะ

เพราะดวงตาของบางสิ่ง กำลังจับจ้องไปทาง… กรงเล็บที่หักของมัน!

ดวงตาเหล่านั้นเต็มไปด้วยความปรารถนา

แล้วศีรษะที่มีขนยาวก็ยื่นออกมาจากอ้อมแขนของลู่หยวน

เจ้าตัวน้อยดึงชุดของลู่หยวนด้วยอุ้งเท้าหน้าขณะมองมาทางมัน แถมท่าทาง… กำลังน้ำลายไหลงั้นหรือ?!

เจ้าสิ่งมีชีวิตตนนี้ไม่มีความหวาดกลัวเมื่อจับจ้องมัน แต่กลับมองราวกับตัวมันต่างหากที่เป็นเหยื่อ!

“เจ้ามันรนหาที่ตาย!”

จิ้งจอกโลหิตคำรามอย่างเกรี้ยวกราดขณะร่างกายปกคลุมไปด้วยชั้นหมอกแสงสีแดง

เมื่อหมอกแสงปกคลุมวิญญาณชั่วร้ายบนร่างของจิ้งจอกโลหิตก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง ปราณวิญญาณรอบข้างเริ่มหดลงราวกับเผชิญหน้ากับบางอย่างที่ยากจะอธิบาย

“โฮก!”

จิ้งจอกเลือดคำรามอย่างเกรี้ยวกราดขณะกรงเล็บที่กดลงไปหาลู่หยวนก็มีแรงเพิ่มขึ้น หมอกแสงสีแดงโลหิตปกคลุมกรงเล็บทั้งห้าก่อนจะเผยความคมไร้ใครเทียบทันที!

“ตาย!”

กรงเล็บยักษ์ของจิ้งจอกโลหิตถอยออกมาเล็กน้อย จากนั้นมันตั้งท่าจะกดลงมาอีกครั้งด้วยพลังมหาศาล!

ลู่หยวนขยับมือขวาขณะง้าวร่ายรำอย่างไหลลื่น จากนั้นมันกวาดไปตามพื้นดินก่อนจะปักลงไปอย่างมั่นคง โดยที่ส่วนปลายง้าวหันไปข้างหน้า

ลู่หยวนยืนเอามือไพล่หลังขณะเผยสายตามั่นใจ

จิ้งจอกโลหิตมองปลายง้าวที่ชี้ขึ้นมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยโทสะเล็กน้อย

เจ้าเด็กคนนี้คิดว่ากำลังดูถูกใคร?!

ถึงกระนั้นจิ้งจอกโลหิตก็รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่คนธรรมดา

ถึงอย่างไรเด็กคนนี้ก็สามารถทะลวงกลิ่นอายจิ้งจอกโลหิตเพื่อขัดขืนกรงเล็บที่เคลื่อนลงมาได้

ทว่ามันคือวิญญาณชั่วร้าย!

ยิ่งกว่านั้น จิ้งจอกโลหิตหมายถึงกลุ่มชาติพันธุ์ ไม่ใช่เพียงหนึ่งตัวตนเท่านั้น!

จิ้งจอกโลหิตพลันออกแรงกด แล้วกรงเล็บยักษ์ก็เคลื่อนลงไปที่ปลายง้าวอย่างรุนแรง โดยง้าวดังกล่าวก็ได้เกิดเสียงมังกรคำรามออกมา ขณะอำนาจมังกรเจินหลงกลายเป็นร่างมังกรเจินหลงเพื่อทำการขัดขืน

พลังทั้งสองปะทะกันขณะบดขยี้พื้นที่รอบข้างในบัดดล!

