ไม่กี่วันหลังจากนั้น อาโทวก็มุ่งหน้าไปยังฟอว์นคาเวนพร้อมกับผู้เฒ่ามอลทาร์และทหารอีกหลายคน

ทาคุโตะรู้สึกหดหู่ เพราะการจากไปของคนที่เขาไว้ใจมากที่สุดอย่างอาโทว

ภายในห้องบัลลังก์ของไมน็อกกราห์

อิสลาที่เป็นราชินีของเหล่าแมลง ดูตกตะลึงเมื่อเห็นทาคุโตะนอนหมอบอยู่บนบัลลังก์อย่างอ่อนแรง

กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ อิระ ทาคุโตะ กำลังถูกฮีโร่คนนี้สั่งสอนอยู่

“สายขนาดนี้แล้ว ท่านยังเอาแต่นอนอยู่อีกงั้นหรอ แล้วนี่พวกเธอกำลังทำอะไรอยู่หรอคะ?”

“ท่านทาคุโตะ ทำอะไรเองไม่เป็น….”

“อุ อูววว…..”

อิสลาถอนหายใจพร้อมกับกอดอก

ในเมื่อเธอมาคอยช่วยเหลือราชาแทนที่อาโทว จึงทำให้ชีวิตของทาคุโตะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ไม่เหมือนกับอาโทวที่คอยตามใจเขาทุกอย่าง อิสลานั้นเป็นคนที่เข้มงวดและจริงจัง

ไม่เหมือนกับอาโทวที่เอาอกเอาใจ ทำให้เขาใช้ชีวิตในฐานะราชาได้อย่างสุขสบาย อิสลาไม่มีทางยอมให้เขาใช้ชีวิตแบบนั้น

“ราชาจะนอนจนถึงเที่ยงเลยค่ะ”

“และถ้าเขายังไม่ตื่น ท่านอาโทว หรือไม่ก็เป็นซีเรียกับมีเรียจะเป็นคนปลุกเขาเองค่ะ!”

เด็กหญิงฝาดแฝดทั้งสอง มีเรียและซีเรีย โผล่หัวออกมาจากหลังเก้าอี้บัลลังก์

ถึงแม้ว่าการหักหลังกษัตริย์จะเป็นเรื่องที่ไม่อาจให้อภัยได้ก็ตาม แต่ทั้งคู่ไม่มีทางเลือก ทาคุโตะไม่มีพรรคพวกเลย

เมื่อไม่มีทางเลือก เขาเลยลากทั้งคู่ออกมา และซ่อนตัวอยู่ด้านหลัง ใช้เด็กหญิงสองคนเป็นโล่เพื่อเผชิญหน้ากับอิสลา

ดูน่าสมเพชสุดๆ

“ท่านเป็นเด็กที่ได้รับการตามใจจนเคยตัวเลยสินะ….”

“อุก แต่ว่า…”

“ไม่มีข้ออ้างอะไรทั้งนั้นค่ะท่านทาคุโตะ! ท่านคือผู้นำของไมน็อกกราห์ และเป็นถึงราชาแห่งความพินาศที่ทำให้โลกถึงจุดจบเลยนะคะ! แล้วยังมัวเอาแต่นอนจนถึงเที่ยงวันอีก แถมยังให้เด็กผู้หญิงสองคนมาปลุกอีกด้วย นี่ท่านไม่รู้สึกอับอายบ้างเลยหรือคะ?

จากนี้ไป ท่านจะต้องตื่นด้วยตัวเองทุกเช้าค่ะ”

ถึงคำพูดของเธอจะฟังดูนุ่มนวล แต่มันก็ทำให้รู้สึกกดดันอยู่ดี

ถ้าอาโทวเป็นพวกที่แสดงความจงรักภักดีโดยการเอาอกเอาใจเขา อิสลาก็เป็นขั้วตรงกันข้าม เธอจะคอยจัดการการใช้ชีวิตของทาคุโตะ และทำให้เขากลายเป็นกษัตริย์ที่ดี

