ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 23
กว่าเนโลคลิสจะรู้ว่าเข็มหอมหนีกลับบ้านไปแล้ว ก็ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้นี่เอง เขากัดฟันแน่น จ้องหน้าคริสติน่าอย่างโมโห
“ทำไมไม่เข้าไปบอกผม”
“คือ… คือคริสเห็นคุณเนลกำลังยุ่งอยู่ก็เลย…”
“ต่อให้ผมกำลังประชุมลับอยู่ แต่ถ้าเมียผมออกไปจากที่นี่คุณก็ต้องเข้าไปบอกผม คริสติน่า”
“คือว่า…”
เนโลคลิสกระแทกลมหายใจออกจากปอดแรงๆ สองสามครั้งเพื่อเรียกสติ “เรียกร.ป.ภ. ขึ้นมาพบผม”
“ยามเหรอคะ”
“ใช่ ผมต้องการรู้ว่าเมียผมกลับออกไปยังไง”
“เอ่อ ได้ค่ะ คุณเนลรอสักครู่นะคะ”
เนโลคลิสรออยู่ไม่นาน ร.ป.ภ. วัยหนุ่มฉกรรจ์ก็มาหยุดตรงหน้า โดยมีคริสติน่ายืนอยู่ข้างๆ
“เข็มหอมขึ้นรถอะไรออกไป”
“เอ่อ ผมเห็น…”
“เห็นอะไร”
“คือผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักคนนั้นมีรถสีดำขับมาจอดรับครับ”
“มีรถมารับหรือ”
“ใช่ครับ และถ้าผมมองไม่ผิด น่าจะเป็นผู้ชายครับ”
กรามแกร่งของเนโลคลิสขบกันแน่น “ออกไปได้แล้ว”
“ครับ”
ร.ป.ภ. ถูกไล่ออกไป ก่อนที่เนโลคลิสจะก้าวเดินตามออกไปเช่นกัน คริสติน่ารีบวิ่งตามหลัง
“คุณเนลจะกลับแล้วเหรอคะ”
“ใช่”
“เอ่อ ปกติเวลาคุณเนลมาที่โรงแรม คุณเนลจะต้องออกไปสังสรรค์กับพวกเราไม่ใช่เหรอคะ”
ปกติเนโลคลิสจะเดินทางจากกรีซมาที่โรงแรมนี้ทุกสามเดือน และทุกครั้งที่มาก็จะพาผู้บริหารระดับสูงรวมทั้งหล่อนไปเลี้ยงอาหารค่ำด้วย แต่ครั้งนี้กลับไม่เป็นแบบนั้น
“คุณสมชายจะจัดการแทนผมในค่ำคืนนี้ ผมไปล่ะ”
“คุณเนลคะ”
ความรีบร้อนที่ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองที่หล่อน ทำให้คริสติน่าพอจะมองออกว่าเนโลคลิสพิศวาสเข็มหอมมากแค่ไหน และนั่นก็ทำให้หล่อนเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยายิ่งนัก
รถญี่ปุ่นราคาไม่แพงนักแล่นมาจอดภายในคฤหาสน์สวัสดิกุลที่ตอนนี้ตกเป็นของเนโลคลิส ซาเวลลาสไปนานแล้ว ประตูรถถูกดันให้เปิดกว้างออก ก่อนที่เข็มหอมจะก้าวลงมาจากรถ
“ขอบใจมากนะชาติ อุตส่าห์ขับมาส่งหอมถึงที่บ้านเลย”
เข็มหอมก้มหน้าโบกมือขอบใจเพื่อนของตัวเองที่เจอกันโดยบังเอิญที่โรงแรมของซาเวลลาส ชาติชายพาลูกค้ามาพักที่โรงแรมพอดี หล่อนจึงขอติดรถกลับมาด้วย
“ยินดีครับ เราเพื่อนกัน”
ชาติชายโบกมือให้ ก่อนจะขับรถออกไป เข็มหอมยืนมองจนลับตา ก่อนจะหมุนตัวจะเดินเข้าบ้าน แต่แล้วก็ต้องชะงักกึก เมื่อมีคนตัวโตก้าวมาหยุดยืนขวางทางอยู่
“อุ๊ย…”
“ถึงกับตกใจเชียวนะหรือ”
พอขจัดความตกใจออกไปได้ เข็มหอมก็ถูกความขุ่นเคืองเล่นงานเข้าทันที หญิงสาวเม้มปากแน่น จ้องหน้าคนขวางทางอย่างไม่พอใจ
