คำกล่าวนั้นทำให้หย่วนซิวหยูเข้าใจว่าสิ่งที่นายท่านขอนางกล่าวถึง อาจเป็นสิ่งที่เทพธิดาที่แท้จริงของแดนใต้หรือผู้ที่มีคุณสมบัติที่แท้จริงถึงได้รับรู้ ตามตำนานกล่าวไว้มีเพียง 2 ตัวตนที่จะได้รับรู้ถึงจิตวิญญาณหงส์เพลิง หนึ่งคือพญาหงส์ผู้ปกปักษ์ปฐพีหงส์เพลิงกายศักดิ์สิทธิ์

แต่อีกหนึ่งที่มาพร้อมกับโชคชะตาที่นำพา พญาหงส์เพลิงเทวะสัตว์ในตำนานที่มีจิตวิญญาณอันแรงกล้าเป็นของตนเอง วิหคอมตะที่ว่าฆ่าไม่ตายเพียงที่ใดมีเปลวเพลิงพลังชีวิตของผู้ครอบครองจะลุกโชนอีกครั้ง หากดวงจิตไม่แหลกสลายไปสู่สายธารแห่งการดับสูญ

เพียงหย่วนซิวหยูกำลังหลับตาสัมผัสกับลมปราณฟ้าดิน อีกทิศทางหนึ่ง ณ พื้นดินที่กว้างใหญ่ ด้วยอำนาจของตระกูลเร่อ ทำให้ผู้ดำรงตำแหน่งที่สัตว์อสูรคู่บารมีของเทพธิดาหงส์เพลิงสถิตอยู่ ตระกูลเร่อที่บัดนี้เร่อเว่ยซูได้ออกเรือฝ่าคลื่นลมที่โหมกระหน่ำไปยังเกาะเจ้าแห่งเพลิง

เพื่อจับอสูรหงส์เพลิงกายศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน เจ้าแห่งพื้นพิภพ ว่าเปลวเพลิงใดในโลกนี้ก็ไม่อาจจะสยบพญาหงส์ตนนี้ได้ หากเว้นแต่คู่ที่สวรรค์สร้างสรรค์มา หงส์เพลิงเทวะในตำนาน อันบันทึกได้กล่าวไว้ว่าหาพบยากที่สุด

เมื่อเร่อเว่ยซูได้มาเยือนยังเกาะเจ้าแห่งเพลิง ด้วยดวงชะตาของเทพธิดาหงส์เพลิงของนางทำให้นางสัมผัสได้ถึงสัตว์คู่บารมีและได้พบกับ พญาหงส์กายศักดิ์สิทธิ์วัยฟักตัว เพราะนางได้ใช้เลือดของนางปลุกให้พญาหงส์กำเนิดออกมาจากไข่ใบยักษ์นั่นเอง

เช่นเดียวกับซิวหยูที่ดูดซับลมปราณหยางจนระดับของนางได้เพิ่มพูนขึ้นมาจาก ลมปราณที่ด้อยค่าจนเพิ่มพูนมาจนถึงราชาลมปราณขั้นปลาย ซึ่งเป็นการทะลวงลมปราณ แต่เมื่อนางได้ดูดซับลมปราณจนสีหน้าของนางเริ่มซีดเผือดลง เป่าฮู่ก็กล่าวต่อมังกรเขียวออกไป

“เจ้ามังกรเขียว เจ้าพอตรวจสอบได้หรือไมว่าใกล้ๆนี้มีที่ใดพอให้เราทั้งหมดพักได้ โดยไม่เป็นที่ถูกตรวจพบโดยง่าย?”

เพียงมังกรเขียวได้ฟังก็ได้ใช้สัมผัสมังกร ความสามารถใหม่ที่ได้มาหลังกลายเป็นมังกรและสิ่งที่พบก็คือ ดินแดนลอยฟ้าแห่งหนึ่งที่ลอยอยู่เหนือทะเลอันกว้างใหญ่ เหนือรูหนอนยักษ์ที่ ชาวบ้านไม่กล้าออกเรือล่าอสูรแถวนั้น เพราะสถานที่แห่งนั้นด้านล่างมีน้ำวนที่กว้างกว่า 1 ข้าสัมผัสถึงกลิ่นอายสัตว์อสูรชั้นสูง มันคือสัตว์บรรพกาล”

เป่าฮู่ได้ฟังก็คิดว่าหากไปยังที่แห่งนั้นย่อมเกิดอันตรายเป็นแน่ แต่เพียงซิวหยูได้ฟังนางก็มั่นใจภาพที่นางเห็นก่อนที่ใบหน้าของนางจะซีดเผือดลงนั้นคือดวงตาสีเหลืองทองที่มองนางมาจากทิศทางนั้น

“ยอดที่สุด! ยังมีสถานที่แบบนี้ได้เช่นไร เกาะที่ลอยตัวขึ้นมาจากทะเลได้”

เมื่อเป่าฮู่เลือกที่จะเก็บพลังลมปราณมากมายในร่างไว้ที่ตันเถียนและยังไม่ย่อยพลังนั้นให้เสถียรในตอนนี้ กลับเดินลงมาพร้อมหย่วนซิวหยู ที่สถานที่โบราณแห่งนี้

เพียงซิวหยูเหยียบย่ำลงไปที่พื้นดินบนเกาะ นางเห็นภาพสถานที่อันนางคุ้นเคยนางกลับหันหน้าไปทางยอดของซากโบราณสถานกลางฟ้าแห่งนี้ ด้วยความรู้สึกเข้าใจในสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างดีสร้างความประหลาดใจแก่เป่าฮู่เป็นอย่างมาก

“ซิวหยูเจ้าเหมือนคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้?”

ตัวซิวหยูได้มองเห็นภาพเหมือนนิมิต และดวงตาสีทองที่ชี้นำนั้นช่างดูคุ้นเคย หลังจากที่พินิจพิจารณามากยิ่งขึ้น

“เรียนนายท่านตามตรงเรื่องนั้นซิวหยูเองก็อธิบายไม่ถูก เหมือนว่าเคยอยู่ ยังที่แห่งนี้มานาน”

เป่าฮู่ได้ฟังก็ไม่อยากขัดจังหวะของนาง เพียงเดินตามนางไปจนในที่สุดการเดินเข้ามายังโบราณสถานที่มีสิ่งก่อสร้างลึกลับตั้งตระหง่านอยู่ เตาอักขระที่รับรู้ถึงม่านอักขระเฉพาะทำให้ต้องกล่าวห้ามนายของมันไว้

“เจ้าหนุ่มอย่าได้ก้าวเท้าเหยียบไปในนั้น นั่นเป็นเขตแดนเฉพาะ ที่บางคนสร้างไว้มีเพียงคนที่ถูกเลือกเท่านั้นที่จะเข้าไปได้”

เป่าฮู่ได้เห็นเท้าของซิวหยูก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่เป็นอะไร แสดงว่านางคือคนที่สวรรค์เลือก และตัวนางเองก็เลือกที่จะเข้าไปข้างในเพื่อที่จะทำในสิ่งที่ดวงตาสีเหลืองนั้นบอกกล่าวนาง

ก่อนไปเป่าฮู่ที่รู้ว่านางต้องไปก็มอบหยกสวรรค์ให้นาง 1 ก้อนและบอกให้นางเก็บไว้ในแหวนเก็บของ หากจำเป็นก็ค่อยนำออกมาดูดซับพลังจากมัน เพื่อไม่ให้เสียเวลาไปเปล่าประโยชน์