หลังจากกลับบ้านได้ไม่นาน พวกเธอเเม่ลูกก็ไปกินอาหารที่ร้านหมูกระทะด้วยกัน จางซิงเฉินมองเเม่ทำกำลังปรุงรสหมูด้วยเเววตาที่เปล่งประกาย ‘เเม่นางฟ้าของเขาเก่งทุกอย่าง เธอสามารถเสกอาหารที่อร่อยเเละจัดการเด็กเกเรได้!’

เมื่อปรุงเสร็จ จางเสี่ยวก็รีบเอาหมูขึ้นเตาเเละเบาไฟให้อ่อนลง ในขณะที่ย่างเธอก็อธิบายความรู้อันมีค่าที่จางซิงเฉินไม่รู้มาก่อน!

“ลูกชาย ดูสิ เห็นมั้ย!? ถ้าลูกเอาเนื้อย่างไฟอย่างเดียวมันจะทั้งเเห้งเเละเเข็งกระด้าง เวลากินก็จะได้เเต่รสชาติขมๆเเละกลิ่นเนื้อไหม้ เเบบนั้นมันผิดวิธี!” จางเสี่ยวอธิบายด้วยสีหน้าจริงจัง ในระหว่างที่พูดเธอก็ใช้ตะเกียบคีบหมูชิ้นที่สุกเเล้วใส่ปากเคี้ยวอย่างมีความสุข

“ลูกชาย! อย่างเเรกที่ลูกต้องทำคือหมักหมู! จากนั้นก็เอามันมาย่างไฟเเรงๆด้านละ 2 วินาที พอเกรียมๆได้ที่ก็โยนมันลงน้ำซุปเลย! อีก 10 วินาทีก็เอามันขึ้นเเละย่างไฟอีกครู่เดียวก็กินได้เเล้ว เห็นมั้ย!? นี่คือหมูกระทะที่กรอบนอกนุ่มใน” จางเสี่ยวคีบชิ้นเนื้อที่สุกเเล้วมาจุ่มน้ำจิ้มเผ็ดน้อยตรงหน้า เเล้งป้อนใส่ปากลูกชาย

“รสชาติเป็นไงบ้าง!?” จางเสี่ยวเห็นลูกตัวน้อยเคี้ยวหมูตุ้ยๆก็รู้สึกเอ็นดูลูกชายที่น่ารักคนนี้ขึ้นมาจับใจ

“อร่อยครับ เสี่ยวซิงชอบอาหารที่เเม่ทำที่สุดเลย” เสี่ยวซิงไม่ได้โกหก เนื้อหมูเมื่อครู่นี้ทั้งนุ่มเเละหวาน..อร่อยยิ่งกว่าเสต็กที่เคยกินตอนที่อยู่บ้านหลังใหญ่

“งั้นลูกก็กินเยอะๆนะ!” พูดจบจางเสี่ยวก็เอากุ้งหลายๆตัวขึ้นย่างอย่างไวว่อง มือที่ว่างอยู่รีบเเกะเปลือกกุ้งอย่างรวดเร็ว ปากก็เคี้ยวเนื้อที่หยิบเข้าปากชิ้นเเล้วชิ้นเล่าอย่างสบายใจ

จางซิงเฉินมองภาพที่เเม่นางฟ้าของเขากินอาหารเย็นด้วยเเววตาที่เต็มไปด้วยความสุข!

“เสี่ยวซิง กุ้งสุกเเล้ว..รีบคีบกินสิ เเม่จะเเกะเปลือกไว้ให้นะ ถ้าลูกอยากลองปอกเองก็ทำได้ ทำตามเเบบที่เเม่ทำได้เลย”

“เสี่ยวซิง เนื้อฝั่งลูกจะไหม้เเล้วนะ!”

“เสี่ยว…..”

เเม่นางฟ้าที่เรียกเขาว่า ‘ลูกชาย’ บ้างล่ะ ไม่ก็ ‘เสี่ยวซิง’ บ้างล่ะ? เเม้คำพูดจะไม่เหมือนกันเเต่ตัวเขาฟังเเล้วก็ให้เกิดความรู้สึกอบอุ่นหัวใจนัก เขาเเอบมองเเม่ที่กินอย่างเพลิดเพลิน จนในที่สุดร้านหมูกระทะก็ได้เวลาปิดทำการ

สองเเม่ลูกเดินออกจากร้านหมูกระทะกันด้วยความอิ่มหนำ คนหนึ่งอิ่มท้อง ส่วนอีกคนก็อิ่มใจ!

