“แน่นะคะ”

“ค่ะ หอมขอตัวก่อนนะคะ”

แล้วเข็มหอมก็เดินหงอยๆ ขึ้นบันไดไป ป้าสำอางมองตามไปด้วยความเป็นกังวล

“เมื่อก่อนตอนที่คุณเนลยังไม่กลับมาก็ไม่เห็นเศร้าถึงขนาดนี้เลย หรือว่าสองคนนี้ควรจะหย่าขาดจากกันจริงๆ นะ”

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

เข็มหอมดันประตูห้องให้เปิดกว้างออก ความมืดสาดเข้ามาใส่หน้า หญิงสาวก้าวเข้าไปภายในห้องด้วยความคุ้นเคย ดึงประตูปิดลงกลอน ก่อนจะกดสวิตซ์ไฟให้สว่างขึ้น

“เนโลคลิส…”

เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากกลีบปากอิ่มนั้นแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน สองขาหยุดนิ่งอยู่กับที่ราวกับถูกติดกาว

“คุณ… เข้ามาทำไมคะ”

คนตัวโตที่นั่งห้อยขาอยู่ที่ขอบเตียงตวัดตามองหล่อน สายตาของเขายังเย็นชาเหมือนเดิม ไม่สิ… ไม่ใช่แค่เย็นชา แต่มันเลือดเย็นด้วยต่างหาก หล่อนตัวสั่นเทาขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

“ทำไมกลับมืดนัก”

เขายังคงจ้องมองหล่อนด้วยสายตามืดดำ

“มันเรื่องของฉัน”

“แต่เธอยังเป็นภรรยาของฉันอยู่ จำไม่ได้หรือไง”

เขาลุกขึ้นและก้าวเดินตอนไหนไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใหญ่มาหยุดตรงหน้าเสียแล้ว หล่อนอยากจะถอยหนี แต่สองขาอ่อนแรงเหลือเกิน

“จำไม่ได้ค่ะ”

“เข็มหอม”

“ออกไปจากห้องของฉันเถอะค่ะ ฉันต้องการพักผ่อน”

หล่อนกัดฟันรวบรวมแรงก้าวเดิน และก็ทำได้ดีเพราะเดินผ่านเขามาได้ถึงสองก้าว แต่พอจะก้าวครั้งที่สาม แขนถูกคว้าเอาไว้ และแน่นอนว่าเขากระชากกลับไปหาทันที

“โอ๊ย…” ร่างของหล่อนเซถลาเข้าไปปะทะร่างกำยำ ก่อนจะรีบโก่งตัวหนีเมื่อตั้งสติได้

“ปล่อยฉันนะ”

“ถามจริงๆ เถอะ ทำไมชอบยั่วให้ฉันโมโหนัก เข็มหอม ทำตัวเป็นเด็กดีบ้างไม่ได้หรือไง ตั้งแต่ฉันกลับมาที่นี่ ยังไม่มีวันไหนเลยนะที่เธอไม่ก่อเรื่องให้ฉันโมโหน่ะ”

คนตัวเล็กน้ำตาซึม มองคนตัวโตอย่างน้อยใจ “ก็ใช่น่ะสิ ฉันมันเด็กมีปัญหา ทำอะไรก็ผิดไปหมดนั่นแหละ ใครมันจะดีเท่ากับผู้หญิงที่คุณเคยควง เคยนอนด้วยล่ะ”

“เข็มหอม” เขาคำรามเตือนเสียงต่ำ แต่หล่อนหมดความเกรงกลัวไปแล้วเพราะความน้อยใจบดบังหัวใจ

“ลืมคำสั่งเสียของคุณย่าเธอไปแล้วหรือ ท่านสั่งให้เธอกับฉันไปตลอดชีวิต และเธอก็รับปากท่านไม่ใช่หรือ”

“ท่านจะต้องเข้าใจฉันค่ะ” น้ำตาแห่งความทุกข์ร่วงหล่นลงแก้มนวล ก่อนที่หญิงสาวจะรีบป้ายมันทิ้ง และพยายามเข้มแข็ง

