รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]บทที่ 605 รู้ว่าเจ้าชอบกินปลามังกร คืนนี้คุณชายจะตุ๋นปลามังกรให้เจ้ากิน!
บทที่ 605 รู้ว่าเจ้าชอบกินปลามังกร คืนนี้คุณชายจะตุ๋นปลามังกรให้เจ้ากิน!
มั่นใจเหลือเกิน ทั้งที่รับรู้ทุกอย่าง กลับมิเคยแทรกแซง เป็นการสะท้อนให้เห็นถึงความแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย
หากมิใช่ว่ามีพลังแกร่งกล้า ไฉนเลยจะเป็นเช่นนี้?
เป็นไปไม่ได้เลย!
หัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ได้แต่ภาวนาให้หลิงอินรีบมาที่นี่ มิฉะนั้น เผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ของพวกนางคงต้องประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่!
ดูก็รู้ว่าจินซวี่มิใช่คนดีเด่นอันใด สายตาเปี่ยมไปด้วยความชั่วร้าย นางลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ ช่างเป็นภัยร้ายที่ไม่ควรเกิดขึ้นเลยสักนิด!
ภายในดินแดนเผ่ามีค่ายกลตั้งอยู่อเนกอนันต์ ตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิงแล้วยังไม่พอ สมาชิกเผ่าหยอกเย้ากันในแดนดินของตนยังถูกคนนอกหมายตาเอาได้ ทั้งหมดนี้ช่างเป็นเรื่องยากลำบากเหลือเกิน!
ซ่า!
สายน้ำในลำธารซัดสาด เด็กสาวจิ้งจอกสวรรค์กลุ่มนั้นถูกม้วนเข้ามาเบื้องหน้าจินซวี่ จินซวี่หัวเราะ “เล่นน้ำกันต่อสิ ข้าชอบดูพวกเจ้าเล่นน้ำที่สุด!”
เขาปรายตามองหัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์และยอดฝีมือตนอื่น ความมุ่งร้ายในแววตาทวีคูณ “มา ๆๆ พวกเจ้าก็มาด้วยกัน!”
จากนั้น เขาลงมือทันที ปล่อยแสงเซียนออกมาหนึ่งสาย คลี่ปกคลุมหัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์และยอดฝีมือตนอื่นในทันใด
หัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์และยอดฝีมือตนอื่นตะลึงงัน เข้าปัดป้องสุดกำลัง ทว่าหาได้มีประโยชน์ไม่ พวกนางถูกแสงเซียนพาลงไปในลำธาร
สายน้ำกระเซ็น พวกนางหล่นลงไปในลำธารจนตัวเปียกชุ่ม ทรวดทรงองเอวของเรือนร่างอรชรนั้นเผยให้เห็นไม่มีเหลือ
จินซวี่มองจนตาค้าง “เร็วเข้า พวกเจ้ารีบเล่นน้ำเข้าสิ!”
การปะทะระหว่างความวัยเยาว์ และความเป็นผู้ใหญ่ ลำพังแค่นึกถึงภาพนั้น จินซวี่ก็เต็มตื้นเหลือคณา เขาอยากเห็นหัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์และยอดฝีมือตนอื่นเล่นน้ำกับเด็กสาวจิ้งจอกสวรรค์วัยเยาว์
“ไม่!”
หารู้ไม่ เกิดเรื่องเหนือความคาดหมายจินซวี่ หัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์มิได้ทำตาม ปฏิเสธเด็ดขาด
หัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ไม่ต้องการจำนนอีกต่อไป ชะตากรรมน่าสลดของเผ่าพวกนางเริ่มจากการเลือกยอมจำนน จนค่อย ๆ ก้าวสู่การเป็นของเล่น
คราวนี้ นางไม่อยากจำนนอีกแล้ว ต่อให้เผ่าของพวกนางต้องล่มสลาย นางก็ไม่ต้องการให้เผ่าของนางกลายเป็นของเล่นให้ผู้ใดอีก!
