บทที่ 604 ถังหลี่โต้กลับอีกครั้ง

หลังจากที่ได้ร้องไห้ระบายความอัดอั้น ออกไปแล้ว อารมณ์ของจินเซ่อก็ดีขึ้น หญิงสาวไม่ยอมแพ้ นางไปหาจ้าวชูหลายครั้ง แต่ก็พบว่าอีกฝ่ายไม่ยอมพบหน้านางเลย โชคดีที่จ้าวชูยังไม่ทวงสิทธิ์ในการดูแลจวนคืนจากนาง

นางยังคงมีประโยชน์ต่อเขาอยู่บ้างไม่มากก็น้อย จินเซ่อต้องการคว้าสิ่งที่เหลืออยู่ แม้นางจะไม่ได้รับความรักจากจ้าวชู แต่ยังคงเป็นสตรีที่พิเศษและมีความสำคัญกับรุ่ยอ๋อง

สำหรับคนที่ทำร้ายนาง จินเซ่อจะไม่มีวันปล่อยไป! นางให้คนในหอหยานชุนค้นหาคนที่วางยา เมื่อตรวจสอบก็พบว่ามีตัวยาที่เผาไหม้ปะปนอยู่ในกระถางธูปหอม แต่ถึงอย่างไรก็ไม่พบบุคคลที่ต้องสงสัย นางจึงส่งคนไปถามหลู่เหนียง ซึ่งก็ได้รับคำตอบว่ามีบ่าวรับใช้มาบอกนางว่าเห็นจินเซ่อปลอมตัวออกไป อาจจะเป็นการแอบพบลับๆ หลู่เหนียงจึงสั่งให้คนตามจินเซ่อไป

จินเซ่อรู้สึกถึงความแปลกพิกลในเรื่องนี้ แต่ไม่ว่าจะสืบอย่างไรก็ไม่ได้ความ นางจึงระบายความโกรธใส่หลู่เหนียงทันที แต่หลู่เหนียงเป็นคนของหวังกุ้ยเฟย จินเซ่อจึงไม่สามารถเล่นงานนางตามตรงได้ ยิ่งไปกว่านั้น จินเซ่อจะไม่ปล่อยให้หลู่เหนียงตายไปอย่างสงบแน่นอน นางจะต้องให้หญิงผู้นี้พบเจอช่วงเวลาที่เลวร้ายกว่าความตาย!

จินเซ่อสั่งให้หมอเทวดาปรุงยาและแอบใส่ลงไปในอาหารของหลู่เหนียงเงียบๆ

หลู่เหนียงป่วยหนักมาก ร่างกายของนางแปรปรวน ธาตุไฟในร่างหายไป เฉียดประตูนรก นอนซมอยู่หลายวันกว่าจะฟื้นขึ้นมา และหมอวิจัยฉัยว่าความเย็นแทรกเข้าไปในร่างกายมากเกินไปทำให้สูญเสียความสามารถในการมีบุตร

สำหรับสตรีในเรือนแล้ว คำพูดแบบนี้เปรียบเสมือนกับสายฟ้าฟาดลงกลางศีรษะเลยทีเดียว

“เป็นไปไม่ได้! หมอพูดไร้สาระ ไปเรียกหมอคนอื่นมาตรวจข้าใหม่!” หลู่เหนียงไม่เชื่อ

แต่ไม่ว่าจะเป็นหมอคนไหนก็วินิจฉัยออกมาเหมือนกัน จนในที่สุดนางจำต้องยอมรับความจริงที่โหดร้ายเช่นนี้

ไม่นานนักหลังจากหมอจากไป จินเซ่อก็เข้ามาในห้อง

“ฤดูใบไม้ผลินี้อากาศหนาวมาก หากน้องสาวใส่เสื้อผ้าหนาๆ คงจะไม่ป่วยเช่นนี้ แต่โชคดีแล้วที่ตอนนี้เจ้ารอดชีวิตมาได้ ในภายหน้าเจ้าควรใส่ใจต่อสุขภาพนะ พี่สาวคนนี้ไม่อยากให้น้องสาวที่น่ารักอย่างเจ้าเป็นอะไรไปเลย” จินเซ่อพูดเบาๆ นางยังคงเป็นพระชายาที่มีเสน่ห์อยู่ในชุดเต็มยศและแต่งหน้าอย่างงดงาม ในขณะที่หลู่เหนียงนั่งอยู่บนเตียงผมเผ้ายุ่งเหยิงใบหน้าซีดเซียวราวกับศพ นางจ้องจินเซ่อด้วยแววตาขุ่นเคือง

ต้องเป็นนางแน่!

