เมื่อพวกเธอเเม่ลูกกลับถึงบ้านก็เป็นเวลา 4 ทุ่มกว่าๆแล้ว

จางเสี่ยวรีบถอดเสื้อให้ลูกชาย จากนั้นก็ให้เขาเข้าไปอาบน้ำคนเดียว เธอฉวยโอกาสระหว่างที่เด็กน้อยกำลังอาบน้ำมาสำรวจดูนิ้วทองที่ได้มาอย่างพิถีพิถัน…นิ้วทองของนางเอก ไม่สิ ต้องบอกว่าของจางเสี่ยวต่างหาก…มันคือ จี้หยกมังกรคู่นัยน์ตาเเดง!

“เอามาใส่เเบบนี้ได้ไหมนะ!?”

จางเสี่ยวมองไปที่จี้หยกคุณภาพต่ำ ดีกรีของเก๊ จากนั้นก็หาสร้อยเก่าๆของเจ้าของร่างเดิมมาร้อยที่รูเเล้วเเขวนมันไว้ที่คอประหนึ่งสร้อยประดับทั่วๆไป

เเค่นี้ใช่ไหม? จากนั้นก็รอดูร่างกายเเข็งเเกร่งขึ้นเองอย่างนั้นเหรอ!?

จางเสี่ยวที่ใส่จี้หยกไม่ได้รู้สึกถึงอะไรเป็นพิเศษเลย!

เฮ่อ! หรือมันจะเป็นของปลอมกันนะ!? จางเสี่ยวที่สวมสร้อยไปเเล้วคิดอยากโยนทิ้งเเต่ก็ขี้เกียจถอดมันออก หญิงสาวเห็นลูกชายที่เดินออกจากห้องน้ำเเล้ว เธอจึงได้เเต่ถอนหายใจเเล้วอาบน้ำเข้านอน

“ แม่ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ!”

“ ฝันดีนะลูกชาย”

เมื่อปิดไฟเสร็จ…ผนังสีเหลืองนวลของห้องนอนก็มืดลงกลายเป็นสีดำสนิททันที

ทั้งจางเสี่ยวและลูกชายของเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างมีความสุข

ทว่า…ในความฝันของพวกเขานั้น พวกเขาฝันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง …

อืม….นี่ที่ไหน!?

จางเสี่ยวลืมตาขึ้นและพบว่าตัวเองอยู่ในหมอกสีขาว เเละหมอกนั่นหนามากจนเเทบมองไม่เห็นสิ่งที่รอบตัว

อะไรอีกอ่ะ!? นี่ฉันกำลังจะตายเเล้วทะลุมิติไปที่ือื่นอีกเเล้วใช่ไหม!?

เมื่อมองไปที่หมอกจาง ๆ อย่างระเเวดระวัง เธอก็ยกมือขึ้นมาดู เเต่เธอก็มองมือของเธอไม่เห็นด้วยซ้ำ!

จางเสี่ยวสงสัยว่าเธอนั้นอยู่ที่ไหน และเดินสำรวจอย่างระมัดระวัง ทว่า..ท่ามกลางหมอกหนาๆ ปนจางๆ เธอรู้สึกเหมือนว่า…เธอจะได้ยินเสียงของอะไรสักอย่าง ใช่ อะไรสักอย่างที่ใหญ่เหมือนเสียงของสัตว์ร้าย!!

ทว่า…ภาพในหัวสมองของเธอก็ปรากฎภาพของสัตว์ชนิดหนึ่ง มันมีหนวดที่ยาว 2 เส้น มีลำตัวคล้ายงู หากเเต่มีขาสี่ขา กรงเล็บทุกฝ่าเท้าล้วนมี 9 เล็บ หัวคล้ายสิงโต ซึ่งมันก็คือ มังกร!!

และลักษณะของมังกรตัวนั้นดูเหมือนมังกรบนจี้หยกที่เธอเพิ่งซื้อมาในวันนี้?

มันคือความฝัน? หรือพลังมิติ?

ในฐานะผู้มาจากยุควันสิ้นโลก จางเสี่ยวรู้จักดีกับคำว่าพลังมิติ!!

ในยุควันสิ้นโลก มีคนมากกว่า 500 คนที่มีความสามารถในการเปิดมิติช่องว่างได้ เเม้จะไม่ค่อยมีประโยชน์ด้านการรบ เเต่ก็มีประโยชน์สวยไม่สร่างของเธอเป็นไหนๆ

และเธอได้ยินมาว่ามีผู้บัญชาการรบของอัศวินราตรีคนหนึ่งที่มีพลังมิติในครอบครอง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะมาจากกองทัพทางใต้ของฟู่อัน..เเต่มันไม่น่าจะเกี่ยวกับโลกที่เธอกำลังอยู่ใบนี้!

อย่างไรก็ตามมันดูไม่เหมือนพื้นที่มิติ!!

เธอฝันไปจริงๆน่ะเหรอ … ?