คงจะตัดสินไม่ได้ว่าฝั่งไหนทำถูก

อย่างไรก็ตาม ทาคุโตะก็ไม่กล้าบ่นออกมา เห็นได้ชัดเลยว่านี่เป็นความผิดของเขา

เขาไม่มีความตั้งใจที่จะใช้อำนาจของราชากับเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้

“อุก ผมจะพยายามทำให้ได้ก็แล้วกัน”

ดังนั้น ทาคุโตะจึงไม่มีทางเลือกนอกจากยอมทำตามนั้น

“ราชา พยายามเข้า…”

“เดี๋ยวพี่กับซีเรียจะเอาใจช่วยนะคะ”

ซีเรียและมีเรียเป็นพวกที่คอยตามใจทาคุโตะ ไม่เหมือนกับอิสลา พวกเธอเลยพยายามปลอบใจราชาที่รู้สึกหดหู่อยู่

ความใจดีของทั้งคู่ทำให้เขาหายเศร้า ทาคุโตะจึงกอดพวกเขาเบาๆ เพื่อแสดงความขอบคุณ

ตอนแรกพวกเธอก็กลัวทาคุโตะอยู่นิดหน่อย แต่ช่วงหลังมานี้ พวกเธอไม่ค่อยกังวลเมื่อเผชิญหน้ากับเขาแล้ว

หลังจากที่ได้ทำสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง ทาคุโตะก็ได้รู้ว่าการเป็นราชานั้นไม่ง่ายเลย

ทาคุโตะเริ่มถามอิสลาเกี่ยวกับตารางงานวันนี้

“ได้ค่ะ ถ้างั้นแล้วก็เชิญที่ห้องทำงานได้เลย โอ๊ะ ก่อนอื่นเลย ท่านเก็บห้องเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ?”

ทันใดนั้นก็มีคนวิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ และใบหน้าอันคุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นในห้องบัลลังก์

“อิสลาซัง! อยู่ที่นี่หรือเปล่าคะ?”

“แหมแหม เอมัลสินะคะ เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ? ทำใบหน้าสวยๆนั้นเสียของหมดเลยนะคะ”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง สีหน้าของเอมัลดูราวกับจะร้องไห้ออกมา

เมื่อเธอพบอิสลาอยู่ข้างๆบัลลังก์ เธอก็รีบพุ่งเข้าไปหา

ดูเหมือนเธอจะไม่รู้ตัวว่าทาคุโตะก็อยู่ตรงนั้นด้วย

ทาคุโตะรู้สึกสงสัยกับท่าทีแปลกๆของเอมัล เขาส่งสัญญาณให้สองแฝดอยู่เงียบๆ และคอยฟังบทสนทนาระหว่างราชินีแมงล และหญิงสาวชาวดาร์คเอลฟ์คนนี้

“อิสลาซัง! ไกอาซังพังอุปกรณ์ฝึกซ้อมอีกแล้วค่ะ! มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหลายครั้งแล้วนะคะ! มันบ่อยเกินไปแล้ว! งบประมาณ! งบประมาณมัน!”

“ถึงฉันจะเข้าใจดีว่าเขาตั้งใจฝึกซ้อมหนักขนาดไหน แต่แบบนี้ก็แย่เลยนะคะ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวอิสลาคนนี้จะจัดการหัวหน้านักรบให้เอง มาวางแผนกันใหม่เถอะค่ะ”

“อุก ขอบคุณค่ะ อิสลาซัง อ๊ะ ขออยู่แบบนี้สักพักก่อนนะคะ…”

“แหมแหม เธอช่างเป็นเด็กที่เอาแต่ใจจริงๆเลยนะคะ”

อิสลากอดเธอด้วยแขนอีกข้าง และเอมัลเองก็หลับตาลงอย่างมีความสุข

เห็นได้ชัดเลยว่าเธอเครียดกว่าปกติ

หลังจากเหตุการณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นแล้ว ไกอาและผู้เฒ่ามอลทาร์ต่างก็ขยันทำงานกันอย่างบ้าคลั่ง

ทาคุโตะเองก็รู้เรื่องนี้ดี

จริงๆแล้วเอมัลเองก็เป็นแค่ผู้ช่วยของไกอาเท่านั้น เธอจึงพยายามอย่างหนัก บางครั้งมันทำให้เธอถึงกับร้องไห้ออกมาเลยล