หลังจากทานอาหารเย็นมื้อใหญ่กับจางเสี่ยวแล้ว จางซิงเฉินก็เกิดความประทับใจเป็นครั้งที่สองก็คือ ‘เเม่นางฟ้าของเขาคือนักกินตัวยง!’ เธอชอบกินทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเนื้อหมู กุ้ง เนื้อวัว…เเละที่ขาดไม่ได้เลยก็คือ เนื้อติดมัน!!

เสี่ยวซิงเเค่เห็นเเม่กิน เขาก็มีความสุขเเล้ว!

จริงๆเสี่ยวซิงกินเนื้อเพียงไม่กี่ชิ้นเเละผักอีกกำใหญ่ เเค่นี้ก็เพียงพอให้เขาอิ่มท้อง เขาไม่กล้ากินเนื้อเยอะ เพราะกลัวเเม่อิ่ม…ถ้าเเม่ไม่อิ่มล่ะก็เขาคงไม่ได้เห็นสีหน้าที่มีความสุขขนาดนั้นจากคุณเเม่เเน่ๆ

จางซิงเฉินที่นั่งเฝ้าดูเเม่นางฟ้านั่งกินตลอดเวลา…บางทีเขาคิดว่าตัวเองน่าจะตาฝาด เขารู้สึกว่ายิ่งเเม่นางฟ้ากินเนื้อไปมากเท่าไหร่! เเม่นางฟ้านั้นกลับยิ่งดูสวยขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์

เมื่อเห็นว่าจางเสี่ยวนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มเเห่งความสุข ลูกชายอย่างเขาก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าด้วยความสุขเช่นกัน หลังจากรับประทานอาหารมื้อใหญ่เสร็จ จางซิงเฉินก็บังเกิดความฝันขึ้นในใจ เขามีความปราถนาที่อยากจะทำเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่เเล้วให้ได้ก็คือ เขาจะเป็น ‘เชฟ’!!

ถ้าเขาเป็นเชฟเเล้ว เเม่ของเขาก็ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยปรุงอาหารให้เขาทานอีก เเม่อยากกินอะไรก็ได้กิน! เขาจะเปิดร้านอาหารภัตตาคารใหญ่โต…ให้เเม่นอนกินทั้งวันอย่างมีความสุข!!

จางเสี่ยวไม่มีวันรู้เลย…ว่าเธอแค่อยากกินอาหาร จะสามารถสร้างยักษ์ใหญ่ที่จะกลายเป็นคนรวยที่สุดในโลกในอนาคต!! เส้นทางข้างหน้าของเขาได้เริ่มเบี่ยงเบนไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเเล้ว~

หลังจากกินอาหารเย็นแสนอร่อย จางเสี่ยวก็สวมแว่นกันแดดและหน้ากากสีดำด้วยความพึงพอใจ เธอจับมือของลูกชายตัวเล็กแล้วนั่งแท็กซี่กลับบ้านด้วยกัน

หลังจากมาถึงบ้าน จางเสี่ยวก็พบในความจริงที่น่าตกตะลึง เธอลืมไปได้ไงว่าต้องซื้อเตียงให้ลูก! ลูกชายของเธอไม่สามารถนอนบนพื้นโล่งที่เย็นยะเยือกได้!! เธอต้องรีบจัดห้องนอนของลูกใหม่เเละซื้อเตียงดีๆสักอัน

“ เสี่ยวซิง! วันนี้ลูกมานอนกับแม่ก่อน แล้วพรุ่งนี้แม่จะดูว่าเรื่องของห้องลูกจะต้องจัดการอะไรอีกบ้าง!?” ทันที่ที่จางซิงเฉินได้ยินว่าเขากำลังจะได้นอนเตียงเดียวกับเเม่ เขาก็มีเเสงประกายจากดวงตาสว่างวาบ!

ถ้าเป็นไปได้! เขาไม่อยากได้เตียงใหม่เลยจริงๆ