“หลีกไปค่ะ ฉันจะเข้าบ้าน”
“คุยกันก่อนสิ”
“ไม่ค่ะ ฉันเหนื่อยจะเข้าบ้าน” หล่อนเดินเลี่ยง และก็เกือบจะผ่านมาได้แล้วเชียว หากเขาไม่คว้าแขนเอาไว้เสียก่อน
“ปล่อยฉันนะ”
“ไม่ปล่อย จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”
เขาไม่พูดเปล่า ยังดึงร่างของหล่อนให้เข้ามาหยุดตรงหน้าอีกด้วย กลิ่นลมหายใจของเขาสะอาดสะอ้านจนน่าลุ่มหลงเช่นเดิม เข็มหอมพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้มึนเมาไปกับเสน่ห์ของผู้ชายใจร้ายอย่างเนโลคลิสอย่างสุดความสามารถ
“ฉัน… ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ”
“จะไม่อธิบายเลยหรือว่าทำไมถึงหนีกลับมาก่อน และ… ไอ้หมอนั่นเป็นใคร”
ท้ายประโยคน้ำเสียงของเนโลคลิสกระด้างขึ้นจนสังเกตได้ เข็มหอมช้อนตาขึ้นสบประสานกับเขา ก่อนจะเบือนหน้าหนีเพราะทนต่อสู้กับความหวั่นไหวในหัวใจของตัวเองต่อไปไม่ได้
“ที่กลับมาก่อนก็เพราะเบื่อ”
“แล้วไอ้หมอนั่นเป็นใคร”
“คุณหมายถึงใครคะ”
“อย่ามายียวนนะเข็มหอม ก็ไอ้ผู้ชายที่เธอยืนโบกมือให้มัน และโปรยยิ้มหวานๆ ยังไงล่ะ อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นว่าเธอมองตามรถมันไปตาละห้อยน่ะ”
“นี่คุณแอบดูฉันหรือคะ”
“เปล่า แค่เห็นพอดี ตอบมาว่ามันเป็นใคร”
คนถูกถามเชิดหน้าสูงจนคอแทบหัก “เพื่อนค่ะ”
“คงเป็นเพื่อนคนที่เธอชอบพามาที่บ้านบ่อยๆ สินะ”
หล่อนขมวดคิ้วแปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะชาติชายไม่เคยมาที่นี่มาก่อน
“อะไรของคุณคะ”
“ไม่มีอะไร แค่อยากจะบอกว่าทำอะไรน่ะอย่าโจ้งแจ้งนัก เพราะเราสองคนยังจดทะเบียนสมรสกันอยู่”
“คุณ… หมายความว่ายังไงคะ”
แขนกลมกลึงถูกปล่อยให้เป็นอิสระ และเขาถอยออกห่าง นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มลึกลับอ่านความรู้สึกไม่ออกเช่นเคย
“ก็หมายความว่าถ้าคิดจะคบชู้ ก็อย่าทำให้โจ่งแจ้งนักยังไงล่ะ”
“คุณเนโลคลิส!” หล่อนโกรธที่เขาดูถูกหล่อน หรือว่าโกรธที่เขาไม่ไยดีกันแน่นะ แต่ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไร หล่อนก็กำลังโกรธเขาจะลืมตัวเสียแล้ว
“งั้นฉันก็อยากจะเตือนคุณด้วยเหมือนกันค่ะ”
เขาปรายตามองแต่ไม่ถาม หล่อนจึงพูดต่อเอง
“จัดการกับเมียน้อยของคุณให้ดี อย่าให้มาระรานเมียหลวงอย่างฉัน เพราะไม่อย่างนั้นฉันจะตบทั้งนังเมียน้อย และทั้งคุณ”
“เธอหมายถึงใคร” เขาถามเสียงเอาเรื่อง
“ก็ใครล่ะที่คุณกินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้องน่ะ”