“กอดกันล่ะ หุหุหุ…”

“เอมัลซัง ไม่รู้สึกตัวถึงราชาเลยสินะคะ”

“ปกติแล้วเวลานี้ผมมักจะหลับอยู่นี่นะ”

ถ้าทาคุโตะแสดงตัวออกไป เอมัลน่าจะอายมากแน่ๆ และนั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่ขึ้นไปอีก

ถึงทาคุโตะจะไม่สนใจเรื่องนั้นก็ตามที แต่สำหรับเอมัลคงจะไม่ใช่

ขณะที่คิดถึงเรื่องนั้น เขาและเด็กแฝดทั้งคู่ก็เดินออกมาจากห้องบัลลังก์เงียบๆโดยไม่ให้เอมัลรู้ตัว

“………………” 

ขณะที่เดินไปตามทาง ทาคุโตะก็เหม่อลอย

เด็กหญิงทั้งสองเดินตามหลัง และสัมผัสได้ถึงท่าทางของเขา ทั้งคู่จึงวิ่งไปด้านหน้า และเดินไปพร้อมๆกับมองหน้าเขาไปด้วย

“มีอะไรหรอคะ ราชา?”

“จะว่ายังไงดีล่ะ ผมรู้สึกเหมือนอิสลาเป็นแม่เลยแฮะ”

เมื่อเธอปรากฏตัวขึ้น ชีวิตประจำวันของไมน็อกกราห์ก็เปลี่ยนแปลงไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ

ตอนนี้เธอถูกเรียกเป็นท่านแม่ของอาณาจักรไปแล้ว ทุกคนในไมน็อกกราห์ต่างก็เคารพเธอโดยที่ไม่ใส่ใจเรื่องรูปร่างหน้าตาเลยแม้แต่น้อย

พวกที่ใช้ชีวิตตามใจตัวเองแบบเขาเลยโดนดุเอา และเธอยังทำหน้าที่ให้คำปรึกษาแก่คนที่ต้องการแบบเอมัลอีกด้วย

เนื่องจากเธอมีสถานเป็นราชินี เธอจึงเก่งในด้านการบริหารจัดการ และครองใจผู้คน

ไม่รู้ว่ายังไง แต่เหมือนเธอจะคอยดูแลเหล่าดาร์คเอลฟ์ทุกคนในไมน็อกกราห์

บางทีหลังจากนี้เธอคงจะไปสั่งสอนหัวหน้านักรบไกอาเรื่องการใช้อุปกรณ์ฝึกซ้อมแน่ๆ

เธอก็เป็นเหมือนแม่ของทุกคน ทั้งอ่อนโยน และพึ่งพาได้ แต่ก็เสียงดังและน่ากลัวขึ้นมาเมื่อเธอโมโห…

“นั่นสินะคะ”

“จริงด้วย”

ฝาแฝดทั้งสองต่างก็คิดแบบเดียวกัน ถึงอย่างนั้นทั้งคู่ก็ยังเห็นด้วยกับคำพูดของทาคุโตะด้วยท่าทางแปลกๆอยู่ดี

◇　　　◇　　　◇ 

ผ่านมาได้สักพักแล้วหลังจากการประชุมเรื่องลำดับชั้นแบบใหม่ของไมน็อกกราห์

อิสลาและเอมัลน่าจะจัดการกับไกอาเสร็จแล้ว พวกเธอร่วมมือกันร่างแผนงานบริหารต่างๆ

ปกติแล้วผู้เฒ่ามอลทาร์มักจะรับหน้าที่นี้ แต่โชคร้ายที่ปัจจุบันเขาอยู่ที่เมืองมังกรเพื่อรับมือกับการโจมตีองคนเถื่อนอยู่

ทาคุโตะอีกว่าคงต้องใช้เวลาสักพัก เพื่อให้แนวป้องกันของฟอว์นคาเวนมั่นคง แต่มันก็ยังไม่มีสัญญาณอะไรแบบนั้นให้เห็น และสาเหตุของการโจมตีของพวกคนเถื่อนเองก็ยังไม่เป็นที่ล่วงรู้

ในเมื่อมีความเป็นไปได้ว่ามันต้องใช้เวลานาน เอมัลจึงเข้ามาทำหน้าที่แทนผู้เฒ่ามอลทาร์

ที่จริงแล้ว เธอนั้นเป็นหัวหมุนกับจำนวนงานที่มหาศาลจนแทบจะบ้า นี่เธอทำงานหนักไปหรือเปล่านะ?

