ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 35
เข็มหอมนั่งกอดเข่าอยู่กับเก้าอี้ น้ำตาไหลรินท่วมท้นใบหน้า หัวใจเจ็บปวดทรมานกับความไม่ไยดีของเนโลคลิสเหลือเกิน
หญิงสาวกัดฟันลุกขึ้นยืน แต่เพราะชั้นดาดฟ้าที่อยู่ไม่ได้เปิดไฟเอาไว้ทำให้หล่อนมองทางได้ลำบากนัก แสงสว่างจากดวงจันทร์ก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้สักเท่าไหร่เลย
“โอ๊ย…”
สุดท้ายก็สะดุดกับอะไรบางอย่างจนล้มคว่ำ ใบหน้างามเหยเกเพราะรับรู้ได้ว่าข้อเท้ามีปัญหาแน่นอน
“เจ็บจัง…”
แล้วนี่หล่อนจะกลับลงได้ไปยังไงล่ะ หล่อนรู้แค่รหัสผ่านประตู แต่ไม่รู้เลยว่าอาณาจักรแห่งนี้ของเนโลคลิสมันใช้ยังไง ขนาดจะเปิดไฟหล่อนยังไม่รู้เลยว่าสวิตซ์มันซ่อนอยู่ตรงไหน
หญิงสาวอับจนหนทาง น้ำตาไหลออกมาอีก “สงสัยต้องนอนหนาวบนนี้ทั้งคืนแน่เลย หอมเอ๋ย”
ในขณะที่สิ้นหวังอยู่นั้น พระเจ้าก็ได้ประทานเทพบุตรขี่ม้าขาวมอบมาให้ ความมืดมิดรอบตัวถูกกลืนหายไปด้วยสีขาวนวลจากโคมไฟ หล่อนยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกใจเมื่อหันไปเห็นหน้าตาของเทพบุตรขี่ม้าขาวชัดเจน
เนโลคลิส…
ผู้ชายคนนี้ใช่เทพบุตรขี่ม้าขาวที่ไหนกัน เขาคือซาตานทมิฬต่างหาก หล่อนสะบัดหน้าหนีอย่างแง่งอน
“มาทำไมคะ”
“ก็แค่มาดูว่าเธออยู่บนนี้จริงหรือเปล่า”
“หอมคงเป็นคนขี้โกหกในสายตาของพี่เนลสินะคะ”
ไหล่กว้างไหวน้อยๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน “ก็เธอชอบโกหกคนอื่นไปทั่วนี่ มีอย่างที่ไหนไปบอกผู้ชายว่าเป็นโสด ทั้งๆ ที่มีผัวอยู่แล้วทั้งคน”
“ก็ผัวทิ้งนี่คะ”
เนโลคลิสก้าวมาหยุดตรงหน้า ยืนค้ำตระหง่านอย่างเอาเรื่อง “แล้วขโมยรหัสผ่านของคนอื่นมาแบบนี้มันไม่ดีรู้หรือเปล่า”
“หอมไม่ได้ขโมย หอมแค่จำได้”
“หึ” เขาคำรามไม่พอใจในลำคอ ก่อนจะยื่นมือออกมาข้างหน้า เพื่อให้หล่อนจับ “กลับบ้าน อยู่บนนี้นานๆ เดี๋ยวก็เป็นหวัดกันพอดี”
“เป็นห่วงกันด้วยเหรอคะ”
“ไม่ได้ห่วงหรอก แต่ไม่อยากให้ตายก่อนวัยอันควรต่างหาก ลุกขึ้นได้แล้ว”
คนฟังแสนจะน้อยใจ แต่ก็ได้แต่เก็บกดเอาไว้เท่านั้น
“เร็วสิ หรือว่าจะต้องให้อุ้ม”
“ไม่ต้องค่ะ” หล่อนรีบยกมือขึ้นวางบนฝ่ามือใหญ่อบอุ่น ก่อนจะกัดฟันพยุงร่างให้ลุกขึ้น แต่แล้ว…
“โอ๊ย…” ร่างบอบบางทรุดฮวบลง โชคดีที่มือใหญ่ของเนโลคลิสคว้าเอาไว้ได้ทัน
“เจ็บเท้าหรือ เป็นอะไรไป”
น้ำเสียงแข็งกร้าวเปลี่ยนเป็นห่วงใยโดยอัตโนมัติ
“ไม่… ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ”
“ไม่จริงหรอก ไหนดูสิ”
ว่าแล้วเขาก็หย่อนร่างของหล่อนให้นั่งลงบนพื้นอีกครั้ง พร้อมกับเขาที่ทรุดนั่งบนส้นเท้าตรงหน้า
“อย่าดื้อสิครับ” เขาดุราวกับหล่อนเป็นเด็กหญิงตัวน้อยไม่มีผิด
“ก็บอกแล้วนี่คะว่าไม่ได้เป็นอะไร”
เขาไม่เชื่อคำพูดของหล่อน คว้าข้อเท้าของหล่อนไปดูทันที ก่อนจะอุทานเบาๆ “แดงช้ำขนาดนี้ยังบอกว่าไม่เป็นอะไรอีก ไปทำอะไรมา”
“ลื่นล้มค่ะ”
เขาละสายตาจากข้อเท้าขึ้นมองหน้าหล่อนด้วยสายตาตำหนิ “เป็นสาวเป็นนางทำอะไรหัดระวังหน่อยไม่ได้หรือไง ชอบให้คนอื่นเป็นห่วงอยู่เรื่อย”
