บทที่ 626 ไล่กู่

ถังหลี่หันไปตามทิศทางของเสียง เห็นหญิงสาวมีเสน่ห์งดงามผู้หนึ่งใส่ชุดสีขาวกำลังเดินมา นางมีรูปร่างสูง เพรียวบาง ท่าทางย่างก้าวดูรวดเร็วทว่านุ่มนวล เมื่อเข้ามาใกล้จึงสังเกตได้ว่านางตัวสูงเกินกว่ามาตราฐานหญิงสาวทั่วไป พอพินิจดูใบหน้าจึงได้รู้สึกคุ้นเคย

“ฮูหยินอย่าได้กังวล ข้าจะช่วยท่านเอง” ผู้ที่ยินอยู่ตรงหน้าไม่ใช่สตรีหากแต่เป็นบุรุษ

“เป่ยเหยียน?”

“ข้าเอง”

ถังหลี่ตกใจมาก

“เหตุใดเจ้าถึงได้แต่งตัวเช่นนี้เล่า?” ถังหลี่อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเต็มตาอีกครั้ง ยามเป่ยเหยียนอยู่ในชุดสตรี เขาดูสวยงามกว่าหญิงสาวแท้ๆ เสียอีก

“ข้าต้องการลอบเข้ามาในนี้ บังเอิญว่าคุณชายสี่ชอบคนงาม ตอนนี้ข้าจึงกลายเป็นอนุภรรยาของเขา” ในขณะที่พูดเขาก็ใช้เหล็กตัดกลอนประตูห้องขังออกอย่างง่ายดาย

“มีดเล่มนี้ตัดเหล็กได้ราวกับโคลนเลย”เป่ยเหยียนว่าแล้วก็เก็บมีดที่ไว้ที่ปลอกแขนเช่นเดิม เขาเปิดประตูออก

“ไปเถอะ” แต่ถังหลี่ยังไม่เดินไป

“เป่ยเหยียนข้ากับหมอซูจะไปอีกทางหนึ่ง เจ้าช่วยเราจัดฉากให้ดูเหมือนว่าพวกข้าหนีออกไปทางหลักได้หรือไม่?”

“ไม่มีปัญหา” เป่ยเหยียนพยักหน้า สามสี่ชั่วยามต่อมาถังหลี่และหมอซูก็กลับมายังชั้นบนสุดของหอคอยอีกครั้ง เมื่อคุ้นชินกับทางลับแล้วทำให้พวกเขาสองคนร่นระยะเวลาในการเดินทางเป็นอย่างมาก ฮูหยินเหยียนมีความสุขมากที่ได้เจอพวกเขาทั้งสองคน นางบอกถึงข่าวการกลับมาของคุณชายห้าแห่งสกุลเหยียนแก่พวกเขา ตอนนี้จึงไม่ต้องกังวลแล้วว่าเหยียนเสี่ยวต้วนจะอดตาย

ในตอนนั้นเองถังหลี่ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้

“คุณชายสี่เหยียนชอบสาวงามมากหรือ?” นางเหยียนพยักหน้า

“เขาเป็นคนเจ้าชู้ รอบตัวเขาล้วนมีแต่หญิงสาวห้อมล้อมไม่เคยขาด ท่านประมุขเคยคุยกับเขาอย่างจริงจังแล้วเรื่องการแต่งงานแต่เขาไม่เคยฟัง” ถังหลี่พยักหน้า

เป่ยเหยียนเป็นบุรุษ หากความลับของเขาถูกเปิดเผยจะทำให้ตกอยู่ในอันตราย จำเป็นจะต้องเร่งมือทำให้ประมุขสกุลเหยียนตื่นขึ้นมาโดยเร็ว ตอนนี้พวกเขาเหมือนเดินอยู่บนเชือกเส้นเดียวกันอาจจะตกร่วงไปจากเชือกได้เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้

