เมื่อการได้เห็นชายลึกลับที่ถูกขนานนามว่าปราชญ์มืด ได้มองมาที่ชายหนุ่มด้วยความสนใจ ระดับพลังที่ไม่ธรรมดา และอายุยังน้อย แถมยังสามารถปกปิดอำพรางพลังของตนได้ระดับหนึ่ง ซึ่งหากไม่ตรวจสอบอย่างแน่ชัดดีๆก็มิอาจรู้ได้

เพียงสายตาที่มองมากับเนื้อข่าวที่ต้องการ ก็ทำให้ชายชราลึกลับได้สบโอกาสที่จะสานต่องานของมันเองและงานชิ้นนี้ใช่ว่าใครก็จะทำได้และหากไม่แน่จริงก็จะไม่ส่งไปทำหลายต่อหลายคน เมื่อได้รับงานไปกลับนำพาชีวิตไปทิ้งเสียอย่างนั้น

เพียงเท่านั้นเนื้อข่าวที่เจ้าหนุ่มตรงหน้าได้กล่าวมานี้ นับว่าร้ายแรงพอเหมาะพอควรกับงานชิ้นนี้ แต่ต้องถามเจ้าตัวเสียก่อน

จากนั้นชายชรายกถ้วยน้ำชาขึ้นมาดื่มก่อนที่จะเห็นสิ่งที่เป่าฮู่นำออกมา เพื่อแลกเปลี่ยนกับข่าวสารชุดนี้ แม้เงินจำนวน 50หินลมปราณระดับสูงจะมากพอสมควรแต่ หากเทียบกับความลับที่ชายชราพบเจอโดยบังเอิญและไม่คิดว่าจะมีประโยชน์จริงในสักวัน

เรื่องนี้หากจะพูดว่าเป็นลาภลอยที่ครอบครองมานานก็ว่าได้ แถมดูจากแววตาเจ้าหนุ่มคนนี้มันสามารถตอบสนองงานที่คั่งค้างไว้ได้เป็นแน่

เพียงเป่าฮู่กล่าวถึงเรื่องราวที่ต้องการทราบไปแล้ว ชายชราคิดทบทวนอยู่นานก็กล่าวออกไปว่า

“หากเรื่องที่เจ้าต้องการรู้ ตระกูลเป่า ที่ 100ปีก่อนล่มสลายไป จากแดนเสวียนอู่ ข้ามีข่าวของสิ่งที่เจ้าต้องการ แต่ว่าข่าวสารชุดนี้มีเงื่อนไขหากเจ้าต้องการร่วงรู้ เจ้ายินดีรับข้อเสนอหรือไม่?”

ชายชราผู้ชั่วช้านามปราชญ์มืดยิ้มออกมาอย่างจะกลืนกินทุกสรรพสิ่งลงไป

เป่าฮู่รู้สึกถึงสิ่งที่เป็นอันตรายทันทีที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น แต่หากสามารถรู้ถึงความจริงเบื้องหลังของตระกูลได้ย่อมคุ้มค่ากว่าสิ่งใด

เมื่อคิดได้ดังนั้นเป่าฮู่ก็รีบนำเงินที่มีทั้งหมดออกมาวางไว้ด้านหน้า

“เรียนท่านอาวุโส ข้ามีทั้งหมด 200 หินลมปราณระดับสูง นี่คือทั้งหมดแล้วจริงๆท่านได้โปรดบอกเรื่องที่ข้าต้องการทราบมาด้วย”

คำกล่าวที่เป็นดั่งสายลมกระทบโขดหิน ปราชญ์มืดเอื้อมมือทั้งสองข้างไปสัมผัสเงินกองนั้นและออกแรงดันมันกลับมาที่เป่าฮู่จนชายหนุ่มตกใจวว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น

“เรียนท่านอาวุโสนี่หมายความว่า?”

ชายชราเพียงยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาดื่ม ก่อนหลับตาลง พร้อมกล่าวออกมาอย่างบางเบาประหนึ่ง ไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้มานาน

“เจ้าหนุ่ม เงื่อนไขของข่าวสารชุดนี้ มีความเสี่ยงมาก หากเจ้ายอมทำข้าไม่รับเงินแต่ต้องการให้เจ้าทำงานให้ขาหนึ่งอย่าง หากรับข้อแลกเปลี่ยนของเราจะเกิดขึ้นหลังจากที่งานของเจ้าสำเร็จไปแล้วเท่านั้น”

เป่าฮู่ได้ฟังก็คิดว่าตนเองกำลังถูกหลอกใช้แต่ว่า ขอทานน้อยไม่มีสิทธิ์เลือก อยากรู้ว่าใครหรือสิ่งใดที่ทำให้ตระกูลของล่มสลายไปนั่นเอง

“พูดถึงสิ่งที่ท่านต้องการออกมา ข้าตกลงทำ”