“ไม่!”
“ไม่!”
…
สิ้นเสียงของหัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ เสียง ‘ไม่’ อันเด็ดเดี่ยวดังตามขึ้นเรื่อย ๆ ยอดฝีมือเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ และเด็กสาวจิ้งจอกสวรรค์วัยแรกแย้มต่างไม่ต้องการเลือกจำนนอีกต่อไปแล้ว!
บทเรียนจากเรื่องราวในอดีตนั้นหนักหนาสาหัส พวกนางไม่ต้องการกลับไปเป็นเหมือนเก่า
สีหน้าจินซวี่อึมครึมลงในบัดดล เขาเอ่ยเสียงเยียบเย็น “พวกเจ้าอยากตายรึ นี่ข้า…ไว้หน้าพวกเจ้าเกินไปหรือ”
ริอ่านไม่เชื่อฟัง!?
เขาเดือดดาลขึ้นมาในบัดล จิตสังหารรุนแรงแผ่ซ่านออกจากตัว ถาโถมเข้าไปในแดนดิน หัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์และยอดฝีมือตนอื่น รวมถึงเด็กสาวจิ้งจอกสวรรค์วัยแรกแย้มล้วนตื่นตระหนกกับจิตสังหารอันรุนแรงนี้ วิญญาณสั่นสะท้านอย่างอดไม่ไหว
จิตสังหารนี้น่าพรั่นพรึงยิ่งนัก ราวกับพวกนางมาอยู่ในสถานการณ์อลหม่านอันตราย มีดาบยาวเล่มใหญ่จ่อคอหอยพวกนาง และพร้อมฟาดฟันลงมาทุกเมื่อ ความตายอยู่ห่างจากพวกนางเพียงคืบ
แต่ต่อให้พวกนางสัมผัสถึงกลิ่นอายความตาย ก็มิได้เลือกจำนน ตรงกันข้าม สายตาพวกนางแน่วแน่ยิ่งขึ้น
“อยากตายรึ!”
จินซวี่เห็นแววตาของหัวหน้าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ และสมาชิกตนอื่นก็ยิ่งเดือดดาลขึ้นไปใหญ่ นัยน์เปล่งประกายเย็นยะเยือก ตัดสินใจลงมือปลิดชีพ เชือดไก่ให้ลิงดู!
เขาชี้นิ้วออกมาหนึ่งนิ้ว เล็งไปที่ยอดฝีมือเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ตนหนึ่ง เขาต้องการสังหารยอดฝีมือตนนี้ลง ณ ที่นี้!
“ต่อให้ต้องตาย ข้าก็ไม่ยอมจำนน!”
ยอดฝีมือเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ผู้นั้นคำรามลั่น ดวงตาจ้องมองจินซวี่เขม็ง สายตาปราศจากความกลัว เผชิญซึ่งหน้ากับความตายของนาง!
จะตายแล้วยังบังอาจมองเขาตาขวางเยี่ยงนี้อยู่อีก จินซวี่ขุ่นเคืองเป็นหนักหนา เขาเอ่ยเสียงเย็น “เช่นนั้น เจ้าจงตายเสียเถิด!”
เขาลงมือทันที ลำแสงเจิดจ้าพวยพุ่งออกจากนิ้วนั้น ถล่มออกไปด้านหน้า!
ทว่าตอนนั้นเอง ศรอาบแสงเล่มหนึ่งยิงออกมาจากกลางอากาศ สลายการโจมตีนั้น หล่นลงไปในลำธาร สาดเกลียวคลื่นขึ้นมาลูกใหญ่
“ผู้ใดบังอาจทำข้าเสียเรื่อง!?”
จินซวี่ฟาดผิวน้ำอย่างแรง กระโจนตัวขึ้นจากลำธาร สายตาเย็นเยียบถึงขีดสุด กวาดมองไปรอบ ๆ จิตสังหารพุ่งทะยาน!
