ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 20
เนโลคลิสอมยิ้ม และจ้องมองดวงหน้านวลที่ตอนนี้สองแก้มเริ่มแดงก่ำอย่างพึงพอใจ ผิวหน้าของเข็มหอมสวยใสแม้จะไม่ได้แต่งเติมด้วยเครื่องสำอางใดๆ เลยก็ตาม
น่ามองเหลือเกิน
“มองอะไรของคุณ… นู้น ข้าวต้มของคุณมาแล้ว” คนตัวที่ถูกจ้องหน้า รู้สึกขัดเขิน
เนโลคลิสระบายยิ้มบางๆ หันมองจากข้าวต้มของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะตักกุ้งตัวโตๆ ในชามของตัวเองมาใส่ในชามข้าวต้มของหล่อนที่กุ้งหายไปจนหมดเกลี้ยงแล้วอย่างเอาอกเอาใจ
“คุณทำอะไรน่ะ”
“ฉันจำได้ว่าเธอชอบกินกุ้ง” เขาหัวเราะเบาๆ “หรือพูดง่ายๆ ว่าเธอชอบกินทุกอย่างบนโลกใบนี้”
คนตัวเล็กได้ฟังก็ชะงักค้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะยังจดจำเรื่องราวพวกนี้ได้อีกทั้งๆ ที่มันผ่านมา 8 ปีแล้ว
“ขอกุ้งในจานของคุณสักตัวได้ไหมคะ ของฉันหมดเกลี้ยงแล้ว”
“ชอบหรือ”
“ค่ะ ชอบมาก” เมื่อครั้งก่อนหล่อนตอบเขาไปตามความจริง “เมื่อตอนที่ฉันรวยฉันเกินบ่อยมาก แต่ตอนนี้ไม่มีเงินซื้อมากินแล้วล่ะค่ะ ต้องประหยัดมาก คุณก็เห็นนี่ และนี่ถ้าไม่ได้คุณซื้อมาให้ ฉันก็คงไม่มีทางได้กินกุ้งตัวโตๆ แบบนี้หรอก ขอบคุณนะคะ”
เรื่องน่าอายหน้าในวันนั้นย้อนกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง และแน่นอนว่าหล่อนเองก็จดจำมันได้ทีเดียว เพราะวันนี้เนโลคลิสยกกุ้งทุกตัวของเขาให้หล่อนทั้งหมดอีกครั้ง
“แต่ตอนนี้ฉันไม่ชอบกุ้งแล้ว เอาคืนไปเถอะค่ะ” หล่อนทำท่าจะตักคืน แต่เนโลคลิสเอียงหน้าเข้ามากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเสียก่อน
“ถ้าไม่กินกุ้ง ฉันจะกินเธอ”
คนตัวเล็กเบิกตากว้าง แก้มนวลแดงก่ำราวกับผลตำลึงสุก
“แบบเมื่อคืน”
“คน… คนบ้า คุณมันบ้า”
เขาไม่โต้ตอบ แต่หัวเราะขบขันเบาๆ
เข็มหอมลอบมองเขานิ่ง ก่อนจะตัดสินใจละสายตาหนี มือเล็กตักกุ้งตัวโตๆ ใส่ปาก รสชาติของมันทำให้หล่อนเผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เนโลคลิสที่ลอบมองอยู่อมยิ้มพึงพอใจ ก่อนจะกินต่อไปเงียบๆ
ป้าสำอางลอบมองสองหนุ่มสาวที่แอบมองกันไปมาด้วยความดีใจ เพราะเท่าที่เห็นมันคือลางดีๆ ที่ทำให้รู้ว่าการหย่าร้างน่าจะยังอยู่ห่างอีกยาวไกลเลยทีเดียว
“คุณหนูหอมคะ โทรศัพท์ค่ะ”
บรรยากาศเงียบๆ ภายในห้องอาหารยุติลงเมื่อส้มสาวใช้วิ่งถือโทรศัพท์ไร้สายสีดำมายื่นให้กับเข็มหอม
“ขอบใจจ้ะ”
