เเม่ตัวร้ายลุคใหม่..ส่งตรงจากวันสิ้นโลก! 29 กลิ่นอายของโลกเทพยุทธ

Now you are reading เเม่ตัวร้ายลุคใหม่..ส่งตรงจากวันสิ้นโลก! Chapter 29 กลิ่นอายของโลกเทพยุทธ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

นิยาย อ่านนิยาย

จางเสี่ยวรีบตรงดิ่งวิ่งไปยังห้องน้ำด้วยความเร็วสูงจนเธอเองก็เเทบล้มหัวทิ่ม! เพื่อมาตรวจดูว่าทำไมเสื้อผ้าเธอถึงได้เลอะเทอะปานไปตกถังขยะมาเเบบนี้

เมื่อหญิงสาวส่องกระจก เธอก็พบว่าใบหน้าของเธอถูกปกคลุมด้วยของเหลวข้นคลั่กสีดำเข้มส่งกลิ่นเหม็นมากมาย ที่เนื้อตัวก็เช่นกัน เสื้อผ้าชุดนอนที่เคยเป็นสีขาวบริสุทธ์ ตอนนี้มันเเปลงร่างเป็นสีดำพาสเทลเเล้ว!

นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย!!?

คราบสีดำนั้นดูเหมือนมันจะไม่ได้มาจากภายนอก เพราะเมื่อตรวจดูอย่างละเอียดเเล้ว คราบสีดำมันออกมาจากรูขุมขนของเธอเอง! โอ้ว มายก็อต! นี่เลือดฉัน..ไม่สิ เหงื่อฉันเน่าไปเเล้วเร้ออออ!!!

จางเสี่ยวเเกะคราบสีดำเข้มข้นส่วนหนึ่งจากเเขนของเธอออกมา จากนั้นก็เอามาลูบๆคลำๆ เเละบีบบี้มันจนเป็นผุงผง เธอมองซ้ายมองขวาเเล้วไม่เห็นใครก็รีบควักของเหลวสีดำที่ถูกบี้เป็นผงเเล้วมาชิมทันที…

“อ่อก! อุเเหวะ!!” จางเสี่ยวถึงกับอาเจียนออกมาทันทีที่ลิ้นเเตะผงสีดำ เพราะมันทั้งเหม็น ทั้งขม เเละเมื่อกลืนลงก็ทำให้รู้สึกเเสบลำคอจากนั้นร่างกายก็รับไม่ไหว เเล้วก็อาเจียนเอาผงสีดำที่กลืนไปเมื่อครู่ออกมาจนหมด

“มันเหมือนกับจารบีหยอดรถ ไม่ก็ กาวข้นสีดำ…อา น่าขยะเเขยง >o< !!”

เมื่อมองคราบสีดำไปนานๆ หญิงสาวก็นึกถึงฉากๆหนึ่งที่มักปรากฎอยู่ในิยายกำลังภายในที่เคยอ่านขึ้นมาได้!

นี่คือ การชำระล้างสิ่งสกปรกในร่างกายก่อนการเริ่มบำเพ็ญเพียรเป็นเซียนใช่ไหม!?

มันดูคล้ายกันมากๆ ที่พระเอกหรือนางเอกฝึกจนไปถึงขั้นชำระกาย…จากนั้นก็มีสิ่งสกปรกที่สะสมอยู่ในร่างกายทั้งชีวิตออกมาจากเหงื่อ เเล้วก็เลอะไปทั้งตัวเเบบนี้….

จางเสี่ยวสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายโลกเทพยุทธ!?….

คิดไปเองมั้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า โลกนี้จะมีเซียนไปได้ยัง!?

ตั้งเเต่ออกจากความฝัน จางเสี่ยวคิดมานานแล้วว่าคราบสีดำบนร่างกายของเธอ น่าจะเกี่ยวข้องกับจี้หยกเก๊มังกรคู่ที่เธอสวมก่อนนอนเมื่อคืนวานนี้

หลังจากนั้น…เธอก็ฝันแปลก ๆ ในฝันนั้นมีมิติ สายลม เเละเสียงกรนของมังกร!! ไม่ว่าจะคิดอย่างไร ร้อยทั้งร้อยมันน่าจะมาจากนิ้วทองปริศนาที่เพิ่งเเย่งชิงมาจากโชคชะตาของนางเอก!