“ฉันไม่ได้กินอยู่กับใคร แต่ก็มีที่อยากจะกินอยู่เหมือนกัน” เขาก้าวเท้าเข้ามาหาด้วยท่าทางคุกคาม จนหล่อนต้องเป็นฝ่ายถอยหลังหนีตามสัญชาตญาณ
“อยากรู้ไหมล่ะว่าเป็นใคร”
“ก็แม่คริสติน่ายังไงล่ะ” หล่อนแหวใส่เสียงขึ้นจมูก ทั้งๆ ที่ยังถอยหลังหนีไม่หยุด
เนโลคลิสแทบปล่อยเสียงหัวเราะออกไปเลยทีเดียวเมื่อได้ยิน “นี่เธอเอาอะไรคิดว่าเป็นคริสติน่า นั่นมันเลขาของฉันนะ”
“ก็สมภารชอบกินไก่วัดไม่ใช่เหรอ แล้วแม่นั่นก็สวยสะเด็ดขนาดนั้นด้วย”
คนตัวโตยังคงอมยิ้มทั่วใบหน้า ขณะยื่นมือมาคว้าแขนของหล่อนเอาไว้ และกระตุกเพียงแผ่วเบาร่างเล็กก็เซถลาเข้าไปหาอย่างง่ายดาย
“นี่ปล่อยนะ ปล่อยฉันนะ” หล่อนดิ้นรนเมื่อถูกอ้อมแขนรัดแน่นจนกระดูกแทบหัก
คนตัวโตโน้มหน้าลงมาหา จนปลายจมูกชนกับแก้มนวล “คนบ้า อย่ามาหอมฉันนะ”
“ฉันอยากกินเธอต่างหาก”
เข็มหอมทำหน้าพิศวง “ฉัน…”
เนโลคลิสจูบแก้มนวลอีกข้างเพื่อยืนยันคำตอบ “ใช่ ฉันอยากกินมาก อยากจะต่อเรื่องที่ทำค้างเอาไว้เมื่อคืนให้จบ ยอมหรือเปล่าล่ะ”
คนตัวเล็กสั่นเทาไปทั้งตัวกับคำพูดชวนหวั่นไหวที่ได้ยิน สองแก้มนวลแดงระเรื่อ
“คุณ… นี่คุณ…”
“ฉันต้องการนอนกับเธอ” เขาย้ำชัดเจนข้างหู “แต่เพราะว่าสงสารหรอกนะถึงไม่อยากหักหาญน้ำใจน่ะ”
นี่หล่อนควรดีใจใช่ไหมกับคำพูดของเนโลคลิสเนี่ย
“ปล่อย… ปล่อยฉันเถอะ”
“สัญญาก่อนว่าจะไม่หนีมาแบบนี้อีก ใจคอไม่ดีรู้หรือเปล่า”
เข็มหอมช้อนตาขึ้นมองคนตัวโตด้วยความแปลกใจ เมื่อกี้เขายังทำหน้าตาดุดันอยู่เลยนี่น่า แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้พูดจารื่นหูนัก
“ก็ฉันไม่ชอบขี้หน้ายายคริสติน่านี่”
“หึงล่ะสิ”
“เปล่าสักหน่อย นี่ไม่ต้องมองหน้าฉันแบบนั้นเลย ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันอึดอัด”
“เข้าบ้านด้วยกันเถอะ”เนโลคลิสยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระก็จริง แต่เขาไม่ยอมปล่อยมือจากแขนของหล่อน
“ไม่ต้องจับมือก็ได้ ฉันไม่หลงหรอกนะ อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด”
“ไม่ต้องโวยวายเลย เธอทำฉันหิวจนไส้จะขาดแล้วรู้ไหมเนี่ย”
เข็มหอมหยุดเดิน เงยหน้ามองคนตัวโตอย่างแปลกใจ “อย่าบอกนะคะว่าคุณยังไม่ได้กินข้าว”
เนโลคลิสทำตาดุใส่แต่ไม่จริงจังนัก “ก็ใช่น่ะสิ มัวแต่รอเมีย ทั้งๆ ที่เมียไปกับผู้ชายคนอื่น”
ทั้งๆ ที่งอนอยู่แต่ก็อดรู้สึกละอายใจไม่ได้ “ฉันไม่ได้ไปเที่ยวไหนหรอกค่ะ ก็แค่ไปนั่งดื่มชากับเพื่อนแก้วเดียวเอง”
พอเห็นเนโลคลิสยืนนิ่ง เข็มหอมก็ใจคอไม่ดี วางมืออีกข้างที่เป็นอิสระบนต้นแขนกำยำ
“เอาเป็นว่าต่อไปไม่ต้องรอฉันหรอกนะคะ คุณหิวก็กินไปก่อนเลย”
