“ก็คงเหมือนพี่นั่นแหละ เพราะถ้าย้อนเวลากลับไปได้ พี่จะไม่สนใจที่ดินผืนนั้นอย่างแน่นอน”

เขาขยับออกห่างจากหล่อน ก่อนจะหมุนตัวเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

เข็มหอมน้ำตาไหลพรากออกมาอาบแก้ม มือเล็กยกขึ้นกุมหน้าอกข้างซ้ายเอาไว้แน่นด้วยความเจ็บปวดทรมาน

“หอมคิดว่าสักวันจะทำให้พี่รักหอมได้ แต่เท่าที่เห็น… มีแค่หอมคนเดียวที่ลุ่มหลงในตัวตนของพี่ และหอมก็มั่นใจว่า พี่ไม่มีทางรักหอม คงไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน”

หญิงสาวคร่ำครวญด้วยความเสียใจ ความทรมานปวดร้าวทิ่มแทงอกสาวจนยับเยิน

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

เนโลคลิสก้าวออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ตัวเองนอนแช่น้ำอุ่นเพื่อขับไล่ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าอยู่เป็นชั่วโมง

ภายในห้องยังคงเปิดไฟเอาไว้สว่างไสว แต่สาวน้อยที่เคยทำหน้าบูดบึ้งใส่ตอนนี้หลับใหลไปเสียแล้ว

เขาขยับเข้ามาหยุดยืนที่ขอบเตียง โน้มตัวลงพิศมองใบหน้าอ่อนเยาว์ด้วยความเอ็นดู

“เมื่อไหร่จะรู้สักทีว่าที่พี่ทำลงไปทุกอย่างก็เพื่อหอมทั้งนั้น”

เนโลคลิสยืดตัวตรงเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัว สักพักก็ก้าวออกมาพร้อมกับชุดนอนสีเข้ม เขากลับมาหยุดที่เตียงอีกครั้ง และก้าวขึ้นไปนอนเคียงข้าง

ปากร้อนจัดก้มลงแตะแก้มนวลที่ยังคงมีคราบน้ำตาแผ่วเบาอย่างรักใคร่เอ็นดู

เขาอาจจะผิดที่คิดว่าการแก้ปัญหาทุกอย่างควรเป็นเรื่องของผู้นำอย่างเช่นตนเอง โดยไม่ทันสังเกตว่าเข็มหอมจะรู้สึกอย่างไร หลังมือใหญ่ไล้แก้มใสแผ่วเบา และนั่นก็ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกตัวตื่น

ดวงตากลมโตมีร่องรอยดีใจเมื่อเห็นใบหน้าของเขา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแง่งอนเมื่อเจ้าหล่อนมีสติมากขึ้น

“หอมจะนอนค่ะ”

เนโลคลิสไม่ยินยอม เขาขยับตัวขึ้นทาบทับร่างอวบอิ่มเอาไว้ และก้มลงจูบปากหวานอย่างโหยหา เจ้าหล่อนขัดขืนแต่ไม่นานนักก็โอนอ่อนและจูบตอบ

“พี่ขอบคุณนะสำหรับอาหารที่หอมอุตส่าห์ทำไปให้พี่”

คนตัวเล็กน้ำตาซึม หันหน้าหนี

หล่อนครางตัดพ้อได้แค่นั้น ริมฝีปากร้อนจัดก็บดจูบลงมาหาอย่างหนักหน่วง ลิ้นฉ่ำเชี่ยวชาญบุกรุกเข้ามาในอุ้งปากสาวด้วยกิริยาคุกคามทรงอำนาจ เย้ายั่วให้หล่อนเผลอไผลไปกับเกมสวาทได้อย่างง่ายดาย

สุดท้ายแรงขัดขืนก็ถูกละลายไปจนสิ้นด้วยจูบดูดดื่ม หล่อนหมดเรี่ยวหมดแรงที่จะต้านทานอีก สองแขนที่ผลักไสจึงตวัดกอดรัดร่างกำยำของสามีหนุ่มเอาไว้แน่น

“คิดถึงเหลือเกิน หอมจ๋า”

เขาพึมพำชิดปากอิ่มบวมช้ำ ก่อนจะบดจูบลงมาหาอีกครั้งอย่างสุดจะห้ามใจ สองหนุ่มสาวบดปากแลกลิ้นกันดูดดื่ม เพลิงสวาทแผดเผาสองร่างจนร้อนฉ่าราวกับนอนแช่อยู่ในกองไฟ

เนโลคลิสเลื่อนใบหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น ดูดเม้มเนื้อนุ่มขาวเนียนตีตราเป็นเจ้าของ มือกระด้างลูบเคล้าคลึงเต้าสวยหนักๆ ยั่วเย้าปลุกปั่นให้หญิงสาวกรีดร้องด้วยความทรมาน

“อา… พี่เนลขา…”

“คิดถึงพี่ไหม หอมจ๋า” เขากระซิบถามเสียงพร่าอยู่กับเต้าสวย ก่อนจะอ้าปากกว้างงับถันงามเข้าไปในอุ้งปาก หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านรัญจวนสุดหัวใจ

“อ๊า… พี่เนลขา… อา…” หล่อนแอ่นหยัดทรวงอกขึ้นสูง มือเล็กกดศีรษะทระนงลงกับกับเต้างามของตัวเองเต็มแรง

“อา…”

คนตัวโตปล่อยยอดถันออกจากปาก และเงยหน้าขึ้นถาม ดวงตาคมกริบตอนนี้วาววับไปด้วยแรงราคะมหาศาล

“คิดถึงพี่หรือเปล่า หอมจ๋า”

เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ยอมพูด เอาแต่ครางอย่างเดียว มือใหญ่จึงลูบลงไปกุมเนินสาวเอาไว้แทน เขากอบกุมบีบเคล้น ก่อนจะกดสองนิ้วคลึงความเปียกลื่นหนักหน่วง

“อา… อา…” สะโพกสาวสั่นระริก ในขณะที่เจ้าของร่างกรีดร้องปริ่มจะขาดใจ

เนโลคลิสกดนิ้วคลึงตุ่มไตรักหนักมือยิ่งขึ้น ขณะเอ่ยถามซ้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

“คิดถึงพี่ไหม หอมจ๋า”

“อา… อา…” หล่อนไม่ควรยอมแพ้เขา ไม่ควรตอบออกไปอย่างที่เขาต้องการ แต่… แต่นิ้วของเขากำลังทำให้หล่อนคลั่ง น้ำหนักพอดิบพอดีจากนิ้วยาวที่คลึงลงมาบนจุดอ่อนไหวภายในกลีบสาว ทำให้หล่อนสุดจะต้านทานได้อีก

“คิด… คิดถึงเหลือเกินค่ะพี่เนล… อา…”

หล่อนยอมศิโรราบในที่สุด…

“ได้โปรด… อา…”

เสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจค่อยๆ ห่างไกลขึ้นเรื่อยๆ จนคนตัวเล็กต้องลืมตาขึ้นมอง เรือนร่างกำยำที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อกำลังจะเปิดเผยตรงหน้า

อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่ห่อหุ้มความเป็นชายถูกสลัดทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ก่อนที่พ่อคนตัวโตจะก้าวขึ้นมาหาอีกครั้ง ทาบทับลงมาหา ราวกับจะหลอมละลายไปด้วยกัน