ผู้หญิงในเรือนหลังที่ไม่สามารถมีบุตรได้ ย่อมสูญเสียการสนับสนุนทั้งหมดไป สตรีคนนี้ทำร้ายนาง!

หลู่เหนียงลุกขึ้น พยายามจะเข้าไปผลักจินเซ่อ จินเซ่อที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วถอยหลังไปหนึ่งก้าวทำให้หลู่เหนียงล้มลงไปที่พื้น

“น้องสาวเจ้าเพิ่งหายจากโรคร้าย เหตุใดจึงฉุนเฉียวนักเล่า” จินเซ่อกล่าวพร้อมรอยยิ้ม หลู่เหนียงมองอย่างขุ่นเคือง

“นังงูพิษ กรรมจะตามเจ้า!”

“กรรม? เช่นนั้นที่เจ้าเป็นแบบนี้ก็เพราะกรรมที่คาบข่าวไปฟ้องท่านอ๋องสินะ” จินเซ่อโน้มตัวเข้าไปกระซิบให้ได้ยินเพียงสองคนเท่านั้น

“เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าจะโค่นข้าได้? ข้ายังเป็นพระชายาของจวนรุ่ยอ๋อง ชีวิตของเจ้าอยู่ในกำมือข้า ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ว่าตายเสียดีกว่าอยู่เป็นอย่างไร?”

หลังจากพูดจบนางเชิดคางขึ้นหันไปมองหลู่เหนียงอย่างเย่อหยิ่ง

“ท่านอ๋อง ข้าต้องการพบท่านอ๋อง!” หลู่เหนียงตะโกนเสียงดัง แต่อย่างไรก็ตามรุ่ยอ๋องก็ไม่เคยปรากฎตัวที่เรือนของนางอีกเลย

เมื่อเร็วๆ นี้ฮ่าวตุ้นมาโน้มน้าวจ้าวชูเพราะไม่อยากให้เขาทำให้จินเซ่อต้องอับอาย เขาสัญญาว่าจะให้เขาทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น ทำให้จ้าวชูรู้ว่าน้ำหนักของจินเซ่อที่อยู่ในใจของฮ่าวตุ้นนั้นมีมากเพียงใด

จ้าวชูคาดคะเนในใจว่า ในภายหน้า เมื่อฮ่าวตุ้นได้กลายเป็นข่านของซยงหนู จินเซ่อจะสามารถควบคุมฮ่าวตุ้นได้ เขาจึงทำราวกับเรื่องวันนั้นไม่เคยเกิดขึ้น แม้ว่าเขาจะไม่ไปหาจินเซ่อและค้างคืนที่ตำหนัก ทว่าจ้าวชูยังคงตามใจและปล่อยให้นางกุมอำนาจในจวนรุ่ยอ๋องเช่นเดิม และมองข้ามสิ่งที่นางทำกับหลู่เหนียงไป

ณ จวนอู่โหว

ถังหลี่รู้เรื่องที่เกิดในจวนรุ่ยอ๋อง นางไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าแผนฆ่านกสามตัวด้วยหินก้อนเดียวจะถูกแก้ไขไปได้อย่างราบรื่น ดูเหมือนว่าลิขิตสวรรค์ของจินเซ่อจะเลวร้ายลง นางสวมหมวกเขียวให้จ้าวชูแต่เขากลับปล่อยนางไป ความสัมพันธ์ของฮ่าวตุ้นและจ้าวชูช่างยืดงอได้จริงๆ จ้าวชูยอมให้ภรรยาตัวเองมีชู้ตราบใดที่นางยังทำประโยชน์ให้กับเขา จ้าวชูก็มองข้ามไปได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“จินเซ่อหยิ่งผยองมาก นางวางยาสนมของรุ่ยอ๋อง ทำให้หลู่เหนียงมีลูกไม่ได้ แต่รุ่ยอ๋องไม่ลงโทษนางเลย” ฉื่อซื่อพูด