ก่อนนี้มีเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่งของเขา ต่อมามีผู้อื่นออกมาแทรกแซงเรื่องของเขาอีก เขาทนไม่ได้จริง ๆ เขาคือผู้มีกำลังรบขั้นเซียนสมบูรณ์ จะต้องถูกจำกัดไปเสียทุกเรื่องหรืออย่างไร!?
“ข้า!”
เสียงสตรีเย็นเยียบนุ่มลึกดังทะลุห้วงอากาศ แฝงไว้ด้วยโทสะ ก่อนที่มิติบิดเบี้ยว ร่างสามร่างก้าวออกจากปริภูมิ
ร่างสามร่างนี้ สองเป็นสตรี หนึ่งเป็นบุรุษ นั่นคือหลิงอิน เสี่ยวหยา และพี่ชายของเสี่ยวหยา
“พวกเจ้าเองหรือ!”
สีหน้าจินซวี่เปลี่ยนไป เขาจำพวกหลิงอินได้ คิดไม่ถึงว่าเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์จะมีความเกี่ยวข้องกับคนข้างกายท่านบรรพจารย์เซียนด้วย!
“เจ้าเองรึ!”
นัยน์ตาหลิงอินหรี่ลง จำจินซวี่ได้เช่นกัน นางสัมผัสถึงพลังปราณของปลามังกรได้จากตัวจินซวี่ นี่คือปลามังกรที่คุณชายตกได้ในเวลาต่อมา!
“เจ้ากล้าดีอย่างไร! คุณชายเกลียดพวกกำแหงทำชั่วที่สุด เจ้ามีวาสนาสูงส่งถึงได้มีโอกาสเข้าไปอยู่ในลานเล็กของคุณชาย เจ้ากลับไม่รู้จักถนอมโอกาส ซ้ำยังบังอาจออกมาก่อกรรมทำเข็ญ ความผยองของเจ้าต้องจบลงตรงนี้!”
นางตวาดเสียงเย็น โมโหโทโส นางคิดอยู่ว่าผู้ใดเข้ามาก่อการอุกฉกรรจ์ในเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์ ที่ไหนได้ เป็นปลามังกรในลานเล็กท่านเซียนเองหรือนี่!
“เจ้าอยู่ในฐานะใด ถึงได้กล้ามาสั่งสอนข้า!”
จินซวี่แสยะยิ้ม “คุณชายเป็นถึงบรรพจารย์เซียนท่านหนึ่ง ไฉนเลยจะใส่ใจความเป็นความตายของมดปลวก เจ้าอย่าได้ใช้คุณชายข่มข้า!”
ตัวตนระดับท่านบรรพจารย์เซียน ตรึกตรองแต่เรื่องใหญ่ในใต้หล้าอันจินตนาการไม่ถึง ไฉนเลยจะสนใจเรื่องขี้ปะติ๋วเช่นนี้
“มิใช่ว่าสั่งสอนเจ้า ข้าเพียงอยากบอกเจ้าว่า เจ้าทำตัวเช่นนี้ รังแต่จะรนหาที่ตายให้ตัวเอง!”
หลิงอินมองจ้องจินซวี่ “ข้าไม่อยากลงมือกับเจ้า รีบกลับไปเสีย!”
นางสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของจินซวี่ รู้ว่าเขามิใช่ผู้ที่จัดการได้ง่าย ๆ หากเป็นที่อื่นยังไม่เท่าไร แต่ที่นี่คือแดนบูรพาทิศ หากนางต้องประมือกับจินซวี่ นางไม่แน่ใจว่าพลังทั้งหมดจะไม่รั่วไหลออกไป และทันทีที่พลังรั่วไหลออกไป ย่อมกระทบกระเทือนแดนบูรพาทิศอย่างรุนแรง!
