ฮูหยินทังหัวเราะกลบเกลื่อนความระทม “ได้ งั้นข้าจะบอกบางเรื่องที่พวกเจ้าอยากรู้ หงเล่ยังไม่ตายจริงๆ ตอนที่ต้าโจวกับเป่ยถังล้อมเขาอยู่ เขาก็รู้ว่าชะตาแคว้นซู่จบแล้ว เขาก็เลยจัดการทหารองครักษ์หาทางหนี ตอนแรกทำไมต้าโจวรุกเข้าเมืองมาได้ง่ายอย่างนั้นล่ะ? ถ้าเขาอยู่ ยังไงก็ต้องต้านทานสุดกำลังกว่าค่อนเดือนถึงบุกเข้ามาได้ใช่ไหม? ตอนนั้นพวกเจ้าก็ควรสงสัยได้แล้ว”

ทังหยางชะงัก “ถ้าพูดแบบนี้ งั้นเขาแกล้งตาย แล้วก็นำทหารไป?”

“เขานำทหารห้าหมื่นนาย และตอนนี้ก็กำลังแอบศึกษาผลิตรถรบแบบของต้าโจวอย่างนั้นอยู่ จะสำเร็จหรือไม่ข้าก็ไม่รู้ แต่เป่ยโม่ยินดีร่วมมือกับเขา นอกจากไส้ศึกแล้วยังต้องคนอื่นแน่ เป่ยโม่เคยเสียเปรียบด้านอาวุธ พวกเขาเคยเป็นแคว้นที่มีอาวุธล้ำเลิศที่สุด ตอนนี้กลับล้าหลังกว่าเป่ยถังกับต้าโจว นี่จะยอมได้ยังไง? ข่าวลือในเมืองหลวงตอนนี้ก็เป็นพวกเขาปลุกปั่นขึ้น”

เรื่องพวกนี้ล้วนอยู่ในการคาดการณ์ของทังหยาง เว้นแต่เรื่องอาวุธทหารและรถรบ เขาชายตาฉงนใจ “พวกเขาจะศึกษาผลิตรถรบได้ยังไง?”

“รายละเอียดพวกนี้ข้าไม่รู้ ข้าแค่เคยได้ยินไส้ศึกพูด พวกเขาได้อาวุธกับรถรบมาจากต้าโจว แล้วก็หาช่างผลิตอาวุธชื่อดังจากต่างละแคว้นมาร่วมหล่อขึ้น เห็นว่ารถรบหล่อขึ้นมาได้คันหนึ่งแล้ว ใกล้เคียงกับของต้าโจว”

ทังหยางแปลกใจ หากเป็นเช่นนี้ ถ้าหงเล่เปิดศึกกับเป่ยโม่ แผนการความวุ่นวายสถานการณ์การเมืองของเป่ยถังก็เป็นแค่ฉากบังหน้าหรือ?

หากสายตาของผู้วางแผนของเป่ยถังเล็งอยู่กับการเปลี่ยนสถานการณ์ภายในของเมืองหลวง กระทั่งระแวงอิจฉาใครต่อใคร แล้วพวกเขาค่อยรวมกำลังทหารแบบสายฟ้าแลบ เคลื่อนพลไปทางใต้ กองกำลังแข็งแกร่ง บวกกับอาวุธรถรบเหล่านั้น แล้วเป่ยถังจะต้านทานได้อย่างไร?

น้ำตานางไหลพราก โศกเศร้าสิ้นหวังเหลือคณา “พอข้าตายแล้ว ก็รบกวนเจ้าเก็บศพข้าด้วย ใส่โลงแล้วฝัง ไม่ต้องตั้งแผ่นป้าย ในเมื่อใช้แซ่ของเจ้าไม่ได้ งั้นแผ่นป้ายก็ไม่มีความหมายอะไรกับข้า”

ใบหน้าทังหยางเคร่งเครียด อย่างไรก็ทนเห็นนางร้องไห้เสียใจไม่ได้ ดังนั้นจึงหมุนตัวออกไป

พอออกไปก็สงบจิตใจสักหน่อย แล้วตรงดิ่งไปยังห้องหนังสือของหยู่เหวินเห้า บอกเล่าคำพูดที่นางสารภาพทั้งหมดให้เขาฟัง

หยู่เหวินเห้าได้ฟังแล้วก็พิจารณาอยู่พักหนึ่ง “ข้ากลับคิดว่าที่นางพูดเป็นความจริง ตอนแรกข้ากับท่านชายหงเย่เคยคุยกัน เขาก็คิดเหมือนกันว่าถ้าหงเล่แกล้งตายแล้วหนีไป ต้องนำทหารไปด้วยแน่ การล้อมเมืองในตอนนั้น ตอนนี้พอคิดดูแล้วก็ง่ายเกินไปจริงๆ แต่ไหนมาหงเล่ก็ขึ้นชื่อว่าใช้ทหารดั่งเทพ ถูกทะลวงได้ง่ายแบบนี้ แม้แต่เขายังตายอยู่ในกำแพงเมืองอย่างอเนจอนาถ เป็นไปไม่ได้จริงๆ”

เสียแต่ตอนนั้นทุกคนต่างถูกชัยชนะมอมเมาสติ คิดว่าอาวุธในตอนนั้นล้ำเลิศ ทำให้ทัพแคว้นซู่แค่ได้ยินก็ต้องสะท้าน ถึงได้ชัยชนะอย่างรวดเร็ว

“จริงสิ เกี่ยวกับเรื่องสมุนไพร เจ้าลองถามนางดู เป็นหงเล่แอบชักใยอยู่หรือเปล่า? พวกเขาซ่อนยาไว้ที่ไหน” หยู่เหวินเห้า คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทันที เอ่ย

ทังหยางเพิ่งได้สติมาไม่นาน ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุของเรื่องนี้ เมื่อได้ยินหยู่เหวินเห้าพูดรายอย่างละเอียดกับเขาแล้วถึงรู้สึกว่าเรื่องนี้สำคัญอย่างยิ่งยวด วกกลับไปอีกครั้งทันที

ทว่าเขาเพิ่งถึง ก็ได้ยันเสียงโศกเศร้าสิ้นหวังดังออกมาจากข้างใน “ทังหยาง….”