รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]บทที่ 707 ในเมื่อทุกท่านมาแล้วก็สงบลงเถิด ผ่อนคลายลงเสียหน่อย!
บทที่ 707 ในเมื่อทุกท่านมาแล้วก็สงบลงเถิด ผ่อนคลายลงเสียหน่อย!
“ทุกท่านไม่จำเป็นต้องระแวงมากถึงเพียงนั้น…”
นางเซียนงามพิลาสแย้มยิ้มบางเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ ก่อนเอ่ยออกมาอย่างนิ่งสงบ “ในเมื่อทุกท่านมาแล้วก็สงบลงเถิด ไม่จำเป็นต้องทำท่าทางเช่นนี้ ผ่อนคลายลงเสียหน่อย”
“ตกลง! เช่นนั้นพวกเรามาเข้าเรื่องกันเลยเถิด ไม่ต้องพูดอ้อมค้อมไปมาแต่อย่างใด”
สิ่งมีชีวิตตนหนึ่งมองไปทางนางเซียนงามพิลาสแล้วเอ่ยออกมา “เจ้าเองก็ตกลงมาจากรอยแยกของแดนบรรพโกลาหลใช่หรือไม่?”
แดนบรรพโกลาหล!
หลังจากที่พวกลั่วสุ่ยได้ยินแล้ว พวกนางก็ตระหนักได้ในทันทีว่า สิ่งมีชีวิตทั้งหกที่ทรงพลังเป็นอย่างยิ่งนี้ ที่แท้ก็มาจากแดนบรรพโกลาหล!
“อันใดนะ? พวกนี้มาจากแดนบรรพโกลาหล!?”
ในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหก มีผู้หนึ่งร้องออกมาภายในใจด้วยความตกตะลึงพรั่นพรึง
เขาไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ออกมาจากแดนบรรพโกลาหลแต่อย่างใด เขานั้นมาจากภพเซียนเพื่อตามหาตัวซี
เมื่อได้ยินข่าวว่า มีเซียนผู้หนึ่งปรากฏตัวออกมาอย่างกะทันหัน เขาจึงต้องการมาดูสถาณการณ์ เผื่อว่าเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับซี
ทว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นที่นี่กลับเกินความคาดหมายของเขาไปไกลลิบ เพียงแค่เริ่มบทสนทนาก็เอ่ยถึงเรื่องแดนบรรพโกลาหล สิ่งนี้ทำให้ภายในใจของเขาร่ำร้องออกมาว่าไม่ดีแล้ว
‘ข้าต้องออกไปจากที่นี่!’
เขาร่ำไห้ออกมาในใจ
แม้ว่าเขาจะใฝ่หาแดนบรรพโกลาหล ต้องการเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นเป็นอย่างมาก แต่เมื่อมองดูสถานการณ์เบื้องหน้าแล้ว การรั้งอยู่ต่อนั้นหาใช่เรื่องดีแต่อย่างใด!
การสนทนาระหว่างสิ่งมีชีวิตเหล่านี้น่ากลัวเกินไป มีโอกาสอย่างมากที่จะเกี่ยวพันถึงความลับอันยิ่งใหญ่บางอย่าง เขาไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อ เนื่องจากง่ายมากที่จะเกิดเรื่องอันใดขึ้นกับเขา
แต่เขาก็ทำได้เพียงแค่คิด ไม่มีความกล้าที่จะเอ่ยขอตัวจากไป
สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ตอนนี้ล้วนน่าจะเข้าใจว่าเขาเองก็มาจากแดนบรรพโกลาหล หากเปิดเผยตัวออกมา เกรงว่าเขาจะต้องประสบกับความเลวร้าย
ได้แต่ยืดหยัดเผชิญหน้า!
เขาไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้เพียงกัดฟันอดทนอยู่ที่นี่ต่อ นับเป็นหนทางที่ดีกว่าหนทางอื่นเล็กน้อย
“ไม่ใช่” นางเซียนงามพิลาสตอบกลับมาด้วยเสียงนุ่มนวล
“ทว่าข้าก็มีความใฝ่หาแดนบรรพโกลาหลเป็นอย่างยิ่ง ทั้งยังต้องการเข้าไปสู่แดนบรรพโกลาหล!” นางเอ่ยต่อ
“ในเมื่อไม่ได้มาจากแดนบรรพโกลาหล เช่นนั้นก็ไม่มีสิ่งใดต้องพูดกันแล้ว”
สิ่งมีชีวิตตนนั้นไม่ได้ให้ความสนใจกับนางเซียนงามพิลาสอีกต่อไป
เขามองไปทางสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ “แล้วพวกเจ้าเล่า?”