“แสดงว่าจะต้องมีครั้งต่อไปใช่หรือเปล่า”
“ไม่ใช่สักหน่อย ฉันก็แค่ไม่อยากให้คุณต้องหิ้วท้องรอฉันเท่านั้นเอง”
“ขอบใจนะสำหรับความหวังดี จะจดจำเอาไว้ครับ”
แล้วเขาก็ปล่อยมือจากแขนหล่อน และเดินนำหน้าเข้าไปในบ้านทันที เข็มหอมมองตามไปด้วยความไม่สบายใจ
“นี่เราพูดอะไรผิดไปเหรอ”
-
1
Chapter 1 มกราคม 7, 2022 -
2
Chapter 1 มกราคม 7, 2022 -
3
Chapter 2 มกราคม 7, 2022 -
4
Chapter 2 มกราคม 7, 2022 -
5
Chapter 3 มกราคม 7, 2022 -
6
Chapter 3 มกราคม 7, 2022 -
7
Chapter 4 มกราคม 7, 2022 -
8
Chapter 4 มกราคม 7, 2022 -
9
Chapter 5 มกราคม 7, 2022 -
10
Chapter 5 มกราคม 7, 2022 -
11
Chapter 6 มกราคม 7, 2022 -
12
Chapter 6 มกราคม 7, 2022 -
13
Chapter 7 มกราคม 7, 2022 -
14
Chapter 7 มกราคม 7, 2022 -
15
Chapter 8 มกราคม 7, 2022 -
16
Chapter 8 มกราคม 7, 2022 -
17
Chapter 9 มกราคม 7, 2022 -
18
Chapter 9 มกราคม 7, 2022 -
19
Chapter 10 มกราคม 7, 2022 -
20
Chapter 10 มกราคม 7, 2022 -
21
Chapter 11 มกราคม 8, 2022 -
22
Chapter 11 มกราคม 8, 2022 -
23
Chapter 12 มกราคม 8, 2022 -
24
Chapter 12 มกราคม 8, 2022 -
25
Chapter 13 มกราคม 8, 2022 -
26
Chapter 13 มกราคม 8, 2022 -
27
Chapter 14 มกราคม 8, 2022 -
28
Chapter 14 มกราคม 8, 2022 -
29
Chapter 15 มกราคม 8, 2022 -
30
Chapter 15 มกราคม 8, 2022 -
31
Chapter 16 มกราคม 10, 2022 -
32
Chapter 16 มกราคม 10, 2022 -
33
Chapter 17 มกราคม 10, 2022 -
34
Chapter 17 มกราคม 10, 2022 -
35
Chapter 18 มกราคม 10, 2022 -
36
Chapter 18 มกราคม 10, 2022 -
37
Chapter 19 มกราคม 10, 2022 -
38
Chapter 19 มกราคม 10, 2022 -
39
Chapter 20 มกราคม 10, 2022 -
40
Chapter 20 มกราคม 10, 2022 -
41
Chapter 21 มกราคม 10, 2022 -
42
Chapter 21 มกราคม 10, 2022 -
43
Chapter 22 มกราคม 10, 2022 -
44
Chapter 22 มกราคม 10, 2022 -
45
Chapter 23 มกราคม 10, 2022 -
46
Chapter 23 มกราคม 10, 2022 -
47
Chapter 24 มกราคม 10, 2022 -
48
Chapter 24 มกราคม 10, 2022 -
49
Chapter 25 มกราคม 10, 2022 -
50
Chapter 25 มกราคม 10, 2022 -
51
Chapter 26 มกราคม 11, 2022 -
52
Chapter 26 มกราคม 11, 2022 -
53
Chapter 27 มกราคม 11, 2022 -
54
Chapter 27 มกราคม 11, 2022 -
55
Chapter 28 มกราคม 11, 2022 -
56
Chapter 28 มกราคม 11, 2022 -
57
Chapter 29 มกราคม 11, 2022 -
58
Chapter 29 มกราคม 11, 2022 -
59
Chapter 30 มกราคม 11, 2022 -