แต่ดูเหมือนว่างานของเธอจะเบาลง เพราะอิสลานั้นเก่งในเรื่องการจัดการกิจการภายในมาก

ยิ่งไปกว่านั้น หน้าที่นี้มันหนักเกินไปสำหรับเอมัล เพราะแท้จริงแล้วเธอก็เป็นแค่รองผู้นำกลุ่มนักรบเท่านั้น

ถ้าเธอได้รับความกดดันมากเกินไป เธออาจจะทำพลาดได้

“ไม่คิดเลยว่าฝ่าบาทจะอยู่ที่นี่ด้วย…น่าอายจัง”

“พระองค์ไม่ว่าอะไรหรอก อีกอย่าง เธอเองก็คิดว่าเขาหลับอยู่เหมือนเคยไม่ใช่หรอ? เป็นความผิดของเขาเองนั่นแหละที่มานอนในที่แบบนี้”

“มะ ไม่ใช่ค่ะ…แต่”

งานที่เพิ่มขึ้นอย่างไม่จบไม่สิ้น เกือบจะทำให้หัวเธอระเบิดแล้ว

โชคดีที่เธอได้ระบายกับอิสลา

ถ้าไม่นับเรื่องรูปร่างแล้ว อิสลานั้นเต็มไปด้วยความเมตตา ราวกับแม่ของเธอจริงๆ เธอนั้นเอาใจเอมัลเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เธอโดนฝ่าบาทเห็นสภาพที่น่าอายในห้องบัลลังก์

เมื่อเอมัลรู้ว่าเธอพลาดไป เธอก็หน้าซีดขึ้นมาทันที

ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าเธอจะเสียใจมากแค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

อีกอย่าง ดูเหมือนอิสลาจะไม่สนใจเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย ทำให้เอมัลยิ่งสับสนขึ้นไปอีก

“ที่สำคัญกว่านั้นนะ! ถ้าเธออยากจะลบภาพจำอันเลวร้ายนั้นออกไปล่ะก็ ความสำเร็จเป็นหนทางที่ดีที่สุดแล้ว”

“เข้าใจแล้วค่ะ!”

ก็อย่างที่อิสลาพูด

ในเมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ช่วยไม่ได้ แต่จากนี้ไปก็สามารถทำอย่างอื่นได้อยู่

เอมัลตอบกลับอย่างแข็งขัน และปรับเปลี่ยนความคิดของเธอใหม่ ทำให้อิสลาพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“ทีนี้ก็ ถึงแม้ว่ามันจะเร็วไปสักหน่อย แต่จริงๆแล้วฉันอยากถามอิสลาซังเกี่ยวกับสิ่งปลูกสร้างถัดไปที่จะทำกันค่ะ”

“โอ้ สิ่งปลูกสร้างถัดไปงั้นหรอ?”

การผลิต วิจัยและพัฒนา รวมไปถึงสถาปัตยกรรมต่างๆถูกพักเอาไว้ก่อน

เนื่องจากทาคุโตะตัดสินใจที่จะเพิ่มกำลังพลในมากที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยการยัดทรัพยากรทั้งหมดไปให้อิสลา

ด้วยกลยุทธ์นี้ พวกเขาน่าจะสามารถทำการอัญเชิญเพิ่มได้เร็วกว่าการทำหลายๆอย่างพร้อมกัน

แผนการนี้จะทำให้พวกเขาสามารถใช้แมลงเด็กที่อิสลาผลิตออกมา เพื่อเป็นกำลังพลในช่วงแรกได้

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดเลยว่าการวิจัยและพัฒนาสิ่งต่างๆยังมีความล่าช้าอยู่