“ข้ามาจากแดนบรรพโกลาหล!”
“ข้าเองก็ด้วย”
สิ่งมีชีวิตตนอื่นเองก็ตอบออกมาอย่างไม่ปิดบัง พวกเขามาที่นี่ก็เพราะต้องการประจบสิ่งมีชีวิตอื่นที่มาจากแดนบรรพโกลาหลเหมือนกัน
พวกเขาต่างก็ตกลงมาจากแดนบรรพโกลาหล และก็ได้อยู่ในอาณาจักรแห่งนี้มาเป็นระยะเวลาหนึ่งจนได้ทราบว่า อาณาจักรแห่งนี้ไม่มีเซียนปรากฏให้เห็นมานานมากแล้ว กลายเป็นเพียงแค่ตำนานเล่าขานเท่านั้น
ดังนั้น เมื่อพวกเขาได้ยินข่าวคราวน่าสงสัยเรื่องที่มีเซียนปรากฏตัวขึ้นมา ทำให้ต่างก็นึกถึงแดนบรรพโกลาหลขึ้นมาทันใด สงสัยว่าเซียนงามพิลาสผู้นี้เองก็ตกลงมาจากแดนบรรพโกลาหลด้วย
พวกเขาไม่อยากอยู่ที่นี่ ต้องการกลับไปยังแดนบรรพโกลาหล ทว่ารอยแยกที่ส่งพวกเขามากลับหายไปแล้ว พวกเขาต่างรู้ดีว่ายากยิ่งที่จะสามารถกลับไปได้ด้วยตนเองเพียงลำพัง ดังนั้นจึงมาเพื่อตามหาสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่ตกลงมาจากแดนบรรพโกลาหลเช่นเดียวกัน แล้วจะได้ร่วมปรึกษาหาวิธีกลับไปยังแดนบรรพโกลาหล
เมื่อเร็ว ๆ นี้มีรอยแยกจำนวนมากปรากฏขึ้นในแดนบรรพโกลาหล พวกเขาทั้งหมดต่างกระจ่างแจ้งดีว่า ไม่ได้มีเพียงแค่พวกเขาคนเดียวเท่านั้นที่ตกลงมา จะต้องมีสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ตกลงมาด้วย
สิ่งมีชีวิตที่มาจากภพเซียนผู้นั้นเองก็ตีเนียนตอบรับว่าตนเองก็มาจากแดนบรรพโกลาหลด้วย
แดนบรรพโกลาหลนั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง เป็นต้นกำเนิดของสรรพสิ่ง ผู้ที่มาจากภายในสถานที่แห่งนั้นย่อมน่ากลัวจนไม่อาจหยั่งถึงได้ เขารู้สึกว่าการอ้างตนมาจากแดนบรรพโกลาหลจะเป็นที่พึ่งให้ได้มากกว่า
พวกลั่วสุ่ยไม่ได้เอ่ยสิ่งใดออกมา เพียงแค่เฝ้ามองสถานการณ์ด้วยความเงียบงัน
“ทุกคนมาจากแดนบรรพโกลาหลก็นับว่าง่ายต่อการพูดคุยแล้ว”
สิ่งมีชีวิตตนหนึ่งเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “เช่นนั้นพวกเรามาแนะนำตัวก่อนเถิด ข้ามาจากแดนก่วงหลิง”
“ข้ามาจากตงชิว!”
“ข้ามาจากอี๋หยวน!”
สิ่งมีชีวิตตนอื่น ๆ พากันกล่าวออกมา
ไม่ได้การแล้ว!
ข้าจะแนะนำตัวเช่นไรดี?