เมื่อจางเสี่ยวยังคงพยายามคลำไปข้างหน้า เพื่อจะดูว่าเธอจะออกไปจากหมอกหนาสีขาวนี้ได้หรือไม่!? หูของเธอก็ได้ยินเสียงริงโทนดังขึ้น

มันเป็นเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าที่ดังจนขี้หูเธอเเทบลุกขึ้นมาเต้นระบำ……

จางเสี่ยวลืมตาขึ้นเเละมองเพดานสีขาวด้วยหัวสมองที่รู้สึกว่างเปล่า

เเต่ยังไงเธอก็ต้องขอบคุณมัน เพราะมันเธอถึงออกจากหมอกสีขาวในความฝันของตัวเองได้

เซี่ยอันหันศีรษะเล็กน้อยและเหลือบมองโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะข้างเตียง หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพร้อมกับหาวระบายความง่วงเล็กน้อย

เเละเมื่อเธอได้เห็นรายชื่อผู้โทร เธอรู้สึกโล่งใจจนเเทบจะกระโดดด้วยความยินดี!

เมื่อมองไปที่รายชื่อเรียกเข้าที่ปรากฎบนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือ มันคือชื่อ  [เทพเจ้าแห่งความมั่งคั่ง] จางเสี่ยวก็รีบรับสายอย่างรวดเร็ว

เธอต้องรีบเซ็นสัญญากับเทพเจ้าเเห่งความมั่งคั่งคนนี้ให้ไวที่สุด!

หลังจากเซ็นสัญญาเป็นทางการเเล้วเท่านั้น เธอถึงจะโล่งใจได้!

เพราะถ้าจางเสี่ยวไม่รีบเซ็นสัญญา เทพเจ้าอาจจะเปลี่ยนเเปลงความคิดเเละดาราราคาถูกอย่างเธอก็จะอดตายอยู่ข้างถนน….

“สวัสดีค่ะคุณหาน คุณโทรหาฉันก่อนเวลา เพื่อนัดเซ็นสัญญากับฉันหรือเปล่าคะ!?”

หลังจากรับสาย…จางเสี่ยวก็ตรงไปที่หัวข้อโดยไม่มีเกริ่นนำอะไรให้วุ่นวาย….

ตอนนี้เธอยากจนมาก…หนี้สินก็มีมหาศาล เธอมีลูกให้ต้องเลี้ยงดู เธอจะเฉื่อยชาไม่ได้เเม้เเต่นิดเดียว! มีเเต่สัญญาเท่านั้นถึงจะทำให้ชีวิตเธอสงบสุขเเละรู้สึกได้ถึงความร่ำรวย

ด้วยวิธีนี้….เธอจะสามารถที่จะกินอาหารอร่อย ๆ มากมายในโลกนี้ได้อย่างไม่จำกัด ~!

“ฮ่าฮ่า คุณจางเสี่ยว คุณรู้ใจรู้ใจผมจริงๆ เเต่ผมไม่ใช่คุณหานหรอก ผมคือเสี่ยวจิง ผมแค่อยากคุยกับคุณเรื่องเซ็นสัญญาตอนนี้เลย คุณอยู่ที่เมือง A ใช่หรือเปล่าครับ?”

เสี่ยวจิงเเม้จะไม่ได้คุยกับจางเสี่ยวโดยตรง เเต่เขาได้รับคลิปอัดเสียงจากหานอวี้ ทำให้เขาคุ้นเคยกับการสนทนาเเบบไม้อ้อมค้อมของจางเสี่ยว

ต้องบอกว่าเสี่ยวจิงเป็นคนที่ตรงไปตรงมา ดังนั้นเขาจึงยังชอบสื่อสารกับผู้คนนิสัยเช่นเดียวกับจางเสี่ยว

“ฉันพร้อมเสมอค่ะ!!” เมื่อจางเสี่ยวกำลังจะได้เซ็นสัญญา เธอก็หรี่ตาลงอย่างอารมณ์ดี

“ เอาล่ะ เอาเป็นช่วงบ่ายเเล้วกัน ” หลังจากจดเวลาและสถานที่เสร็จแล้ว จางเสี่ยวก็ขอบคุณเขาและวางสายโทรศัพท์

“ฮ่าๆ ~!” สบายใจ..โล่งอกไปเปราะนึง

หลังจากกล่าวจบไดไม่นาน อารมณ์ดีของเธอก็แตกสลายเป็นผุยผง

“ แม่ครับ ตัวของเเม่มันออกจะมีกลิ่นเหม็นๆน่ะครับ” เป็นเสียงลูกชายตัวน้อยที่เพิ่งจะลืมตาตื่น

“เหม็นเหรอ? เหม็นอะไร!?” เมื่อมองไปที่เด็กผู้ชายตัวเล็กผู้กำลังขยี้ตา และเขาก็พึมพำคำพูดเรื่องกลิ่นเหม็น

จางเสี่ยวที่งงๆ ก็ยกแขนขึ้นโดยไม่รู้ตัวและผลลัพธ์ก็อย่างที่เห็น “… ? !!!!”

‘นี่อะไรเนี่ย! ทำไมชุดนอนของเธอถึงเต็มไปด้วยคราบน้ำข้นๆสีดำ? !!’