ไม่คาดคิดเลยว่าหลังจากเหตุการณ์เช่นนี้แล้วจินเซ่อจะยังคงชูคอได้อยู่ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามหากคำนวนเวลาแล้ว จินเซ่อจะไม่อาจชูคอได้อยู่อีกนานเป็นแน่ หากเป็นเช่นที่ถังหลี่ได้คาดคะเนเอาไว้ตอนนี้พั่วหนูน่าจะกลับไปถึงฮั่นแล้ว

ในไม่ช้าฮ่าวตุ้นก็ได้รับจดหมายจากเฟยเกอคนสนิทของเขา ฮ่าวตุ้นตกใจมากเพราะในจดหมายมีใจความว่าพั่วหนูยกทัพไปโจมตีที่เมืองหลวง จึงอยากให้ฮ่าวตุ้นกลับไปโดยเร็ว

การที่พั่วหนูโจมตีเมืองหลวงนั่นหมายถึงเขาได้ก่อกบฏแล้วใช่หรือไม่? ช่างกล้ามาก! ฮ่าวตุ้นโกรธมาก เขาอยากกลับไปที่ซยงหนูและตัดหัวไอ้น้องสารเลวนั่น!

“องค์ชาย! ม้าพร้อมแล้ว พระองค์ต้องการออกเดินทางเลยหรือไม่” ข้ารับใช้ถาม

ฮ่าวตุ้นลังเล ในหัวของเขากำลังนึกถึงคนผู้หนึ่ง ตั้งแต่วันนั้นยามที่เขาคิดถึงนาง เขาจะร้อนรุ่มไปทั้งตัว รู้สึกได้ว่าตนเองกำลังหลงรักนางเข้าให้แล้ว! เขาคิดอยากจะพานางกลับไปที่ฮั่นและอยู่ด้วยกันตลอดไป

“รอก่อน” ฮ่าวตุ้นพูด

เขารีบออกจากหอฮุ่ยตงมาถึงจวนรุ่ยอ๋องอย่างเงียบเชียบ จากนั้นจึงได้ลอบเข้าไปยังด้านใน องครักษ์เห็นฮ่าวตุ้นแต่น่าแปลกที่ไม่ได้หยุดเขาไว้ ทำให้ฮ่าวตุ้นไปถึงตำหนักของจินเซ่อจนได้ เมื่อนางเปิดประตู พริบตาเดียวก็ตกอยู่ในอ้อมแขนที่ใหญ่โตและอบอุ่นของชายตรงหน้า

จินเซ่อตกใจ นางรวบรวมกำลังผลักเขาออกอย่างแรง จากนั้นจึงได้รีบดึงเขาเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูลงทันที

“เจ้ามาที่นี่ด้วยเหตุใด” จินเซ่อขมวดคิ้ว

ฮ่าวตุ้นบุกมาที่จวนรุ่ยอ๋อง นี่เขาเสียสติไปแล้วหรือ?

“จินเซ่อ ข้าชอบเจ้า..กลับไปฮั่นกับข้าเถอะ” ฮ่าวตุ้นมองนางด้วยสายตาที่ร้อนแรง

คืนนั้นที่หยานชุนเป็นอุบัติเหตุก็จริง แต่หลังจากผ่านมาหัวใจของเขาก็ไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป เมื่อเขาตื่นขึ้นและได้สติฮ่าวตุ้นมีความปรารถนาต่อจินเซ่ออย่างลึกซึ้ง

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฮ่าวตุ้น จินเซ่อพบว่าช่างเป็นเรื่องที่เหลวไหลเหลือเกิน จะให้นางละทิ้งตำแหน่งพระชายารุ่ยอ๋องและไปที่ฮั่นกับเขา คนเถื่อนผู้นี้กำลังเพ้อฝันอยู่หรือ? เขาคิดว่าตัวเองควรคู่กับนางหรืออย่างไร?

