หลังจากยืนยันการตายของอิสลาแล้ว ทาคุโตะถึงกับหยุดชะงัก ความคิดมากมายตีกันในหัว

ทำไมล่ะ?

คำนั้นปรากฏขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผิดพลาดที่ตรงไหน? คำถามนั้นเด้งขึ้นมา แล้วหายไปโดยไร้ซึ่งคำตอบ

ทหารของไมน็อกกราห์ต่างตกอยู่ในความวุ่นวาย ดาร์คเอลฟ์ที่กำลังติดต่ออยู่กับเขาและยูนิตใต้บังคับบัญชากำลังรอการตัดสินใจของเขาอยู่

ทาคุโตะเมินพวกเขา จมอยู่กับความคิดในหัวที่ค่อยๆสงบลง

….ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไปเจอแบบนี้ พวกเขาคงจะหวังให้ตัวเองหายไป

พวกเขาคงไม่อยากรับรู้อะไร นั่งลงกอดเข่าและหลบหนีจากความเป็นจริง

หรือไม่ก็ระบายความโกรธใส่คนรอบๆตัว ระเบิดอารมณ์เพื่อกลบความผิดพลาดของตัวเอง

อย่างไรก็ตาม ชายที่ชื่ออิระ ทาคุโตะไม่ใช่คนแบบนั้น

จิตใจของผู้เล่นที่เก่งที่สุดใน Eternal Nations ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น

ทาคุโตะหลับตาลง และสูดลมหายใจ

เพียงไม่กี่วิ เชื่องช้าและเป็นธรรมชาติ ราวกับคนร่างกายแข็งแรงที่ออกไปเดินสูดอากาศยามเช้า

แต่…

เมื่อเขาลืมตาขึ้น แสงที่ฉายอยู่ในดวงตาคู่นั้นไร้ซึ่งความหวาดกลัว ต่างไปจากก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน

“เกิดอะไรขึ้นคะ? ท่านทาคุโตะ!?”

จังหวะเวลาช่างประจวบเหมาะ

อาโทวส่งกระแสจิตมาหาเขาพอดี

ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ตอบเพราะมัวแต่สนใจสถานการณ์ของอิสลากับฝาแฝดคู่นั้น แต่ตอนนี้เขาสงบสติได้แล้วจึงทำการตอบเธอกลับ

“อิสลาตายแล้ว เธอโดนอีเว้นท์มรณะ”

“เป็นไปไม่ได้! นั่นมัน!?”

เมื่อได้ยินคำตอบของเขา อาโทวก็ส่งเสียงออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

อาโทวนึกย้อนกลับไปตอนที่เธอโดนไอซ์ร็อคที่เป็นหนึ่งในสี่ราชาสวรรค์โจมตี

ทำให้เธอตระหนักได้ถึงความผิดพลาดของตัวเองอีกครั้ง เหตุการณ์ตอนนั้นที่เธอยังไม่ได้รายงานให้ราชาของเธอทราบ

อาโทวส่งเสียงดัง และใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความโมโห

แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะบอกเรื่องความผิดพลาดและขอรับการลงโทษของตัวเธอเอง สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือการตรวจสอบความปลอดภัยของทาคุโตะ

“การตายของอิสลาเป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน พวกเราจะทำการเปลี่ยนแผนและรีบกลับไปที่เมืองหลวงทันที รบกวนช่วยเตรียมการอพยพจากที่นั่นด้วยค่ะ ท่านทาคุโตะ”

การที่อิสลาหายไป หมายความว่าตอนนี้ไม่มีใครทำหน้าที่ป้องกันเมืองหลวงของไมน็อกกราห์

ถึงแม้จะมียูนิตป้องกันอย่างพวกดาร์คเอลฟ์ กับยูนิตของไมน็อกกราห์อย่างแมลงขายาวอยู่ก็ตาม

พวกเขาอาจจะรับมือกับมอนสเตอร์ทั่วไปได้ แต่คงไม่มีทางเอาชนะพวกสี่ราชาสวรรค์ได้อย่างแน่นอน

สถานการณ์ตึงเครียดมากกว่าที่เธอคิด

อาโทวมุ่งกลับไปยังดินแดนต้องสาปด้วยความรู้สึกถึงอันตรายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เดี๋ยวก่อน!”