กระทั่งทั้งเหยียนโจว ทั้งดินแดนหยิน ทั้งอาณาจักรนี้ จักได้รับแรงกระแทกอย่างน่าสะพรึง สิ่งมีชีวิตนับคณาต้องเคราะห์ร้าย
นอกจากนี้ ขืนกระทบที่ประทับของคุณชายเข้า คงเป็นความผิดใหญ่หลวงจนไม่อาจได้รับการอภัย!
เพราะอย่างนั้น นางถึงไม่อยากลงมือ
หากอยู่นอกอาณาจักรแห่งนี้ หรือหากนางสามารถผนึกพลังได้สมบูรณ์ นางไม่มีทางเอ่ยวาจาเช่นนี้ คงลงมือทันที สั่งสอนจินซวี่ให้หนัก!
“น่าขัน เจ้าไม่อยากลงมือ มิได้หมายความว่าข้าไม่อยากลงมือ!”
เมื่อครู่จินซวี่ถูกหลิงอินตำหนิจนอัดอั้นไปด้วยโทสะ เขาไม่คิดรามือง่าย ๆ!
เขาลงมือทันที เปล่งพลังขั้นเซียนสมบูรณ์ออกไปเต็มที่ เขารู้ว่าพวกหลิงอินเป็นคนข้างกายท่านบรรพจารย์เซียน ใช่ว่าต่อกรด้วยได้ง่าย ๆ เพราะอย่างนั้น เขาจึงทุ่มกำลังทั้งหมด ไม่มียั้งมือแม้แต่น้อย!
ตู้มตู้มตู้ม!
มิติระเบิดแหลกลาญ นภาสั่นไหว พลังกล้าแกร่งซัดสาดเป็นเกลียวคลื่น คลื่นพลังสยดสยองโถมทับออกมาอย่างรวดเร็ว!
ท้ายที่สุดเขาก็ยังมีความยำเกรง ปิดผนึกพื้นที่แถบนี้ เพราะกลัวพลังจะรั่วไหล จนกระทบไปถึงท่านบรรพจารย์เซียน
ขืนเป็นเช่นนั้นจริง ไม่แน่ว่าผลที่ตามมาเกินกว่าเขาจะรับไหว!
หากมิใช่เช่นนั้น เขาไม่มีทางปิดผนึกพื้นที่นี้ สิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ล้วนมิได้อยู่ในสายตาเขา
“อย่างพวกเจ้าริอ่านสั่งสอนข้ารึ! วันนี้ ข้าจักเป็นฝ่ายสั่งสอนพวกเจ้าเอง!”
เขาหัวเราะลั่น เหินขึ้นไปบนนภา ก้มมองพวกหลิงอิน
“ข้าจะให้พวกเจ้าได้ประจักษ์ถึงพลังขั้นเซียนสมบูรณ์!”
เขาฮึกเหิมเหลือคณา ตั้งแต่บรรลุ ยังมิเคยได้เปล่งพลังทั้งหมดออกมาสักครา หนนี้ เขาจักลงมือให้สาสม ดูว่าพลังขั้นเซียนสมบูรณ์นั้นแข็งแกร่งเพียงใด!
กฎแห่งสวรรค์และโลกล้วนถูกเขาเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า ทุกอิริยาบถของเขาล้วนเจือไว้ซึ่งพลังมหาศาล เขารู้สึกว่า การโจมตีเพียงเบาบางจากเขาก็สามารถทำลายจักรวาลผืนนี้ได้!
นี่หรือคือพลังของเซียนสมบูรณ์
แกร่งกล้าเหลือเกิน!
เขาดีใจจนเป็นบ้าเป็นหลัง!
ทว่าขณะที่เขาฮึกเหิมห้าวหาญ เตรียมเปิดฉากโจมตีพวกหลิงอินอย่างยิ่งใหญ่ ก้านหลิวก้านหนึ่งหวดออกมากลางอากาศ!