เข็มหอมรับโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู และกล่าวทักทายอย่างเป็นกันเอง จนคนที่นั่งนิ่งอยู่ต้องพยายามเงี่ยหูฟัง
“ได้สิ หอมว่างไม่มีธุระที่ไหนอยู่แล้ว อ๋อ ที่บ้านก็ไม่มีอะไรสำคัญให้ต้องกังวลหรอก ไปได้ โอเค อีกชั่วโมงเจอกันที่เดิมนะ”
เข็มหอมพูดไปก็ปรายตามองเนโลคลิสไปเพราะหวังว่าเขาจะรู้สึกสงสัยอะไรบ้าง แต่เปล่าเลยเขายังคงนั่งตักข้าวต้มใส่ปากเงียบๆ เหมือนเดิมจนน่าหมั่นไส้
“โอเคนะ แล้วเจอกันค่ะที่รัก”
คนปลายสายทำหน้างงงวยที่ได้ยินเข็มหอมพูดประโยคนี้ออกมาจนต้องยกมือขึ้นเกาหัว
เข็มหอมกดวางสาย ก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืนให้กับส้ม “ขอบใจนะส้มที่เอาโทรศัพท์สายสำคัญมาให้ฉันน่ะ”
ส้มทำหน้างงๆ คิดในใจว่ามันสำคัญตรงไหน เพราะเสียงนี้หล่อนจำได้ดีว่าเป็นใคร
“ค่ะคุณหนูหอม”
ส้มเดินออกไปพร้อมกับโทรศัพท์ไร้สายในมือ
ป้าสำอางที่อยู่ไม่ไกลอดที่จะเอ่ยถามด้วยความสงสัยไม่ได้ “ใครโทรมาเหรอคะคุณหนูหอม ดูท่าทางสนิทสนมจังค่ะ หรือว่าจะเป็นคุณนุ่นคะ”
“ไม่ใช่ยายนุ่นหรอกป้า”
เข็มหอมปฏิเสธเสียงสูงจนผิดสังเกต
“อ้าว ไม่ใช่แล้วใครล่ะคะ” ป้าสำอางทำหน้างง เพราะคิดไม่ออก
“พี่พันกรไงคะ คนที่หอมเคยพามาที่นี่บ่อยๆ น่ะ”
“พันกร?” ป้าสำอางพยายามนึกหน้า
“ก็คนหล่อๆ ยังไงล่ะคะ”
ป้าสำอางยังนึกไม่ออก เพราะยังไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนหล่อเท่าเนโลคลิสมาก่อน แต่ก็ตอบเออออไปเพราะไม่อยากขัดใจเจ้านายคนสวย
เข็มหอมอมยิ้มและเหลือบตามองเสี้ยวหน้าคมคายของเนโลคลิส ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่เขาหันมามองพอดี เขาระบายยิ้มน้อยๆ และเอ่ยถามเสียงนุ่มจนน่าหมั่นไส้
“นัดผู้ชายไว้หรือ”
“ค่ะ” คนพูดกระแทกเสียงตอบ
“อย่ากลับให้ค่ำนักล่ะ เดี๋ยวจะเสียมาถึงสามีอย่างฉันได้”
หญิงสาวอ้าปากพะงาบอย่างเหลือเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของเนโลคลิส
นี่เขาไม่หึงหวงหล่อนเลยหรือไงนะ
คนตัวเล็กเม้มปากแน่น วางช้อนกับชามแรงๆ จนเกิดเสียงดัง
“คุณหนูหอมอิ่มแล้วเหรอคะ”
“ค่ะป้า หอมกินไม่ลงแล้ว”
หญิงสาวผุดลุกขึ้นยืน และกำลังจะเดินหนีไป แต่มือใหญ่ตวัดคว้าเอวคอดเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับรั้งเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ร่างเล็กเสียหลักล้มลงนั่งบนตักแกร่งอย่างง่ายดาย
“นี่…”
“ตอบมาก่อนว่าจะไปที่ไหน”
เขาจ้องหน้าหล่อน ความร้อนจากเรือนกายกำยำแผ่ซ่านเข้าสู่ร่างสาวอย่างอำมหิต คนตัวเล็กหน้าตาแดงก่ำ ต่อสู้กับความทรมานภายส่วนลี้ลับอย่างสุดความสามารถ
