ตอนที่ 37 ไม่มีใครทอดทิ้งเธอได้

หลังจากกําจัดปัญหาเรื่องสัญญาจ้างงานไปแล้ว อีกทั้งปัญหาค่า ครองชีพก็ยังพอทรงตัวไปได้อีกพักหนึ่ง ส่วนค่าเสียหายค่าปรับอะไรนั่น…เอาไว้เธอค่อยไปเจรจาขอผ่อนจ่ายทีหลัง เมื่อทุกอย่างทรงตัวจางเสียวก็รู้สึกสบายใจสบายอารมณ์มาก!!

จากนั้นจางเสี่ยวก็มองไปที่ลูกชายตัวน้อยที่สงบเสงี่ยมไม่พูดก วนอะไรเธอเลยตั้งแต่เข้ามาทําสัญญายกเว้น!

“เสี่ยวซิง น้ําชาเมื่อกี้!? ” จางเสี่ยวนึกได้ว่าลูกชายเอาน้ําชา 2 ถ้วยไปแอบเททิ้งเงียบๆ

“แม่ครับ…เสี่ยวซิงขอโทษ เสี่ยวซิงเห็นลุงคนนั้น…พ่นน้ําลายใส่ น้ําชาของเสี่ยวซิงกับแม่คุณครูที่โรงเรียนสอนว่าห้ามกินของที่ตกพื้น!” เสี่ยวซิงเอ่ยปากขอโทษด้วยดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความสํานึกผิด

จางเสี่ยวอย่าว่าแต่ตําหนิเลย! แค่มองหน้าด้วยสีหน้าขึงขังเธอก็ ทําไม่ได้แล้ว “เสี่ยวซิงเด็กดี เก่งมากเลยลูก” อ๊าา…เกือบไปแล้ว เมื่อนึกถึงตัวเองที่กินน้ําผสมน้ําลายของเจ้าหน้าปลาจวดเมื่อครู่นี้ แล้วจางเสี่ยวก็เกิดอาการอยากจะถ่มน้ําลายอัตโนมัติ! แต่ติดที่ว่าลูกชายตัวน้อยมองอยู่เธอจึงไม่กล้าทํา…ว่าแต่ถ่มน้ําลายลงน้ําชามัน เกี่ยวอะไรกับกินของที่ตกพื้น!!

“ เสี่ยวซิง เมื่อกี้ลูกไม่เบื่อเลยเหรอ!??” จางเสี่ยวเอ่ยถาม เธอเห็ นลูกชายเอาแต่นั่งนิ่งแล้วกอดเธออยู่ตลอดเวลา

“เสี่ยวซิงไม่เบื่อ แล้วก็เสี่ยวซิงคิดว่างานใหม่ของแม่น่าสนใจ มากเลยครับ!!” เด็กชายตัวน้อยส่ายหัวและพูดด้วยสีหน้าที่บ่งบอก ถึงความสนใจอยากรู้อยากเห็น

เมื่อเสี่ยวจิงพูดถึงรายละเอียดงานทั้งหมด จางซิงเฉินนั่งฟังอย่างตั้งใจ เขาเก็บมาคิดและคาดเดาหลายตลบ จนในที่สุดความคิดมัน ก็ตกผลึกออกมาว่า งานนี้น่าสนใจมาก”

ด้วยเหตุนี้…แม้จางซิงเฉินจะยังเด็กแต่เขาก็คิดว่ามันน่าสนใจดี

“ฮ่า ๆ ลูกชายของแม่เก่งมาก!” จางเสียวดีใจที่ลูกชายคิดเหมือ นเธอ แต่! ทั้งจางซิงเฉินและเสี่ยวจิงก็ไม่มีใครเลยที่เคยอยู่ยุควันสิ้น โลกเหมือนเธอ…โลกนั้นน่ะไม่ได้สนุกอย่างที่พวกเขาคิด

อย่างไรก็ตาม เธอต้องบอกว่าการวางแผนรายการของเสี่ยวจิง นั้นน่าสนใจมาก มันดีมากแล้วสําหรับผู้ที่อาศัยอยู่ในโลกที่สงบสุขและไม่เคยพบเจอเภทภัยอะไร

“ แม่ครับ..ขอเสี่ยวซิงไปทํางานกับแม่ได้ไหม!? เสี่ยวซิงอยากอ ยู่กับแม่จริงๆนะครับ” เมื่อเห็นจางเสี่ยวอารมณ์ดีขึ้นมาก เด็กชายตัวเล็กจึงถือโอกาสที่ดีๆแบบนี้กล่าวขอร้องทันที

แต่!!

“ไม่ได้จะ!” จางเสี่ยวปฏิเสธด้วยการฉับพลัน!

เมื่อครู่นี้เธอได้อ่านสัญญา….ในนั้นกล่าวถึงข้อควรระวังมากมาย เห็นได้ชัดว่าสภาพแวดล้อมในการถ่ายทํารายการนี้น่าจะอันตรายอย่างมาก

ดังนั้นจางเสี่ยวจึงไม่เคยคิดที่จะนําจางซิงเฉินไปด้วยเลย เพราะ ร่างกายของลูกชายตัวร้ายนั้นยังอ่อนแอและบอบบางจนแทบจะปลิวไปกับลม..เธอไม่ยอมให้เขาได้รับอันตรายแน่ๆ

นั่นก็เพราะจางซิงเฉินได้รับยืนอ่อนแอของร่างกายนี้ไปเต็มๆ!!

