บทที่ 587 โบสถ์ โลงศพ

บทที่ 587 โบสถ์ โลงศพ

เซียวเฟิงระบายความเย็นไปทั่วร่างกาย ดวงตาของเขาดูเฉยเมย ในขณะที่ใต้เท้าของเขาเต็มไปด้วยซากศพ และกลิ่นอันหอมหวานของเลือดแผ่ซ่านไปทั่วสวน

ทหารของตระกูลบรีซนั้นแข็งแกร่งมากและมีความสามารถทางกายภาพเหนือกว่าคนทั่วไป แม้ว่าพวกเขาจะใช้อาวุธยุคเก่า แต่ก็มีพลังต่อสู้เท่ากับอาวุธสมัยใหม่

อย่างไรก็ตาม เซียวเฟิงนั้นมีแข็งแกร่งกว่ามาก และความสามารถที่เฮลมอบให้เขาเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เขาสามารถฆ่าทหารทั้งหมดได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าพลังการต่อสู้ของเขาได้ไปถึงระดับใหม่แล้ว หลังจากที่ปลดพันธนาการร่างกายมนุษย์

สิ่งเดียวที่เซียวเฟิงกังวลเล็กน้อยคือชุดเกราะที่สวมใส่โดยทหารของตระกูลบรีซและอาวุธเงินที่พวกเขาใช้ดูเหมือนจะมีพลังแปลก ๆ ซึ่งดูเหมือนจะส่งผลต่อสนามแม่เหล็ก ซึ่งสามารถสะท้อนกับแหล่งกำเนิดตามธรรมชาติของทุกสิ่งในโลกได้อย่างชัดเจนและเกือบจะประสบความสูญเสีย

“นาย! นายมีพลังที่น่าทึ่งมาก! คุณเกี่ยวข้องกับชาวตะวันออกโบราณลึกลับเหล่านั้นจริง ๆ! ไม่น่าแปลกใจเลยที่นายกล้าบุกเข้ามาในตระกูลบรีซของฉัน!”

บรูซถอยกลับไปที่ขอบประตูด้วยสีหน้าหวาดกลัว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจในขณะที่เขาดูเซียวเฟิงสังหารผู้คุ้มกันตระกูลที่ภาคภูมิใจหลายสิบคนในเวลาเพียงสิบนาที

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ยอมให้นายตายเร็วขนาดนั้นหรอก เนื่องจากที่นี่คือบ้านของตระกูลบรีซ สมาชิกหลักของตระกูลบรีซก็ควรอยู่ที่นี่ ถ้าเราส่งเสียงดังที่นี่ พวกเขาจะได้ออกมา แล้วฉันจะได้โค่นให้หมดในคราวเดียว”

น้ำเสียงของเซียวเฟิงสงบมาก ดวงตาของเขาไม่แยแสราวกับว่าตัวเองได้สูญเสียความเป็นมนุษย์ไป เขาโยนหอกเงินสั้นที่มีเลือดหยดอยู่ในมือของตัวเองและพูดกับบรูซ

หอกสั้นนี้เป็นอาวุธของทหารตระกูลบรีซ มันทำมาจากเงินอย่างชัดเจน แต่ความแข็งแกร่งของมันช่างน่าทึ่ง จากการทดสอบของเซียวเฟิงคาดว่าสามารถรับกระสุนได้โดยไม่มีความเสียหาย ในขณะเดียวกันก็มีแรงแม่เหล็กลึกลับติดอยู่ เวลาต่อสู้ก็จะมีเอฟเฟกต์แปลก ๆ ที่พิเศษมากด้วย

แต่เซียวเฟิงไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในด้านการวิจัย แม้จะรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับอุปกรณ์พิเศษของตระกูลบรีซ แต่เขาก็ยังคิดไม่ออก และมันไม่ได้คุกคามเขาอยู่ดี ดังนั้นเขาจึงส่ายหัวแล้วโยนมันทิ้งไป

“เป้าหมายของนายคือตระกูลบรีซทั้งหมดเหรอ?” ใบหน้าของบรูซเปลี่ยนไปอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าดูลังเลเล็กน้อย ราวกับว่ากำลังดิ้นรนหนีจากอีกฝ่าย

แต่เมื่อมองไปที่เซียวเฟิงซึ่งเต็มไปด้วยเลือดและเข้าใกล้ทีละก้าว ในที่สุดเขาก็กัดฟันของตัวเอง ก่อนจะหันหลังและวิ่งไป

มุมปากของเซียวเฟิงกระตุกเล็กน้อย แต่ไม่มีรอยยิ้มในดวงตาของเขา ซึ่งทำให้สีหน้าของเขาดูเย็นชา จากนั้นเขาก็เดินตามหลังบรูซ

เขาไม่รีบฆ่า แต่เลือกที่จะไล่ต้อนอีกฝ่ายไปเรื่อย ๆ และชายหนุ่มยังหวังว่าบรูซจะพาเขาไปหาสมาชิกหลักคนอื่น ๆ ของตระกูลบรีซได้

เห็นได้ชัดว่าเมื่อมองจากทิศทางการหลบหนีของบรูซไปจนถึงส่วนลึกของปราสาท บรูซไม่ได้ไม่กลัวตายเหมือนแอนดี้ และต้องการหาที่หลบภัยของตระกูลอย่างชัดเจน

ภายในปราสาท เสียงระฆังอันแหลมคมก็ดังขึ้น และทหารยามก็หลั่งไหลออกมาจากปราสาทเพื่อหยุดเซียวเฟิง พลังป้องกันของตระกูลบรีซไม่อ่อนแอ แม้แต่กลุ่มมือปืนมืออาชีพก็ปรากฏตัวขึ้น แต่ท้ายที่สุด มันก็ยังคงอยู่ในระดับของคนธรรมดา และมันอยู่ไกลจากเซียวเฟิงมากเกินไป เขาไล่ตามบรูซไปตลอดทาง และเส้นทางของเซียวเฟิงเหลือเพียงซากศพเท่านั้น

ทิศทางการหลบหนีของบรูซคือที่ด้านล่างของปราสาท แน่นอนว่าเป้าหมายนั้นชัดเจน ระหว่างทางไม่มีการหยุด และเขาไม่ได้หันหลังกลับมาดูทหารยามสกัดกั้น ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ว่าเซียวเฟิงไม่สามารถหยุดได้

เซียวเฟิงก็สังเกตเห็นสิ่งนี้ บรูซกำลังวิ่งหนีเอาชีวิตรอด และเขารู้ว่าทหารในปราสาทไม่สามารถหยุดเซียวเฟิงได้ แต่เส้นทางหลบหนีของเขากลับลึกเข้าไปในปราสาท และเขาก็ไม่ตื่นตระหนก ดูเหมือนว่าเขาจะแน่ใจว่าตัวเองจะสามารถรอดได้โดยการหลบหนีไปยังส่วนลึกของปราสาท

สิ่งนี้ทำให้เซียวเฟิงมีความสนใจ ตระกูลบรีซเป็นที่รู้จักในฐานะตระกูลอันดับหนึ่งในอเมริกาเหนือ นอกจากอิทธิพลในแวดวงการทหาร การเมือง และการเงินแล้ว ยังต้องมีมรดกตกทอดเป็นของตนเอง เช่น ฐานทัพของแอนดี้ที่ใช้ผลิตเทพเจ้าเทียมรุ่นสามผ่านเทคโนโลยีการดัดแปลงพันธุกรรม เป็นกลุ่มที่พลังแข็งแกร่งอย่างแน่นอน

ถ้าเซียวเฟิงไม่ปลดพันธนาการของร่างกายมนุษย์และไปถึงขีดจำกัดสูงสุดของร่างกายมนุษย์ เขาจะต้องประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ที่ฐานทัพทหารนั้นแน่ บางทีกองทัพขององค์กรเฮลทั้งหมดอาจถูกกวาดล้างออกไป

เป็นไปได้ว่าความแข็งแกร่งของตระกูลบรีซไม่ได้มีเพียงฐานเล็ก ๆ ที่ควบคุมโดยทายาทอันดับสาม ไม่ต้องพูดถึงปราสาทเก่าแก่ซึ่งเป็นบ้านของตระกูลบรีซ หากจะไม่มีความลับซ่อนอยู่ เซียวเฟิงก็ไม่อยากเชื่อ

และท่าทีของบรูซในขณะนี้ก็พิสูจน์ให้เห็นแล้ว เห็นได้ชัดว่าทิศทางของเขาชัดเจน และเขามั่นใจมาก โดยรู้ว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้าจะสามารถหยุดเซียวเฟิงได้

จิตสังหารของเซียวเฟิงไม่ได้ลดลงและเส้นทางของเขายังเต็มไปด้วยซากศพ แต่ท่าทางของเขาก็ตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อย ตั้งแต่เขาทะลวงผ่านขีดจำกัดของร่างกายมนุษย์ เขาก็ไม่เคยทดสอบขีดจำกัดของตัวเอง วันนี้อาจมีโอกาสนั้น อดไม่ได้ที่จะรอดูว่าตระกูลบรีซจะมีความแข็งแกร่งแบบใด

หลังจากการไล่ล่าและหลบหนี นี่คือทางไปพื้นที่ใต้ดิน ราวกับว่าเป็นทางเดินวนลงใต้ดินลึกอย่างน้อยกว่า 30 เมตรซึ่งเท่ากับใต้ดิน 10 ชั้น และเสียงระฆังที่รุนแรงในปราสาทก็ไม่ได้ยินอีก และทหารที่มาหยุดเซียวเฟิงก็ไม่ปรากฏขึ้นอีกหลังจากบรูซและเซียวเฟิงก้าวเข้ามาในทางเดินใต้ดินนี้ ก็ราวกับว่าพวกเขาได้รับข่าวบางอย่าง

ทางเดินใต้ดินอันเงียบสงบนั้นมืดสลัว มีเพียงเสียงฝีเท้าของบรูซที่กำลังวิ่งหนีและเทียนบนกำแพงที่อยู่ไกลออกไป ไม่มีอะไรหยุดเซียวเฟิงได้

แต่ทันใดนั้น ฝีเท้าของเซียวเฟิงก็ช้าลง ที่ด้านหน้าบรูซก็หยุดหลังจากเข้าไปในโบสถ์หรืออะไรบางอย่าง ไม่เพียงแค่นั้น…ยังมีกลุ่มคนอยู่ในนั้นด้วย

โบสถ์แห่งนี้น่าจะเป็นส่วนที่ลึกที่สุดของปราสาท เซียวเฟิงเดินช้าลง ดวงตาของเขาเย็นลงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เดินไปที่ประตูโบสถ์ทีละก้าว

โบสถ์นี้ตั้งอยู่ใต้ดิน เย็นและชื้น ข้างในมีไฟซึ่งเป็นเทียนที่เปล่งแสงสีขาวกระจายไปทั่ว

ดวงตาของเซียวเฟิงมองไปทางประตูโบสถ์ และในแวบแรก เขาเห็นกลุ่มชายหญิงที่มีท่าทางตื่นตระหนกอยู่ข้างใน การแต่งกายของทุกคนมีความหรูหราและมีระดับ และบางส่วนมีลักษณะและท่าทางที่คล้ายคลึงกับบรูซและแอนดี้เล็กน้อย แน่นอนว่าคนกลุ่มนี้น่าจะเป็นสายเลือดตรงของตระกูลบรีซเช่นกัน

มีทายาทสายตรงของตระกูลบรีซไม่มากนัก มีน้อยกว่าสิบคนรวมทั้งเด็กและผู้ใหญ่ เซียวเฟิงส่งเสียงดังในปราสาท พวกเขาก็พอรู้เรื่องอยู่บ้าง และทุกคนก็มีความตื่นตระหนกสายตาเล็กน้อย แต่โดยรวมยังสงบ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้เห็นโลกใบใหญ่

โบสถ์ใต้ดินหลังนี้ไม่ใหญ่และบรรยากาศอึมครึม เซียวเฟิงไม่ได้เคลื่อนไหวทันที ดวงตาของเขาถูกดึงดูดด้วยโลงศพรูปกางเขนที่อยู่ตรงกลางโบสถ์

เนื่องจากทายาทสายตรงของตระกูลบรีซรู้ดีว่าเขาอันตรายแค่ไหน พวกเขาจึงไม่เลือกหนีจากปราสาท แต่มารวมตัวกันที่โบสถ์แห่งนี้ ซึ่งสามารถอธิบายปัญหาได้ด้วยตัวเอง และจากการแสดงของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังหลบซ่อนอยู่ หลังโลงศพ ดูเหมือนว่าหลังจากหลบหนีจากที่นี่แล้ว คุณไม่ต้องกลัวเซียวเฟิง

“ชาวตะวันออก นายไม่ควรเริ่มฆ่าคนในตระกูลบรีซของฉัน ตระกูลบรีซของฉันมีความเคารพและเกรงใจโลกตะวันออกมาโดยตลอด แต่การกระทำของนายก็อาจทำให้เกิดผลลัพธ์ที่ทางเราไม่อาจให้อภัยได้”

ชายผมบลอนด์ที่อายุเยอะที่สุดพูดกับเซียวเฟิงที่กำลังไล่ตามมาในโบสถ์

“ผลที่ตามมา? ตัวอย่างเช่น?” ใบหน้าของเซียวเฟิงไร้ความรู้สึก ความสนใจของเขายังคงอยู่ที่โลงศพกลางโบสถ์ และเขาไม่สนใจว่าที่เขากำลังคุยด้วยจะเป็นทายาทคนใดของตระกูลบรีซหรือหัวหน้าตระกูลบรีซ

เมื่อเซียวเฟิงมองผ่านโลงศพรูปกางเขนนี้ เขารู้สึกได้ถึงสัญญาณชีวิตจาง ๆ บ่งชี้ว่ามีบางอย่างที่มีชีวิตอยู่ในโลงศพนี้!

เพียงแต่ความถี่ของการเต้นของหัวใจต่ำเกินไปที่จะตัดสินได้ว่าเป็นบุคคลที่มีชีวิตหรือสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ

“ผลที่ตามมาคือนายจะต้องชดใช้ด้วยชีวิตของนาย! มันคือราคาของการเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลบรีซ!”

น้ำเสียงของชายผมบลอนด์เต็มไปด้วยความโกรธ หลังจากพูด พวกเขาก็รวมกลุ่มกันทำพฤติกรรมที่ทำให้เซียวเฟิงประหลาดใจ

ทั้งชายผมบลอนด์และรวมถึงบรูซและสมาชิกหลายคนที่น่าจะเป็นทายาทของตระกูลบรีซก็ก้าวไปข้างหน้า หยิบจี้เงินรูปกางเขนจากคอของพวกเขาแล้วปาดฝ่ามือด้วยปลายจี้ หยดเลือดลงในร่องเหนือโลงศพ

เซียวเฟิงไม่ได้หยุดพวกเขา เพราะสนใจสิ่งตระกูลบรีซอัญเชิญเช่นกัน ชายหนุ่มทำเพียงแค่มองสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นอย่างเย็นชา บนโลงศพรูปกางเขนมีเส้นหลายเส้น หลังจากเข้าไปในร่อง เลือดของทายาทหลายคนก็รวมตัวกันตามสายทันที ไหลเข้าไปในโลงศพแล้วก็หายไป

บรูซและคนอื่น ๆ ถอยห่างออกไปทันที จ้องมองไปที่โลงศพรูปกางเขนอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่ามีบางอย่างทำให้พวกเขาเชื่อว่าจะโผล่ออกมาจากโลงศพ

ไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น แต่แม้กระทั่งเซียวเฟิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่โลงศพรูปกางเขนที่ทำจากเงิน เขาเคยรู้สึกถึงสัญญาณชีวิตจาง ๆ ในนั้นมาก่อน และหลังจากเลือดของตระกูลบรีซหลายคนฉีดเข้าไป สัญญาณชีวิตภายในก็แข็งแกร่งขึ้นทันที และเซียวเฟิงก็ได้ยินเสียงหัวใจเต้นเร็วขึ้นและเติบโตขึ้น

“เตรียมตัวรับความสิ้นหวังซะ ชาวตะวันออก ลูกหลานของตระกูลบรีซของเรามีเพียงทายาทและไม่มีหัวหน้าตระกูล เพราะหัวหน้าตระกูลของเรายังมีชีวิตอยู่หลังจากหลายร้อยปี เรารู้ว่ามีคนประเภทหนึ่งในตะวันออกที่ลึกลับและทรงพลังมาก นายน่าจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วย นายมีพลังมาก ทหารของตระกูลบรีซของเราไม่สามารถหยุดนายได้ แต่นายปลุกหัวหน้าตระกูลบรีซของเรา เขามีชีวิตอยู่มาหลายร้อยปีและพลังของเขาก็อยู่เหนือ ยิ่งใหญ่กว่าของนาย ลองนึกภาพว่าเมื่อเขาตื่นขึ้น มันจะเป็นช่วงเวลาที่นายต้องตายอย่างอนาจ!”

บรูซพูดอย่างกระตือรือร้น ราวกับกำลังอธิบายที่มาของโลงศพนี้ ที่ซึ่งตระกูลบรีซเคยหลับใหลมานานหลายร้อยปี

“อยู่มาหลายร้อยปีแล้วเหรอ? ซอมบี้หรือแวมไพร์กันล่ะ?” อย่างไรก็ตาม คำพูดของอีกฝ่ายก็ทำให้เซียวเฟิงรู้สึกขำขัน