บทที่ 358 กู้อิ๋นและองค์ชายสามจะแต่งงานกัน

ภายในห้อง ฮูหยินกู้และแม่ทัพกู้กำลังพูดคุยกัน แม่ทัพกู้บ่นพล่ามเรื่องบุตรสาวที่กำลังจะแต่งงานกับองค์ชายสาม เขารู้สึกลังเลราวกับว่ากระหล่ำปลีที่เขาปลูกเลี้ยงมาอย่างดีกำลังโดนหมูกิน

“ท่านรีบกลับมางานแต่งอาอิ๋นหรือ?” ฮูหยินกู้เลิกคิ้วขึ้น

“ใช่ ไม่เช่นนั้นจะมีเรื่องอะไรอีกเล่า?” แม่ทัพกู้พึมพำ ฮูหยินกู้ชายตามองไปที่เขา ท่านแม่ทัพกู้รู้สึกได้ถึงอันตรายบางอย่างที่กำลังคืบคลานเข้ามา เขามองฮูหยินกู้รีบพูดว่า

“แน่นอน ที่สำคัญที่สุดก็เพราะข้าต้องการรีบกลับมาหาภรรยาข้า” แม่ทัพกู้พูดพลางรีบเดินไปประจบข้างภรรยาราวกับสุนัขตัวใหญ่ ฮูหยินกู้ส่ายหน้า ใบหน้าของนางมีเลือดฝาดขึ้น

“ฮูหยิน ข้าคิดถึงเจ้าเมื่อคืนข้าก็ฝันถึงเจ้า”

ที่ด้านนอกประตูนั้นถังหลี่ยืนตกตะลึง นางไม่ได้คาดหวังว่าแม่ทัพกู้ที่ผู้คนสรรเสริญยกย่องจะกลายเป็นคนเช่นนี้ ช่างเหมือนเว่ยฉิงอย่างไม่น่าเชื่อ

กู้หวนจิ่นยิ้ม เขาปิดปากหัวเราะรีบดึงถังหลี่ให้วิ่งไปผลักประตูบานนั้นออกทันที แม่ทัพกู้มองไปที่พวกเขาด้วยแววตาเย็นชา ใบหน้าของแม่ทัพกู้นั้นคมคายและดุดันมาก ในสายตาคนอื่นดูไปแล้วน่ากลัวไม่น้อย แต่เมื่อนึกถึงน้ำเสียงของเขาที่ออดอ้อนภรรยาเมื่อครู่ ถังหลี่จึงปราศจากความกลัว แม่ทัพกู้เบนสายตาไปมองกู้หวนจิ่นแทน บุตรชายคนนี้ผิวหนาจนไม่รู้สึกอะไรมานานแล้ว

“ท่านพ่อ”

“เจ้ามาที่นี่ทำไม?”

“ข้าคิดถึงท่าน” กู้หวนจิ่นมองบิดาด้วยสายตาเว้าวอน

“ข้าอยากจะอาเจียน” แม่ทัพกู้สบถออกมา

“คิก..” ถังหลี่หัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ความสัมพันธ์ของพ่อลูกคู่นี้น่าสนใจมากจริงๆ สายตาของแม่ทัพกู้มองไปที่ถังหลี่

“ท่านพ่อ นางคือน้องสาวของข้า” กู้หวนจิ่นพูดขึ้นอีกครั้ง

“เรียกท่านพ่อสิ”

แม่ทัพกู้ลูบหน้าผากของตนเอง บุตรชายคนสุดท้องของเขาช่างเป็นเด็กไร้ยางอายจริงๆ เขามองดูสาวน้อยที่อยู่ข้างหน้า นางดูบอบบางเป็นเด็กดี แต่เขาไม่อาจเป็นบิดาของนางได้

“อย่าพูดจาไร้สาระ” แม่ทัพกู้เขกหัวบุตรชาย

“ท่านแม่ทัพกู้” ถังหลี่คลี่ยิ้มทักทายอย่างสุภาพ

“ถังหลี่เจ้ามาแล้วหรือ?” ฮูหยินกู้ได้ยินเสียงของถังหลี่จึงรีบเดินออกมาหานางทันที

“ฮูหยิน เจ้ารู้จักสาวน้อยผู้นี้ด้วยหรือ?” แม่ทัพกู้ถาม

“ถังหลี่เป็นฮูหยินน้อยของจวนอู่โหว นางเป็นเหมือนบุตรสาวของข้า” ใบหน้าของฮูหยินเต็มไปด้วยความรักและความเอ็นดูต่อนางอย่างไม่ซ่อนเร้น