สิ่งมีชีวิตจากภพเซียนบื้อใบ้ เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าแดนบรรพโกลาหลมีสถานที่ใดอยู่บ้าง สิ่งนี้ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก
“ข้ามาจาก...หุบเขาชาง”
เขากัดฟันเอ่ยออกมา ตัดสินใจเดิมพันดู
“หุบเขาชาง? ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”
“ข้าเองก็ไม่เคยได้ยิน…”
สิ่งมีชีวิตอีกห้าตนขมวดคิ้วเล็กน้อย พวกเขาต่างก็ไม่เคยได้ยินชื่อหุบเขาชางมาก่อน
“เป็นเพียงสถานที่เล็ก ๆ หากทุกท่านไม่เคยได้ยินก็เป็นเรื่องปกติ”
คนจากภพเซียนยังคงกัดฟันเอ่ยออกมา
“คงเป็นเช่นนั้น แดนบรรพโกลาหลนั้นกว้างใหญ่เกินไป ไม่เคยได้ยินชื่อสถานที่เล็ก ๆ แห่งหนึ่งย่อมไม่ใช่เรื่องแปลก”
“ใช่แล้ว สถานที่จำนวนมากไม่มีกระทั่งชื่อเสียด้วยซ้ำ”
สิ่งมีชีวิตอีกห้าตนไม่ได้ติดใจสงสัยแต่อย่างใด แดนบรรพโกลาหลนั้นกว้างใหญ่ไพศาล พวกเขาเองก็ไม่ใช่ยอดฝีมือหรือมีบทบาทสำคัญในแดนบรรพโกลาหล ย่อมมีสถานที่มากมายที่ไม่รู้จัก
นี่เขาสามารถปลอมปนไปได้สำเร็จอย่างนั้นหรือ?
ยอดเยี่ยมเลย!
สิ่งมีชีวิตจากภพเซียนอดตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้ ทั้งยังชื่นชมตนเองภายในใจว่าเฉลียวฉลาดใจกล้ายิ่ง!
“พวกเจ้าเล่า? ไม่ได้มาจากแดนบรรพโกลาหลอย่างนั้นหรือ?”
สิ่งมีชีวิตตนหนึ่งหันมาถามพวกลั่วสุ่ย
“ไม่ใช่”
“พวกเราใช้ชีวิตอยู่ในอาณาจักรแห่งนี้มาโดยตลอด”
ลั่วสุ่ยและคนอื่น ๆ ต่างส่ายหัวตอบกลับมา
“พวกเจ้าล้วนอาศัยอยู่ในอาณาจักรแห่งนี้มาโดยตลอด?”
สิ่งมีชีวิตทั้งหกตกตะลึง ไม่คาดคิดเรื่องนี้แม้สักนิด
สภาพแวดล้อมของอาณาจักรแห่งนี้เลวร้ายเป็นอย่างมาก แทบไม่มีสสารระดับสูงอยู่เลย เช่นนั้นแล้ว พวกลั่วสุ่ยสามารถบรรลุกลายเป็นเซียนได้อย่างไร?
ทว่าพวกเขาก็ไม่ได้ซักไซ้แต่อย่างใด พวกลั่วสุ่ยอาจบังเอิญประสบกับโชควาสนาสักอย่าง แต่ในเมื่อไม่ได้มาจากแดนบรรพโกลาหลก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาแต่อย่างใด
เซียนงามพิลาสเองก็คาดไม่ถึงเช่นเดียวกัน แต่นางก็ไม่ได้แปลกใจอันใดมากนัก
เมื่อครั้งอดีต อาณาจักรแห่งนี้รุ่งโรจน์เจิดจรัสเป็นอย่างยิ่ง บางทีพวกลั่วสุ่ยอาจได้รับบางสิ่งบางอย่างที่หลงเหลืออยู่
หากได้รับสิ่งที่หลงเหลือจากอดีตจริง การกลายเป็นเซียนก็ไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด
“ทุกท่าน พวกเราเปลี่ยนที่สนทนากันเถิด”
มีสิ่งมีชีวิตตนหนึ่งเอ่ยออกมา
“ตกลง!”
“ไปกันเถิด!”
สิ่งมีชีวิตอื่นตอบกลับ พวกเขาเข้าใจกันโดยไม่ต้องบอกกล่าว ต่างก็รู้ว่าอีกฝ่ายคิดสิ่งใดอยู่ ทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องการกลับไปยังแดนบรรพโกลาหล
อย่างไรเสียสภาพแวดล้อมที่นี่ก็เลวร้ายเกินไป ไม่อาจเทียบได้กับแดนบรรพโกลาหลแม้แต่น้อย พวกเขาต่างก็รู้สึกไม่สบายใจไม่สบายกายเป็นอย่างมาก
“ช้าก่อน!”
เซียนงามพิลาสเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “ทุกท่านอย่าเพิ่งรีบร้อนจากไป ไม่ง่ายเลยที่พวกเราทั้งหมดจะได้มาพบพาน เช่นนั้นแล้วเหตุใดพวกเราไม่มาสนทนากันดี ๆ เล่า?”
เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้มีเจตนาดีแต่อย่างใด!