แต่เมื่อคิดได้ว่าอีกฝ่ายยังมีประโยชน์อยู่นางจึงไม่แสดงสีหน้ารังเกียจใดๆ นางจับประเด็นสำคัญและถามกลับอย่างรวดเร็ว

“เจ้าจะกลับไปฮั่นหรือ?”

ฮ่าวตุ้นพยักหน้า

จินเซ่อครุ่นคิดถึงการเดินทางอย่างเร่งด่วนของฮ่าวตุ้นพลันสงสัยว่าเกิดอะไรเร่งด่วนขึ้นกันแน่? สีหน้าของนางงุนงง แปลกใจไม่น้อย

“พั่วหนูก่อกบฏ ข้าต้องไปสั่งสอนเขา” ฮ่าวตุ้นกัดฟัน หญิงสาวพยักหน้า

“การเดินทางครั้งนี้จะทำให้ท่านได้ตำแหน่งข่านหรือไม่?”

“ท่านพ่อชรามากแล้ว สุขภาพก็ทรุดโทรมลง หากครั้งนี้ข้าเอาชนะพั่วหนูได้ ข้าจะได้เป็นข่านของฮั่นแน่นอน” ฮ่าวตุ้นกล่าว จินเซ่อมีความสุขมากเมื่อได้ยิน

“ฮ่าวตุ้น..ข้าขอโทษ ข้าเกิดและโตที่นี่ ข้ายังไม่อยากจากบ้านเกิดไป ข้าจึงไม่สามารถไปฮั่นกับท่านได้ แต่ข้าหวังอย่างยิ่งว่าท่านจะได้รับในสิ่งที่ท่านต้องการ” จินเซ่อกล่าว

ฮ่าวตุ้นรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เนื่องจากจินเซ่อไม่ต้องการออกจากต้าโจว ดังนั้นฮ่าวตุ้นจะนำกองกำลังอาชาเหล็กของเขาเข้ามาบุกโจมตีและยึดต้าโจวให้เป็นของเขา จากนั้นเขาจะครอบครองนาง

ทันใดนั้นเองฮ่าวตุ้นขยับเข้าไปและจูบที่ริมฝีปากของนาง

“รอข้านะ”

เมื่อพูดจบเขามองจินเซ่อด้วยสายตาลึกซึ้ง ราวกับว่าพยายามจดจำใบหน้าของหญิงที่เขารักเอาไว้ เมื่อฮ่าวตุ้นหันกลับไปแล้วสีหน้าของจินเซ่อฉายแววรังเกียจอย่างเห็นได้ชัด

นางเช็ดริมฝีปากตัวเองด้วยผ้าเปียกราวกับว่ากำลังเช็ดสิ่งสกปรกโสโครก นางเสียสละไปมาก หวังว่าครั้งนี้ฮ่าวตุ้นจะไม่ทำให้นางผิดหวัง ได้ขึ้นเป็นข่านแห่งฮั่นให้ได้

ไม่นานนักข่าวการออกจากเมืองของฮ่าวตุ้นลอยไปถึงหูถังหลี่ทันที

“ทุกอย่างเรียบร้อยหรือไม่?” ถังหลี่ถาม

“ทุกอย่างถูกเตรียมแล้วขอรับนายหญิง ตอนนี้เหลือเพียงแต่ให้เหยื่อมาติดกับ”

ถังหลี่พยักหน้า

พั่วหนูนำกองกำลังโจมตีฮ่าวตุ้น ตามความหมายของพั่วหนูคือเขาอยากตอบแทนบุญคุณถังหลี่โดยที่นางไม่จำเป็นต้องตอบแทนเขา แต่อย่างไรก็ตามถังหลี่รู้ดีว่าพั่วหนูควรได้รับสิ่งตอบแทนบ้าง

ถ้าฮ่าวตุ้นตาย ฝ่ายของฮ่าวตุ้นจะถูกจู่โจมอย่างหนัก พั่วหนูจะไม่ได้รับผลดีหรือ?

นางจึงตั้งใจจะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้แก่พั่วหนู

เด็กคนนี้ลำบากมามากแล้ว ครั้งนี้สมควรให้เขาได้สบายขึ้นบ้าง