ณ สถานีโทรทัศน์ช่องที่ 1

“เหล่าเหวิน สำเร็จเเล้วครับ รายการของพวกเราดำเนินต่อไปราบรื่นเเล้ว!!” เสี่ยวจิงถือเเท็บเล็ตสีฟ้าของเขาวิ่งผ่านประตูชั้นใน เขาวิ่งด้วยความเร็วสูงไปยังห้องพักพนักงานที่อยู่ด้านหลังออฟฟิศหลัก

ชายที่มีใบหน้าเรียวยาวนาม ‘เหวินชิง’ หรือรู้จักกันในนาม ‘เหล่าเหวิน’กำลังมองชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาที่กำลังวิ่งมาหาเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข เขาวางเเผนรายชื่อวางบางลงบนโต๊ะเเล้วเอ่ยตำหนิชายที่วิ่งมาด้วยสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่

“เสี่ยวจิง อย่าวิ่งในออฟฟิศ! …ช่างเถอะ! เรื่องขอลิขสิทธิ์กับเงินลงทุนตอนนี้ไปถึงไหนเเล้ว!?” เหล่าเหวินนึกไม่ได้ว่าไม่ควรตำหนิรุ่นน้องที่เอาใจใส่กับงาน จึงพูดดีๆกับเขานิดนึง

“……..” เสี่ยวจิงวิ่งมานานเกินไปอีกทั้งเอาเเต่หัวเราะขบขันทำให้เหล่าเหวินจับใจความอะไรจากเสี่ยวจิงไม่ได้ เหล่าเหวินได้เเต่ถอนหายใจเเล้วนั่งรอ

เหล่าเหวินเเละเสี่ยวจิงเป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่สมัยเรียนอยู่โรงเรียนมัธยม ทว่า..สำหรับเหล่าเหวินจะเเตกต่างเล็กน้อย เพราะเขาดรอปเรียนด้วยปัญหาทางบ้านนาน 1 ปี สุดท้ายเขาจึงต้องมาเรียนกับรุ่นน้อง เเละรุ่นน้องที่สนิทที่สุดของเขาก็คือ เสี่ยวจิง!!

พวกเขาเรียนที่เดียวกันตั้งเเต่มัธยมยันมหาวิทยาลัย เเละสุดท้ายเมื่อเรียบจบเเล้วทำงาน ทั้งคู่ก็ยังอยู่ในที่เดียวกันอีก เพียงเเต่ว่า คนหนึ่งเป็นผู้กำกับและอีกคนเป็นผู้เขียนบทภาพยนตร์

แม้ว่าอาชีพของพวกเขาจะใกล้เคียงกันมาก มิหนำซ้ำยังสนิทกัน ทว่า..พวกเขากลับไม่เคยทำงานร่วมกันมาก่อน!!

เหตุผลที่พวกเขาไม่ได้ทำงานร่วมกันนั้นง่ายมาก นั่นคือ เสี่ยวจิงเป็นผู้กำกับชื่อดัง ในขณะที่เหล่าเหวินเป็นผู้เขียนบทภาพยนตร์มือฉกาจด้วย….เพราะความเก่งกาจ ทางสถานีจึงไม่ให้พวกเขาจับคู่กันทำงาน ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนทั้งคู่จะจับงานภาพยนต์ที่มีเเนวเเตกต่างกันด้วย ต่อให้ทางสถานีอยากจับคู่ให้ก็เป็นไปได้ยากอยู่ดี

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่สำหรับวันนี้! ทางสถานีให้โอกาสพวกเขาในการทำรายการใหม่ ซึ่งเป็นรายลิขสิทธิ์ที่มีที่มาจากต่างประเทศ เเละลิขสิทธิ์ที่พวกเขากำลังรออยู่ก็คือรายการ ‘เเทกิล มหัศจรรย์การเอาชีวิตรอด’ ซึ่งพวกเขาได้รับหน้าที่เป็นผู้ดำเนินการสร้างด้วยตัวเอง…นี่เป็นครั้งเเรกของสหายสนิทคู่นี้ที่จะได้ทำงานใหญ่ด้วยกัน

“สำเร็จเเล้วครับ! พวกเราสามารถทำรายการได้ทันที”

เสี่ยวจิงรายงานด้วยความดีใจปนเหนื่อยหอบ เขารินน้ำชาที่เย็นชืดที่วางไว้เเถวๆโซฟาในห้องพักพนักงานมากินดับกระหาย

“เเล้วเรื่องสปอนเซอร์กับเรตโฆษณาล่ะ?”