60
Chapter 30 มกราคม 11, 2022 -
61
Chapter 31 มกราคม 13, 2022 -
62
Chapter 31 มกราคม 13, 2022 -
63
Chapter 32 มกราคม 13, 2022 -
64
Chapter 32 มกราคม 13, 2022 -
65
Chapter 33 มกราคม 13, 2022 -
66
Chapter 33 มกราคม 13, 2022 -
67
Chapter 34 มกราคม 13, 2022 -
68
Chapter 34 มกราคม 13, 2022 -
69
Chapter 35 มกราคม 13, 2022 -
70
Chapter 35 มกราคม 13, 2022 -
71
Chapter 36 มกราคม 13, 2022 -
72
Chapter 36 มกราคม 13, 2022 -
73
Chapter 37 มกราคม 13, 2022 -
74
Chapter 37 มกราคม 13, 2022 -
75
Chapter 38 มกราคม 13, 2022 -
76
Chapter 38 มกราคม 13, 2022 -
77
Chapter 39 มกราคม 13, 2022 -
78
Chapter 39 มกราคม 13, 2022 -
79
Chapter 40 มกราคม 13, 2022 -
80
Chapter 40 มกราคม 13, 2022 -
81
Chapter 41 มกราคม 14, 2022 -
82
Chapter 41 มกราคม 14, 2022 -
83
Chapter 42 มกราคม 14, 2022 -
84
Chapter 42 มกราคม 14, 2022 -
85
Chapter 43 มกราคม 14, 2022 -
86
Chapter 43 มกราคม 14, 2022 -
87
Chapter 44 มกราคม 14, 2022 -
88
Chapter 44 มกราคม 14, 2022 -
89
Chapter 45 มกราคม 14, 2022 -
90
Chapter 45 มกราคม 14, 2022 -
91
Chapter 46 มกราคม 15, 2022 -
92
Chapter 46 มกราคม 15, 2022 -
93
Chapter 47 มกราคม 15, 2022 -
94
Chapter 47 มกราคม 15, 2022 -
95
Chapter 48 มกราคม 15, 2022 -
96
Chapter 48 มกราคม 15, 2022 -
97
Chapter 49 มกราคม 15, 2022 -
98
Chapter 49 มกราคม 15, 2022 -
99
Chapter 50 มกราคม 15, 2022 -
100
Chapter 50 มกราคม 15, 2022 -
101
Chapter 51 มกราคม 16, 2022 -
102
Chapter 51 มกราคม 16, 2022 -
103
Chapter 52 มกราคม 16, 2022 -
104
Chapter 52 มกราคม 16, 2022 -
105
Chapter 53 มกราคม 16, 2022 -
106
Chapter 53 มกราคม 16, 2022 -
107
Chapter 54 มกราคม 16, 2022 -
108
Chapter 54 มกราคม 16, 2022 -
109
Chapter 55 มกราคม 16, 2022 -
110
Chapter 55 มกราคม 16, 2022 -
111
Chapter 56 มกราคม 17, 2022 -
112
Chapter 56 มกราคม 17, 2022 -
113
Chapter 57 ตอนอวสาน มกราคม 17, 2022 -
114
Chapter 57 ตอนอวสาน มกราคม 17, 2022
Comments
ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน 23
กว่าเนโลคลิสจะรู้ว่าเข็มหอมหนีกลับบ้านไปแล้ว ก็ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้นี่เอง เขากัดฟันแน่น จ้องหน้าคริสติน่าอย่างโมโห
“ทำไมไม่เข้าไปบอกผม”
“คือ… คือคริสเห็นคุณเนลกำลังยุ่งอยู่ก็เลย…”