อย่างไรก็ตาม ราชาของเธอได้ห้ามเอาไว้

“ท่านทาคุโตะ!??”

เธอหยุดเคลื่อนไหว มองขึ้นไปบนท้องฟ้า และถามถึงเจตนารมณ์ของกษัตริย์

สีหน้าของเธอไม่มีความโกรธเกรี้ยวอีกต่อไป มันดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้มากกว่า

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้ยินประโยคถัดมาของเขา ทำให้การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปทันที

“อิสลาตายแล้ว โชคไม่ดีที่นั่นเป็นเรื่องจริง แต่แฝดทั้งสองคนยังอยู่ที่นั่น ตอนนี้พวกเธอกำลังมุ่งหน้าไปหาศัตรูทางทิศใต้ บางทีพวกเธออาจจะอยากแก้แค้นให้อิสลา”

“แฝดนั่นหรอคะ!? แต่ว่าพวกเธอ—”

“อิสลาใช้ 《สืบทอดบัลลังก์》”

ตอนนี้ อาโทวเข้าใจเรื่องที่ทาคุโตะต้องการจะสื่อแล้ว

หนึ่งในสกิลของอิสลา 《สืบทอดบัลลังก์》มีผลทำให้ยูนิตเป้าหมายได้รับสกิล《ฮีโร่》

ไม่เพียงเท่านั้น ยูนิตนั้นยังได้รับพลังต่อสู้ของอิสลาก่อนที่เธอจะตายมาด้วย

นั่นหมายความว่า ตอนนี้ฝาแฝดทั้งสองต่างมีความสามารถเทียบเท่ากับฮีโร่

ถึงจะไม่เป็นที่แน่ชัดว่าอิสลาตายได้ยังไง

แต่สุดท้ายแล้ว เธอยังสามารถส่งต่อพลังนั้นให้แก่บุตรสาว และฮีโร่ตนใหม่ได้ถือกำเนิด

ทาคุโตะกำลังคิดเกี่ยวกับการคุ้มกัน…ฮีโร่พวกนั้น

ใน Eternal Nations ยูนิตที่มีสกิล “ฮีโร่” นั้นมีความสำคัญมาก มันไม่ใช่อะไรที่จะหามาทดแทนได้ง่ายๆ

เพราะหากยูนิตนั้นถูกทำลาย จะไม่สามารถสร้างขึ้นใหม่ได้ทันทีแบบยูนิดทั่วไป

เพราะตอนนี้เขารับรู้ได้ว่ากำลังมีภัยคุกคามที่ไม่อาจเมินเฉยได้อยู่บนโลกใบนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องเลี่ยงไม่ให้กำลังรบของพวกเขาลดลงไปอีก

“ตอนนี้ผมจะเสียพวกเธอไปไม่ได้ ตัวตนของฮีโร่จะส่งผลต่ออาณาจักรของเราอย่างมากในอนาคต…ยิ่งกว่านั้น พวกเธอทั้งคู่ยังเป็นคนของพวกเราอีกด้วย”

เธอเข้าใจเหตุผลนั้น

และเธอก็เข้าใจความรู้สึกของเขา แต่นั่นมันอิงจากสถานการณ์ปกติ

ท่ามกลางสถานการณ์ที่ยังคลุมเครือ มันไม่ใช่ทางเลือกที่ดีนัก

อาโทวพูดออกมาเสียงดังอย่างลืมตัวว่าอีกฝ่ายคือราชาของเธอ

“ถ้างั้นก็รีบเรียกพวกเธอกลับมาสิคะ! พอพวกเรากลับไปถึงเมืองหลวงแล้ว ฉันจะเตรียมการโต้กลับให้ทันทีค่ะ!”

“ทำไม่ได้น่ะสิ ถึงผมจะสามารถยืนยันสถานการณ์ของพวกเธอได้แล้ว แต่ดูเหมือนจะสั่งพวกเธอไม่ได้น่ะ”

“เป็นไปไม่ได้! ถ้ายูนิตนั้นไม่ยอมฟังคำสั่ง ก็ไม่จำเป็นต้องมี! ฉันจะทำลายพวกเธอเองค่ะ!”

