Scholar’s Advanced Technological System 1027 ประจักษ์หน้าประวัติศาสตร์

Now you are reading Scholar’s Advanced Technological System Chapter 1027 ประจักษ์หน้าประวัติศาสตร์ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ลู่โจวพูดถูก

ลู่โจวอัปโหลดธีสิสเมื่อประมาณห้านาทีก่อน เวลาเดียวกันกับที่หน้าต่างภารกิจระบบปรากฏขึ้น

แต่ถึงแม้ว่างานวิจัยถูกอัปโหลดแล้ว มันยากที่จะอ่านเข้าใจ

เป็นเพราะว่าในระหว่างห้านาทีนั้น…

เซิร์ฟเวอร์ของ arXiv ล้มเหลว!

โดยปกติแล้วเว็บไซต์วิชาการประเภทนี้ไม่ได้มีผู้เข้าชมจำนวนมาก จากค่าใช้จ่ายดำเนินการเซิร์ฟเวอร์ที่สูง เซิร์ฟเวอร์จึงมักรับรองได้ไม่มาก

แต่นักคณิตศาสตร์เกือบทุกคนบนโลกได้รับการแจ้งเตือนเรื่องข้อพิสูจน์สมมติฐานของรีมันน์

มันเป็นเวลาเก้าโมงเช้าที่อเมริกา แม้แต่นักวิชาการนอกสายคณิตศาสตร์ได้เข้า arXiv และเริ่มดาวน์โหลดงานวิจัย

แอดมิน arXiv ไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เขาคิดว่าได้มีการโจมตีแบบ DDoD เกิดขึ้น

จากนั้นเซิร์ฟเวอร์ก็ล่ม

แมทโอเวอร์โฟลว์ ฟอรั่มคณิตศาสตร์สำหรับนักคณิตศาสตร์แตกตื่นกันไปหมด

[ข้อพิสูจน์ของสมมติฐานรีมันน์! นี่เห็นงานวิจัยบน arXiv กันหรือยัง?!]

[เห็นอะไรวะ! เว็บมันล่มอยู่!]

[ฉันโชคดีพอที่ได้เห็นมัน…ฉันคิดว่ามันมีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้น]

[พระเจ้า วันนี้ไม่ใช่วันเมษาโกหก!]

[มีใครอ่านธีสิสจบแล้วบ้าง? เนื้อหาเป็นอย่างไรบ้าง? มันได้ทำการพิสูจน์ไหม?]

[สิ่งนี้มันล้ำเกินสโคปการวิจัยของผม แต่ผมคิดว่าตอนนี้ศาสตราจารย์เถากำลังอ่านงานวิจัยอยู่ เขาเพิ่งเลื่อนการสอนและการประชุมของสัปดาห์หน้าไปหมด]

[เดี๋ยวก่อนนะ เถาอยู่ที่งาน ICM? เข้าไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กมาเหรอ?]

[ปีนี้เขาไม่ได้ไปมา น่าเสียดาย]

ศาสตราจารย์เถาไม่ใช่คนเดียวที่เสียดายที่ไม่ได้ไปงานประชุม

ในความเป็นจริง นักวิชาการที่ไม่ได้งานประชุมนี้เนื่องจากเหตุผลต่างๆ รู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก

ทำไมมันต้องเป็นปีนี้ด้วย?

ทำไมถึงเป็นปีนี้ที่ฉันไม่ได้ไป?

รายงานหกสิบนาทีของศาสตราจารย์ลู่จะเกิดขึ้นภายในสองวัน และหัวข้อรายงานเป็นเรื่องสมมติฐานของรีมันน์

ในอีกมุมหนึ่งที่ห้องพักพิเศษของโรงแรมคอรินเทีย

ศาสตราจารย์ด้านคณิตศาสตร์ชื่อดังสองคนนั่งอยู่ริมหน้าต่างในท่าทีเงียบๆ

คนแรกคือฟาลติ้งส์ ส่วนอีกคนคือเดอลีงย์

ทั้งสองนั่งดื่มกาแฟระหว่างที่พูดคุยกันเรื่องโลกของคณิตศาสตร์

“…สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณพุลยุยเป็นเรื่องที่น่าโชคร้ายมาก มันเป็นความเสียหายอย่างมากกับชุมชนคณิตศาสตร์ทั้งหมด ผมเองก็อยากชวนเธอมาทำงานด้วย ผมไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

“ชีวิตมันโหดร้าย…เราทำได้แต่หวังว่าเธอจะใช้ชีวิตที่เหลือได้อย่างดีที่สุด”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์ถอนหายใจและมองฟาลติ้งส์ในขณะที่พูดว่า “ว่าไปแล้วตอนนี้คุณก็แก่ คุณไม่คิดจะพักบ้างเหรอ?”