“ทีนี้ปล่อยฉันได้หรือยังคะ”

เขาไม่ใช่แค่ไม่ปล่อย กลับก้มลงมาจูบปากอิ่มที่เผยอกว้างออกด้วยความเร็วปานสายฟ้าฟาด หญิงสาวช็อกค้าง ไม่เข้าใจว่าเนโลคลิสทำแบบนี้ทำไม แต่สติก็กระเด็นหายไปในทันทีที่ลิ้นชุ่มฉ่ำแทรกลึกเข้ามาภายในอุ้งปาก ตวัดรัดรึงลิ้นเล็กที่พยายามหลบหนีอย่างอุกอาจ ดูดกลืนความหวานฉ่ำอย่างปลุกปั่นหิวกระหาย

หล่อนเหมือนถูกจับโยนขึ้นไปบนเรือลำเล็กที่ลอยเคว้งอยู่กลางทะเลคลั่ง ร่างกายโงนเงนไร้ทิศทาง สองมือจำต้องยึดบ่าทรงพลังเอาไว้เพื่อพยุงกายให้มีชีวิตรอด และเขาก็เป็นเพียงหนทางเดียวที่จะช่วยต่อลมหายใจหล่อนได้

เข็มหอมหลงทางอยู่ในวังวนที่เต็มไปด้วยความลุ่มหลง จุมพิตเร่าร้อนของเนโลคลิสสร้างความปั่นป่วนให้เกิดขึ้นภายในเรือนร่างสาวมากมายเหลือเกิน

“อา…”

ในที่สุดหล่อนก็หมดทางหนี ในที่สุดหล่อนก็จำต้องครวญครางออกมาอย่างลืมตัว จมปลักลุ่มหลงอยู่ในกลิ่นหอมแห่งชายชาตรีจนมองไม่เห็นทางออก ความร้อนจัดแผดเผาจนสติไหม้เกรียมปากอิ่มขยับจูบสนองตอบคนตัวโตอย่างยินดี

ไม่ว่าเขาจะขยับปากแผ่วเบา หรือบดคลึงหนักหน่วงหล่อนก็เผยอรับ ตอบสนองแรงปลุกเร้านั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ซาบซ่านเสียวเสียดจนปวดร้าวไปทั้งเรือนกาย

เนโลคลิสคือเทพบุตรนักรัก เพียงแค่เขาจูบ เขาก็สามารถทำให้ผู้หญิงในอ้อมแขนอย่างเช่นหล่อนอ่อนไหวทรมาน และหยุดการต้านทานลงในพริบตา

“พี่… เนล…” หล่อนครางเรียกชื่อเขาแผ่วเบา เมื่อปากอิ่มถูกปล่อยให้เป็นอิสระ เขาจ้องมองหล่อนด้วยสายตามืดลึก ไฟปรารถนายังคงลุกโชนในดวงตาคมกริบมากมาย

“ต้องการให้ฉัน กลับออกไปหรือเปล่า”

สำเนียงที่ไม่เคยผิดเพี้ยนของเนโลคลิสตอนนี้อแปร่งพร่าไปจนสัมผัสได้

“เพราะฉันจะหยุดไม่ได้อีก ถ้าได้จูบเธออีกครั้ง”

หล่อนควร… ควรจะผลักไสเขา ควรจะปฏิเสธ ตั้งหน้าตั้งตาบอกว่าเกลียดเขาให้มากๆ ตะโกนใส่หน้าเขาว่าให้ไปไกลๆ อย่ามาแตะต้องเนื้อตัวของหล่อนอีก

แต่… แต่ทำไมถึงได้ทำอย่างที่สมองสั่งไม่ได้นะ หัวใจสินะ หัวใจมันคือเจ้านายนี่ มันสั่งให้หล่อน… สั่งให้หล่อนทำในสิ่งที่น่าละอายลงไป ทำในสิ่งที่ไม่มีผู้หญิงดีๆ คนไหนเค้าทำกัน