เเม้มันจะน่าเเปลกที่คนมีตำเเหน่ง ‘ผู้เขียนบทภาพยนตร์’ จะเอ่ยถาม เเต่เพราะทั้งคู่สนิทกัน ดังนั้นขอบเขตหน้าที่เเละขอบเขตความรับผิดชอบจึงสลับเปลี่ยนเเละหวุนเวียนกันตามใจชอบ

“เยี่ยมมากเลย เพราะกระเเสรายการหลักที่โด่งดังของต่างประเทศ ทำให้รายการนี้ได้รับการสนใจจากสปอนเซอร์สำหรับผู้ใหญ่เเละมีผู้ใหญ่หลายคนให้การสนับสนุน ต่อไปไม่ต้องกังวลเรื่องเงินเเล้วนะ เเต่ว่า…ที่เรามีปัญหาจริงๆน่ะคือ ผู้เข้าร่วมรายการใช่มั้ย!?”

หน้าที่นี้เป็นของเหล่าเหวิน เเต่เเน่นอนว่าเสี่ยวจิงย่อมเป็นห่วง เขามองไปที่เเผ่นรายชื่อที่ถูกขีดซ้ำขีดซ้อนเเล้วมองหน้ารุ่นพี่ด้วยความกังวลใจ

“เสี่ยวจิง นายดูพวกนี้สิ!” รุ่นพี่เหล่าเหวินเก็บเเผ่นรายชื่อพับใส่กระเป๋าไปเเล้วคว้าเอาเเท็บเล็ตสีดำขึ้นมาเเล้วส่งให้เสี่ยวจิง

เสี่ยวจิงรับเเท็บเล็บที่เปิดวีดีโอค้างไว้มาดูต่อด้วยความสงสัย

“ว่าไง นายคิดว่าคนนี้เหมาะมั้ย!?”

“เหมาะอะไร?” เสี่ยวจิงดูวีดีโอจบก็ส่งคืนให้เหล่าเหวิน

“คิดยังไงกับเเม่ดาราสาวคนนี้ นายคิดว่ารายการเราจ้างเธอมาดีมั้ย!?” เหล่าเหวินเก็บเเท็บเล็ตลงกระเป๋าเเล้วถามเสี่ยวจิงด้วยใบหน้าที่จริงจัง

ทันทีที่คำพูดของเหล่าเหวินออกมาปาก ใบหน้าของเสี่ยวจิงก็พลันกระตุก “แขกรับเชิญในรายการของเรางั้นเหรอ!? รุ่นพี่ คุณล้อเล่นผมเล่นเหรอครับ!? รู้ไหมว่าตอนนี้น่ะชีวิตนักเเสดงของเธอก็เหมือนกับตายไปแล้วครึ่งหนึ่งเเล้วน่ะ เพราะลูกนอกสมรสที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ของเธอ นอกจากนี้รายการของเรา คือการเอาชีวิตรอดในถิ่นทุรกันดาร ถ้าเอาดาราสาวท่าทีอ่อนโยนบอบบางเเบบนั้นมา…ค่าปฐมพยาบาลของรายการไม่สูงทะฟ้าเลยเหรอ? เเค่เธอเจองูก็กรี๊ดสลบเเล้วมั้ง”

วิดีโอที่เหล่าเหวินให้เสี่ยวจิงดูไม่ใช่วิดีโอของใครที่ไหน? เเต่เป็นวิดีโอของจางเสี่ยว ดาราสุดฉาวที่เพิ่งถูกปล่อยออกมาเร็วๆนี้

“เสี่ยวจิง นายไม่เข้าใจเลยเหรอว่าตอนนี้จางเสี่ยวคนนี้กำลังลุกเป็นไฟ แม้ว่าไฟจะเป็นสีดำสกปรก!! แต่นายก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเธอเป็นดาราที่ร้อนแรงที่สุดในตอนนี้…”เหล่าเหวินพูดจบเเล้วก็ปรับวิดีโอฉากที่จางเสี่ยวล้มลงกับพื้นเเล้วร้องไห้ให้เสี่ยวจิงได้พิจารณาดูเอาเอง

“นายไม่คิดเหรอว่า ดาราสาวที่อ่อนเเออ้อนเเอ้นจะเป็นจุดสนใจให้กับรายการ นายไม่คิดเหรอว่ามันน่าติดตามในมุมของผู้รับชมน่ะ การมองดูผู้หญิงอ่อนเเอวิ่งวุ่นเอาชีวิตรอด มันก็ถือเป็นไฮไลท์ของรายการเช่นกัน” เหล่าเหวินพูดด้วยเหตุผล

“ที่สำคัญ!! จ้างดาราฉาวที่หมดอนาคต ต้นทุนน่าจะต่ำกว่าจ้างดาราปกติอยู่มากใช่มั้ย!? เงินที่เหลือจากการจ้าง เอามาเเบ่งกันหน่อยเป็นไง?” เหล่าเหวินหัวเราะเเละมองเสี่ยวจิงด้วยสายตาที่รู้ใจซึ่งกันเเละกัน