“ขอปฏิเสธ”

“ท่านทาคุโตะคะ!!”

สถานการณ์ไม่เป็นใจ อาโทวรู้สึกร้อนใจมากขึ้นเรื่อยๆ และคิดถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดซึ่งอาจจะเกิดขึ้นได้

เธอไม่รู้ว่าอะไรทำให้ทาคุโตะตัดสินใจแบบนี้

สำหรับเธอ ดูเหมือนทาคุโตะจะประมาทเกินไป

และในขณะเดียวกัน ความรู้สึกสิ้นหวังที่เกิดจากความผิดพลาดของเธอยิ่งทำให้เรื่องมันซับซ้อนขึ้นไปอีก

ต่อให้ศัตรูจะยังอยู่ไกลจากเมืองหลวง เธอก็ไม่ควรจะลืมรายงานเกี่ยวกับการโจมตีที่เธอได้รับ การโจมตีที่อยู่นอกเหนือระบบ

ไม่สิ…ตอนนี้เมืองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต มันจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ควรจะรายงานให้เขาทราบ

เธอกัดฟันแน่…และร้องออกมา

“ฝ่าบาทผู้ยิ่งใหญ่! ฉันต้องขอโทษที่ไม่ได้รายงานให้เร็วกว่านี้ด้วยค่ะ ในการต่อสู้กับสี่ราชาสวรรค์ก่อนหน้านี้ ฉันได้การโจมตีที่สามารถแทรกแซงระบบได้! สถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้เป็นเพราะฉันรายงานให้ทราบล่าช้า! ท่านจะลงโทษฉันยังไงก็ได้! แต่ช่วยกรุณาตัดสินใจใหม่อีกครั้งด้วยค่ะ!”

อาโทวตัดสินใจอย่างยากลำบาก เธอพยายามเปลี่ยนสถานการณ์ด้วยการเผยความผิดพลาดของเธอ และรับผิดชอบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เป็นความจริงที่พวกเขาจะสามารถหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้ หากเธอรายงานเรื่องการโจมตีที่สามารถแทรกแซงระบบได้ให้เขาทราบก่อนหน้านี้

แต่รายงานนั้นก็อาจจะทำให้ราชาของเธอเกิดความสับสนมากกว่าเดิมได้เช่นกัน

มันทำให้เธอรู้สึกขัดแย้งอยู่ภายใน

อย่างไรก็ตาม เธอพยายามรับโทษทั้งหมดไว้เอง เพื่อที่จะลบความรู้สึกผิดของทาคุโตะออกไป เขาจะได้ทำการตัดสินอย่างมีเหตุผล

เธอจึงตะโกนออกไปด้วยความคิดนั้น

แต่…

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เราต้องเชื่อในตัวอิสลา”

จากคำตอบของทาคุโตะ ดูเหมือนเขาจะยังไม่เปลี่ยนใจ

“ท่านไม่ควรเอาตัวเองไปเสี่ยงกับไมน็อกกราห์ด้วยอารมณ์แบบนั้นนะคะ! สำหรับฉันแล้ว ท่านคือ—–!!”

เสียงของเธอส่งไปไม่ถึง

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป อาจจะเกิดเหตุการณ์เลวร้ายที่สุดขึ้นก็เป็นได้

ปรากฏการณ์อันไม่คาดคิดในระบบ ที่อาจจะก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ฝาแฝดทั้งสอง และอาโทวพ่ายแพ้

อาโทวไม่สนใจเรื่องความเป็นความตายของตัวเธอเอง

อย่างไรก็ตาม สำหรับอาโทวแล้ว ความตายของทาคุโตะเป็นเรื่องที่เธอเจ็บปวดเกินจะทนไหว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากความผิดพลาดของเธอเป็นเหตุของการตาย อาโทวกลัวว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น

ดังนั้น เมื่อเธอได้ยินคำตอบของเขา …..อาโทวจึงตกตะลึง

“อาโทว นี่คือคำสั่ง -ผมขอล่ะ”

“――!!”