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“ตอบมาว่าจะไปที่ไหน” เขายังคงย้ำคำเดิม
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่เรื่องของคุณ อ๊ะ…”
เข็มหอมร้องอุทานตกใจเมื่อจู่ๆ มือใหญ่ที่รัดเอวคอดเลื่อนต่ำลงไปที่หน้าขา ประกบลงบนเนินสาวอวบอูมแสดงความเป็นเจ้าของ และมันโชคดีเหลือเกินที่เรื่องเกิดขึ้นใต้โต๊ะอาหาร ไม่อย่างนั้นป้าสำอางและคนใช้คนอื่นๆ จะต้องเห็นอย่างแน่นอน
“คน… คนหยาบคาย” หล่อนเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างขุ่นเคือง แต่เขาก็ไม่สะทกสะท้าน แถมไม่ยอมปล่อย นิ้วแกร่งคลึงจนหล่อนแทบครางออกมาเสียให้ได้
“ตอบมาว่าจะไปที่ไหน”
“ไม่…”
พอหล่อนบอกว่าไม่เท่านั้น เขาก็ทำท่าจะตลบชายกระโปรงของหล่อนขึ้น
“ก็ได้… บอกแล้ว”
เขาหัวเราะชอบใจ ในขณะที่หล่อนสุดแสนจะคลั่งแค้น
“นัดเจอกับชู้ที่ไหนครับที่รัก”
“โรงแรม”
“เข็มหอม” น้ำเสียงของเขาราบเรียบ แต่ดุดันจนหล่อนต้องรีบบอกไปตามความจริง
“ร้านกาแฟนอกเมืองน่ะ บอกไปคุณก็ไม่รู้จักหรอก”
“บอกมาเถอะ”
เข็มหอมไม่มีทางเลือกจำต้องบอกสถานที่ที่ตัวเองนัดเจอบรรดาเพื่อนหญิงของตัวเองออกไป
“ขอให้สนุกนะครับ”
เนโลคลิสปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระ และก็ไม่ให้ความสนใจใดๆ อีกเลย จนเข็มหอมต้องกระแทกเท้าเดินออกไปจากห้องอาหารอย่างโมโหเป็นที่สุด
“นี่ขนาดเราบอกว่าออกไปหาผู้ชายยังยินดีเลย คนบ้า!”
-
1
Chapter 1 มกราคม 7, 2022 -
2
Chapter 1 มกราคม 7, 2022 -
3
Chapter 2 มกราคม 7, 2022 -
4
Chapter 2 มกราคม 7, 2022 -
5
Chapter 3 มกราคม 7, 2022 -
6
Chapter 3 มกราคม 7, 2022 -
7
Chapter 4 มกราคม 7, 2022 -
8
Chapter 4 มกราคม 7, 2022 -
9
Chapter 5 มกราคม 7, 2022 -
10
Chapter 5 มกราคม 7, 2022 -
11
Chapter 6 มกราคม 7, 2022 -
12
Chapter 6 มกราคม 7, 2022 -
13
Chapter 7 มกราคม 7, 2022 -
14
Chapter 7 มกราคม 7, 2022 -
15
Chapter 8 มกราคม 7, 2022 -
16
Chapter 8 มกราคม 7, 2022 -
17
Chapter 9 มกราคม 7, 2022 -
18
Chapter 9 มกราคม 7, 2022 -
19
Chapter 10 มกราคม 7, 2022 -
20
Chapter 10 มกราคม 7, 2022 -
21
Chapter 11 มกราคม 8, 2022 -
22
Chapter 11 มกราคม 8, 2022 -
23
Chapter 12 มกราคม 8, 2022 -
24
Chapter 12 มกราคม 8, 2022 -
25
Chapter 13 มกราคม 8, 2022 -
26
Chapter 13 มกราคม 8, 2022 -
27
Chapter 14 มกราคม 8, 2022 -