“คนอื่นที่ไม่ใช่พี่เนลใช่ไหมล่ะคะ”
คนตัวโตชะงัก ปรายตามอง “ใครก็ได้ เธอไม่ต้องรู้หรอกน่า” เขาตัดบทฉับ ก่อนจะช้อนร่างของหล่อนขึ้นไปอุ้มไว้แนบอก
“ปล่อยหอมลงไปเถอะค่ะ”
“เดินเองไม่ได้แล้วยังอวดดีอีก เดี๋ยวจับโยนลงไปจากดาดฟ้าเสียเลย”
“อย่านะคะ” มือเล็กรีบเกี่ยวรอบลำคอแกร่งเอาไว้แน่น “หอมกลัว”
เสียงหัวเราะจากลำคอของคนตัวโตทำให้เข็มหอมรู้ทันทีว่าถูกแกล้งเอาเสียแล้ว
“คนใจร้าย”
เนโลคลิสไม่ได้โต้ตอบอะไรอีก นอกจากมุ่งหน้าพาเข็มหอมที่เนื้อตัวเริ่มรุมๆ จนเขาสัมผัสได้ ลงไปที่รถให้เร็วที่สุด
“ตายแล้วคุณหนูหอมของป้า…” ป้าสำอางวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหา เมื่อเห็นเนโลคลิสอุ้มร่างของเข็มหอมลงมาจากรถ
“ปากยังดีอยู่แบบนี้ ไม่ตายง่ายๆ หรอกครับ” เขาเหน็บแนมหล่อนทั้งๆ ที่สีหน้าเรียบเฉย เข็มหอมทำหน้าบูดด้วยความแง่งอน
“ถ้าหอมตายนะ คนแรกที่หอมจะมาหาก็คือพี่เนล”
“เหรอ นึกว่าจะเป็นไอ้หนุ่มหน้ามนคนเมื่อเช้านี้เสียอีก” เขาเหน็บอีกครั้งจนได้
“พี่เนลก็ชอบคิดไปไกล มันไม่มีอะไรสักหน่อย”
“ไม่ต้องมาเถียง”
“เอ่อ… หยุด… หยุดเถียงกันสักครู่ได้ไหมคะ” ป้าสำอางทำใจกล้าแทรกขึ้น
เนโลคลิสกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ แต่ไม่พูดอะไร
เข็มหอมช้อนตามองเขา ก็เห็นแต่ไรหนวดสีเขียวครึ้มที่ปลายคางหยักเท่านั้น หล่อนมองอย่างน้อยใจ
“หอมไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะป้า แต่มีตาแก่คนหนึ่งชอบหาเรื่อง”
“เธอว่าใครแก่”
“ใครก็ไม่รู้ค่ะ แก่แล้วชอบคิดมาก คิดเองเออเองมั่วไปหมด”
เขาหรี่ตาแคบลงจ้องหน้าหล่อน นิ้วแกร่งที่กระชับอยู่รอบกายกดแน่นขึ้นอย่างลืมตัว
“งั้นก็คงไม่ใช่ฉัน เพราะฉันยังไม่แก่”
“ก็พี่เนลนั่นแหละค่ะ”
“เข็มหอม”
ป้าสำอางเห็นท่าจะทะเลาะกันอีกยาวจึงรีบขัดขึ้นเป็นครั้งที่สอง “เอ่อ คุณเนลไม่หนักบ้างเหรอคะ อุ้มคุณหนูหอมแล้วยืนเถียงกันแบบนั้นน่ะ ป้าว่าพาคุณหนูหอมไปวางบนโซฟา แล้วค่อยเถียงกันใหม่ น่าจะถนัดกว่านะคะ”
“ผมไม่ได้อยากทะเลาะกับเด็กสักหน่อยป้า แต่ดูคุณหนูหอมคนดีของป้าสิ ขาเจ็บแต่ปากยังดีเหลือเกิน”
“หอมก็ไม่ได้อยากทะเลาะกับคนแก่เหมือนกันค่ะ”
สองหนุ่มสาวทำหน้ามึนตึงใส่กัน ก่อนที่เนโลคลิสจะอุ้มร่างเล็กเดินดุ่มๆ เข้าไปภายในบ้าน และวางลงบนโซฟาด้วยกิริยาไม่นุ่มนวลนัก จนเข็มหอมอดตัดพ้อไม่ได้
“เบาๆ หน่อยไม่ได้เหรอคะ”
“ไม่ให้เดินเข้ามาเองก็ดีแค่ไหนแล้ว” เขาพูดเสียงเย็นชา ก่อนจะหันไปมองป้าสำอางที่เดินตามมาติดๆ “ดูแลกันเอาเองนะครับป้า ผมขอตัวไปอาบน้ำ กินข้าวก่อน หิวไส้จะขาดอยู่แล้ว”
แล้วชายหนุ่มก็ก้าวหายไปในทันที เข็มหอมมองตามไปด้วยความน้อยใจ
ป้าสำอางเห็นน้ำใสๆ ในดวงตาของหญิงสาวก็รีบเดินเข้ามากุมมือเอาไว้ บีบเบาๆ ให้กำลังใจ
“หอมเหมือนตัวภาระของพี่เนลเลยนะคะ”
“คุณเนลคงเหนื่อยน่ะค่ะ เลยพูดออกมาแบบนี้”
“เขาไม่ได้เหนื่อยหรอกค่ะ แต่คงรำคาญหอมมากกว่า”
“คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ ป้าเห็นคุณเนลกลับมาก็ถามหาคุณหนูหอมก่อนเลย พอรู้ว่ายังไม่กลับมาก็รีบออกไปตาม ถ้าไม่ห่วงคงไม่รีบออกไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้อาบน้ำกินข้าวหรอกค่ะ”
เข็มหอมนั่งก้มหน้าเงียบๆ หยาดน้ำตาไหลออกจากดวงตาสู่พวงแก้มนวลทั้งสองข้าง
ป้าสำอางมองไปด้วยความสงสาร “แล้วนี่เท้าเป็นอะไรมาคะ ดูสิบวมแดงไปหมดเลย”
“หอม… ลื่นล้มน่ะค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวป้าเอาน้ำแข็งมาประคบให้นะคะ ส่วนตอนนี้เอาเท้าขึ้นสูงๆ ไว้ก่อนค่ะ จะได้ไม่บวมมากไปกว่านี้” แล้วป้าสำอางก็รีบหาเก้าอี้มาหนุนเท้าข้างที่แพลงของเข็มหอมให้สูงขึ้น
“ขอบคุณมากค่ะป้า ก็มีแต่ป้านี่แหละที่เป็นห่วงหอม”
ป้าสำอางระบายยิ้ม มองเห็นหอมอย่างเอ็นดู “ก็ตั้งแต่ที่คุณเนลจ้างป้าให้เข้ามารับใช้คุณหนูหอม ป้าก็ตั้งใจเอาไว้ว่าจะรับใช้และดูแลคุณหนูหอมให้ดีที่สุดค่ะ ให้สมกับค่าจ้างที่คุณเนลจ่ายให้ป้า”
“หอมขอบคุณป้ามากนะคะ ขอบคุณจริงๆ”
ป้าสำอางยิ้ม น้ำตาซึมเช่นกัน “งั้นเดียวป้ามานะคะ ไปเอาน้ำแข็งก่อน”
“ค่ะป้า” เข็มหอมมองตามร่างของป้าสำอางไปอย่างซาบซึ้งใจ ไม่นานป้าสำอางก็เดินกลับมาพร้อมกับถุงผ้าขนหนูใส่น้ำแข็ง
“มาแล้วค่ะ เดี๋ยวป้าประคบให้นะคะ”
“ขอบคุณค่ะป้า”
ป้าสำอางจับข้อเท้าข้างที่บวมแดงจนเห็นได้ชัดด้วยความระมัดระวังและเบามือที่สุด แต่กระนั้นเข็มหอมก็ยังอุทานแผ่วเบาด้วยความเจ็บปวดอยู่ดี “เดี๋ยวก็หายนะคะคุณหนูหอมของป้า”
เข็มหอมน้ำตาไหล ขณะมองป้าสำอางที่ค่อยๆ ประคบข้อเท้าข้างที่แพลงของตัวเองด้วยน้ำแข็งอย่างขอบคุณ
“ประคบเอาไว้สัก 20 นาทีนะคะคุณหนูหอม เดี๋ยวที่บวมก็จะค่อยๆ ยุบลงค่ะ”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงหอมนะคะ”
ป้าสำอางเงยหน้าขึ้นมายิ้มกว้าง กำลังจะพูด แต่หันไปเห็นแขกแปลกหน้าเดินเข้ามาเสียก่อน และมีสร้อยสาวใช้เดินตามหลังเข้ามา
“คุณหนูหอมคะ คุณหมอมาตรวจอาการที่ข้อเท้าน่ะค่ะ” สร้อยรีบรายงานเมื่อเห็นสายตาแปลกใจของทั้งเข็มหอม และป้าสำอาง
เข็มหอมรีบยกมือขึ้นไหว้คุณหมอสูงวัย ก่อนจะหันมาสบตากับป้าสำอางด้วยความแคลงใจ
ป้าสำอางรีบวางมือจากการประคบเย็นที่ข้อเท้าของหญิงสาว และเดินไปต้อนรับคุณหมอ
“สวัสดีค่ะคุณหมอ เอ่อ อิฉันไม่ได้โทรตามคุณหมอนี่คะ”
คุณหมอยิ้มกว้าง ก่อนจะตอบ “คุณเนโลคลิสโทรไปตามให้ผมมาตรวจอาการของคุณเข็มหอมน่ะครับ”
“คุณเนลเหรอคะ” ป้าสำอางอุทานแผ่วเบา
“ครับ” คุณหมอรับคำสั้นๆ ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาเข็มหอม
“คุณเข็มหอมใช่ไหมครับ”
“เอ่อ ใช่ค่ะ”
“ผมขอดูข้อเท้าหน่อยนะครับ จะได้วิเคราะห์ถูกว่าเป็นมากน้อยแค่ไหน”
“เชิญค่ะ” เข็มหอมรับคำอย่างมึนงง
คุณหมอจับข้อเท้าของหล่อนพลิกไปมาเพื่อตรวจอาการ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นตอบ
“ข้อเท้าพลิกธรรมดาครับ ไม่ได้ร้ายแรงอะไร หมั่นประคบเย็นนะครับจะได้ลดอาการบวมและปวดลง แต่หลังจาก 48 ชั่วโมงไปแล้วให้ประคบด้วยถุงน้ำร้อนด้วยนะครับ เพราะการประคบร้อนจะช่วยทำให้การไหลเวียนของเลือดดีขึ้น งั้นเดี๋ยวหมอจ่ายยาแก้ปวดเอาไว้ให้นะครับ แล้วในระยะนี้ก็อย่าพึ่งเดินด้วยเท้าข้างที่แพลง ใช้ไม้เท้าช่วยพยุงไปก่อน อาการจะดีขึ้นเองในอีกหนึ่งอาทิตย์หรือสองอาทิตย์ แต่ถ้าปวดบวมมากขึ้นให้รีบไปโรงพยาบาลนะครับ”
