คำกล่าวนี้ได้มองข้ามหัวของเต้าอิงเฉิงไปในทันที เพราะคนที่ชนะได้แม้กระทั่งเต้าอิงเฉิง คนผู้นั้นคงไม่ได้มีความสามารถเพียงแค่ธรรมดาเท่านั้น

“ผู้พี่อิงเฉิง ข้าว่าท่านคงหมดปัญญาได้ล้างแค้นแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ”

หลังจากที่เต้าเหล่ยได้กลับมาจากพรรควิหคอัสนี ก็ได้เก็บตัวฝึกอย่างหนัก เพียงเพราะวันนี้ต่อให้ไม่ได้ชนะเต้าอิงเฉิง หากแต่สามารถบดขยี้ผู้ที่เคยชนะเต้าอิงเฉิงได้ก็เพียงพอ หากแต่เจ้าหมอนั่นกลับไม่มาในวันนี้ซะอย่างนั้น

ก่อนที่เต้าเหล่ยจะก้าวเดินกลับไป โดยไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นบนสนามประลอง การที่มีคนก้าวขึ้นมาแล้วแต่กลับไม่สู้เช่นนี้หมายความว่าเช่นไร เสียงของเป่าฮู่ที่ส่งผ่านไปถึงหย่วนซิวหยูให้ขึ้นไปตบปากเต้าเหล่ยเสียหน่อย เพราะอย่างไรใครที่มากล่าวหานายท่านของนางนางก็ไม่คิดละเว้นเช่นกัน

ใครจะไปคิดได้กันว่าเป่าฮู่คิดให้นางที่มีระดับราชันลมปราณขั้นกลาง ก้าวออกไปตัวเต้าเหล่ยที่กำลังจะถึงที่นั่งของตน กลับมีหนึ่งสตรีที่ก้าวออกมาก่อนที่จะกล่าวออกไปว่า

“คุณชายเต้าเหล่ย ในเมื่อก้าวออกมาแล้วใยไม่แสดงฝีมือของท่านออกมาแก่เราทุกคนหน่อย จะรีบกลับไปนั่งที่ทำไม?”

คำท้าทายของหญิงนางหนึ่งทำให้เต้าเหล่ยหันมามองด้วยสายตาอาฆาตแค้น ด้วยการดูหมิ่นศักดิ์ศรีของทายาทตระกูลใหญ่ของดินแดนนี้

“ฮ่าๆๆๆ เจ้า คิดว่าเป็นอิสตรีแล้วข้าจะไม่กล้าลงมือ ในเมื่อรนหาที่ตาย คิดว่าข้าจะเกรงใจยั้งมือ เจ้าคิดผิด”

จากนั้นเต้าเหล่ยก็สะบัดชายเสื้อ ก่อนที่จะใช้ท่าเท้าเคลื่อนที่เข้ามาอย่างรวดเร็วภาพที่เหล่าผู้ชมรอบข้างได้เห็น นั่นคือท่าเท้านางแอ่นเล่นลม ของพรรควิหคอัสนี มันคือกระบวนท่าเคลื่อนที่ระยะสั้นได้รวดเร็วและอ่อนช้อย

“นั่นมัน! นางแอ่นเล่นลม! ไม่คาดคิดเด็กน้อยคนนี้จะสามารถใช้กระบวนยุทธ์นี้ได้”

คำกล่าวของหยางชิฟาง ตาเฒ่าคุมกฎของพรรควิหคอัสนี แต่สายตาทั้งหมดที่จับจ้องไม่ได้มีเพียงผู้เดียว เป่าฮู่เองก็มองว่าท่าเท้าของหย่วนซิวหยูจะแพ้ไปครึ่งขั้น แต่ด้วยไหวพริบนางนั้นจัดว่าเหนือล้ำเช่นกัน

“กำแพงเพลิงศักดิ์สิทธิ์….”

การกระทำที่ป่าเถื่อนคือตัวตนเองเต้าเหล่ยนั่นเอง

“ฮึ! ข้ามาแล้วไงแม่นาง ไหนหละความเก่งกาจที่เชื้อเชิญข้าให้กลับมา?”

เพียงหย่วนซิวหยูผู้มีอาวุธเพียงหนึ่งเดียว ที่นายท่านซื้อให้เป็นอาวุธคู่กาย แต่นางก็ยังไม่กล้านำออกมาใช้ ทำให้หย่วนปงรู้สึกใจหาย จึงส่งเสียงทางช่องลมปราณแก่หลานสาว ให้นางใช้เพลงกระบี่ระบำหงส์เพลิงซะ

ในทางกลับกันเป่าฮู่ก็ได้กล่าวออกไปว่า ธงรบชุดนี้นับว่ากล้าแกร่งมาก จำเป็นต้องใช้ทุกสิ่งท่มีในตอนนี้ เป้าหมายเพียงแสดงคงามสามารถให้พรรคใหญ่สนใจ เราจะต้องได้มาซึ่งแผนที่ไปทวีปใหญ่นั้น

“ออกมาจูเชวี่ย…”

(((((แกร๊ก!))))))) (((((แกว๊ก!))))))

เพียงร่างของนางพญาหงส์เพลิงปรากฏขึ้นมา ทำให้เหล่าผู้ที่อยู่ใต้ดวงชะตาของทวยเทพแห่งดาวทั้งสี่ ต่างรับรู้ถึงตัวตนที่ยิ่งใหญ่นี้ ไม่ว่าจะเป็น มังกรเขียว หงส์ศักดิ์สิทธิ์ เสือขาว หรือแม้แต่ตัวเป่าฮู่ที่บัดนี้มีเด็กทารกเต่าอักขระด้วยนั่นเอง…

เมื่อหงส์เพลิงเทวะ ปรากฏ ไม่ว่าจะเป็นหย่วนปงหรือแม้แต่เร่อหลุนห่าว เองก็ตกใจ ด้วยไม่คิดว่านอกจากหลานสาวของตนจะได้มาซึ่งพญาหงส์เพลิง หญิงผู้เลือกที่จะเก็บกระบี่แสนรัก แทนการเผยสัตว์คู่กายที่มีความลึกลับอย่างมากออกมา นางหญาหงส์เพลิงเทวะ

“บ้าน่า นั่น! นางพญาหงส์เพลิง”

เพียงเท่านั้นธงเบญจธาตุก็เริ่มสำแดงฤทธิ์ ธงพลังธาตุก็เริ่มดูดซับเปลวเพลิงเข้ามาที่ธงอันนั้นอย่างบ้าคลั่ง

“ฮ่าๆๆๆ แม่นางนี่มันสมบัติระดับราชันขั้นสูง….เจ้าไม่มีทางทำสิ่งใดได้”

เมื่อเปลวเพลิงที่ร้อนระอุได้ลุกไหม้และถูกดูดเข้าไปในธงนั้นดังกับว่าธงต้นนั้นมันไม่มีก้นบ่อให้กักเก็บ

แต่ทันใดนั้นอสูรระดับสูรตัวนี้กลับทะยานขึ้นสู่อากาศ พร้อมกับเปล่งประกายเป็นแสงสีส้มแดงจนแสบตา จากนั้นจิตที่เป็นบ่าวรับใช้ก็ได้กลายร่างเป็นยอดกระบี่สีแดงที่งดงาม เพียงหย่วนซิวหยูได้เห็นความรู้สึกแรก ก็ได้กล่าวออกมาทันที

“กระบี่คู่พญาหงส์……”