28
Chapter 14 มกราคม 8, 2022 -
29
Chapter 15 มกราคม 8, 2022 -
30
Chapter 15 มกราคม 8, 2022 -
31
Chapter 16 มกราคม 10, 2022 -
32
Chapter 16 มกราคม 10, 2022 -
33
Chapter 17 มกราคม 10, 2022 -
34
Chapter 17 มกราคม 10, 2022 -
35
Chapter 18 มกราคม 10, 2022 -
36
Chapter 18 มกราคม 10, 2022 -
37
Chapter 19 มกราคม 10, 2022 -
38
Chapter 19 มกราคม 10, 2022 -
39
Chapter 20 มกราคม 10, 2022 -
40
Chapter 20 มกราคม 10, 2022 -
41
Chapter 21 มกราคม 10, 2022 -
42
Chapter 21 มกราคม 10, 2022 -
43
Chapter 22 มกราคม 10, 2022 -
44
Chapter 22 มกราคม 10, 2022 -
45
Chapter 23 มกราคม 10, 2022 -
46
Chapter 23 มกราคม 10, 2022 -
47
Chapter 24 มกราคม 10, 2022 -
48
Chapter 24 มกราคม 10, 2022 -
49
Chapter 25 มกราคม 10, 2022 -
50
Chapter 25 มกราคม 10, 2022 -
51
Chapter 26 มกราคม 11, 2022 -
52
Chapter 26 มกราคม 11, 2022 -
53
Chapter 27 มกราคม 11, 2022 -
54
Chapter 27 มกราคม 11, 2022 -
55
Chapter 28 มกราคม 11, 2022 -
56
Chapter 28 มกราคม 11, 2022 -
57
Chapter 29 มกราคม 11, 2022 -
58
Chapter 29 มกราคม 11, 2022 -
59
Chapter 30 มกราคม 11, 2022 -
60
Chapter 30 มกราคม 11, 2022 -
61
Chapter 31 มกราคม 13, 2022 -
62
Chapter 31 มกราคม 13, 2022 -
63
Chapter 32 มกราคม 13, 2022 -
64
Chapter 32 มกราคม 13, 2022 -
65
Chapter 33 มกราคม 13, 2022 -
66
Chapter 33 มกราคม 13, 2022 -
67
Chapter 34 มกราคม 13, 2022 -
68
Chapter 34 มกราคม 13, 2022 -
69
Chapter 35 มกราคม 13, 2022 -
70
Chapter 35 มกราคม 13, 2022 -
71
Chapter 36 มกราคม 13, 2022 -
72
Chapter 36 มกราคม 13, 2022 -
73
Chapter 37 มกราคม 13, 2022 -
74
Chapter 37 มกราคม 13, 2022 -
75
Chapter 38 มกราคม 13, 2022 -
76
Chapter 38 มกราคม 13, 2022 -
77
Chapter 39 มกราคม 13, 2022 -
78
Chapter 39 มกราคม 13, 2022 -
79
Chapter 40 มกราคม 13, 2022 -
80
Chapter 40 มกราคม 13, 2022 -
81
Chapter 41 มกราคม 14, 2022 -
82
Chapter 41 มกราคม 14, 2022 -
83
Chapter 42 มกราคม 14, 2022 -
84
Chapter 42 มกราคม 14, 2022 -
85
Chapter 43 มกราคม 14, 2022 -
86
Chapter 43 มกราคม 14, 2022 -
87
Chapter 44 มกราคม 14, 2022 -
88
Chapter 44 มกราคม 14, 2022 -
89
Chapter 45 มกราคม 14, 2022 -
90
Chapter 45 มกราคม 14, 2022 -
91
Chapter 46 มกราคม 15, 2022 -