สิ่งมีชีวิตจากภพเซียนเอ่ยขึ้นมาอย่างเหยียดหยัน หลังจากเขามาถึงที่นี่ก็รู้สึกได้ว่าเซียนงามพิลาสผู้นี้มีปัญหาบางอย่าง เกรงว่าเรื่องราวต่าง ๆ จะไม่ได้เรียบง่ายแต่อย่างใด
ตอนนี้การคาดการณ์ของเขาได้รับการยืนยันแล้วว่าถูกต้อง เซียนงามพิลาสผู้นี้วางแผนเอาไว้จริง ๆ จึงต้องการบังคับให้พวกเขาอยู่ต่อ
‘ยังดีที่ข้าฉลาด จึงเลือกอยู่ข้างฝั่งคนจากแดนบรรพโกลาหล ไม่เช่นนั้นคงต้องตกอยู่ในสภาพน่าเวทนาเป็นแน่!’
เขาเอ่ยอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ทั้งยังเอ่ยชมตนเองว่าฉลาดยิ่งนัก
จะไม่ใช่อย่างนั้นได้อย่างไร?
สิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลนั้นจะธรรมดาสามัญได้อย่างไร ล้วนแต่ถูกกำหนดไว้ว่าต้องแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก!
เซียนงามพิลาสต้องการรั้งสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลเหล่านี้เอาไว้ ย่อมไม่มีทางทำได้ เมื่อถึงตอนนั้นเขาย่อมสามารถจากที่นี่ไปได้อย่างปลอดภัยพร้อมกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ จากแดนบรรพโกลาหล
หากเขาไม่ได้รับการยอมรับจากสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหล เขาจะต้องประสบเคราะห์หนักอย่างแน่นอน เมื่อสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลสามารถบุกทะลวงออกจากสถานที่แห่งนี้ไป เขาก็มีโอกาสอย่างมากที่จะถูกทิ้งเอาไว้กับเซียนงามพิลาส
มองแวบแรกก็เห็นได้ว่าเซียนงามพิลาสเป็นคนโหดเหี้ยม หากเขาถูกทิ้งเอาไว้ ชะตากรรมของเขาจะต้องไม่ดีอย่างแน่นอน
“เจ้าต้องการจะทำสิ่งใด!?”
เขามองไปยังเซียนงามพิลาส ก่อนเอ่ยออกมาด้วยเสียงดุร้ายเย็นชา “เจ้ากล้าคิดที่จะต่อสู้กับพวกเราทั้งหมดอย่างนั้นหรือ?”
ตอนนี้เขาได้รับการยอมรับจากสิ่งมีชีวิตแดนบรรพโกลาหลแล้ว ทำให้เขาเกิดความมั่นใจเต็มเปี่ยม ภายในใจไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย
“เพียงแค่พูดคุยสนทนา ทุกท่านอย่าได้คิดมากไปเลย”
เซียนงามพิลาสแย้มยิ้มอ่อน
หลังจากนั้นนางก็มองไปทางพวกลั่วสุ่ย “พวกเจ้าไม่ได้มาจากแดนบรรพโกลาหล ดังนั้นสามารถเลือกไปจากที่นี่ได้ ข้าเพียงแค่ต้องการสนทนากับเหล่าสหายที่มาจากแดนบรรพโกลาหล”
นางไม่รู้เรื่องรายละเอียดอันใดเกี่ยวกับพวกลั่วสุ่ย ทว่านางก็ไม่ได้มีความกังวล นางมั่นใจในความแข็งแกร่งขอตนเอง อีกทั้งทุกอย่างก็ล้วนถูกนางเตรียมพร้อมเอาไว้ก่อนแล้ว
ทว่านางก็ยังคงมีความรอบคอบ แยกคนออกมาจัดการ
ใช่แล้ว นางไม่มีความคิดจะปล่อยพวกลั่วสุ่ยไป สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่มาที่นี่ นางย่อมไม่คิดปล่อยไป แม้จะเป็นสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลหรือไม่ก็ตาม!
เขาเฟิ่งหวาทั้งภายนอกภายในล้วนถูกจัดเตรียมค่ายกลเอาไว้แล้ว เมื่อพวกลั่วสุ่ยออกไปจากเขาเฟิ่งหวาก็จะตกลงสู่ค่ายกลที่วางเอาไว้ด้านนอกเขาเฟิ่งหวา
ใช่แล้ว ทั้งหมดล้วนเป็นแผนการที่นางจัดเตรียมไว้!