คุณหมอแนะนำยาวเหยียด ในขณะที่หล่อนได้แต่พยักหน้ารับน้อยๆ ไม่ได้พูดอะไรออกมา สักพักก็หมดหน้าที่ของคุณหมอ หล่อนจึงรีบยกมือไหว้สวัสดี และให้ป้าสำอางเดินออกไปส่ง
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่ทำหน้าตาไม่ไยดีหล่อนอย่างเนโลคลิสจะเป็นห่วงเป็นใยหล่อนถึงขนาดโทรตามหมอมาให้ถึงที่แบบนี้ แปลกใจจัง หล่อนตามอารมณ์ของผู้ชายคนนี้ไม่ทันจริงๆ
เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวออดอ้อน เดี๋ยวมึนตึง หล่อนงงไปหมดแล้วเนี่ย ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ ไม่นานหล่อนคงต้องเป็นบ้าตายแน่ๆ
-
1
Chapter 1 มกราคม 7, 2022 -
2
Chapter 1 มกราคม 7, 2022 -
3
Chapter 2 มกราคม 7, 2022 -
4
Chapter 2 มกราคม 7, 2022 -
5
Chapter 3 มกราคม 7, 2022 -
6
Chapter 3 มกราคม 7, 2022 -
7
Chapter 4 มกราคม 7, 2022 -
8
Chapter 4 มกราคม 7, 2022 -
9
Chapter 5 มกราคม 7, 2022 -
10
Chapter 5 มกราคม 7, 2022 -
11
Chapter 6 มกราคม 7, 2022 -
12
Chapter 6 มกราคม 7, 2022 -
13
Chapter 7 มกราคม 7, 2022 -
14
Chapter 7 มกราคม 7, 2022 -
15
Chapter 8 มกราคม 7, 2022 -
16
Chapter 8 มกราคม 7, 2022 -
17
Chapter 9 มกราคม 7, 2022 -
18
Chapter 9 มกราคม 7, 2022 -
19
Chapter 10 มกราคม 7, 2022 -
20
Chapter 10 มกราคม 7, 2022 -
21
Chapter 11 มกราคม 8, 2022 -
22
Chapter 11 มกราคม 8, 2022 -
23
Chapter 12 มกราคม 8, 2022 -
24
Chapter 12 มกราคม 8, 2022 -
25
Chapter 13 มกราคม 8, 2022 -
26
Chapter 13 มกราคม 8, 2022 -
27
Chapter 14 มกราคม 8, 2022 -
28
Chapter 14 มกราคม 8, 2022 -
29
Chapter 15 มกราคม 8, 2022 -
30
Chapter 15 มกราคม 8, 2022 -
31
Chapter 16 มกราคม 10, 2022 -
32
Chapter 16 มกราคม 10, 2022 -
33
Chapter 17 มกราคม 10, 2022 -
34
Chapter 17 มกราคม 10, 2022 -
35
Chapter 18 มกราคม 10, 2022 -
36
Chapter 18 มกราคม 10, 2022 -
37
Chapter 19 มกราคม 10, 2022 -
38
Chapter 19 มกราคม 10, 2022 -
39
Chapter 20 มกราคม 10, 2022 -
40
Chapter 20 มกราคม 10, 2022 -
41
Chapter 21 มกราคม 10, 2022 -
42
Chapter 21 มกราคม 10, 2022 -
43
Chapter 22 มกราคม 10, 2022 -
44
Chapter 22 มกราคม 10, 2022 -
45
Chapter 23 มกราคม 10, 2022 -
46
Chapter 23 มกราคม 10, 2022 -
47
Chapter 24 มกราคม 10, 2022 -
48
Chapter 24 มกราคม 10, 2022 -
49
Chapter 25 มกราคม 10, 2022 -
50
Chapter 25 มกราคม 10, 2022 -
51
Chapter 26 มกราคม 11, 2022 -
52
Chapter 26 มกราคม 11, 2022 -
53
Chapter 27 มกราคม 11, 2022 -
54
Chapter 27 มกราคม 11, 2022 -
55
Chapter 28 มกราคม 11, 2022 -
56
Chapter 28 มกราคม 11, 2022 -
57
Chapter 29 มกราคม 11, 2022 -
58
Chapter 29 มกราคม 11, 2022 -
59
