ชมรมอาหารเป็นหนึ่งในหลายๆวัฒนธรรมในพรินซ์ตัน แถมยังมี’โรงอาหาร’อยู่สองฟากฝั่งของโปรสเปคอเวนิว

แน่นอนความแตกต่างระหว่างชมรมกับโรงอาหารยังคงใหญ่มาก โดยเฉพาะพวกชมรมที่เปิดโดยนักศึกษาเพราะกลุ่มของพวกเขาไม่เป็นที่ยอมรับ

ยกตัวอย่าง เด็กผู้ดีจากบอสตันจะไม่ยอมให้พวกบ้านนอกจากเท็กซัสเข้าชมรมของพวกเขาเว้นแต่ว่าจะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงในบางสาขา

เพราะแบบนี้เราจึงบอกชนชั้นทางสังคมของคนได้จากสถานที่ที่พวกเขาทานอาหาร

ชมรมที่มีชื่อเสียงที่สุดคือไอวี่คลับและไทเกอร์ช็อป จนกระทั่งศาลสั่งในปี 1991 พวกเขาไม่รับผู้หญิงด้วยซ้ำ พวกเขาจะรับแต่’ผู้ดี’เท่านั้น

ลู่โจวไม่ได้คิดมากนัก เขาได้ยินว่าไอวี่คลับมีอาหารอร่อย เขาแค่ต้องจ่ายเงินห้าพันเหรียญต่อปีเท่านั้น แล้วเขาจะทานมื้อเย็นได้ตามต้องการ นอกจากนี้ยังมีพวกกาแฟไม่จำกัด ดังนั้นเขาจึงไปลงทะเบียน

จากนั้นเขาก็ได้รับแจ้งเกี่ยวกับกฎมารยาททานอาหารและได้รับการเข้าชมรมอย่างรวดเร็ว

เขาคิดว่าเขาต้องผ่านการสัมภาษณ์เหมือนคนอื่นแล้วต้องแย่งที่ในชมรมเสียอีก

อันที่จริงเขาอยากฝึกทักษะการสัมภาษณ์ของตน

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าสังคมจะค่อนข้างต้อนรับเหล่าคนที่มีความสามารถ

ตอนนี้คนที่นั่งตรงข้ามเขาเป็นหนึ่งในสมาชิกอาวุโสของไอวี่คลับ เดวิด ลอว์เรนซ์ นักศึกษาปริญญาเอกสาขาประวัติศาสตร์

ลอว์เรนซ์เป็นนามสกุลที่พบได้บ่อยมากในอเมริกา แต่ในสถานที่อย่างพรินซ์ตัน ถ้าเราพบชาวผิวขาวสกุลลอว์เรนซ์ที่จามากบอสตัน ไม่ว่าใครก็คงอดคิดไม่ได้ว่าพวกเขามีความเชื่อมโยงกับเคนเนดีไหม

เหตุผลที่ว่าทำไมลู่โจวถึงได้รับการยอมรับเข้าชมรมนี้อย่างราบรื่นก็เพราะความช่วยเหลือของเดวิด ลอว์เรนซ์

เนื่องจากลู่โจวไม่สนใจเชื้อชาติและวัฒนธรรมที่แตกต่าง เขาจึงกลายมาเป็นเพื่อนกับเดวิด

ตั้งแต่ที่มาพรินซ์ตัน เขาเป็นเพื่อนคนแรกของลู่โจว

มันก็ผ่านมาสองวันแล้วที่เขาได้พบกับศาสตราจารย์เดอลีงย์ เขายังคงตัดสินใจไม่ได้เลย

หลังฟังบรรยาย ลู่โจวก็มากินมื้อค่ำที่ไอวี่คลับ

เดวิดก็อยู่เช่นกัน ดังนั้นทั้งสองจึงนั่งทานอาหารร่วมกัน

พวกเขาเริ่มคุยกันถึงแผนหลังเรียนจบ เดวิดยิ้มแล้วถามลู่โจว “คุณสนใจทำงานด้านวาณิชธนกิจไหม? ถ้าคุณสน ฉันแนะนำที่ดีๆให้คุณได้นะ”