92
Chapter 46 มกราคม 15, 2022 -
93
Chapter 47 มกราคม 15, 2022 -
94
Chapter 47 มกราคม 15, 2022 -
95
Chapter 48 มกราคม 15, 2022 -
96
Chapter 48 มกราคม 15, 2022 -
97
Chapter 49 มกราคม 15, 2022 -
98
Chapter 49 มกราคม 15, 2022 -
99
Chapter 50 มกราคม 15, 2022 -
100
Chapter 50 มกราคม 15, 2022 -
101
Chapter 51 มกราคม 16, 2022 -
102
Chapter 51 มกราคม 16, 2022 -
103
Chapter 52 มกราคม 16, 2022 -
104
Chapter 52 มกราคม 16, 2022 -
105
Chapter 53 มกราคม 16, 2022 -
106
Chapter 53 มกราคม 16, 2022 -
107
Chapter 54 มกราคม 16, 2022 -
108
Chapter 54 มกราคม 16, 2022 -
109
Chapter 55 มกราคม 16, 2022 -
110
Chapter 55 มกราคม 16, 2022 -
111
Chapter 56 มกราคม 17, 2022 -
112
Chapter 56 มกราคม 17, 2022 -
113
Chapter 57 ตอนอวสาน มกราคม 17, 2022 -
114
Chapter 57 ตอนอวสาน มกราคม 17, 2022
Comments
ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 20
เนโลคลิสอมยิ้ม และจ้องมองดวงหน้านวลที่ตอนนี้สองแก้มเริ่มแดงก่ำอย่างพึงพอใจ ผิวหน้าของเข็มหอมสวยใสแม้จะไม่ได้แต่งเติมด้วยเครื่องสำอางใดๆ เลยก็ตาม
น่ามองเหลือเกิน
“มองอะไรของคุณ… นู้น ข้าวต้มของคุณมาแล้ว” คนตัวที่ถูกจ้องหน้า รู้สึกขัดเขิน
เนโลคลิสระบายยิ้มบางๆ หันมองจากข้าวต้มของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะตักกุ้งตัวโตๆ ในชามของตัวเองมาใส่ในชามข้าวต้มของหล่อนที่กุ้งหายไปจนหมดเกลี้ยงแล้วอย่างเอาอกเอาใจ
“คุณทำอะไรน่ะ”
“ฉันจำได้ว่าเธอชอบกินกุ้ง” เขาหัวเราะเบาๆ “หรือพูดง่ายๆ ว่าเธอชอบกินทุกอย่างบนโลกใบนี้”
คนตัวเล็กได้ฟังก็ชะงักค้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะยังจดจำเรื่องราวพวกนี้ได้อีกทั้งๆ ที่มันผ่านมา 8 ปีแล้ว
“ขอกุ้งในจานของคุณสักตัวได้ไหมคะ ของฉันหมดเกลี้ยงแล้ว”
“ชอบหรือ”
“ค่ะ ชอบมาก” เมื่อครั้งก่อนหล่อนตอบเขาไปตามความจริง “เมื่อตอนที่ฉันรวยฉันเกินบ่อยมาก แต่ตอนนี้ไม่มีเงินซื้อมากินแล้วล่ะค่ะ ต้องประหยัดมาก คุณก็เห็นนี่ และนี่ถ้าไม่ได้คุณซื้อมาให้ ฉันก็คงไม่มีทางได้กินกุ้งตัวโตๆ แบบนี้หรอก ขอบคุณนะคะ”
เรื่องน่าอายหน้าในวันนั้นย้อนกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง และแน่นอนว่าหล่อนเองก็จดจำมันได้ทีเดียว เพราะวันนี้เนโลคลิสยกกุ้งทุกตัวของเขาให้หล่อนทั้งหมดอีกครั้ง