Chapter 30 มกราคม 11, 2022 -
60
Chapter 30 มกราคม 11, 2022 -
61
Chapter 31 มกราคม 13, 2022 -
62
Chapter 31 มกราคม 13, 2022 -
63
Chapter 32 มกราคม 13, 2022 -
64
Chapter 32 มกราคม 13, 2022 -
65
Chapter 33 มกราคม 13, 2022 -
66
Chapter 33 มกราคม 13, 2022 -
67
Chapter 34 มกราคม 13, 2022 -
68
Chapter 34 มกราคม 13, 2022 -
69
Chapter 35 มกราคม 13, 2022 -
70
Chapter 35 มกราคม 13, 2022 -
71
Chapter 36 มกราคม 13, 2022 -
72
Chapter 36 มกราคม 13, 2022 -
73
Chapter 37 มกราคม 13, 2022 -
74
Chapter 37 มกราคม 13, 2022 -
75
Chapter 38 มกราคม 13, 2022 -
76
Chapter 38 มกราคม 13, 2022 -
77
Chapter 39 มกราคม 13, 2022 -
78
Chapter 39 มกราคม 13, 2022 -
79
Chapter 40 มกราคม 13, 2022 -
80
Chapter 40 มกราคม 13, 2022 -
81
Chapter 41 มกราคม 14, 2022 -
82
Chapter 41 มกราคม 14, 2022 -
83
Chapter 42 มกราคม 14, 2022 -
84
Chapter 42 มกราคม 14, 2022 -
85
Chapter 43 มกราคม 14, 2022 -
86
Chapter 43 มกราคม 14, 2022 -
87
Chapter 44 มกราคม 14, 2022 -
88
Chapter 44 มกราคม 14, 2022 -
89
Chapter 45 มกราคม 14, 2022 -
90
Chapter 45 มกราคม 14, 2022 -
91
Chapter 46 มกราคม 15, 2022 -
92
Chapter 46 มกราคม 15, 2022 -
93
Chapter 47 มกราคม 15, 2022 -
94
Chapter 47 มกราคม 15, 2022 -
95
Chapter 48 มกราคม 15, 2022 -
96
Chapter 48 มกราคม 15, 2022 -
97
Chapter 49 มกราคม 15, 2022 -
98
Chapter 49 มกราคม 15, 2022 -
99
Chapter 50 มกราคม 15, 2022 -
100
Chapter 50 มกราคม 15, 2022 -
101
Chapter 51 มกราคม 16, 2022 -
102
Chapter 51 มกราคม 16, 2022 -
103
Chapter 52 มกราคม 16, 2022 -
104
Chapter 52 มกราคม 16, 2022 -
105
Chapter 53 มกราคม 16, 2022 -
106
Chapter 53 มกราคม 16, 2022 -
107
Chapter 54 มกราคม 16, 2022 -
108
Chapter 54 มกราคม 16, 2022 -
109
Chapter 55 มกราคม 16, 2022 -
110
Chapter 55 มกราคม 16, 2022 -
111
Chapter 56 มกราคม 17, 2022 -
112
Chapter 56 มกราคม 17, 2022 -
113
Chapter 57 ตอนอวสาน มกราคม 17, 2022 -
114
Chapter 57 ตอนอวสาน มกราคม 17, 2022
Comments
ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 35
เข็มหอมนั่งกอดเข่าอยู่กับเก้าอี้ น้ำตาไหลรินท่วมท้นใบหน้า หัวใจเจ็บปวดทรมานกับความไม่ไยดีของเนโลคลิสเหลือเกิน
หญิงสาวกัดฟันลุกขึ้นยืน แต่เพราะชั้นดาดฟ้าที่อยู่ไม่ได้เปิดไฟเอาไว้ทำให้หล่อนมองทางได้ลำบากนัก แสงสว่างจากดวงจันทร์ก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้สักเท่าไหร่เลย
“โอ๊ย…”
สุดท้ายก็สะดุดกับอะไรบางอย่างจนล้มคว่ำ ใบหน้างามเหยเกเพราะรับรู้ได้ว่าข้อเท้ามีปัญหาแน่นอน
“เจ็บจัง…”
แล้วนี่หล่อนจะกลับลงได้ไปยังไงล่ะ หล่อนรู้แค่รหัสผ่านประตู แต่ไม่รู้เลยว่าอาณาจักรแห่งนี้ของเนโลคลิสมันใช้ยังไง ขนาดจะเปิดไฟหล่อนยังไม่รู้เลยว่าสวิตซ์มันซ่อนอยู่ตรงไหน
หญิงสาวอับจนหนทาง น้ำตาไหลออกมาอีก “สงสัยต้องนอนหนาวบนนี้ทั้งคืนแน่เลย หอมเอ๋ย”