“ยังไม่ใช่ตอนนี้ ผมอยากฝากอะไรบางอย่างไว้ก่อนที่ผมเกษียณ…ผมเข้าใจแล้วว่าเซอร์อติยาห์รู้สึกอย่างไร”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์มองดูอย่างเรียบเฉยและไม่ได้พูดตอบ

มันมีเรื่องเศร้าหลายเรื่องเกิดขึ้นพร้อมกัน

ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากทางเข้าห้องพัก

เขาเห็นศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนกำลังเดินมา

เฟฟเฟอร์แมนมีสีหน้าเหมือนกับเห็นผี

ศาสตราจารย์ขมวดคิ้วและกำลังจะพูดขึ้น แต่เฟฟเฟอร์แมนชิงพูดก่อน

วินาทีที่เขาพูด ทุกคนนิ่งตัวแข็ง

“สมมติฐานของรีมันน์ได้รับการพิสูจน์”

ทุกอย่างนิ่งเงียบสนิท

จนน่าจะได้ยินเสียงเข็มตกลงบนพื้น

ศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์ไม่ได้เงยหน้าขึ้นในขณะที่เขาพูดว่า “เป็นไปไม่ได้”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์ก็ยักไหล่และพูดว่า “เรื่องตลก ไร้สาระน่า”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนรู้ว่าทั้งสอบจะพูดเช่นนี้ เขาจึงพูดกับเดอลีงย์ว่า “ลูกศิษย์ของคุณพิสูจน์มัน”

ทันใดนั้นสีหน้าของศาสตราจารย์สองคนนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก

โดยเฉพาะศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์ เขาอ้าปากกว้างและเงยหน้าขึ้น

“…คุณกำลังพูดถึงลู่โจว?”

“ใช่แล้ว” ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนพยักหน้าและพูดต่อ “เขาเป็นลูกศิษย์คนเดียวของเดอลีงย์ที่วิจัยทฤษฎีจำนวน”

“…”

ศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์และศาสตราจารย์เดอลีงย์ต่างมองหน้ากัน

ศาสตราจารย์เดอลีงย์รู้สึกสับสน

นิ้วของเขาสั่นเทาระหว่างที่เขาปรับแว่นตา จากนั้นเขามองดูศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนและถามว่า “คุณแน่ใจนะว่าเขาพูดแบบนั้น?”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนคิดไปถึงเหตุการณ์ที่ห้องบรรยาย หมายเลข 7 เขาถอนหายใจและพูดว่า

“ผมไม่แน่ใจ แต่เขาได้อัปโหลดธีสิสไปที่ arXiv แล้ว คุณหามันได้ที่แมทโอเวอร์โฟลว์ โลกคณิตศาสตร์ทั้งโลกกำลังพูดถึงเรื่องนี้ และนักวิจัยก็กำลังเริ่มอ่านงานวิจัยของเขา…”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์สูดลมหายใจเข้าลึก แต่เขาไม่ได้เข้าไปที่ arXiv ในทันที แต่เขากลับนิ่งพิงเก้าอี้และผ่อนคลาย

ฟาลติ้งส์ทำแบบนั้นเช่นกัน

ฟาลติ้งส์มองดูเดอลีงย์และพูดขึ้น

“เรากำลังประจักษ์หน้าประวัติศาสตร์ที่นี่”

หลังจากนั้นสักพักเดอลีงย์พูดขึ้น

“ใช่…

มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันมาก”

ถ้าลู่โจวพิสูจน์สมมติฐานของรีมันน์ได้จริงๆ ถ้างั้นข้อพิสูจน์ของทฤษฎีบททฤษฎีจำนวนจะลดลงครึ่งหนึ่ง ในขณะที่ความยาวของตำราทฤษฎีจำนวนจะเพิ่มเป็นสองเท่า

มันเป็นการคาดเดาว่าลู่โจวนั้นถูกต้อง

…………………………………..