“ต่อให้ผมกำลังประชุมลับอยู่ แต่ถ้าเมียผมออกไปจากที่นี่คุณก็ต้องเข้าไปบอกผม คริสติน่า”
“คือว่า…”
เนโลคลิสกระแทกลมหายใจออกจากปอดแรงๆ สองสามครั้งเพื่อเรียกสติ “เรียกร.ป.ภ. ขึ้นมาพบผม”
“ยามเหรอคะ”
“ใช่ ผมต้องการรู้ว่าเมียผมกลับออกไปยังไง”
“เอ่อ ได้ค่ะ คุณเนลรอสักครู่นะคะ”
เนโลคลิสรออยู่ไม่นาน ร.ป.ภ. วัยหนุ่มฉกรรจ์ก็มาหยุดตรงหน้า โดยมีคริสติน่ายืนอยู่ข้างๆ
“เข็มหอมขึ้นรถอะไรออกไป”
“เอ่อ ผมเห็น…”
“เห็นอะไร”
“คือผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักคนนั้นมีรถสีดำขับมาจอดรับครับ”
“มีรถมารับหรือ”
“ใช่ครับ และถ้าผมมองไม่ผิด น่าจะเป็นผู้ชายครับ”
กรามแกร่งของเนโลคลิสขบกันแน่น “ออกไปได้แล้ว”
“ครับ”
ร.ป.ภ. ถูกไล่ออกไป ก่อนที่เนโลคลิสจะก้าวเดินตามออกไปเช่นกัน คริสติน่ารีบวิ่งตามหลัง
“คุณเนลจะกลับแล้วเหรอคะ”
“ใช่”
“เอ่อ ปกติเวลาคุณเนลมาที่โรงแรม คุณเนลจะต้องออกไปสังสรรค์กับพวกเราไม่ใช่เหรอคะ”
ปกติเนโลคลิสจะเดินทางจากกรีซมาที่โรงแรมนี้ทุกสามเดือน และทุกครั้งที่มาก็จะพาผู้บริหารระดับสูงรวมทั้งหล่อนไปเลี้ยงอาหารค่ำด้วย แต่ครั้งนี้กลับไม่เป็นแบบนั้น
“คุณสมชายจะจัดการแทนผมในค่ำคืนนี้ ผมไปล่ะ”
“คุณเนลคะ”
ความรีบร้อนที่ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองที่หล่อน ทำให้คริสติน่าพอจะมองออกว่าเนโลคลิสพิศวาสเข็มหอมมากแค่ไหน และนั่นก็ทำให้หล่อนเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยายิ่งนัก
รถญี่ปุ่นราคาไม่แพงนักแล่นมาจอดภายในคฤหาสน์สวัสดิกุลที่ตอนนี้ตกเป็นของเนโลคลิส ซาเวลลาสไปนานแล้ว ประตูรถถูกดันให้เปิดกว้างออก ก่อนที่เข็มหอมจะก้าวลงมาจากรถ
“ขอบใจมากนะชาติ อุตส่าห์ขับมาส่งหอมถึงที่บ้านเลย”
เข็มหอมก้มหน้าโบกมือขอบใจเพื่อนของตัวเองที่เจอกันโดยบังเอิญที่โรงแรมของซาเวลลาส ชาติชายพาลูกค้ามาพักที่โรงแรมพอดี หล่อนจึงขอติดรถกลับมาด้วย
“ยินดีครับ เราเพื่อนกัน”
ชาติชายโบกมือให้ ก่อนจะขับรถออกไป เข็มหอมยืนมองจนลับตา ก่อนจะหมุนตัวจะเดินเข้าบ้าน แต่แล้วก็ต้องชะงักกึก เมื่อมีคนตัวโตก้าวมาหยุดยืนขวางทางอยู่
“อุ๊ย…”
“ถึงกับตกใจเชียวนะหรือ”
พอขจัดความตกใจออกไปได้ เข็มหอมก็ถูกความขุ่นเคืองเล่นงานเข้าทันที หญิงสาวเม้มปากแน่น จ้องหน้าคนขวางทางอย่างไม่พอใจ
“หลีกไปค่ะ ฉันจะเข้าบ้าน”
“คุยกันก่อนสิ”
“ไม่ค่ะ ฉันเหนื่อยจะเข้าบ้าน” หล่อนเดินเลี่ยง และก็เกือบจะผ่านมาได้แล้วเชียว หากเขาไม่คว้าแขนเอาไว้เสียก่อน
“ปล่อยฉันนะ”
“ไม่ปล่อย จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”