“แต่ตอนนี้ฉันไม่ชอบกุ้งแล้ว เอาคืนไปเถอะค่ะ” หล่อนทำท่าจะตักคืน แต่เนโลคลิสเอียงหน้าเข้ามากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเสียก่อน
“ถ้าไม่กินกุ้ง ฉันจะกินเธอ”
คนตัวเล็กเบิกตากว้าง แก้มนวลแดงก่ำราวกับผลตำลึงสุก
“แบบเมื่อคืน”
“คน… คนบ้า คุณมันบ้า”
เขาไม่โต้ตอบ แต่หัวเราะขบขันเบาๆ
เข็มหอมลอบมองเขานิ่ง ก่อนจะตัดสินใจละสายตาหนี มือเล็กตักกุ้งตัวโตๆ ใส่ปาก รสชาติของมันทำให้หล่อนเผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เนโลคลิสที่ลอบมองอยู่อมยิ้มพึงพอใจ ก่อนจะกินต่อไปเงียบๆ
ป้าสำอางลอบมองสองหนุ่มสาวที่แอบมองกันไปมาด้วยความดีใจ เพราะเท่าที่เห็นมันคือลางดีๆ ที่ทำให้รู้ว่าการหย่าร้างน่าจะยังอยู่ห่างอีกยาวไกลเลยทีเดียว
“คุณหนูหอมคะ โทรศัพท์ค่ะ”
บรรยากาศเงียบๆ ภายในห้องอาหารยุติลงเมื่อส้มสาวใช้วิ่งถือโทรศัพท์ไร้สายสีดำมายื่นให้กับเข็มหอม
“ขอบใจจ้ะ”
เข็มหอมรับโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู และกล่าวทักทายอย่างเป็นกันเอง จนคนที่นั่งนิ่งอยู่ต้องพยายามเงี่ยหูฟัง
“ได้สิ หอมว่างไม่มีธุระที่ไหนอยู่แล้ว อ๋อ ที่บ้านก็ไม่มีอะไรสำคัญให้ต้องกังวลหรอก ไปได้ โอเค อีกชั่วโมงเจอกันที่เดิมนะ”
เข็มหอมพูดไปก็ปรายตามองเนโลคลิสไปเพราะหวังว่าเขาจะรู้สึกสงสัยอะไรบ้าง แต่เปล่าเลยเขายังคงนั่งตักข้าวต้มใส่ปากเงียบๆ เหมือนเดิมจนน่าหมั่นไส้
“โอเคนะ แล้วเจอกันค่ะที่รัก”
คนปลายสายทำหน้างงงวยที่ได้ยินเข็มหอมพูดประโยคนี้ออกมาจนต้องยกมือขึ้นเกาหัว
เข็มหอมกดวางสาย ก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืนให้กับส้ม “ขอบใจนะส้มที่เอาโทรศัพท์สายสำคัญมาให้ฉันน่ะ”
ส้มทำหน้างงๆ คิดในใจว่ามันสำคัญตรงไหน เพราะเสียงนี้หล่อนจำได้ดีว่าเป็นใคร
“ค่ะคุณหนูหอม”
ส้มเดินออกไปพร้อมกับโทรศัพท์ไร้สายในมือ
ป้าสำอางที่อยู่ไม่ไกลอดที่จะเอ่ยถามด้วยความสงสัยไม่ได้ “ใครโทรมาเหรอคะคุณหนูหอม ดูท่าทางสนิทสนมจังค่ะ หรือว่าจะเป็นคุณนุ่นคะ”
“ไม่ใช่ยายนุ่นหรอกป้า”
เข็มหอมปฏิเสธเสียงสูงจนผิดสังเกต
“อ้าว ไม่ใช่แล้วใครล่ะคะ” ป้าสำอางทำหน้างง เพราะคิดไม่ออก
“พี่พันกรไงคะ คนที่หอมเคยพามาที่นี่บ่อยๆ น่ะ”
“พันกร?” ป้าสำอางพยายามนึกหน้า
“ก็คนหล่อๆ ยังไงล่ะคะ”
ป้าสำอางยังนึกไม่ออก เพราะยังไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนหล่อเท่าเนโลคลิสมาก่อน แต่ก็ตอบเออออไปเพราะไม่อยากขัดใจเจ้านายคนสวย