หากภรรยาของเขาชอบเด็กสาวคนนี้ เขาก็จะชอบนางด้วยเช่นกัน แม่ทัพกู้มองถังหลี่อย่างพอใจมากขึ้น

“ไปเอาเสื้อคลุมมาให้ข้าหน่อย” แม่ทัพกู้สั่งภรรยาด้วยท่าทีน่าเกรงขาม แต่ฮูหยินกลับไม่ขยับกาย เมื่อเห็นภรรยาทำหน้าเรียบเฉย เขาก็รู้สึกจนใจจึงพูดขึ้นมาเองว่า

“ข้าจะปล่อยให้ภรรยาทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าไปหยิบเองจะดีกว่า”

เขาพูดพลางเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่เอง จากนั้นก็ไม่ลืมที่จะคว้าเสื้อคลุมตัวหนามาสวมใส่ให้ภรรยาของเขาเช่นกัน แม้จะดูเงอะงะไปบ้างแต่เต็มไปด้วยความใส่ใจ

ถังหลี่มองภาพครอบครัวที่อบอุ่น ทั้งพี่สาม แม่ทัพกู้และฮูหยิน นางเห็นความงดงามของครอบครัวนี้ น่าเสียดายเหลือเกินที่กู้อิ๋นจะเป็นคนทำลายครอบครัวที่แสนดีเช่นนี้อย่างโหดร้าย

“ไปกินข้าวเถิด” ฮูหยินกู้เอ่ยปาก

“ใช่! ไปกินข้าวกัน” กู้หวนจิ่นดึงมือถังหลี่ให้เดินตามไปด้วยกัน

มื้อกลางวันนี้เป็นมื้อเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพกู้และคุณชายรอง บนโต๊ะจึงเต็มไปด้วยจานอาหารวางเรียงรายเต็มไปหมด

ถังหลี่นั่งอยู่ระหว่างฮูหยินกู้และกู้หวนจิ่น ในขณะที่กู้อิ๋นนั่งอยู่ระหว่างกู้หวนอวี้และท่านแม่ทัพกู้

ระหว่างมื้ออาหารกู้หวนอวี้คีบอาหารให้แก่กู้อิ๋น ในขณะที่กู้หวนจิ่นคีบอาหารส่งให้ถังหลี่ ดูเผินๆ เหมือนอาหารมื้อนี้จะเต็มไปด้วยความสุข

มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ที่จะล่วงรู้ถึงความวุ่นวายที่ซ่อนอยู่

กู้อิ๋นมองถังหลี่อย่างไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นว่าในสองสามวันมานี้นางไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร กู้อิ๋นจึงค่อยหายใจได้อย่างโล่งอก

แม้ว่าถังหลี่จะมีความสามารถอยู่บ้าง แต่กู้อิ๋นไม่ใช่มังสวิรัติ นางไม่กลัวถังหลี่ เร็วๆ นี้นางจะแต่งงานกับจ้าวชูแล้ว

คิดว่านางจะสู้กับถังหลี่ไม่ได้หรือ? นางแค่ต้องรออย่างใจเย็น ค่อยๆ ปล่อยให้เรื่องราวเงียบหายไป ถังหลี่เป็นเพียงก้อนอิฐเล็กๆ ที่ทำให้นางสะดุดเท่านั้น ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่คู่ควรกับนาง

….

สิบวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหลือเวลาเพียงห้าวันเท่านั้นที่กู้อิ๋นและองค์ชายสามจะแต่งงานกัน ในช่วงนี้จวนสกุลกู้ยุ่งวุ่นวายอยู่กับการเตรียมงานแต่งงานให้กู้อิ๋น ก่อนหน้านี้สกุลกู้ต้องเจ็บปวดเรื่องบุตรสาวเพียงคนเดียวได้หายตัวไป มาตอนนี้บุตรสาวที่เขารักมากกำลังจะแต่งงานดังนั้นทุกคนจึงไม่กล้าละเลย

กู้หวนเนี่ยนเฝ้าดูการเปลี่ยนแปลงของจวนสกุลกู้ ด้วยดวงตาที่ล้ำลึกและนิสัยเคร่งขรึมเก็บตัวของเขาทำให้ไม่มีใครรู้ว่าภายในใจเขาคิดอะไรอยู่จึงไม่มีใครผิดสังเกต

กู้หวนเนี่ยนส่งเจ้าหน้าที่ไปที่หมู่บ้านจูเจียเพื่อตรวจสอบหลักฐาน แต่เจ้าหน้าที่เหล่านั้นยังไม่กลับมา เขาไม่มีเจตนาที่จะขัดขวางความสุขของน้องสาว หากจูเอ้อร์เกินพูดเท็จเขาจะปล่อยให้กู้อิ๋นแต่งงานกับองค์ชายสามอย่างมีความสุข แต่ถ้าหากสิ่งที่จูเอ้อร์เกินพูดเป็นเรื่องจริง แม้ว่านางจะกลายเป็นพระชายาของท่านอ๋องรุ่ยไปแล้วก็ตาม นางก็จะถูกตัดสินให้รับโทษตามกฎหมายของต้าโจว

………….

ผ่านไปอีกสี่วัน

การแต่งงานของกู้อิ๋นและองค์ชายสามกำลังจะเกิดขึ้น

ที่ศาลาในพระราชวัง

ชายสองคนกำลังเผชิญหน้าเล่นหมากกระดานกันอยู่ หนึ่งในนั้นคือองค์ชายสามจ้าวชู ส่วนอีกฝ่ายมีอายุมากกว่าแต่คงยังความสง่างามเอาไว้ เขาคือฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน

จ้าวชูมีหน้าตาคล้ายกับเขามาก

จ้าวชูมองเกมหมากบนกระดานแล้วคลี่ยิ้ม

“เสด็จพ่อ ข้าแพ้ท่านแล้ว”

“ทักษะการเดินหมากของเจ้าต้องได้รับการชี้แนะ” ฮ่องเต้โจวกล่าว

“เสด็จพ่อมีทักษะการเล่นหมากที่เยี่ยมยอด เด็กน้อยเช่นข้าจะเปรียบเทียบได้อย่างไรพะย่ะค่ะ” จ้าวชูเอ่ยประจบ

ฮ่องเต้โจวหัวเราะ หลังจากนั้นก็ตรัสถามว่า

“พรุ่งนี้เป็นวันแต่งงานของเจ้ากับบุตรสาวสกุลกู้แล้วสินะ

“พะย่ะค่ะ” จ้าวชูตอบ

“เจ้าตระเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วหรือ?” ฮ่องเต้โจวถาม

“ข้าเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว อาอิ๋นเป็นเด็กดี ต่อไปข้าจะต้องดีกับนางให้มาก” จ้าวชูเอ่ยออกมา ใบหน้าเป็นสีระเรื่อราวกับเขินอาย

ฮ่องเต้โจวมองพระโอรสเขาหัวเราะออกมา

“สมกับเป็นบุตรชายของข้า! คุณหนูสกุลกู้เป็นสตรีที่ดีจริงๆ”

“สุขภาพของเสด็จพ่อเป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ” จ้าวชูถามขึ้นกังวล ก่อนหน้านี้ฮ่องเต้โจวมีอาการคลุ้มคลั่งนอนไม่หลับ หากตื่นเต้นจะหมดสติไป เมื่อเห็นบุตรชายเป็นห่วง เขาโบกมืออย่างไม่สนใจ

“ต้องขอบคุณหมอเทวดาที่หญิงสกุลกู้พามารักษาข้า ทำให้ร่างกายข้าดีกว่าเมื่อสิบปีก่อนอีก” ฮ่องเต้โจวรู้สึกมีความสุข

“เจ้ากลับไปเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวในวันพรุ่งนี้เถิด”

“พะย่ะค่ะ” จ้าวชูทำความเคารพก่อนจะออกไป