เขาไม่พูดเปล่า ยังดึงร่างของหล่อนให้เข้ามาหยุดตรงหน้าอีกด้วย กลิ่นลมหายใจของเขาสะอาดสะอ้านจนน่าลุ่มหลงเช่นเดิม เข็มหอมพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้มึนเมาไปกับเสน่ห์ของผู้ชายใจร้ายอย่างเนโลคลิสอย่างสุดความสามารถ
“ฉัน… ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ”
“จะไม่อธิบายเลยหรือว่าทำไมถึงหนีกลับมาก่อน และ… ไอ้หมอนั่นเป็นใคร”
ท้ายประโยคน้ำเสียงของเนโลคลิสกระด้างขึ้นจนสังเกตได้ เข็มหอมช้อนตาขึ้นสบประสานกับเขา ก่อนจะเบือนหน้าหนีเพราะทนต่อสู้กับความหวั่นไหวในหัวใจของตัวเองต่อไปไม่ได้
“ที่กลับมาก่อนก็เพราะเบื่อ”
“แล้วไอ้หมอนั่นเป็นใคร”
“คุณหมายถึงใครคะ”
“อย่ามายียวนนะเข็มหอม ก็ไอ้ผู้ชายที่เธอยืนโบกมือให้มัน และโปรยยิ้มหวานๆ ยังไงล่ะ อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นว่าเธอมองตามรถมันไปตาละห้อยน่ะ”
“นี่คุณแอบดูฉันหรือคะ”
“เปล่า แค่เห็นพอดี ตอบมาว่ามันเป็นใคร”
คนถูกถามเชิดหน้าสูงจนคอแทบหัก “เพื่อนค่ะ”
“คงเป็นเพื่อนคนที่เธอชอบพามาที่บ้านบ่อยๆ สินะ”
หล่อนขมวดคิ้วแปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะชาติชายไม่เคยมาที่นี่มาก่อน
“อะไรของคุณคะ”
“ไม่มีอะไร แค่อยากจะบอกว่าทำอะไรน่ะอย่าโจ้งแจ้งนัก เพราะเราสองคนยังจดทะเบียนสมรสกันอยู่”
“คุณ… หมายความว่ายังไงคะ”
แขนกลมกลึงถูกปล่อยให้เป็นอิสระ และเขาถอยออกห่าง นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มลึกลับอ่านความรู้สึกไม่ออกเช่นเคย
“ก็หมายความว่าถ้าคิดจะคบชู้ ก็อย่าทำให้โจ่งแจ้งนักยังไงล่ะ”
“คุณเนโลคลิส!” หล่อนโกรธที่เขาดูถูกหล่อน หรือว่าโกรธที่เขาไม่ไยดีกันแน่นะ แต่ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไร หล่อนก็กำลังโกรธเขาจะลืมตัวเสียแล้ว
“งั้นฉันก็อยากจะเตือนคุณด้วยเหมือนกันค่ะ”
เขาปรายตามองแต่ไม่ถาม หล่อนจึงพูดต่อเอง
“จัดการกับเมียน้อยของคุณให้ดี อย่าให้มาระรานเมียหลวงอย่างฉัน เพราะไม่อย่างนั้นฉันจะตบทั้งนังเมียน้อย และทั้งคุณ”
“เธอหมายถึงใคร” เขาถามเสียงเอาเรื่อง
“ก็ใครล่ะที่คุณกินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้องน่ะ”
“ฉันไม่ได้กินอยู่กับใคร แต่ก็มีที่อยากจะกินอยู่เหมือนกัน” เขาก้าวเท้าเข้ามาหาด้วยท่าทางคุกคาม จนหล่อนต้องเป็นฝ่ายถอยหลังหนีตามสัญชาตญาณ
“อยากรู้ไหมล่ะว่าเป็นใคร”
“ก็แม่คริสติน่ายังไงล่ะ” หล่อนแหวใส่เสียงขึ้นจมูก ทั้งๆ ที่ยังถอยหลังหนีไม่หยุด
เนโลคลิสแทบปล่อยเสียงหัวเราะออกไปเลยทีเดียวเมื่อได้ยิน “นี่เธอเอาอะไรคิดว่าเป็นคริสติน่า นั่นมันเลขาของฉันนะ”