พวกเขาจึงต้องทำการเลือกสิ่งปลูกสร้างลำดับต่อไปอย่างระมัดระวัง

ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของไมน็อกกราห์ จากการสำรวจอาณาจักร และพลังที่พวกเขาครอบครองอยู่รอบๆแล้ว พวกเขายังไม่รู้เรื่องของโลกใบนี้ดี และมันยังมีอันตรายซุกซ่อนอยู่

หลังจากที่พิจารณาทั้งหมดนั้นแล้ว อิสลาจึงตอบ

“อืมม แค่เผื่อเอาไว้ก่อน แต่ฉันอยากจะสร้าง [หญ้ามีชีวิต] น่ะ”

อิสลาตัดสินใจที่จะเพิ่มมาตรการป้องกันขึ้น

ถึงแม้ว่าเอมัลจะมั่นใจมากว่าอิสลาจะต้องเลือกสร้างสิ่งปลูกสร้างด้านการทหารแน่นอน เพราะโลกใบนี้มีระดับอันตรายสูงมาก แต่เธอกลับเลือก [หญ้ามีชีวิต] แทนที่จะเป็น [ศูนย์ฝึก]

[หญ้ามีชีวิต] คือ [กำแพงหิน] แบบเฉพาะตัวของไมน็อกกราห์

สิ่งปลูกสร้างนี้จะมอบโบนัสให้กับค่าพลังป้องกันเมือง

อีกอย่าง [หญ้ามีชีวิต] เองก็มีความสามารถในการโจมตีศัตรูโดยอัตโนมัติ

มันถือว่าเป็นสิ่งปลูกสร้างที่เหมาะที่สุดในการป้องกัน

“แล้ว [สถานพยาบาล] ล่ะคะ? จากจำนวนคนที่เพิ่มขึ้น ถึงตอนนี้จะยังไม่มีใครป่วยหนักก็จริง แต่ยังมีเด็กทารกที่ร่างกายอ่อนแออยู่ ถ้าคิดถึงอนาคตมันก็….”

“ปัจจุบัน เหล่าประชากรในไมน็อกกราห์นั้นมีความสำคัญมาก เพราะพวกเขามีจำนวนน้อย เหล่าลูกๆที่น่ารักของฉันสามารถจัดการกับงานเล็กๆน้อยๆได้ แต่พลังของชาวดาร์คเอลฟ์เองก็จำเป็นในงานที่ต้องใช้สติปัญญา”

“ถ้าแบบนี้ จะเลือก [ศูนย์การเรียนรู้] ในลำดับถัดไปไหมคะ มันไม่ต้องใช้ความพยายามมาก ดังนั้นเราน่าจะสร้างมันเสร็จก่อน”

เอมัลเสนอไอเดียเกี่ยวกับกิจการภายในต่างๆ ให้สอดคล้องกับเป้าหมายในการาเพิ่มกำลังพลของอิสลา

ปัจจุบันอิสลานั้นรับผิดชอบด้านการป้องกันของไมน็อกกราห์

ต้องขอบคุณความสามารถพิเศษของเธอ ทำให้พลังต่อสู้ของแมลงขายาวเพิ่มขึ้น

แมลงเด็กที่เธอผลิตออกมาเองก็พร้อมที่จะนำไปใช้ต่อสู้แล้วเช่นกัน

ยิ่งเวลาผ่านไป ความสามารถในการต่อสู้ของอิสลาก็ยิ่งเพิ่มขึ้น และถ้าต้องการ พวกเขาก็สามารถเรียกอาโทวกลับมาได้ทุกเมื่อ

พูดตามตรง ถ้าคิดแต่ในเรื่องป้องกัน แค่พลังของอิสลาก็เพียงพอแล้ว

ดังนั้น เอมัลจึงตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปยังกิจการภายใน เพื่อให้สมดุลกับอัตราการผลิตของอิสลา

เธอแน่ใจว่าอิสลาจะต้องพิจารณาสิ่งที่เธอเสนอไปอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบัน พวกเขายังไม่ได้ทำสงครามกับอาณาจักรอื่น

พูดอีกอย่างคือ การลงเงินจำนวนมหาศาลไปกับกองทัพที่ไม่ได้สร้างผลงานอะไร จะก่อให้เกิดปัญหา