ลู่โจว “ผมไม่สนใจการจ้างงาน ผมชอบวิจัยมากกว่า”

เดวิดยิ้ม “โอ้งั้นเหรอ? คุณไม่คิดเหรอว่าการใช้คณิตศาสตร์เพื่อตลาดการเงินก็น่าตื่นเต้นไม่เบา? บางทีคุณอาจได้รางวัลโนเบลด้วยซ้ำ”

ลู่โจวยิ้มแล้วกล่าว “ผมไม่เคยเรียนคณิตศาสตร์การเงินมาก่อน ถ้าคุณสนใจการเงิน ทำไมคุณไม่เรียนด้านการเงินแทนประวัติศาสตร์ล่ะ?”

เดวิดเคาะแก้วไวน์ “อันที่จริงฉันไม่อยากมาที่นี่เลย ตัวเลือกแรกของฉันคือเรียน MBA ที่วอร์ตัน แต่พ่อหัวแข็งของฉันส่งฉันมาที่นี่เพราะเขาเป็นศิษย์เก่าพรินซ์ตัน…ตอนแรกฉันก็เรียนคณิตศาสตร์เหมือนคุณ แต่มันยากเกินไปสำหรับฉัน ดังนั้นฉันเลยเปลี่ยนมาเป็นประวัติศาสตร์”

ลู่โจวกำลังหั่นสเต็ก แต่แล้วเขาก็สัมผัสได้ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจ้องมาทางเขา เขาจึงถอนหายใจ

หมอนี่เป็นเพื่อนที่ดี แต่เขาหล่อเกินไปหน่อย

แม้ลู่โจวจะมีสายตาที่เข้มงวด แต่เขาก็ยอมรับเลยว่าเดวิดหน้าตาดีพอๆกับเขาเลย

“ดูเหมือนทุกครอบครัวจะมีปัญหาของตัวเอง…แต่พรินซ์ตันไม่มี MBA งั้นเหรอ?”

“ไม่มี” เดวิดตอบ เขายิ้มแล้วส่ายหน้า “พรินซ์ตันเป็นมหาลัยระดับไอวี่ลีกเพียงแห่งเดียวที่ไม่มีโรงเรียนธุรกิจ”

อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะไม่มีโรงเรียนธุรกิจที่พรินซ์ตัน แต่ก็มีผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จมากมาย

ยกตัวอย่าง ผู้ก่อตั้งอเมซอนก็จบมาจากพรินซ์ตัน

เหตุผลว่าทำไมบริษัทชั้นนำถึงชอบรับสมัครพนักงานจากพรินซ์ตัน ส่วนใหญ่เป็นเพราะทรัพยากรทางการศึกษาและปูมหลัง ส่วนอีกครึ่งก็มาจากสมาคมศิษย์เก่าที่ร่ำรวยของพรินซ์ตัน

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ก็มีหญิงสาวชุดเดรสสีดำเดินเข้ามา

เดวิดสังเกตว่าเธอไม่ได้เดินมาหาเขา เขาจึงยิ้มแล้วกล่าว “ดูเหมือนคุณจะมีนัดนะ ฉันไม่รบกวนแล้ว”

“ไม่เป็นไร คุณนั่งอยู่นี่แหละ”

เมื่อเห็นว่าเดวิดเข้าใจผิด ลู่โจวจึงพยายามอธิบาย

อย่างไรก็ตามเดวิดไม่ฟัง

“ฮ่าๆ ฉันไม่เป็นก้างหรอก ฉันกินเสร็จพอดี ไว้เจอกัน”

เดวิดลุกขึ้นยืนแล้วหยิบถาดอาหารเดินจากไป

“…”

ลู่โจวมองโมลิน่าแล้วถอนหายใจ “มิสโมลิน่า มีอะไร?”

โมลิน่าไม่เสียเวลา เธอจ้องมองลู่โจวแล้วถาม “เอาล่ะ ฉันรู้ว่าคุณเลือกศาสตราจารย์เดอลีงย์…แต่คุณไม่สนใจโปรเจกต์วิจัยของเราเลยเหรอ?”