เมื่อเธอได้ยินคำนั้น จิตใจของอาโทวที่กำลังร้อนรุ่มได้สงบลงทันที

มันไม่ใช่ความผิดหวังหรือท้อแท้ แต่มันราวกับผู้ติดตามที่เพิ่งได้ทราบความจริง

เธอได้รับคำสั่งมา ดังนั้น…จึงมีเพียงเรื่องเดียวที่เธอสามารถทำได้

ในที่สุด สีหน้าขมขื่นของเธอก็เปลี่ยนไป ตอนนี้เธอดูสดใสขึ้นแล้ว

“ตามที่ท่านต้องการ ฝ่าบาท”

เธอยอมรับคำสั่งของราชา

“ขอบคุณ ฝากด้วยนะ อาโทว”

จิตใจของเธอเปลี่ยนไป เพราะเธอเข้าใจและจำทุกอย่างได้แล้ว

ว่าทาคุโตะเป็นคนแบบไหน?

ว่าเธอนั้นเชื่อในตัวเขาเสมอ

อิระ ทาคุโตะ…อดีตผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดใน Eternal Nations

เธอสับสนและตื่นตระหนกไปเองคนเดียวทั้งนั้น….

และเหนือสิ่งอื่นใด มีตัวละครเพียงหนึ่งเดียวที่เขาไว้ใจมากที่สุด

ในที่สุดอาโทวก็เปลี่ยนฝีเท้ามุ่งไปยังทิศใต้

เธอได้รับข้อมูลจากทาคุโตะ

เธอทำความเข้าใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นผ่านภาพที่แฝดทั้งคู่มองเห็น

ดูเหมือนในปัจจุบัน การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นบริเวณจุดเฝ้าระวัง ที่อยู่ด้านหน้ากองทัพจอมมาร

เธอไม่ได้ยืนยันความแข็งแกร่งของศัตรู ไม่ได้ตรวจสอบความแข็งแกร่งของสองแฝด

มีความเป็นไปได้ที่เธอจะไปไม่ทัน

อย่างไรก็ตาม เธอมั่นใจว่าหากใช้พลังทั้งหมด เธอจะสามารถไปรวมตัวกับพวกเขาได้

ยิ่งไปกว่านั้น ทาคุโตะได้มอบคำสั่งให้เธอแล้ว

ดังนั้น จึงมีผลลัพธ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

อาโทววิ่งต่อไป เธอวิ่งผ่านผืนดินด้วยพลังขาเหนือมนุษย์ที่รวดเร็วกว่าม้าตัวไหน

เขาได้ทำการตัดสินใจแล้ว และเธอเองก็ตัดสินใจแล้วเช่นกัน

ดังนั้น สิ่งเดียวที่เธอต้องทำคือ ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จ

ดวงตาของเธอส่องประกายออกมาอย่างมุ่งมั่น และกลิ่นอายปีศาจก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกัน มอนสเตอร์ฝ่ายศัตรูที่โจมตีเข้ามาต่างล้มตายหายไป

เขากำลังสนับสนุนเธอจากเบื้องหลัง

จึงไม่มีใครสามารถหยุดเธอได้

อย่างไรก็ตาม…..

“อาโทว ผมมีเรื่องที่ต้องบอกเธอ”

“….เรื่องอะไรหรอคะ?”

อาโทวที่กำลังวิ่งอยู่บนเส้นทางได้ยินเสียงอันแผ่วเบาของทาคุโตะ

เหมือนอย่างเคย เธอรีบจดจ่อตั้งใจฟังสิ่งที่เขาพูดเพื่อที่จะไม่พลาดอะไรไป

“ระวังตัวด้วยนะ–”

ตอนแรกเธอแสดงสีหน้าสงสัยออกมาเล็กน้อย จากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นสีหน้าประหลาดใจ

“สองคนนั้นกำลังบ้าคลั่ง”

ดูเหมือนเรื่องต่างๆจะยุ่งเหยิงกว่าที่เธอคิด

==========================================================

ตอนหน้าประมาณ 20 หน้า………….ชดเชยความสั้นของตอนนี้เรอะ  ==’