“ก็สมภารชอบกินไก่วัดไม่ใช่เหรอ แล้วแม่นั่นก็สวยสะเด็ดขนาดนั้นด้วย”
คนตัวโตยังคงอมยิ้มทั่วใบหน้า ขณะยื่นมือมาคว้าแขนของหล่อนเอาไว้ และกระตุกเพียงแผ่วเบาร่างเล็กก็เซถลาเข้าไปหาอย่างง่ายดาย
“นี่ปล่อยนะ ปล่อยฉันนะ” หล่อนดิ้นรนเมื่อถูกอ้อมแขนรัดแน่นจนกระดูกแทบหัก
คนตัวโตโน้มหน้าลงมาหา จนปลายจมูกชนกับแก้มนวล “คนบ้า อย่ามาหอมฉันนะ”
“ฉันอยากกินเธอต่างหาก”
เข็มหอมทำหน้าพิศวง “ฉัน…”
เนโลคลิสจูบแก้มนวลอีกข้างเพื่อยืนยันคำตอบ “ใช่ ฉันอยากกินมาก อยากจะต่อเรื่องที่ทำค้างเอาไว้เมื่อคืนให้จบ ยอมหรือเปล่าล่ะ”
คนตัวเล็กสั่นเทาไปทั้งตัวกับคำพูดชวนหวั่นไหวที่ได้ยิน สองแก้มนวลแดงระเรื่อ
“คุณ… นี่คุณ…”
“ฉันต้องการนอนกับเธอ” เขาย้ำชัดเจนข้างหู “แต่เพราะว่าสงสารหรอกนะถึงไม่อยากหักหาญน้ำใจน่ะ”
นี่หล่อนควรดีใจใช่ไหมกับคำพูดของเนโลคลิสเนี่ย
“ปล่อย… ปล่อยฉันเถอะ”
“สัญญาก่อนว่าจะไม่หนีมาแบบนี้อีก ใจคอไม่ดีรู้หรือเปล่า”
เข็มหอมช้อนตาขึ้นมองคนตัวโตด้วยความแปลกใจ เมื่อกี้เขายังทำหน้าตาดุดันอยู่เลยนี่น่า แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้พูดจารื่นหูนัก
“ก็ฉันไม่ชอบขี้หน้ายายคริสติน่านี่”
“หึงล่ะสิ”
“เปล่าสักหน่อย นี่ไม่ต้องมองหน้าฉันแบบนั้นเลย ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันอึดอัด”
“เข้าบ้านด้วยกันเถอะ”เนโลคลิสยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระก็จริง แต่เขาไม่ยอมปล่อยมือจากแขนของหล่อน
“ไม่ต้องจับมือก็ได้ ฉันไม่หลงหรอกนะ อยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด”
“ไม่ต้องโวยวายเลย เธอทำฉันหิวจนไส้จะขาดแล้วรู้ไหมเนี่ย”
เข็มหอมหยุดเดิน เงยหน้ามองคนตัวโตอย่างแปลกใจ “อย่าบอกนะคะว่าคุณยังไม่ได้กินข้าว”
เนโลคลิสทำตาดุใส่แต่ไม่จริงจังนัก “ก็ใช่น่ะสิ มัวแต่รอเมีย ทั้งๆ ที่เมียไปกับผู้ชายคนอื่น”
ทั้งๆ ที่งอนอยู่แต่ก็อดรู้สึกละอายใจไม่ได้ “ฉันไม่ได้ไปเที่ยวไหนหรอกค่ะ ก็แค่ไปนั่งดื่มชากับเพื่อนแก้วเดียวเอง”
พอเห็นเนโลคลิสยืนนิ่ง เข็มหอมก็ใจคอไม่ดี วางมืออีกข้างที่เป็นอิสระบนต้นแขนกำยำ
“เอาเป็นว่าต่อไปไม่ต้องรอฉันหรอกนะคะ คุณหิวก็กินไปก่อนเลย”
“แสดงว่าจะต้องมีครั้งต่อไปใช่หรือเปล่า”
“ไม่ใช่สักหน่อย ฉันก็แค่ไม่อยากให้คุณต้องหิ้วท้องรอฉันเท่านั้นเอง”
“ขอบใจนะสำหรับความหวังดี จะจดจำเอาไว้ครับ”
แล้วเขาก็ปล่อยมือจากแขนหล่อน และเดินนำหน้าเข้าไปในบ้านทันที เข็มหอมมองตามไปด้วยความไม่สบายใจ
“นี่เราพูดอะไรผิดไปเหรอ”
Comments