เสียงดังเพียะ เขาถูกก้านหลิวหวดกระทบร่าง กระแทกลงจากนภา จนพื้นดินเกิดเป็นหลุมใหญ่ ร่างกายบิดเบี้ยวผิดรูปผิดร่าง กระดูกมากมายหักออกจากกัน!
“ผู้ใดกัน!”
หน้าตาของเขาเหยเก โกรธเกรี้ยวถึงขีดสุด ผู้ใด…ลอบทำร้ายเขากัน!?
อย่าให้พูดเลยว่าเขารู้สึกแย่ปานใด ไอ้บัดซบเอ๊ย ขณะที่เขากำลังจะแผลงฤทธิ์ให้ประจักษ์ถึงความเกรียงไกรของตน กลับถูกหวดกระแทกพื้น น่าอายชะมัด!
“ไอ้ตัวไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ก่อการอุกฉกรรจ์ตามอำเภอใจไม่พอ ยังบังอาจลงมือกับแม่นางหลิงอินด้วยหรือ!”
เสียงต้นหลิวดังขึ้น แฝงไว้ด้วยความขุ่นเคือง ก้านหลิวก้านนั้นคืบคลานเข้าไปอย่างรวดเร็ว จับจินซวี่ห้อยหัว
คราหลิงอินออกจากเมืองได้ทักทายกับมัน และมันก็ได้รู้ต้นสายปลายเหตุ จึงแวะมาดูด้วย
เมื่อมันเข้ามาดู ถึงรู้ว่าตัวการที่ก่อความวุ่นวายในเผ่านารีจิ้งจอกสวรรค์คือจินซวี่ เรื่องที่เขาโมโหยิ่งกว่านั้นคือ จินซวี่ยังบังอาจลงไม้ลงมือกับหลิงอิน!
จะให้มันทนได้อย่างไร!
“อะไร…กัน!”
จินซวี่ตกใจอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่าต้นหลิวนี้จะแข็งแกร่งน่าประหวั่นพรั่นพรึงได้ถึงเพียงนี้!
เขารู้จักต้นหลิว คราวท่านบรรพจารย์เซียนนั่งตกปลาอยู่ริมลำธาร ต้นหลิวได้บดบังฟ้าฝนให้ท่านบรรพจารย์เซียน เขาคิดได้ว่าต้นหลิวย่อมมิใช่ต้นไม้สามัญ ได้รับประโยชน์จากท่านบรรพจารย์เซียนเช่นกัน
แต่เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าต้นหลิวจะแกร่งกล้าปานนี้!
เขาที่เผชิญหน้ากับต้นหลิว ไร้ซึ่งกำลังขัดขืน ห่างชั้นกันตั้งไม่รู้เท่าไร ก้านหลิวสะกดพลังในตัวเขาได้ง่ายดาย!
‘รู้อย่างนี้ ก่อนหน้านี้ข้าควรทักทายต้นหลิวนี้สักคำ!’
เขาร่ำไห้ขณะเอ่ยในใจ สำนึกเสียใจแทบบ้า
เมื่อคราวออกจากเมืองชิงซาน เขาเห็นต้นหลิวและก้อนหินทำท่าจะทักทายพวกเขา แต่เขามิได้ใส่ใจพวกมันนัก มองว่าต้นหลิวและก้อนหินมิได้เก่งกาจอันใด เพราะอย่างนั้น เขาถึงไม่แยแสทั้งสอง
“ทำตัวไม่ดีมีราคาที่ต้องจ่าย ไร้มารยาทยิ่งมีราคาที่ต้องจ่าย!”
ต้นหลิวแค่นเสียง ยังจำได้ว่าเมื่อคราวมันกับก้อนหินทักทายเหล่าปลามังกรอย่างจินซวี่ แต่เหล่าปลามังกรอย่างจินซวี่กลับไม่สนใจมันกับก้อนหิน
ยามนั้น มันกับก้อนหินกระอักกระอ่วนเหลือคณา อยากแทรกแผ่นดินหนีไปเสีย!