คลื่นอากาศกระจายออกไปขณะสั่นสะท้านรอบข้างราวกับคลื่นพายุ แล้วชั้นห้วงอากาศก็แตกสลายทีละน้อย

พลังทั้งสองเผชิญหน้ากันด้วยความสามารถอันทัดเทียม

ลู่หยวนยืนเอามือไพล่หลังด้วยสีหน้าสงบ ต่อให้สายลมแรงกล้าที่เกิดจากคลื่นอากาศจะทำให้ชุดคลุมปลิวไสวประหนึ่งเซียน แต่สีหน้าของเขากลับไม่ไหวติงแม้แต่น้อย

สายตาของลู่หยวนไม่ได้อยู่ที่จิ้งจอกโลหิตอีกต่อไป แต่กลับเป็นประตูโบราณที่ยังคงเปิดอยู่

แม้กลิ่นอายทั้งหลายจะถูกตัดขาดหลังจากเข้าใกล้ประตูดังกล่าวจนลู่หยวนไม่สามารถตรวจจับสิ่งที่อยู่ข้างในได้

ส่วนบันทึกเกี่ยวกับจิ้งจอกโลหิตในตอนนั้น มันไม่มีบันทึกถึงสาเหตุของการสร้างหายนะ

แต่ลู่หยวนก็พอจะคาดเดาได้ว่าอาจมีจิ้งจอกโลหิตอยู่ในประตูโบราณที่ปิดสนิทนั่นอีก!

เรื่องนี้ เห็นทีคงต้องลองไปสำรวจเสียแล้ว!

หากคนอื่นคาดเดาเช่นนี้ พวกเขาอาจจะหวาดกลัวเล็กน้อย

ถึงอย่างไรจิ้งจอกโลหิตก็ทรงพลังมากแล้ว หากจำนวนของมันมากเกินไป ย่อมเป็นการยากที่จะสังหารพวกมันจนสิ้นในวันนี้ได้!

แต่สายตาของลู่หยวนกลับไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย เขาถึงขั้นเต็มไปด้วยความละโมบขณะพึมพำกับตัวเอง

“สามอันเพื่อระบายโลหิตและใช้เป็นโอสถ ส่วนอีกสามอันเตรียมเผื่อเอาไว้ ส่วนอันอื่นมีประโยชน์อะไร? แล้วสิ่งนี้กินได้หรือไม่?”

เมื่อเฝยเฝยชุ่ยฮวาผู้อยู่ในอ้อมแขนของลู่หยวนได้ยินแผนการดังกล่าว มันก็กระโดดออกมาอย่างกระตือรือร้น

ดวงตาของมันทอประกาย

ข้าด้วย!

ขอข้า! ขอข้าสักสองสามอันด้วย!

มันอร่อย! ข้าอยากกิน!

ลู่หยวนไม่พอใจกับท่าทีของชุ่ยฮวา ดังนั้นเขาจึงยกมือขึ้นแล้วกดมันลงไปอีกครั้ง

เมื่อเห็นท่าทีไม่พอใจของลู่หยวน จิ้งจอกโลหิตก็ยิ้มหยันอยู่ภายใน

เจ้าหนูนี่ช่างหยิ่งผยองเสียจริง!

ถูกต้อง ด้วยพลังในตอนนี้ มันไม่สามารถสังหารหรือแม้แต่ทำร้ายเด็กคนนี้ได้

แต่มันไม่ได้มีเพียงหนึ่งเดียว!

“โฮก!”

จิ้งจอกโลหิตเงยหน้าแล้วแผดเสียงคำราม เสียงของมันคมปลาบยิ่ง

จากนั้นกลิ่นอายในประตูโบราณเริ่มกระเพื่อมราวกับบางสิ่งกำลังจะออกมา!

หลังจากผ่านไปหนึ่งอึดใจ สิ่งมีชีวิตชั่วร้ายนับสิบที่เหมือนกับจิ้งจอกโลหิตก็ปรากฏขึ้นภายใต้ควันสีดำดังกล่าว

แม้รูปลักษณ์ของสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายนี้เหมือนกับจิ้งจอกโลหิต แต่กลิ่นอายกลับเข้มข้นและแข็งแกร่งยิ่งกว่า!

หลังจากพวกมันออกมาก็พากันเรียงแถวแล้วก้มศีรษะราวกับกำลังต้อนรับบางสิ่ง

ไม่กี่อึดใจ จิ้งจอกขนาดเล็กที่ปกคลุมไปด้วยหมอกโลหิตก็เดินออกมาจากประตูภายใต้หมอกหนา

จิ้งจอกตัวนี้มีขนาดเพียงครึ่งเดียวของจิ้งจอกโลหิต แต่ทันทีที่ปรากฏ มันก็สำแดงพลังอันไร้เทียมทานออกมา!