ในขณะที่สิ้นหวังอยู่นั้น พระเจ้าก็ได้ประทานเทพบุตรขี่ม้าขาวมอบมาให้ ความมืดมิดรอบตัวถูกกลืนหายไปด้วยสีขาวนวลจากโคมไฟ หล่อนยิ้มออกมาทั้งน้ำตา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกใจเมื่อหันไปเห็นหน้าตาของเทพบุตรขี่ม้าขาวชัดเจน
เนโลคลิส…
ผู้ชายคนนี้ใช่เทพบุตรขี่ม้าขาวที่ไหนกัน เขาคือซาตานทมิฬต่างหาก หล่อนสะบัดหน้าหนีอย่างแง่งอน
“มาทำไมคะ”
“ก็แค่มาดูว่าเธออยู่บนนี้จริงหรือเปล่า”
“หอมคงเป็นคนขี้โกหกในสายตาของพี่เนลสินะคะ”
ไหล่กว้างไหวน้อยๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน “ก็เธอชอบโกหกคนอื่นไปทั่วนี่ มีอย่างที่ไหนไปบอกผู้ชายว่าเป็นโสด ทั้งๆ ที่มีผัวอยู่แล้วทั้งคน”
“ก็ผัวทิ้งนี่คะ”
เนโลคลิสก้าวมาหยุดตรงหน้า ยืนค้ำตระหง่านอย่างเอาเรื่อง “แล้วขโมยรหัสผ่านของคนอื่นมาแบบนี้มันไม่ดีรู้หรือเปล่า”
“หอมไม่ได้ขโมย หอมแค่จำได้”
“หึ” เขาคำรามไม่พอใจในลำคอ ก่อนจะยื่นมือออกมาข้างหน้า เพื่อให้หล่อนจับ “กลับบ้าน อยู่บนนี้นานๆ เดี๋ยวก็เป็นหวัดกันพอดี”
“เป็นห่วงกันด้วยเหรอคะ”
“ไม่ได้ห่วงหรอก แต่ไม่อยากให้ตายก่อนวัยอันควรต่างหาก ลุกขึ้นได้แล้ว”
คนฟังแสนจะน้อยใจ แต่ก็ได้แต่เก็บกดเอาไว้เท่านั้น
“เร็วสิ หรือว่าจะต้องให้อุ้ม”
“ไม่ต้องค่ะ” หล่อนรีบยกมือขึ้นวางบนฝ่ามือใหญ่อบอุ่น ก่อนจะกัดฟันพยุงร่างให้ลุกขึ้น แต่แล้ว…
“โอ๊ย…” ร่างบอบบางทรุดฮวบลง โชคดีที่มือใหญ่ของเนโลคลิสคว้าเอาไว้ได้ทัน
“เจ็บเท้าหรือ เป็นอะไรไป”
น้ำเสียงแข็งกร้าวเปลี่ยนเป็นห่วงใยโดยอัตโนมัติ
“ไม่… ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ”
“ไม่จริงหรอก ไหนดูสิ”
ว่าแล้วเขาก็หย่อนร่างของหล่อนให้นั่งลงบนพื้นอีกครั้ง พร้อมกับเขาที่ทรุดนั่งบนส้นเท้าตรงหน้า
“อย่าดื้อสิครับ” เขาดุราวกับหล่อนเป็นเด็กหญิงตัวน้อยไม่มีผิด
“ก็บอกแล้วนี่คะว่าไม่ได้เป็นอะไร”
เขาไม่เชื่อคำพูดของหล่อน คว้าข้อเท้าของหล่อนไปดูทันที ก่อนจะอุทานเบาๆ “แดงช้ำขนาดนี้ยังบอกว่าไม่เป็นอะไรอีก ไปทำอะไรมา”
“ลื่นล้มค่ะ”
เขาละสายตาจากข้อเท้าขึ้นมองหน้าหล่อนด้วยสายตาตำหนิ “เป็นสาวเป็นนางทำอะไรหัดระวังหน่อยไม่ได้หรือไง ชอบให้คนอื่นเป็นห่วงอยู่เรื่อย”
“คนอื่นที่ไม่ใช่พี่เนลใช่ไหมล่ะคะ”
คนตัวโตชะงัก ปรายตามอง “ใครก็ได้ เธอไม่ต้องรู้หรอกน่า” เขาตัดบทฉับ ก่อนจะช้อนร่างของหล่อนขึ้นไปอุ้มไว้แนบอก
“ปล่อยหอมลงไปเถอะค่ะ”
“เดินเองไม่ได้แล้วยังอวดดีอีก เดี๋ยวจับโยนลงไปจากดาดฟ้าเสียเลย”
“อย่านะคะ” มือเล็กรีบเกี่ยวรอบลำคอแกร่งเอาไว้แน่น “หอมกลัว”
เสียงหัวเราะจากลำคอของคนตัวโตทำให้เข็มหอมรู้ทันทีว่าถูกแกล้งเอาเสียแล้ว
“คนใจร้าย”
เนโลคลิสไม่ได้โต้ตอบอะไรอีก นอกจากมุ่งหน้าพาเข็มหอมที่เนื้อตัวเริ่มรุมๆ จนเขาสัมผัสได้ ลงไปที่รถให้เร็วที่สุด
“ตายแล้วคุณหนูหอมของป้า…” ป้าสำอางวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหา เมื่อเห็นเนโลคลิสอุ้มร่างของเข็มหอมลงมาจากรถ