Related

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Scholar’s Advanced Technological System 1027 ประจักษ์หน้าประวัติศาสตร์

Now you are reading Scholar’s Advanced Technological System Chapter 1027 ประจักษ์หน้าประวัติศาสตร์ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ลู่โจวพูดถูก

ลู่โจวอัปโหลดธีสิสเมื่อประมาณห้านาทีก่อน เวลาเดียวกันกับที่หน้าต่างภารกิจระบบปรากฏขึ้น

แต่ถึงแม้ว่างานวิจัยถูกอัปโหลดแล้ว มันยากที่จะอ่านเข้าใจ

เป็นเพราะว่าในระหว่างห้านาทีนั้น…

เซิร์ฟเวอร์ของ arXiv ล้มเหลว!

โดยปกติแล้วเว็บไซต์วิชาการประเภทนี้ไม่ได้มีผู้เข้าชมจำนวนมาก จากค่าใช้จ่ายดำเนินการเซิร์ฟเวอร์ที่สูง เซิร์ฟเวอร์จึงมักรับรองได้ไม่มาก

แต่นักคณิตศาสตร์เกือบทุกคนบนโลกได้รับการแจ้งเตือนเรื่องข้อพิสูจน์สมมติฐานของรีมันน์

มันเป็นเวลาเก้าโมงเช้าที่อเมริกา แม้แต่นักวิชาการนอกสายคณิตศาสตร์ได้เข้า arXiv และเริ่มดาวน์โหลดงานวิจัย

แอดมิน arXiv ไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เขาคิดว่าได้มีการโจมตีแบบ DDoD เกิดขึ้น

จากนั้นเซิร์ฟเวอร์ก็ล่ม

แมทโอเวอร์โฟลว์ ฟอรั่มคณิตศาสตร์สำหรับนักคณิตศาสตร์แตกตื่นกันไปหมด

[ข้อพิสูจน์ของสมมติฐานรีมันน์! นี่เห็นงานวิจัยบน arXiv กันหรือยัง?!]

[เห็นอะไรวะ! เว็บมันล่มอยู่!]

[ฉันโชคดีพอที่ได้เห็นมัน…ฉันคิดว่ามันมีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้น]

[พระเจ้า วันนี้ไม่ใช่วันเมษาโกหก!]

[มีใครอ่านธีสิสจบแล้วบ้าง? เนื้อหาเป็นอย่างไรบ้าง? มันได้ทำการพิสูจน์ไหม?]

[สิ่งนี้มันล้ำเกินสโคปการวิจัยของผม แต่ผมคิดว่าตอนนี้ศาสตราจารย์เถากำลังอ่านงานวิจัยอยู่ เขาเพิ่งเลื่อนการสอนและการประชุมของสัปดาห์หน้าไปหมด]

[เดี๋ยวก่อนนะ เถาอยู่ที่งาน ICM? เข้าไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กมาเหรอ?]

[ปีนี้เขาไม่ได้ไปมา น่าเสียดาย]

ศาสตราจารย์เถาไม่ใช่คนเดียวที่เสียดายที่ไม่ได้ไปงานประชุม

ในความเป็นจริง นักวิชาการที่ไม่ได้งานประชุมนี้เนื่องจากเหตุผลต่างๆ รู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก

ทำไมมันต้องเป็นปีนี้ด้วย?

ทำไมถึงเป็นปีนี้ที่ฉันไม่ได้ไป?

รายงานหกสิบนาทีของศาสตราจารย์ลู่จะเกิดขึ้นภายในสองวัน และหัวข้อรายงานเป็นเรื่องสมมติฐานของรีมันน์

ในอีกมุมหนึ่งที่ห้องพักพิเศษของโรงแรมคอรินเทีย

ศาสตราจารย์ด้านคณิตศาสตร์ชื่อดังสองคนนั่งอยู่ริมหน้าต่างในท่าทีเงียบๆ

คนแรกคือฟาลติ้งส์ ส่วนอีกคนคือเดอลีงย์

ทั้งสองนั่งดื่มกาแฟระหว่างที่พูดคุยกันเรื่องโลกของคณิตศาสตร์

“…สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณพุลยุยเป็นเรื่องที่น่าโชคร้ายมาก มันเป็นความเสียหายอย่างมากกับชุมชนคณิตศาสตร์ทั้งหมด ผมเองก็อยากชวนเธอมาทำงานด้วย ผมไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

“ชีวิตมันโหดร้าย…เราทำได้แต่หวังว่าเธอจะใช้ชีวิตที่เหลือได้อย่างดีที่สุด”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์ถอนหายใจและมองฟาลติ้งส์ในขณะที่พูดว่า “ว่าไปแล้วตอนนี้คุณก็แก่ คุณไม่คิดจะพักบ้างเหรอ?”