โดนอาฆาตแค้นจริง ๆ ด้วย!
หลังได้ยินต้นหลิวเอ่ยว่าไร้มารยาทมีราคาที่ต้องจ่าย จินซวี่นึกเสียใจยิ่งขึ้น!
เพียะ เพียะ เพียะ!
ต้นหลิวจับจินซวี่ห้อยหัวพลางหวด หวดจนจินซวี่อยู่ในสภาพน่าอนาถ เสียงร่ำไห้ชวนให้ใจสลาย
เมื่ออยู่เบื้องหน้าก้านหลิวของต้นหลิว จินซวี่เสมือนปุถุชนธรรมดา ทุกการหวดล้วนเป็นผลให้จินซวี่ปวดร้าวถึงทรวง เกินจะทนไหว!
“ไสหัวกลับไปเสีย คุณชายไม่ชอบนิสัยเช่นเจ้าที่สุด รอโดนจับไปตุ๋นแกงเสียเถิด!”
สุดท้าย ต้นหลิวรามือ เหวี่ยงจินซวี่กลับไปยังลานเล็กของคุณชายด้วยก้านหลิว
“ปลามังกรตัวอื่นคงมิได้น่าพิสมัยเช่นกัน กลับไปให้หมดเลยแล้วกัน!”
ต้นหลิวเอนไหว ก้านหลิวมากมายทะลุห้วงอากาศ ปรากฏอยู่ข้างกายปลามังกรที่เหลือ ปลามังกรที่เหลือยังไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องใดขึ้น ก็ถูกก้านหลิวเหวี่ยงกลับไปทั้งหมด!
หลิงอิน เสี่ยวหยา และพี่ชายเสี่ยวหยาตาค้างกันหมด นี่หรือคือพลังของต้นหลิว
จะแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!
…
นอกเมืองชิงซาน
หลี่จิ่วเต้าเดินอยู่ข้าง ๆ ลั่วสุ่ย
“ไม่ได้กินปลามาหลายวันแล้วใช่หรือไม่ คืนนี้กลับไป ข้าจะตุ๋นปลาให้เจ้ากิน!”
ชายหนุ่มคลี่ยิ้ม บอกกับลั่วสุ่ย “คราวก่อนเห็นเจ้ากินปลามังกรอย่างมีความสุข คืนนี้ข้าจะตุ๋นปลามังกรให้เจ้ากิน”
ที่เขาเลี้ยงปลามังกร หนึ่งเพราะปลามังกรนั้นงดงามอย่างแท้จริง เมื่อไว้ในบ่อน้ำก็ชวนให้ชื่นตาชื่นใจ ทว่ายิ่งกว่านั้นคือ เขาเลี้ยงไว้ให้ลั่วสุ่ยกิน
คราวก่อนที่ได้ตุ๋นปลามังกรให้ลั่วสุ่ยกิน อีกฝ่ายดูเอร็ดอร่อยกว่าปลาชนิดอื่น เขาจึงจดจำเรื่องนี้ไว้
ภายในลานเล็ก เขาใส่ใจปลามังกรมากกว่าปลาชนิดอื่น ป้อนอาหารให้มากที่สุด นั่นก็เพื่อลั่วสุ่ย
ปลามังกรต้องเลี้ยงให้ดีถึงจะอร่อยยิ่งขึ้น!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]บทที่ 605 รู้ว่าเจ้าชอบกินปลามังกร คืนนี้คุณชายจะตุ๋นปลามังกรให้เจ้ากิน! Bahasa Indonesia](https://i0.wp.com/www.orenovel.com/wp-content/uploads/2023/10/รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]บทที่ 605 รู้ว่าเจ้าชอบกินปลามังกร คืนนี้คุณชายจะตุ๋นปลามังกรให้เจ้ากิน!")
Comments