จางเสี่ยวหยิบจี้หยกมังกรคู่ขึ้นมาและมอบมันให้แก่ลูก ชายตัวน้อย “เสี่ยวซิง ตลอดเวลาที่แม่ไปถ่ายทํารายการ แม่จะให้ จี้หยกนี้ไว้นะมันจะคุ้มครองลูกได้” จากนั้นเธอก็กําชับให้ลูกชา รักษาจี้หยกให้ดี…ใช่ ถ้าจี้หยกนิ้วทองนี่หายไปเธอก็ไม่รู้ว่าชีวิตนี้ จะอยู่อย่างไรดี!?

“เสี่ยวซิง แม่จะต้องไปทํางานไกลบ้าน แต่ลูกไม่ต้องกังวลนะเพ ราะแม่คนนี้จะโทรหาลูกทุกวันและอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอนด้วย” จางเสี่ยวลูบหัวของเด็กชายตัวเล็กและพูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อฟังคําพูดของจางเสี่ยว เด็กชายตัวเล็กก็พยักหน้าด้วยควา มจําใจ

“อืม ลูกมีอะไรที่อยากเล่นอยากกินอีกมั้ย แม่จะตามใจลูกทั้ง หมดเลย !” จางเสี่ยวสังเกตความเศร้าในดวงตาลูกชายได้! แต่ให้ ทําอย่างไรล่ะ? ในเมื่อเธอต้องไปผจญอันตรายดังนั้นเธอจะชดเชยให้เขาด้วยการมอบความสุขให้

หลังจากเล่นกับเด็กตัวเล็กมาทั้งวัน จางเสี่ยวก็กลับมาบ้านมาพ ร้อมกับอาหารสําเร็จรูปและอาหารสํารองหลายชุด

ทันที่ถึงบ้านจางเสี่ยวก็เริ่มหาพี่เลี้ยงเด็กออนไลน์ที่สามารถช่วย เธอเลี้ยงลูกระหว่างที่เธอไม่อยู่บ้านได้เธอได้อ่านรายละเอียดแล้วอีกไม่นานก็จะการเริ่มถ่ายทําดังนั้นจึงเหลือเวลาอีกไม่กี่วันที่เธอ จะหาพี่เลี้ยงเด็ก

ทว่า! จางเสี่ยวไม่รู้เลย ว่าการกระทําของเธอทั้งหมดจะถูกจับตา มองโดยเด็กชายตัวเล็กๆที่กําลังวางแผนบางอย่างอยู่เงียบๆ

เด็กชายตัวเล็กกําลังนั่งอยู่บนพรมนุ่มและทําที่เป็นอ่านหนังสือ การ์ตูน แต่จริงๆแล้วเขากําลังมองจางเสี่ยวที่นั่งง่วนอยู่บนโต๊ะคอ มพิวเตอร์ ทุกครั้งที่มีเสียงกดแป้นพิมพ์ดังขึ้นมาหัวใจของเขาก็ปานจะแหลกสลาย ใบหน้าหล่อเหลาน่ารักเริ่มหดหูขึ้นเรื่อยๆ

“เขาไม่ต้องการแยกจากแม่นางฟ้าของเขาเลย”

“ก่อนหน้านี้ก็เหมือนกัน คุณพ่อและน้องสาวก็บอกว่ารักเขา จะ ไม่มีวันทอดทิ้งเขา…”

แต่สุดท้าย…เขาก็ถูกทิ้ง!

แม้ว่าจางซิงเฉินจะรู้ว่าแม่ของเขาต้องไปทํางาน แต่ตัวเขาที่ถู กทรยศหักหลังและถูกทิ้งมาจากครอบครัวเดิมหมาดๆ ดังนั้นเขาจึง ไม่อยากแยกจากแม่นางฟ้าของเขาแม้แต่น้อย

“ข้าช่วยเจ้าได้…” เหมือนภาพลวงตาแห่งความฝัน จู่ๆ จางซิง เฉินได้ยินเสียงแหบตําของบุรุษคนหนึ่งในห้วงคิดของเขา

“จะไม่มีใครในโลกนี้ที่ทอดทิ้งเจ้าได้เ เชื่อข้าสิเ”

“เนอสเซอรี่แห่งนี้ดูเหมือนจะค่อนข้างคะแนนสูงกว่าที่อื่น…

”

จางเสี่ยวบ่นพึมพําพักใหญ่และมองไปยังรายชื่อเนอสเซอรี่ที่เธอ รวบรวมไว้หลายสิบชื่อหลังจากการเปรียบเทียบอยู่หลายครั้ง ในที่สุดเธอก็เลือกเนอสเซอรี่ที่ดีที่สุดได้ และเมื่อเธอกําลังจะกดโทรออกมือก็ดันลื่นไปกดปุ่มค้นหาแทน ฉับพลันผลลัพธ์ที่เธอไม่ได้ตั้งใจจะ หาก็ปรากฏขึ้น!

(พี่เลี้ยงเด็กทําร้ายเด็กวัย 5 ขวบ ทําให้เขาหูหนวก ตาบอด]

เด็กอายุ 4 ขวบจากเมือง A ถูกพี่เลี้ยงเด็ก Xxx]

หลังจากดูข่าวโซเชียลในคอมพิวเตอร์ จู่ๆจางเสี่ยวก็เงียบไปพัก ใหญ่ เธอได้แต่ถอนหายใจท้ายที่สุดสิ่งที่ไม่น่าเชื่อที่สุดในโลกนี้ ก็คือ จิตใจของมนุษย์

ไม่ว่าจะเป็นยุคใด…มนุษย์ชั่วร้ายล้วนแต่ต่ําตมไม่ต่างกัน!!