“ปากยังดีอยู่แบบนี้ ไม่ตายง่ายๆ หรอกครับ” เขาเหน็บแนมหล่อนทั้งๆ ที่สีหน้าเรียบเฉย เข็มหอมทำหน้าบูดด้วยความแง่งอน
“ถ้าหอมตายนะ คนแรกที่หอมจะมาหาก็คือพี่เนล”
“เหรอ นึกว่าจะเป็นไอ้หนุ่มหน้ามนคนเมื่อเช้านี้เสียอีก” เขาเหน็บอีกครั้งจนได้
“พี่เนลก็ชอบคิดไปไกล มันไม่มีอะไรสักหน่อย”
“ไม่ต้องมาเถียง”
“เอ่อ… หยุด… หยุดเถียงกันสักครู่ได้ไหมคะ” ป้าสำอางทำใจกล้าแทรกขึ้น
เนโลคลิสกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ แต่ไม่พูดอะไร
เข็มหอมช้อนตามองเขา ก็เห็นแต่ไรหนวดสีเขียวครึ้มที่ปลายคางหยักเท่านั้น หล่อนมองอย่างน้อยใจ
“หอมไม่ได้ทำอะไรผิดนะคะป้า แต่มีตาแก่คนหนึ่งชอบหาเรื่อง”
“เธอว่าใครแก่”
“ใครก็ไม่รู้ค่ะ แก่แล้วชอบคิดมาก คิดเองเออเองมั่วไปหมด”
เขาหรี่ตาแคบลงจ้องหน้าหล่อน นิ้วแกร่งที่กระชับอยู่รอบกายกดแน่นขึ้นอย่างลืมตัว
“งั้นก็คงไม่ใช่ฉัน เพราะฉันยังไม่แก่”
“ก็พี่เนลนั่นแหละค่ะ”
“เข็มหอม”
ป้าสำอางเห็นท่าจะทะเลาะกันอีกยาวจึงรีบขัดขึ้นเป็นครั้งที่สอง “เอ่อ คุณเนลไม่หนักบ้างเหรอคะ อุ้มคุณหนูหอมแล้วยืนเถียงกันแบบนั้นน่ะ ป้าว่าพาคุณหนูหอมไปวางบนโซฟา แล้วค่อยเถียงกันใหม่ น่าจะถนัดกว่านะคะ”
“ผมไม่ได้อยากทะเลาะกับเด็กสักหน่อยป้า แต่ดูคุณหนูหอมคนดีของป้าสิ ขาเจ็บแต่ปากยังดีเหลือเกิน”
“หอมก็ไม่ได้อยากทะเลาะกับคนแก่เหมือนกันค่ะ”
สองหนุ่มสาวทำหน้ามึนตึงใส่กัน ก่อนที่เนโลคลิสจะอุ้มร่างเล็กเดินดุ่มๆ เข้าไปภายในบ้าน และวางลงบนโซฟาด้วยกิริยาไม่นุ่มนวลนัก จนเข็มหอมอดตัดพ้อไม่ได้
“เบาๆ หน่อยไม่ได้เหรอคะ”
“ไม่ให้เดินเข้ามาเองก็ดีแค่ไหนแล้ว” เขาพูดเสียงเย็นชา ก่อนจะหันไปมองป้าสำอางที่เดินตามมาติดๆ “ดูแลกันเอาเองนะครับป้า ผมขอตัวไปอาบน้ำ กินข้าวก่อน หิวไส้จะขาดอยู่แล้ว”
แล้วชายหนุ่มก็ก้าวหายไปในทันที เข็มหอมมองตามไปด้วยความน้อยใจ
ป้าสำอางเห็นน้ำใสๆ ในดวงตาของหญิงสาวก็รีบเดินเข้ามากุมมือเอาไว้ บีบเบาๆ ให้กำลังใจ
“หอมเหมือนตัวภาระของพี่เนลเลยนะคะ”
“คุณเนลคงเหนื่อยน่ะค่ะ เลยพูดออกมาแบบนี้”
“เขาไม่ได้เหนื่อยหรอกค่ะ แต่คงรำคาญหอมมากกว่า”
“คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ ป้าเห็นคุณเนลกลับมาก็ถามหาคุณหนูหอมก่อนเลย พอรู้ว่ายังไม่กลับมาก็รีบออกไปตาม ถ้าไม่ห่วงคงไม่รีบออกไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้อาบน้ำกินข้าวหรอกค่ะ”
เข็มหอมนั่งก้มหน้าเงียบๆ หยาดน้ำตาไหลออกจากดวงตาสู่พวงแก้มนวลทั้งสองข้าง
ป้าสำอางมองไปด้วยความสงสาร “แล้วนี่เท้าเป็นอะไรมาคะ ดูสิบวมแดงไปหมดเลย”
“หอม… ลื่นล้มน่ะค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวป้าเอาน้ำแข็งมาประคบให้นะคะ ส่วนตอนนี้เอาเท้าขึ้นสูงๆ ไว้ก่อนค่ะ จะได้ไม่บวมมากไปกว่านี้” แล้วป้าสำอางก็รีบหาเก้าอี้มาหนุนเท้าข้างที่แพลงของเข็มหอมให้สูงขึ้น
“ขอบคุณมากค่ะป้า ก็มีแต่ป้านี่แหละที่เป็นห่วงหอม”
ป้าสำอางระบายยิ้ม มองเห็นหอมอย่างเอ็นดู “ก็ตั้งแต่ที่คุณเนลจ้างป้าให้เข้ามารับใช้คุณหนูหอม ป้าก็ตั้งใจเอาไว้ว่าจะรับใช้และดูแลคุณหนูหอมให้ดีที่สุดค่ะ ให้สมกับค่าจ้างที่คุณเนลจ่ายให้ป้า”
