การโคจรลมปราณไปที่ฝ่ามือแล้วกระแทกฝ่ามือนั้นเข้าตรงส่วนหัวของฮันเผิงอย่างจัง ทำให้เส้นชีพจรทั่วร่างขาดสะบั้นเลือดตกในตายไปทั่งที่พยายามดิ้นรนหาทางรอด

เพียงร่างที่หมดลมหายใจในสภาพที่น่าอนาถใจ เป่าฮู่ก็หันไปมองที่ตัวของฮันเผิง ก็เห็นว่ามีแหวนเก็บของและยังมีเตาปรุงยาที่องครักษ์ผู้นั้นกอดเอาไว้อย่างไม่วางตานั่นอีก

หลังจากที่ฮันเผิงตกตายเป่าฮู่ก็นำแหวนที่ตัวออกมาและเก็บเตาปรุงยาพิษเข้าไปในแหวนของตน และไม่ลืมสำรวจในแหวนเก็บของที่ฮันเผิงมีว่าตัวไหนคือยาถอนพิษ ไม่นานหลังจากที่เหล่าอาวุโสที่ร้องขอชีวิตรอดได้พากันมา พวกมันทั้ง 4 คน ต่างนำพายาถอนพิษมาและพวกมันก็ไม่มีใครรู้ว่ายาถอนพิษตัวสุดท้ายนั้น ฮันเผิงเก็บไว้ที่ไหน ด้วยฮันเผิงเป็นคนที่มีความลับสูงมาก

เป่าฮู่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักหลังจากที่รับยาถอนพิษมาก็รีบสั่งให้เหล่าองครักษ์ที่เหลือนำศพขององครักษ์ที่เสียชีวิตไปฝังและจัดคนเฝ้าคนเหล่านี้ไว้ รวมทั้งยังเก็บราชาอสรพิษฟ้าครามเข้ามาในวงแหวนอัญเชิญก่อน

เมื่อเป่าฮู่ย้อนกลับไปที่หย่วนซิวหยูอยู่ ก็พบว่าหลั่วจื่อเองก็กลับมาแล้ว นั่นยิ่งทำให้เป่าฮู่ต้องการปรึกษากับหลั่วจื่อถึงวิธีรักษาหย่วนซิวหยู

“ท่านผู้เฒ่าหย่วน ข้าได้รับยาแก้พิษมาสองเม็ด แต่พวกที่ยอมร่วมมือด้วย พวกมันบอกว่ายาพิษนี้เจ้าฮันเผิงมีตัวยาอยู่ 3 ส่วน และส่วนสุดท้ายเป็นฮันเผิงที่เก็บซ่อนเอาไว้ เพราะเหล่าศิษย์ทุกคนหรือแม้แต่อาวุโสที่โดนพิษนี้ก็ต้องรอให้เจ้าฮันเผิงออกมามอบยาแก้พิษส่วนสดท้ายทุกปี นั่นคือสิ่งที่เลวร้ายของพิษชนิดนี้”

เป่าฮู่ได้กล่าวสิ่งที่รู้มาออกไป และเมื่อจะกล่าวถามหลั่วจื่อถึงวิธีสุดท้ายที่ตนเองจะลองทำ เพราะเมื่อตอนที่ต่อสู้กับฮันเผิงเป่าอู่สามารถขจัดพิษชนิดนี้ได้และไม่ได้มีอะไรที่ลำบากไปเลยแม้แต่น้อย

“นี่น้องชายหลั่วจื่อ ตอนนี้สำนักนี้เดิมเป็นสำนักของเจ้าและเหล่าศิษย์ที่รักในการรักษาคน ดังนั่นจากนี้สำนักนี้ข้ามอบมันให้เจ้าดูแล จงทำให้สำนักนี้กลับมามีชื่อเสียงในทางที่ดีต่อไปและคนที่ยอมรับใช้เจ้าก็จงทำให้พวกมันกลับตัวกลับใจเดินตามเส้นทางที่ปรมาจารย์สร้างทิ้งไว้

เมื่อเหล่าผู้รอดชีวิตอดีตศิษย์ของฮันเผิงได้รับรู้ว่าแท้จริงมีชนชั้นจักรพรรดิลมปราณอยู่ด้านนอก พวกมันจึงได้รู้ว่าทำไมคนเหล่านี้กล้ามากที่จะบุกมาทำลายสำนักนี้ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วและพวกมันก็ต้องยอมรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต

เพียงสายลมเปลี่ยนทิศผู้นำเปลี่ยน การปกครองก็เปลี่ยนตาม สำนักเทพโอสถก็กลับมาเป็นของกลุ่มอำนาจฝ่ายธรรมะต่อไปนั่นเอง

เป่าฮู่หลังจากที่ได้เห็นทุกอย่างลงตัวเป่าฮู่ก็หันไปทางเหล่าองครักษ์ และเดินไปทางหลุมศพของหนึ่งในคนที่รับใช้ตัวเป่าฮู่ด้วยความจงรักภักดี

เพียงการมาของเป่าฮู่ที่หน้าหลุมศพ องครักษ์ทุกคนที่เหลือล้วนทำความเคารพเป่าฮู่

“นายน้อย เราทำตามที่ท่านบอก วันนี้ ไสวหลิวพี่น้องของเรา ได้จากเราไปแล้ว แต่เห็นสิ่งที่เขาทำ ความกล้าหาญนั้นเราทั้ง 4 ล้วนจดจำได้ดี”

เป่าฮู่เองก็ไม่คิดว่าแผนที่วางไว้จะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น และทันทีที่การฝังศพสิ้นสุดลง

เป่าฮู่ก็ได้นั่งลงหน้าหลุมศพและกล่าวออกไปดั่งคนที่ภาคภูมิใจกับเหล่าผู้ติดตามที่จงรักภักดีขนาดนี้

“ไสวหลิว วันนี้เจ้าจงหลับให้สบาย ลูกเมียหรือแม้แต่ครอบครัวเจ้า ข้ารับปากจะดูแลพวกเขาอย่างดี และวันนี้ข้าจะนั่งดื่มให้เจ้ายันสว่าง และหลังจากนั้นเราจะนำดินหลุมศพเจ้าไปพร้อมกันกับเราที่เขตปกครอง มังกรฟ้า ไปทำภารกิจของเราให้จบ”

หลังจากที่เป่าฮู่และเหล่าองครักษ์ได้นั่งดื่มกินมาจนถึงเวลายามเฉิน หลั่วจื่อที่ออกมาจากห้องพักของหย่วนซิวหยู ก็ได้เดินมายังเนินเขาหลังสำนัก ที่บรรยากาศดีที่สุดและเห็นกลุ่มคนที่นั่งดื่มหน้าหลุมศพของสมาชิกพวกเขา

หลั่วจื่อที่เป็นว่าที่เจ้าสำนักได้เห็นพื้นที่ส่วนนี้มีคนของเป่าฮู่คนที่ช่วยกำจัดศัตรูฆ่าอาจารย์ให้ ดังนั้นจากนี้ส่วนพื้นที่ตรงนี้จะเป็นสถานที่ของชายคนนี้ตลอดไป และที่แห่งนี้จะมีศาลาแห่งมิตรภาพเกิดขึ้นในวันข้างหน้า