เข็มหอมอมยิ้มและเหลือบตามองเสี้ยวหน้าคมคายของเนโลคลิส ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่เขาหันมามองพอดี เขาระบายยิ้มน้อยๆ และเอ่ยถามเสียงนุ่มจนน่าหมั่นไส้
“นัดผู้ชายไว้หรือ”
“ค่ะ” คนพูดกระแทกเสียงตอบ
“อย่ากลับให้ค่ำนักล่ะ เดี๋ยวจะเสียมาถึงสามีอย่างฉันได้”
หญิงสาวอ้าปากพะงาบอย่างเหลือเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของเนโลคลิส
นี่เขาไม่หึงหวงหล่อนเลยหรือไงนะ
คนตัวเล็กเม้มปากแน่น วางช้อนกับชามแรงๆ จนเกิดเสียงดัง
“คุณหนูหอมอิ่มแล้วเหรอคะ”
“ค่ะป้า หอมกินไม่ลงแล้ว”
หญิงสาวผุดลุกขึ้นยืน และกำลังจะเดินหนีไป แต่มือใหญ่ตวัดคว้าเอวคอดเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับรั้งเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ร่างเล็กเสียหลักล้มลงนั่งบนตักแกร่งอย่างง่ายดาย
“นี่…”
“ตอบมาก่อนว่าจะไปที่ไหน”
เขาจ้องหน้าหล่อน ความร้อนจากเรือนกายกำยำแผ่ซ่านเข้าสู่ร่างสาวอย่างอำมหิต คนตัวเล็กหน้าตาแดงก่ำ ต่อสู้กับความทรมานภายส่วนลี้ลับอย่างสุดความสามารถ
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“ตอบมาว่าจะไปที่ไหน” เขายังคงย้ำคำเดิม
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่เรื่องของคุณ อ๊ะ…”
เข็มหอมร้องอุทานตกใจเมื่อจู่ๆ มือใหญ่ที่รัดเอวคอดเลื่อนต่ำลงไปที่หน้าขา ประกบลงบนเนินสาวอวบอูมแสดงความเป็นเจ้าของ และมันโชคดีเหลือเกินที่เรื่องเกิดขึ้นใต้โต๊ะอาหาร ไม่อย่างนั้นป้าสำอางและคนใช้คนอื่นๆ จะต้องเห็นอย่างแน่นอน
“คน… คนหยาบคาย” หล่อนเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาอย่างขุ่นเคือง แต่เขาก็ไม่สะทกสะท้าน แถมไม่ยอมปล่อย นิ้วแกร่งคลึงจนหล่อนแทบครางออกมาเสียให้ได้
“ตอบมาว่าจะไปที่ไหน”
“ไม่…”
พอหล่อนบอกว่าไม่เท่านั้น เขาก็ทำท่าจะตลบชายกระโปรงของหล่อนขึ้น
“ก็ได้… บอกแล้ว”
เขาหัวเราะชอบใจ ในขณะที่หล่อนสุดแสนจะคลั่งแค้น
“นัดเจอกับชู้ที่ไหนครับที่รัก”
“โรงแรม”
“เข็มหอม” น้ำเสียงของเขาราบเรียบ แต่ดุดันจนหล่อนต้องรีบบอกไปตามความจริง
“ร้านกาแฟนอกเมืองน่ะ บอกไปคุณก็ไม่รู้จักหรอก”
“บอกมาเถอะ”
เข็มหอมไม่มีทางเลือกจำต้องบอกสถานที่ที่ตัวเองนัดเจอบรรดาเพื่อนหญิงของตัวเองออกไป
“ขอให้สนุกนะครับ”
เนโลคลิสปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระ และก็ไม่ให้ความสนใจใดๆ อีกเลย จนเข็มหอมต้องกระแทกเท้าเดินออกไปจากห้องอาหารอย่างโมโหเป็นที่สุด
“นี่ขนาดเราบอกว่าออกไปหาผู้ชายยังยินดีเลย คนบ้า!”
Comments