แววตาที่แน่วแน่ไม่เอ็นเอียงและไม่เรรวนนี่คือคำตอบที่ชายชราได้รับ

เป่าฮู่มองลงไปในใบหน้ามืดมิดของชายชราก่อนที่จะเฝ้ารอฟังสิ่งที่ชายชราต้องการ

ชายชราโบกมือเพียงบางเบาม้วนหนังเก่าๆม้วนหนึ่งก็ลอยออกมาจากมุมหนึ่งของห้องมืดและนั่นเป็นสิ่งที่เป่าฮู่ต้องการ

“นี่คือข้อมูลเพียงส่วนหนึ่ง ที่ข้าจะให้เจ้าเป็นหลักประกัน หากว่างานสำเร็จเจ้าจะได้รับรู้ถึงเบื้องลึกที่เจ้าต้องยอมทำทุกทางเพื่อได้มันมา ศัตรูฆ่าพ่อฆ่าแม่ ฆ่าบรรพชน เจ้าคงต้องการรู้ เพราะเจ้าคือลูกหลานตระกูลเป่าเช่นกัน ใช่หรือไม่?”

ทักษะการถามของปราชญ์มืดย่อมต้องดูออกถึงชายหนุ่มที่มาในครั้งนี้หากไม่ใช่ศัตรูก็เป็นทายาทที่เหลือรอด ไม่ยากเลยที่จะใช้ข่าวที่เก็บมานานแลกกับงานที่น้อยคนจะรับไปทำได้

เมื่อเป่าฮู่เปิดอ่านม้วนหนังเก่าๆ น้ำตาสายหนึ่งก็ไหลออกมา และแววตาที่เอ่อล้นออกมาถึงความต้องการที่จะทราบเนื้อหาต่อไป

“เชิญท่านบอกงานของท่านมา?”

ปราชญ์มืดได้ฟังก็ยิ้มออกมา และไม่ได้คิดมาเพียงยกน้ำชาของตนออกมาให้แก่ชายหนุ่ม ก่อนที่จะกล่าวว่า

“การจะทำงานนี้ไม่ยาก ดื่มชาถ้วยนี้หากรอดไปได้งานนั้นโอกาสที่เจ้าจะทำสำเร็จก็สูงมาก”

ใครจะไปคิดว่างานนั้นยังมีการทดสอบอีกระดับหนึ่งแอบแฝงอยู่ด้วย เป่าฮู่ยกชาดื่มอย่างไม่ลังเลและไม่สนใจต่อสายตาของผู้ติดตามที่มองมา เพราะต้องการจึงไขว่คว้า เพราะไขว่คว้าถึงได้มา การที่เป่าฮู่ทำเช่นนี้ก็เพราะสิ่งที่ได้รับคืนมาย่อมชะล้างร้อยร้าวในใจได้เป็นอย่างดี ตระกูลของตนในวันนั้นตนเองไม่อาจรับรู้อะไรได้ ด้วยเหมือนความทรงจำตอนเด็กบางส่วนหายไป

เมื่อยกดื่มชาในถ้วยเข้าไป เพียงเสี้ยวอึดใจกับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ปวดร้าวด้านในทรวงอก และร่างกายที่ร้อนผ่างออกมาความเจ็บปวดทรมานที่ได้รับ มันคือ (พิษ) พิษที่ตระกูลมู่แดนมังกรฟ้าชอบใช้กำจัดสายลับหรือมือสังหารในม่านอาคมของข่ายป้องกันตระกูลมู่ไว้

“พิษ!”

เสียงจากเป่าฮู่ที่ทำให้ชายชราผู้ยืนหยัดอยู่เบื้องหน้า ได้เห็นก่อนจะยิ้มออกมา

“ใช่มันคือพิษ และนี่คือพิษลำดับที่ 4 ของตำราเบญจพิษที่อาวุโสหลักของตระกูลมู่ได้คิดค้นมาช้านาน และตัวที่ขวางกั้นเจ้ากับภารกิจนั้นก็คือพิษนี้ จงไปยังตระกูลมู่

นำแก่นพิษจากธิดาของมู่เสวียนอิง ออกมา พิษของมังกรฟ้า แล้วข้อมูลของคนที่เป็นต้นตอของการล่มสลายของตระกูลเป่าที่ข้ามีจะเป็นของเจ้า”

เพียงเป่าฮู่ที่นั่งลงปรับลมปราณในร่างโคจรแก่นแท้แห่งพิษให้รับเอาพิษจากชาถ้วยนี้เข้าไปในร่างกาย ก่อนที่ร่างกายของชายหนุ่มจะสร้างบางสิ่งที่มีผลต่อพิษชนิดนี้ออกมา เพราะนั่นมันคือการกลืนกินของพิษอสรพิษฟ้าครามที่มีต่อพิษลำดับที่ 4 ของตำราเบญจพิษนี้

(ข้าต้องทำงานนี้ให้จงได้ รอข้าก่อนทุกคน ข้าจะรู้ให้ได้ว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้น แล้วความทรงจำนี้ใครปลูกฝังมันแก่ข้ากัน)