นางจงใจเผยร่องรอยของเซียนออกมา ทั้งยังสำแดงพลังอันยิ่งใหญ่ จุดประสงค์ก็เพื่อ ‘หย่อนเบ็ดล่อปลา’ กับสิ่งมีชีวิตที่ขอบเขตสูงกว่าเซียนขึ้นไป
ขอบเขตการฝึกฝนของนางล้ำลึกจนไม่อาจหยั่งถึง นางสามารถสัมผัสได้ว่ามีพลังที่สูงกว่าเซียนจำนวนมากในอาณาจักรแห่งนี้ ทำให้เกิดความคิดต้องการอยาก ‘หย่อนเบ็ดล่อปลา’ โดยมีสิ่งมีชีวิตที่อยู่เหนือเซียนขึ้นไปเป็นเหยื่อ
และแผนการของนางก็ประสบความสำเร็จเป็นอย่างยิ่ง นางสามารถจับ ‘ปลา’ มาไว้เบื้องหน้าได้ หลังจากนางลงมือสังหารแล้ว ก็จะสามารถกลั่นพวกเขาเพื่อฝึกฝนได้
สตรีผู้นี้น่ากลัวเป็นอย่างมากจริง ๆ กระทั่งเหล่าสิ่งมีชีวิตที่ร่วงหล่นลงมาจากแดนบรรพโกลาหลก็ยังสามารถสัมผัสถึงได้ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจแม้แต่น้อยที่สิ่งมีชิวตจากแดนบรรพโกลาหลปรากฏตัวออกมา
‘ความอยากรู้อยากเห็นฆ่าแมวตาย!’
นางหัวเราะออกมาภายในใจ
สภาพแวดล้อมโลกใบนี้เลวร้ายเป็นอย่างยิ่ง เมื่อมีเซียนปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน จะต้องสามารถดึงดูดความสนใจของคนเหล่านี้อย่างแน่นอน ครั้งนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ระดับสูงกว่าเซียนที่ถูกดึงดูด กระทั่งสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลเองก็มาด้วย!
นางต้องการจะสนทนากับสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลเหล่านี้ นางต้องการจะ…เข้าไปยังแดนบรรพโกลาหล!
อันใดกัน?!
ไม่ใช่แล้ว!
หลังจากได้ยินคำพูดของเซียนงามพิลาส สิ่งมีชีวิตจากภพเซียนก็แทบจะกระโดดออกมาจากจุดนั้น
เพราะเป็นสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลจึงไม่สามารถจากไปได้ตามใจชอบหรือ?
ตอนนี้เขาอยากจะร้องไห้ออกมาจริง ๆ!
สิ่งเดียวที่เขาคิดในตอนนี้คือต้องการออกไปจากสถานที่แห่งนี้ ส่วนเรื่องอื่นนั้น เขาล้วนไม่คิด!
การที่เขาตัดสินใจเลือกข้างสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลก็เพราะต้องการจะจากไป
ทว่าเขาไม่คาดคิดเลยแม้แต่น้อยว่า เซียนงามพิลาสจะมุ่งเป้าไปที่สิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหล ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตจากที่อื่น!
เขาพลันรู้สึกคับข้องใจขึ้นมาทันใด ลำไส้แทบเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความเสียใจ หากรู้เร็วกว่านี้ เขาคงไม่เลือกอยู่ข้างสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหล
‘ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แม่นางพวกนี้จะสามารถสยบสิ่งมีชีวิตจากแดนโกลาหลได้หรือ? ไม่มีทาง! เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!’
เขาเอ่ยปลอบใจตนเองว่าไม่จำเป็นต้องเศร้าเสียใจ
การที่เขาเลือกอยู่ข้างสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหล เขาเองก็สามารถจากไปได้อย่างปลอดภัย!
อย่างไรเสียพลังโกลาหลก็อยู่เหนือชั้น เป็นจุดกำเนิดของทุกสิ่ง เหล่าสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลล้วนมีพลังโกลาหลย่อมไร้เทียมทานไม่อาจจินตนาการถึง!
แผนการของเซียนงามพิลาสที่จะรั้งสิ่งมีชีวิตจากแดนบรรพโกลาหลเอาไว้จะต้องล้มเหลว!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]บทที่ 707 ในเมื่อทุกท่านมาแล้วก็สงบลงเถิด ผ่อนคลายลงเสียหน่อย! Bahasa Indonesia](https://i0.wp.com/www.orenovel.com/wp-content/uploads/2023/10/รู้สึกตัวอีกที-ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว-原來我是世外高人.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]บทที่ 707 ในเมื่อทุกท่านมาแล้วก็สงบลงเถิด ผ่อนคลายลงเสียหน่อย!")
Comments