ที่ห้องชั้นบนสุดของหอคอยเป็นห้องของประมุขเหยียน ในขณะที่หมอซูกำลังรักษาเขา ถังหลี่และฮูหยินเหยียนก็นั่งสนทนาพูดคุยกันอยู่ที่ด้านนอก ฮูหยินเหยียนเล่าถึงวันวานของตัวเองกับสามี รวมถึงวัยเด็กของเหยียนเสี่ยวต้วน

ส่วนถังหลี่ก็เล่าถึงความรักของสามี บุตรทั้งหกคนของนาง ฮูหยินเหยียนได้ฟังก็สนใจเรื่องลูกๆ ของถังหลี่มาก โดยเฉพาะซานเป่า นางอยากมีบุตรสาวที่ฉลาดเฉลียวเช่นนั้นบ้าง ฮูหยินเหยียนไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเช่นนี้มานานแล้ว นางอายุสี่สิบต้นๆ มากกว่าถังหลี่เกือบสองรอบได้ แต่กลับสนิทสนมกันอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นมิตรภาพฉันท์พี่น้อง

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักท้องฟ้าด้านนอกก็มืดลง หลังจากอาหารเย็น ฮูหยินเหยียนเข้าไปในห้องด้านในพร้อมกับถังหลี่

“จุดเทียนให้สว่างที” หมอซูพูดขึ้น เทียนนับสิบเล่มที่อยู่เหนือศีรษะของประมุขเหยียนถูกจุดขึ้นจนสว่างไสว

“ถอดเสื้อผ้าของเขาออกด้วย” ถังหลี่เดินออกไปด้านนอกขณะที่นางเหยียนกับหมอซูช่วยกันถอดเสื้อผ้าของเขา หมอซูหยิบเข็มเงินออกมา

“การถอนกู่ต้องใช้ระยะเวลานาน ห้ามให้ใครมาขัดจังหวะระหว่างการรักษาไม่เช่นนั้นแล้ว ประมุขเหยียนอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาได้”

นางเหยียนได้ยินก็อดวิตกไม่ได้ ได้แต่หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นบราวนี่ออนไลน์

“ขอบคุณท่านหมอมาก”

หมอซูเริ่มทำการฝังเข็ม ท่าทีของหมอซูจริงจัง แน่วแน่ ฮูหยินเหยียนมองสามี เห็นว่าเขาผ่ายผอมลงไปมาก หัวใจของนางก็สั่นไหวปวดร้าว นางคิดได้ว่าหากยังดูอยู่เช่นนี้ต่อไป อาจจะระงับอารมณ์ของตนเอาไว้ไม่ได้ ฮูหยินเหยียน จึงเดินออกไปไปที่ห้องด้านนอก นั่งลงตรงข้ามถังหลี่ แต่กระนั้นก็ยังอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงคอยชะเง้อดูห้องข้างใน

“ไม่ต้องกังวล หมอซูรักษาประมุขเหยียนได้อย่างแน่นอน” ถังหลี่จับมือมารดาของเหยียนเสี่ยวต้วนเอาไว้เพื่อให้ความมั่นใจ จนฮูหยินเหยียนสบายใจมากขึ้น

คืนนี้ช่างยาวนานเหลือเกิน เมื่อนางเดินเข้าไปดูสามีในห้องนอนอีกครั้ง จึงได้เห็นว่า หมอซูยังคงทำการฝังเข็มอยู่ ท่ามกลางแสงเทียนที่ลุกโชน

เวลาผ่านไปไม่นาน หมอซูก็พูดขึ้นว่าเขาเจอตัวกู่แล้ว ฮูหยินเหยียนมองออกไปที่นอกหน้าต่างเห็นท้องฟ้าใกล้สว่าง หมอซูยังคงทำการรักษาอย่างไม่หยุดมือ