ประการแรก หากอำนาจของอาณาจักรเพิ่มขึ้น แม้ว่างบประมาณของกองทัพจะถูกกำหนดไว้ที่อัตราเดิม ผลลัพธ์ที่ได้ก็จะต่างกันมาก หากเป็นกรณีนี้ ควรจัดการเสริมสร้างโครงสร้างพื้นฐานของอาณาจักรให้อยู่ในลำดับสูงสุด

อีกอย่าง เป้าหมายหลักของกลยุทธ์นี้ก็คือกิจการภายใน

กองทัพจำเป็นแค่เอาไว้ปกป้องอาณาจักรเท่านั้น

เมื่ออยู่ในช่วงแรกที่อำนาจของอาณาจักรน้อยอยู่ แค่สิ่งปลูกสร้างแห่งเดียวก็ส่งผลกระทบต่อที่ส่วนที่เหลือได้แล้ว

ถึงสุดท้ายแล้วทาคุโตะจะเป็นคนตัดสินใจ แต่พวกเขาก็ต้องพิจารณาแผนการก่อนที่จะเสนอให้ดี

ตอนที่ยังเป็นตัวละครในเกม อิสลาเคยจัดการกับกิจการภายในมาหลายครั้งแล้ว

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเธอจะยังขาดประสบการณ์ในการตัดสินใจเรื่องต่างๆอยู่

ทาคุโตะจะเป็นคนตัดสินใจขั้นสุดท้าย แต่ช่วยไม่ได้ที่อิสลาจะรู้สึกผิดหวัง จากเธอต้องเสนอแผนการแบบครึ่งๆกลางๆให้ทาคุโตะ

“กดดันจังเลย”

บริเวณใจกลางเมืองที่ดาร์คเอลฟ์อาศัยอยู่ อิสลาและเอมัลต่างครุ่นคิดถึงแผนการต่างๆ ขณะที่เฝ้ามองผู้คนเดินไปเดินมา

หลังจากนั้น พวกเธอก็แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอีกมากมาย

ในท้ายที่สุด การขยับขยายต่างๆก็เป็นสิ่งจำเป็น แต่การสร้างสิ่งปลูกสร้างเพื่อป้องกันการโจมตีของพวกคนเถื่อนก่อนจะดีที่สุด

ทันใดนั้นอิสลาก็เห็นคนเดินมาจากที่ไกลๆ

“อิสลาซัง เป็นอะไรรึเปล่าคะ?”

เธอคือหนึ่งในสองแฝด ซีเรีย

รอยแผลไฟไหม้บนร่างกายและใบหน้าถูกเห็นได้ชัดเจน ราวกับว่าเธอจงใจโชว์พวกมัน

แม้ว่าเธอจะเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่เธอก็น่าจะโตพอที่จะรู้จักดูแลรูปร่างแล้ว

อิสลาไม่เข้าใจนิสัยแปลกๆของเธอ แต่เธอแน่ใจว่าจะต้องมีเหตุผลอยู่เบื้องหลังการกระทำนี้ อิสลาจึงพูดกับเธออย่างนุ่มนวล

“โอ๊ะ ซีเรียจังสินะ ยากนะที่จะเห็นเธอที่นี่ แล้วพี่สาวเธอไปไหนแล้วล่ะ?”

“พี่หนูอยู่กับฝ่าบาทค่ะ พระองค์ให้หนูมาเรียกคุณเพราะเขาต้องการปรึกษาอะไรบางอย่าง แต่ว่าฝ่าบาทไม่ได้รีบสักเท่าไหร่ เพราะงั้นหลังจากทำงานเสร็จแล้วค่อยไปพบเขาก็ได้ค่ะ”

อิสลาพยักหน้าให้ซีเรียอย่างพอใจ ที่เธอถ่ายทอดข้อความของราชาด้วยความร่าเริง

ในฐานะที่เป็นฮีโร่ ประชาชนคือสิ่งสำคัญที่เธอต้องปกป้อง กล่าวเพิ่มก็คือ เพราะเธอมีคุณลักษณะเป็นราชินี

หากไม่นับเรื่องรูปลักษณ์แล้ว เธอนั้นมีสัญชาตญาณความเป็นแม่ที่รุนแรง และชื่นชอบเด็กๆมาก

แล้วแบบนี้เธอจะไม่รักเด็กๆที่ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดีได้ยังไงล่ะ?