ไม่ช้าศีรษะทุยสวยที่ปกคลุมด้วยเส้นผมสีดำขลับก็ส่ายน้อยๆ พร้อมกับน้ำเสียงหวานแผ่วเบาจนฟังแทบไม่ได้ยิน

“อย่า… อย่าทิ้งกันอีกเลยนะคะ”

หล่อนไม่รู้หรอกว่าคำพูดนี้ของตัวเองจะทำให้ถูกเนโลคลิสหัวเราะเยาะไหม เพราะหล่อนเลือกที่จะหลับตาลงเสียก่อนด้วยความอับอาย จนกระทั่งมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ถูกเขากอดแน่นขึ้น ร่างบอบบางแนบชิดกับเรือนกายกำยำทรงพลังทุกตารางนิ้ว

คางมนของหล่อนถูกตรึงด้วยนิ้วแกร่ง แต่กระนั้นหล่อนก็ยังไม่กล้าที่จะสบสายตากับเขาอยู่ดี ทำได้แค่เพียงมองที่ปลายคางเขียวๆ ที่มีไรหนวดขึ้นเท่านั้น

ไม่ช้าเขาก็จูบลงมาหาอีกครั้งด้วยสัมผัสที่ทำให้กายสาวเต้นเร่าไปด้วยความต้องการอย่างน่าละอาย หล่อนจูบตอบ เผยอปากรับลิ้นฉ่ำร้อนจัดเข้ามาในอุ้งปาก ลิ้นเล็กที่เคยหลบหนียามนี้เริ่มซุกซนตวัดไล้ลิ้นใหญ่อย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่กระนั้นก็ทำให้คนตัวโตสั่นเทิ้มไปทั้งตัว

เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจของเนโลคลิสถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอของหล่อน เขาจูบ ตะโบมจูบราวกับจะกลืนกินหล่อนเข้าไปเสียทั้งจิตวิญญาณ ปากของเขาขยับ บดขยี้ให้ความร้อนจัดอยู่ด้านบน ส่วนมือหนาที่ซุกซนก็ลูบเลื่อนไปทั่วทั้งส่วนสัดอวบอิ่มของกายสาว เขาบีบเคล้นตามเรือนร่างนุ่มนิ่มของหล่อนอย่างเมามัน บีบขยำจนหล่อนกรีดร้องใส่ปากเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

ทำไมหล่อนถึงได้ร้อนฉ่ามากมายถึงขนาดนี้นะ รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นมันอันตราย และถ้าก้าวผ่านพ้นไปแล้วจะย้อนกลับมาแก้ไขไม่ได้อีก แต่หล่อนก็ยังยินดี และเต็มใจที่จะยอมศิโรราบให้กับผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ร้อนราวกับไฟกัลป์ ผู้ชายที่กำลังจับหล่อนโยนเข้าไปในกองไฟ

“อา…”

หล่อนกรีดร้องเมื่อปากร้อนจัดของเนโลคลิสเลื่อนลากต่ำลงมาตามลำคอระหง ไหล่บอบบางยกห่อขึ้นครางสยิวเมื่อถูกจูบและขบกัดอย่างยั่วยวน

มือใหญ่เปลื้องเสื้อผ้าของหญิงสาวออกอย่างช่ำชอง ก่อนจะลูบไล้ไปตามส่วนโค้งแผ่นหลัง สะกิดเพียงแผ่วเบาเจ้าบราเซียร์ตัวน้อยก็ร่วงลงไปกองกับพื้น เผยเต้างามที่เต่งตึงที่ดีดเด้งยวนตา

ชายหนุ่มครางกระหึ่มในลำคอด้วยความพึงพอใจ จับจ้องมองเต้าสวยด้วยความเสน่หาร้อนแรง ฝ่ามือหนาสีแทนวางทาบลงไป เคล้าคลึงแผ่วเบาจนเจ้าของเต้าสวยครวญครางออกมา

“อา… พี่เนลขา…”