ผลกระทบไม่จำเป็นต้องพูดถึง! แม้ว่าเธอจะไม่ได้คาดหวังว่าใส่เเค่คืนเดียวจะไปเปลี่ยนเเปลงอะไรมากมาย…เเต่ค่าตอบเเทนที่ได้มันสูงไปจนชวนให้เคลือบเเคลงสงสัย

คราบดำเหล่านี้น่าจะเป็นสารพิษของร่างกายของจางเสี่ยวเอง? เธอไม่คาดคิดเลยว่าร่างกายนี้จะมีสารพิษมากมายจนที่นางก็นึกไม่ถึง? ร่างกายของนางขับสารพิษออกมาจนหมด ผลที่ได้ไม่เพียงเเค่ร่างกายภายในสะอาดขึ้น! กระทั่งเลือดลมยังรู้สึกขับเคลื่อนเต็มกำลังดี

“เฮ่อ ที่มันเยอะขนาดนี้เพราะยานอนหลับที่โหมกินไปวันนั้นมั้ง!?” จางเสี่ยวนึกถึงวันเเรกที่ข้ามมิติมา ตอนนั้นจำได้ว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นฆ่าตัวตายด้วยการโหมกินยานอนหลับ ดังนั้นเพราะจี้หยกนี่ ร่างกายจึงขับสารพิษที่เป็นภัยพวกนั้นออกมาจนหมดเลยสินะ

“อ่า เหม็นจริงๆ”  จางเสี่ยวยืนพึมพำอยู่หน้ากระจกนานเกินไป จนเเมลงวันเริ่มบินมาเกาะ เธอถึงได้รู้สึกตัว เธอรีบอุดจมูกของตนเองและไปขัดสีฉวีวรรณอย่างเร่งรีบเเต่ในขณะเดียวกันเธอก็ต้องละเอียดรอบคอบพอที่จะทำความสะอาดร่างกายให้หมดจด

หลังจากล้างตัวเสร็จเเละออกจากห้องน้ำ จางเสี่ยวก็เดินผ่านกระจกและเห็นตัวเองในกระจกอีกครั้ง!!

“ อะเร้ะ!! ทำไมฉันถึงดูสวยขึ้นกว่าเดิมอีกอ่ะ!” จางเสี่ยวรู้สึกมึนงงกับรูปลักษณ์ที่นับวันเริ่มจะสวยงามขึ้นทุกทีๆ สวยจนกระทั่งตัวเองเริ่มจะโวยวายไม่ออกเเล้ว……

นางเอกในนิยายนั้น เธอใช้นิ้วทองนี้ในการพัฒนาเพิ่มสมรรถภาพทางกายตนของเองให้สูงขึ้น! เเละทำเรื่อง XXX กับพระเอกหลายอีพี…จนเธอค่อยๆสวยเเละค่อยๆเเข็งเเกร่งขึ้นลำดับตามขั้นตอนอย่างช้าๆ…ย้อนกลับมาที่ตัวจางเสี่ยว! เพียงเเค่นอนหลับหนึ่งคืน ตื่นเช้าเธอก็สวย! โดยที่ไม่ต้องหาผู้มาทำ XXX ให้เสียเวลา….

หายใจเข้าลึก ๆ ใจเย็นไว้ก่อนจางเสี่ยว! เรื่องมันอาจจะไม่เลวร้ายถึงขั้น! ต่อให้เป็นนิ้วทองข้อจำกัดอะไรต่อมิอะไรก็ต้องมี สติจงมา…อ่า ค่อยๆคิด ทุกอย่างจะดีเอง!!

จางเสี่ยวมองไปที่ผิวหนังของตนเองอีกครั้ง เมื่อผ่านการอาบน้ำ ขัดถูจนสะอาดเอี่ยมอ่องเเล้ว จางเสี่ยวรู้สึกได้ว่ามันขาวใสเนียนนุ่มขึ้น กลิ่นเหม็นคาวเมื่อครู่นี้ราวกับว่ามันเป็นเเค่ความฝัน เธอยิ้มบางๆอย่างปลงตกเเล้วเก็บเสื้อที่สกปรกเเล้วโยนใส่ถังขยะทันที

หลังจากเป่าผมให้แห้งแล้ว จางเสี่ยวก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยความสบายใจ เธอรู้สึกว่าบางทีเธอควรยอมเเพ้ต่อทักษะที่พระเจ้าประทานมาให้นี้ซะ! การกังวลความสวยงามทุกวัน มันเป็นสิ่งทำให้เธอเเทบเป็นบ้า! เพื่อหลีกเลี่ยงสภาพจิตใจเเบบนั้น เธอจึงเเกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นใบหน้าตนเองที่สวยขึ้นซะ! ไม่เห็นก็ไม่ทุกข์

อาห์…เสียดายที่ฉันนั้นคิดช้าไปหน่อย…ไม่งั้นคงสบายกว่านี้ไปเเล้ว!

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด