"ฉันสมควรตาย? ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ!"

เหวินเทียนเฟิ่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และจ้องไปที่หลินอิ่งด้วยท่าทางเหมือนคนเสียสติ

"คนที่สมควรตายคือคุณ! หลินอิ่ง!" เหวินเทียนเฟิ่งกล่าวด้วยแววตาที่โหดเหี้ยม "ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของคุณ แผนการของฉันคงสำเร็จไปนานแล้ว ตระกูลเหวินของพวกเราได้ครอบครองตี้จิงอย่างแน่นอน!"

"ก็เพราะว่าการปรากฏตัวของคนที่สมควรตายอย่างคุณ และทำให้แผนการทั้งหมดของฉันปั่นป่วน! ถึงฉันจะกลายเป็นผีก็จะไม่ปล่อยคุณไปเด็ดขาด!"

เหวินเทียนเฟิ่งกล่าวด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม ดูเหมือนเกลียดหลินอิ่งเป็นอย่างมาก

หลินอิ่งมองไปที่เหวินเทียนเฟิ่งที่กำลังบ้าคลั่งด้วยสีหน้าที่ราบเรียบ

เหวินเทียนเฟิ่งตกอยู่ในสภาพนี้ เป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับมัน

อย่าเป็นคนที่ทำอะไรจนเกินไป

"เหวินเทียนเฟิ่ง ผมถามคุณว่า" หลินอิ่งกล่าวช้า ๆ "คุณร่วมมือกับท่านมังกรตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"แล้วท่านมังกรดำจดจ้องผมตั้งแต่เมื่อไหร่"

เมื่อได้ยินคำถามของหลินอิ่ง เหวินเทียนเฟิ่งรู้สึกตกตะลึง จากนั้นดวงตาก็เปล่งประกาย

สามารถเห็นความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะมีชีวิตรอดจากสายตาของเธอ

ใช่ เธอรู้สึกได้ว่า หลินอิ่งต้องการข้อมูลข่าวกรองจากเธอ

บางที นี่อาจเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้เธอสามารถมีชีวิตรอดได้?

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ…" เหวินเทียนเฟิ่งหัวเราะอย่างเย็นชา "หลินอิ่ง ถ้าคุณคิดว่าจะได้ข้อมูลข่าวกรองจากฉัน คุณฝันไปเถอะ!"

รอยยิ้มโหดเหี้ยมปรากฏขึ้นที่มุมปากของหลินอิ่ง

ที่เขาถามเหวินเทียนเฟิ่งนั้นเพราะอยากรู้ว่าท่านมังกรดำสืบพบการดำรงอยู่ของตนเองตั้งแต่เมื่อไหร่

ในนี้ยังมีใครที่รู้เรื่องนี้อีกหรือไม่?

เพื่อให้แน่ใจว่าฐานะตัวตนของตนเองจะไม่รั่วไหล

อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ตอนนี้ เขาไม่มีกำลังพอที่จะปราบปรามแก๊งมังกรได้

"ตอนนี้ คุณคิดว่าตนเองสามารถปฏิเสธคำถามของผมได้หรือ?" หลินอิ่งกล่าวเบา ๆ

ภายใต้น้ำเสียงธรรมดาของเขา มันทำให้คนที่ฟังรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

แต่ละคำนั้นเหมือนมีน้ำหนักมาก และกดดันจนเหวินเทียนเฟิ่งแทบหายใจไม่ออก

ดวงตาของเหวินเทียนเฟิ่งมัวไปชั่วขณะหนึ่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความตกตะลึง

หลินอิ่งไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ความหมายชัดเจนเป็นอย่างมาก

เธอได้เห็นการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวของหลินอิ่ง และเธอก็ได้เห็นวิธีการทรมานอันโหดร้ายของท่านมังกรดำ

ถ้าหลินอิ่งต้องการทรมานเธอเพื่อกล่าวคำสารภาพออกมา เธอนึกไม่ออกจริง ๆ ว่าตนเองจะต้องเผชิญกับความน่ากลัวขนาดไหน

"ฉันรู้เรื่องของท่านมังกรดำมากมาย คุณจัดเตรียมเรือไปต่างประเทศให้ฉันหนึ่งลำและยังมีเงินสดอีกด้วย" เหวินเทียนเฟิ่งกัดฟันกล่าว "คุณให้ฉันมีชีวิตรอด และฉันสามารถบอกข้อมูลข่าวกรองสำคัญให้คุณได้มากมาย"

"ตั้งแต่นี้ไป บุญคุณความแค้นระหว่างเราสองคนถึงว่าจบสิ้นกันไป และฉันจะไม่หาเรื่องคุณอีก"

"หึ ความคิดเพ้อฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง"

หลินอิ่งยิ้มเยาะเย้ย

"คุณยังมีคุณสมบัติที่จะเจรจาต่อรองกับผมอยู่อีกหรือ?"

"ถึงแม้ว่าคุณจะพูดหรือไม่พูด จุดจบก็ต้องตายเหมือนกัน"

"เพียงแต่ว่า คุณจะตายดีหรือไม่?"

หลินอิ่งกล่าวด้วยท่าทางเย็นชา น้ำเสียงที่เย็นชานั้นทำให้เธอรู้สึกเย็นสะท้านไปทั้งตัว

เหวินเทียนเฟิ่งอดไม่ได้ที่จะสะอึก และร่างกายของเธอก็สั่นขึ้นมา

"ผมให้เวลาคุณแค่สิบวินาที" หลินอิ่งกล่าวเบา ๆ "บอกทุกอย่างเกี่ยวกับท่านมังกรดำให้ผมทราบ"

"คุณมีแค่โอกาสครั้งนี้เท่านั้น"

หลังจากกล่าวจบ หลินอิ่งค่อย ๆ หลับตาลงและไม่กล่าวอะไรอีก

ขณะนี้ รัศมีสังหารแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา ทำให้เหวินเทียนเฟิ่งรู้สึกสิ้นหวัง เป็นความสิ้นหวังเจ็บปวดที่ต้องเผชิญกับวันโลกาวินาศ

หลินอิ่งไม่ให้ที่ว่างสำหรับต่อรอง

เหวินเทียนเฟิ่งรู้ว่าวันนี้ตนเองจะต้องตายแน่นอน

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ …" เหวินเทียนเฟิ่งหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

"ฉันรู้จักกับท่านมังกรดำโดยบังเอิญเมื่อหลายปีก่อน" เหวินเทียนเฟิ่งก้มศีรษะลงและกล่าวอย่างโศกเศร้า "เป็นเพราะพลังอันทรงพลังของเขานั่นเอง ที่ได้บ่มเพาะความทะเยอทะยานของฉันเพื่อจะแทนที่ตระกูลฉี"

"ฉันเป็นคนลงมือทำลายตระกูลฉี โดยมีท่านมังกรดำเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง…."

"เป็นเรื่องหลังจากที่คุณกลับไปตี้จิง ท่านมังกรดำสั่งให้ฉันหลบเลี่ยงคุณ……เขาจดจ้องคุณตั้งแต่เวลานั้นแล้ว"

หลินอิ่งค่อย ๆลืมตาขึ้น และมองไปที่เหวินเทียนเฟิ่ง

"ท่านมังกรดำยังมีสายลับอยู่ข้างนอกกี่คน?"

เหวินเทียนเฟิ่งกล่าวว่า "จี้ฉงซานที่เมืองก่าง ถูกคุณฆ่าตายไปแล้ว"

ดวงตาของหลินอิ่งเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เขาสามารถตัดสินได้ว่าเหวินเทียนเฟิ่งรู้ความลับไม่มากนัก

เหวินเทียนเฟิ่งไม่รู้เกี่ยวกับความลับสำคัญของท่านมังกรดำ และไม่รู้แม้กระทั่งระดับการดำรงอยู่ของท่านมังกรดำในแวดวงลึกลับ

"หลินอิ่ง คุณให้ฉันอย่างหายสงสัยได้ไหม? คุณเป็นใครกันแน่?"

เหวินเทียนเฟิ่งเงยหน้ามองไปที่หลินอิ่งและถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

ฐานะตัวตนที่แท้จริงของหลินอิ่ง เป็นสิ่งที่เหวินเทียนเฟิ่งสงสัยมาตลอด

พลังและความสามารถในการต่อสู้ของหลินอิ่ง อยู่เหนือขอบเขตของคนปกติโดยสิ้นเชิง และดูเหมือนว่าเขาจะไม่เหมือนชายหนุ่มในวัยยี่สิบต้น ๆ

นอกจากนี้ เหวินเทียนเฟิ่งยังรู้สึกแปลกใจ คนที่ดำรงอยู่เสมือนเทพเจ้าอย่างท่านมังกรดำ ทำไมถึงได้หวาดกลัวคนอย่างหลินอิ่ง

และสุดท้าย เขาก็ถูกหลินอิ่งฆ่าตาย

ชายหนุ่มลึกลับคนนี้มีอดีตแบบไหนกัน?

เธอเคยเห็นหลินอิ่งเดินออกไปจากตระกูลฉี ตอนที่เขาอายุเพียงไม่กี่ขวบ และไม่เคยคาดคิดว่าในอนาคตเขาจะแข็งแกร่งและน่ากลัวเช่นนี้

หลินอิ่งยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก แต่ไม่ได้ตอบคำถามของเหวินเทียนเฟิ่ง

เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน เอามือไพล่หลังแล้วหันหลังกลับ เขาใช้สายตาส่งสัญญาณให้กู่ชางไห่

กู่ชางไห่พยักหน้าเพื่อแสดงว่ามีความเข้าใจอย่างชัดเจน

"คุณควรไปแล้ว"

กู่ชางไห่เดินไปที่เหวินเทียนเฟิ่งและกล่าวด้วยสีหน้าราบเรียบ แล้วหยิบขวดขนาดเล็กออกมาจากเสื้อ

นี่คือเหล้าพิษ

พิษร้ายแรงที่สืบทอดมานับพันปี

"ฉัน……ฉัน!" สีหน้าของเหวินเทียนเฟิ่งตื่นตระหนก แม้ว่าเขาจะเตรียมใจแล้ว แต่เขาก็รู้สึกตื่นตระหนกอย่างมากเมื่อต้องเผชิญกับความตายจริง ๆ

"หลินอิ่ง คุณ คุณ!"

เหวินเทียนเฟิ่งคำรามเสียงดัง ราวกับว่าเธอไม่เต็มใจจและอยากกล่าวอะไร แต่ก็หยุดกะทันหัน

ใบหน้าของเธอแข็งทื่อทันที ศีรษะเอียง เธอเอนตัวพิงเก้าอี้ และมีเลือดสีดำไหลออกมาจากมุมปาก

เหล้าพิษที่กู่ชางไห่กรอกใส่ปากของเธอ ออกฤทธิ์และคร่าชีวิตเธอทันที

หลินอิ่งไม่ได้หันหลังกลับมามอง เขาเดินออกมาจากวิลล่าแล้วยืนเอามือไพล่หลังอยู่ที่ประตู

ดวงตาของเคร่งขรึมจนไม่สามารถหยั่งรู้ได้

เหวินเทียนเฟิ่งตายไปแล้ว ทำให้ปมในใจของเขาคลายแล้ว

เขาเป็นคนลงมือแก้แค้นให้ฉีเหอถูและตระกูลฉีด้วยตนเอง

มังกรดำก็ตายไปแล้วเช่นกัน

เรื่องการทำลายล้างตระกูลฉี จบสิ้นลงแล้ว

แต่ภายในใจของหลินอิ่งก็ยังไม่รู้สึกผ่อนคลายสักนิด

เพราะสถานการณ์ที่เผชิญอยู่ทุกวันนี้มันซับซ้อนกว่าแต่ก่อนมาก และอนาคตก็ยิ่งแปลกและยากที่จะคาดเดา

ปัญหาของตระกูลหลินแห่งลังยา คือโลกมืดแห่งตะวันตกที่จ้องจะทำลาย

และการแย่งชิงแก๊งมังกรกลับคืนมานั้นก็เป็นปัญหาหนัก

นี่คือสิ่งที่หลินอิ่งกำลังจะเผชิญ

"ผู้อาวุโส เธอตายไปแล้ว"

กู่ชางไห่เดินออกมา และกล่าวด้วยความนอบน้อม

หลินอิ่งพยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวราบเรียบว่า "ไปในเมืองเถอะ ไปหาโรงแรม ผมอยากดื่มเหล้ากับภรรยา"

"ครับ" กู่ชางไห่พยักหน้า

ไม่ช้าหลินอิ่งก็ขึ้นรถไปพร้อมกับกู่ชางไห่

หลินอิ่งปล่อยเรื่องอื่นไว้ก่อน

หลังจากที่เขาฟื้นแล้ว เขาแค่อยากอยู่เป็นเพื่อนฉีโม่