สัญชาตญาณความเป็นแม่ของเธอระเบิดออกมา และเธอก็คว้าตัวซีเรียเข้ามากอดด้วยแขนอีกข้าง

“เข้าใจแล้ว! ทำได้เยี่ยมมาก! เดี๋ยวอิสลาคนนี้จะให้รางวัลกับเด็กดีเองนะจ๊ะ!”

“ว้าว ฟุ…เอะเฮะเฮะ”

“คงรู้สึกดีน่าดูเลย”

เอมัลที่เฝ้ามองด้วยความรู้สึกอิจฉากระตุ้นให้สัญชาตญาณความเป็นแม่ของอิสลาทำงาน

อิสลานั้นรู้สึกหมั่นเขี้ยวสุด เลยดึงทั้งสองคนเข้ามากอด

แล้วเธอก็คิดอะไรบางอย่างออก จึงถามความเห็นของเด็กหญิงชาวดาร์คเอลฟ์คนนี้

“ใช่แล้ว ฉันก็ต้องถามความเห็นของเธอด้วยสินะ ในเมื่อเธอเองก็ถือว่าเป็นชาวไมน็อกกราห์ที่แสนสำคัญ ซีเรียเธอคิดว่ายังไงหรอ?”

“ระ…เรื่องอะไรหรอคะ?”

ขณะที่ชูซีเรียขึ้นสูง อิสลาก็เล่าทุกอย่างให้ฟังคร่าวๆ

อิสลามีความคิดที่จะให้ซีเรียที่ยังเด็กอยู่ เข้ามามีส่วนร่วมในการบริหาร

ไม่เหมือนกับพวกโฮมุนคูลัสที่เป็นชนพื้นเมืองของไมน็อกกราห์ในเกม ในอนาคตพวกดาร์คเอลฟ์จะเข้ามามีบทบาทสำคัญในฐานะหัวกะทิของอาณาจักร

กล่าวอีกอย่างคือ พวกเขาจะกลายมาเป็น นักปราชญ์ นักวิจัย จอมเวทย์ ศิลปิน นักปรัชญา….และอื่นๆอีกมากมาย

ดังนั้น พวกเขาจึงต่างจากประชาชนทั่วไป พวกเขาไม่ใช่พวกที่จะมามัวก้มหน้าก้มตาใช้แรงงานตามคำสั่งเพียงอย่างเดียว

พวกเขาจำเป็นจะต้องมีความรู้ความสามารถเพื่อแก้ไขปัญหา

เพราะฉะนั้นแล้ว เธอจึงคิดที่จะดึงซีเรียเข้ามามีส่วนร่วมกับเรื่องพวกนี้ตั้งแต่ยังเด็ก อีกอย่าง ฝาแฝดทั้งสองก็ถือว่าฉลาดมากที่สุดในเหล่าเด็กที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน

อิสลาคาดหวังถึงความคิดที่เธอมีต่อปัญหาพวกนี้

 

……… 

…… 

… 

“ถ้างั้นก็เอาเป็น [สถานพยาบาล] แล้วกัน ยังไงก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้นี่นะ ไว้ค่อยเริ่มสร้าง [หญ้ามีชีวิต] เป็นงานถัดไปแล้วกัน”

“รับทราบค่ะ นายท่าน ฉันจะสั่งการไปยังผู้ที่รับผิดชอบเองค่ะ”

“แล้วเธอรักษาแผลของซีเรียได้รึเปล่า?”