ตอนที่เขาเอาตัวกู่ออกมา รูปร่างของกู่เหมือนหนอนตัวอ้วนสีดำ มันถูกเข็มเงินแทงจมกองเลือดอยู่ในชามเปล่า ฮูหยินเหยียนมองอย่างขยะแขยง

“ยังมีอีก”

ฮูหยินเหยียนเห็นบางอย่างรูปร่างคล้ายไส้เดือนกำลังดิ้นไปมาอย่างรวดเร็วบนศีรษะของสามี ใบหน้าของประมุขเหยียนเต็มไปด้วยความเจ็บปวด นางเอามือปิดปากของตนเองแน่น กลั้นใจไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมา

สามี ท่านต้องอดทนเข้าไว้ รอจนกู่ตัวสุดท้ายออกมาจนหมดท่านจะปลอดภัย

ทว่าในช่วงความเป็นความตายนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้หัวใจของนางเต้นไม่เป็นส่ำ

เป็นใครกัน?

ระหว่างที่กำจัดหนอนกู่ต้องปราศจากการรบกวนใดๆ ทั้งสิ้น ไม่เช่นนั้นอาจจะมีปัญหาขึ้นมาได้ นางมองไปที่หมอซูเห็นว่าเขายังคงจัดการทุกอย่างได้ดีและมีสมาธิ ไม่ได้รับผลกระทบใดๆ นางจึงเดินไปเอาหน้าแนบฟังเสียงเคลื่อนไหวที่ประตู

“พี่สะใภ้ ข้าเองเฟยฉวง ท่านยังไม่ตื่นหรือ?” น้ำเสียงเย็นเยือกดังมาจากด้านนอก

เหยียนเฟยฉวง?

เรื่องเลวร้ายกำลังจะมาเยือน หากเหยียนเฟยฉวงเห็นว่าหมอซูกำลังรักษาสามีของนางอยู่ จะเกิดอะไรขึ้น?

ในขณะที่เข่าทรุดยืนแทบไม่อยู่ มีมือของใครบางคนมาพยุงนางเอาไว้ ฮูหยินเหยียนหันไปมองเห็นแววตาที่แน่วแน่มั่นคงของถังหลี่อารมณ์ของนางจึงค่อนสงบลง

“ข้าเป็นห่วงท่านประมุขอยากจะพบท่าน” เหยียนเฟยฉวงยังคงพูดอยู่ที่หน้าประตู

นางรู้ว่าหมอที่เหยียนเสี่ยวต้วนพามาหนีไปได้ แต่นางไม่ได้ให้ความสนใจ จนกระทั่งนางหลับไปและฝันไปว่าพี่ชายได้สติฟื้นขึ้นมา เขาต้องการจะพูดบางอย่างกับตน เหยียนเฟยฉวงจึงสะดุ้งตื่น นางนอนไม่หลับอีกเลย พอรุ่งสางจึงได้ขึ้นมาที่ด้านบนหอคอยเพื่อตรวจสอบให้แน่ใจ แต่หลังจากที่นางเคาะประตูอยู่นานความอดทนของเหยียนเฟยฉวงก็หมดลง

“หากท่านไม่เปิด ข้าจะให้คนมาพังประตูเข้าไป” เหยียนเฟยฉวงพูดอย่างเย็นชา

นางเหยียนตัวสั่น แต่เห็นถังหลี่กำลังถือมีดสั้นอยู่ในมือ คมมีดของสะท้อนเงาวาว นางเข้าใจความหมายของถังหลี่ ไม่มีทางเลือกมากนัก นอกจากจะเสี่ยงเพื่อเผชิญหน้า ฮูหยินเหยียนพยักหน้าให้ แล้วทำเสียงงัวเงียราวกับเพิ่งตื่นนอน

“ข้าเพิ่งตื่น..ข้ามาแล้ว..” มือของฮูหยินเหยียนวางลงบนสลักประตู ในขณะที่นางกำลังจะเปิดออก..