“หอมขอบคุณป้ามากนะคะ ขอบคุณจริงๆ”
ป้าสำอางยิ้ม น้ำตาซึมเช่นกัน “งั้นเดียวป้ามานะคะ ไปเอาน้ำแข็งก่อน”
“ค่ะป้า” เข็มหอมมองตามร่างของป้าสำอางไปอย่างซาบซึ้งใจ ไม่นานป้าสำอางก็เดินกลับมาพร้อมกับถุงผ้าขนหนูใส่น้ำแข็ง
“มาแล้วค่ะ เดี๋ยวป้าประคบให้นะคะ”
“ขอบคุณค่ะป้า”
ป้าสำอางจับข้อเท้าข้างที่บวมแดงจนเห็นได้ชัดด้วยความระมัดระวังและเบามือที่สุด แต่กระนั้นเข็มหอมก็ยังอุทานแผ่วเบาด้วยความเจ็บปวดอยู่ดี “เดี๋ยวก็หายนะคะคุณหนูหอมของป้า”
เข็มหอมน้ำตาไหล ขณะมองป้าสำอางที่ค่อยๆ ประคบข้อเท้าข้างที่แพลงของตัวเองด้วยน้ำแข็งอย่างขอบคุณ
“ประคบเอาไว้สัก 20 นาทีนะคะคุณหนูหอม เดี๋ยวที่บวมก็จะค่อยๆ ยุบลงค่ะ”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงหอมนะคะ”
ป้าสำอางเงยหน้าขึ้นมายิ้มกว้าง กำลังจะพูด แต่หันไปเห็นแขกแปลกหน้าเดินเข้ามาเสียก่อน และมีสร้อยสาวใช้เดินตามหลังเข้ามา
“คุณหนูหอมคะ คุณหมอมาตรวจอาการที่ข้อเท้าน่ะค่ะ” สร้อยรีบรายงานเมื่อเห็นสายตาแปลกใจของทั้งเข็มหอม และป้าสำอาง
เข็มหอมรีบยกมือขึ้นไหว้คุณหมอสูงวัย ก่อนจะหันมาสบตากับป้าสำอางด้วยความแคลงใจ
ป้าสำอางรีบวางมือจากการประคบเย็นที่ข้อเท้าของหญิงสาว และเดินไปต้อนรับคุณหมอ
“สวัสดีค่ะคุณหมอ เอ่อ อิฉันไม่ได้โทรตามคุณหมอนี่คะ”
คุณหมอยิ้มกว้าง ก่อนจะตอบ “คุณเนโลคลิสโทรไปตามให้ผมมาตรวจอาการของคุณเข็มหอมน่ะครับ”
“คุณเนลเหรอคะ” ป้าสำอางอุทานแผ่วเบา
“ครับ” คุณหมอรับคำสั้นๆ ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาเข็มหอม
“คุณเข็มหอมใช่ไหมครับ”
“เอ่อ ใช่ค่ะ”
“ผมขอดูข้อเท้าหน่อยนะครับ จะได้วิเคราะห์ถูกว่าเป็นมากน้อยแค่ไหน”
“เชิญค่ะ” เข็มหอมรับคำอย่างมึนงง
คุณหมอจับข้อเท้าของหล่อนพลิกไปมาเพื่อตรวจอาการ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นตอบ
“ข้อเท้าพลิกธรรมดาครับ ไม่ได้ร้ายแรงอะไร หมั่นประคบเย็นนะครับจะได้ลดอาการบวมและปวดลง แต่หลังจาก 48 ชั่วโมงไปแล้วให้ประคบด้วยถุงน้ำร้อนด้วยนะครับ เพราะการประคบร้อนจะช่วยทำให้การไหลเวียนของเลือดดีขึ้น งั้นเดี๋ยวหมอจ่ายยาแก้ปวดเอาไว้ให้นะครับ แล้วในระยะนี้ก็อย่าพึ่งเดินด้วยเท้าข้างที่แพลง ใช้ไม้เท้าช่วยพยุงไปก่อน อาการจะดีขึ้นเองในอีกหนึ่งอาทิตย์หรือสองอาทิตย์ แต่ถ้าปวดบวมมากขึ้นให้รีบไปโรงพยาบาลนะครับ”
คุณหมอแนะนำยาวเหยียด ในขณะที่หล่อนได้แต่พยักหน้ารับน้อยๆ ไม่ได้พูดอะไรออกมา สักพักก็หมดหน้าที่ของคุณหมอ หล่อนจึงรีบยกมือไหว้สวัสดี และให้ป้าสำอางเดินออกไปส่ง
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่ทำหน้าตาไม่ไยดีหล่อนอย่างเนโลคลิสจะเป็นห่วงเป็นใยหล่อนถึงขนาดโทรตามหมอมาให้ถึงที่แบบนี้ แปลกใจจัง หล่อนตามอารมณ์ของผู้ชายคนนี้ไม่ทันจริงๆ
เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวออดอ้อน เดี๋ยวมึนตึง หล่อนงงไปหมดแล้วเนี่ย ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ ไม่นานหล่อนคงต้องเป็นบ้าตายแน่ๆ
Comments