“ด้วยสิ่งปลูกสร้างในปัจจุบันแล้วค่อนข้างยากค่ะ ยังไงก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากให้รักษาแผลนั้นค่ะ…”

“ถ้าเธอโอเคกับมัน งั้นเราก็ไม่ควรเข้าไปยุ่งวุ่นวายสินะ”

ทาคุโตะสามารถคาดเดาได้คร่าวๆ ถึงเรื่องที่เด็กหญิงคนนั้นพบเจอในสถานการณ์ที่ยากลำบากก่อนหน้านี้

เขาคิดว่าการขุดคุ้ยมันขึ้นมาคงไม่ใช่เรื่องดี

พวกเธอเองก็ไม่ได้ต้องการแบบนั้น อีกอย่างคือ ทาคุโตะกลัวว่ามันจะไปทำร้ายความรู้สึกของทั้งคู่เข้า

ดังนั้นทาคุโตะจึงหยุดพูดถึงเรื่องนี้ เขาหันกลับมาคิดเกี่ยวกับหัวข้อในการบริหารอาณาจักร

ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถเห็นสีหน้าของราชา แต่อิสลาก็สัมผัสได้ เธอจึงพูดถึงห้วข้ออื่น เมื่อเธอตระหนักได้ว่าเขาเปลี่ยนมาสนใจเรื่องอื่นๆแล้ว

“อย่างไรก็ตาม นายท่าน อาโทวจังเป็นยังไงบ้างคะ? ท่านคงได้รับรายงานทุกคืนเลยใช่ไหมคะ?”

“โอ๊ะ แน่นอน ดูเหมือนสถานการจะค่อนข้างน่าสนใจเลยน่ะ”

“พูดถึงเรื่องนั้น เธอสามารถจัดการพวกคนเถื่อน และดูดสกิลพวกนั้นมาเป็นของตัวเองได้สำเร็จไหมคะ?”

“ใช่ แถมยังเก็บเกี่ยวได้มากกว่าที่คิดไว้อีก”

ทาคุโตะแสยะยิ้ม

ในสายตาของคนอื่น รูปลักษณ์ของเขาดูราวกับตุ๊กตาอันมืดมิดที่ไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึก แต่ที่จริงแล้ว เขากำลังมีความสุขมากๆเลยด้วยซ้ำ

อิสลาที่เข้ามาทำหน้าที่แทนอาโทว ทำงานได้ดีกว่าที่เขาคาดไว้ซะอีก

และเขาเองก็ยังยินดีที่แผนต่อกรกับพวกคนเถื่อนประสบผลสำเร็จอีกด้วย

ในที่สุดทั้งโลกก็เริ่มเคลื่อนไหว

ยังไม่มีใครรู้สาเหตุที่ทำให้พวกคนเถื่อนแตกฮือ

อย่างไรก็ตาม ภายใต้ราชาองค์นี้ ปัญหาทุกอย่างจะสลายหายไปราวกับฝุ่นผง

อิสลาหัวเราะออกมาพร้อมกับทาคุโตะ ด้วยความรู้สึกเชื่อมั่นอันเปี่ยมล้น

=ข้อความe ============= 

สิ่งปลูกสร้างได้ถูกเลือกแล้ว

กำลังก่อสร้าง [สถานพยาบาล]

กำลังผลิต [แมลงขายาว]

――――――――――――――――― 

= สารานุกรม ＝＝＝＝＝＝＝＝＝＝＝＝ 

[สถานพยาบาล] สิ่งปลูกสร้าง

เมื่ออยู่ภายในเมือง ความต้านทานของยูนิตทั้งหมด + 10%

<<ความเจ็บป่วย>> และผลลบอื่นๆที่เกี่ยวข้องถูกลบล้าง

สถานพยาบาล จะช่วยเพิ่มความต้านทานให้กับยูนิตที่อยู่ภายในเมือง

และมันยังมีผลช่วยลบสถานะที่สร้างความเสียหายอย่าง “หนาว” ,”เหนื่อยล้า” ,”ติดพิษ” และ “อัมพาต” อีกด้วย

―――――――――――――――――――――――――――――――――― 

[หญ้ามีชีวิต] สิ่งปลูกสร้าง

พลังป้องกัน +10%

ความเสียหายเพิ่มเติม +1

หญ้ามีชีวิต คือสิ่งปลูกสร้างชนิดพิเศษของไมน็อกกราห์ ที่ส่งผลคล้ายกับกำแพงหิน

ความสามารถเพิ่มเติมก็คือ มันจะทำความเสียหาย +1 ต่อยูนิตศัตรูเมื่อนำมาใช้ป้องกันเมือง

――――――――――――――――――――――――――――――――――