“ยังไม่ใช่ตอนนี้ ผมอยากฝากอะไรบางอย่างไว้ก่อนที่ผมเกษียณ…ผมเข้าใจแล้วว่าเซอร์อติยาห์รู้สึกอย่างไร”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์มองดูอย่างเรียบเฉยและไม่ได้พูดตอบ

มันมีเรื่องเศร้าหลายเรื่องเกิดขึ้นพร้อมกัน

ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากทางเข้าห้องพัก

เขาเห็นศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนกำลังเดินมา

เฟฟเฟอร์แมนมีสีหน้าเหมือนกับเห็นผี

ศาสตราจารย์ขมวดคิ้วและกำลังจะพูดขึ้น แต่เฟฟเฟอร์แมนชิงพูดก่อน

วินาทีที่เขาพูด ทุกคนนิ่งตัวแข็ง

“สมมติฐานของรีมันน์ได้รับการพิสูจน์”

ทุกอย่างนิ่งเงียบสนิท

จนน่าจะได้ยินเสียงเข็มตกลงบนพื้น

ศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์ไม่ได้เงยหน้าขึ้นในขณะที่เขาพูดว่า “เป็นไปไม่ได้”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์ก็ยักไหล่และพูดว่า “เรื่องตลก ไร้สาระน่า”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนรู้ว่าทั้งสอบจะพูดเช่นนี้ เขาจึงพูดกับเดอลีงย์ว่า “ลูกศิษย์ของคุณพิสูจน์มัน”

ทันใดนั้นสีหน้าของศาสตราจารย์สองคนนี้เปลี่ยนไปอย่างมาก

โดยเฉพาะศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์ เขาอ้าปากกว้างและเงยหน้าขึ้น

“…คุณกำลังพูดถึงลู่โจว?”

“ใช่แล้ว” ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนพยักหน้าและพูดต่อ “เขาเป็นลูกศิษย์คนเดียวของเดอลีงย์ที่วิจัยทฤษฎีจำนวน”

“…”

ศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์และศาสตราจารย์เดอลีงย์ต่างมองหน้ากัน

ศาสตราจารย์เดอลีงย์รู้สึกสับสน

นิ้วของเขาสั่นเทาระหว่างที่เขาปรับแว่นตา จากนั้นเขามองดูศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนและถามว่า “คุณแน่ใจนะว่าเขาพูดแบบนั้น?”

ศาสตราจารย์เฟฟเฟอร์แมนคิดไปถึงเหตุการณ์ที่ห้องบรรยาย หมายเลข 7 เขาถอนหายใจและพูดว่า

“ผมไม่แน่ใจ แต่เขาได้อัปโหลดธีสิสไปที่ arXiv แล้ว คุณหามันได้ที่แมทโอเวอร์โฟลว์ โลกคณิตศาสตร์ทั้งโลกกำลังพูดถึงเรื่องนี้ และนักวิจัยก็กำลังเริ่มอ่านงานวิจัยของเขา…”

ศาสตราจารย์เดอลีงย์สูดลมหายใจเข้าลึก แต่เขาไม่ได้เข้าไปที่ arXiv ในทันที แต่เขากลับนิ่งพิงเก้าอี้และผ่อนคลาย

ฟาลติ้งส์ทำแบบนั้นเช่นกัน

ฟาลติ้งส์มองดูเดอลีงย์และพูดขึ้น

“เรากำลังประจักษ์หน้าประวัติศาสตร์ที่นี่”

หลังจากนั้นสักพักเดอลีงย์พูดขึ้น

“ใช่…

มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันมาก”

ถ้าลู่โจวพิสูจน์สมมติฐานของรีมันน์ได้จริงๆ ถ้างั้นข้อพิสูจน์ของทฤษฎีบททฤษฎีจำนวนจะลดลงครึ่งหนึ่ง ในขณะที่ความยาวของตำราทฤษฎีจำนวนจะเพิ่มเป็นสองเท่า

มันเป็นการคาดเดาว่าลู่โจวนั้นถูกต้อง

…………………………………..

Related

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+