ลู่โจวถอนหายใจ

เขาย่อมรู้ว่าโปรเจกต์วิจัยของเธอเกี่ยวกับอะไร

ครั้งก่อนเธอก็เชิญเขา

เขาไม่คิดเลยว่าอาจารย์ที่ปรึกษาของเธอจะบ้าพอๆกับเธอเลย

ลู่โจว “โปรเจกต์วิจัยของคุณเพ้อฝันไป มันเหมือนการสร้างบ้านบนดาวอังคาร…ผมขอเดานะ เพื่อพิสูจน์ข้อคาดการณ์ของรีมันน์ คุณจะต้องสร้างกรอบแนวคิดทฤษฎีใหม่แล้วนำมาแก้ข้อคาดการณ์ใช่ไหม?”

โมลิน่ากล่าวอย่างตื่นเต้น “เรากำลังทำอยู่!”

ลู่โจว “สำเร็จไหม?”

โมลิน่าส่ายหน้าแล้วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ใกล้แล้ว!”

ลู่โจวถอนหายใจ “สรุปก็คือยัง”

ลู่โจวรู้ว่าทำไมอาจารย์ที่ปรึกษาของเธอ โซฟี โมเรล ถึงได้ร้อนใจขนาดนี้

งานประชุมคณิตศาสตร์นานาชาติ 2018 จะจัดขึ้นในอีกสองปี มีเหรียญฟิลด์เพียงสี่เหรียญเท่านั้น และสองเหรียญก็ได้รับการยืนยันแล้ว

หนึ่งคือปีเตอร์ ชูลท์ซ ผู้สร้างกรอบแนวคิดทางคณิตศาสตร์ที่มีโอกาสพัฒนามากที่สุดในเรขาคณิตเชิงพีชคณิตในวันนี้ ‘ทฤษฎี PS’

ในขณะที่คนอื่น’กำลังแก้ปัญหา’ ชูลท์ซ ได้สร้างเครื่องมือขึ้นมา เครื่องมือที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อแก้ปัญหามีความสำคัญกว่าการแก้ปัญหาเสียอีก ชูลท์ซเป็นผู้ชนะรางวัล EMS (รางวัลสมาคมคณิตศาสตร์ยุโรป)แล้ว และมันก็ไม่มีข้อกังขาเลยว่าผู้ชนะเหรียญฟิลด์คือเขา

อีกคนก็คือผู้พิสูจน์ข้อคาดการณ์ของปอลิญัก ลู่โจว แม้ว่าลู่โจวจะไม่ได้สร้างกรอบแนวคิดทางคณิตศาสตร์อย่าง’ทฤษฎี PS’ แต่เขาก็แก้ปัญหาที่สำคัญมากมาย

ข้อคาดการณ์ของปอลิญักอย่างเดียวก็คู่ควรกับเหรียญฟิลด์แล้ว

วุฒิไม่เกี่ยวข้องกับกระบวนการคัดเลือกเหรียญฟิลด์ส สำคัญแค่ผลลัพธ์เท่านั้น นี่เป็นเหตุผลที่ กริกอรี เพเรลมาน สามารถชนะรางวัลเหรียญฟิลด์ อย่างไรก็ตามเขาไม่ยอมรับ เพราะเขาไม่สนใจเรื่องชื่อเสียงเงินตรา

กริกอรี เพเรลมาน ปฏิเสธรางวัลมากมายรวมถึงรางวัลจากสมาคมคณิตศาสตร์ยุโรป รางวัลนักคณิตศาสตร์รุ่นใหม่

มีรางวัลฟิลด์สเหลือเพียงสองที่เท่านั้น ผู้ที่มีโอกาสเป็นไปได้มากที่สุดก็คือ เฟร์นันโด มาร์เกซ ชายชาวบราซิล งานประชุมคณิตศาสตร์ 2018 จะจัดขึ้นที่ปราซิล ซึ่งทำให้มันน่าสนใจยิ่งขึ้น

ผู้มีโอกาสได้คนอื่นๆ ก็อย่าง จิออร์ดี วิลเลียมสัน ที่ชนะรางวัล EMS เช่นกัน หรือ มารีน่า ไวอซอฟกา เทพธิดาคณิตศาสตร์แห่งยูเครน

ถ้าโซฟี โมเรลสามารถสร้างความคืบหน้าให้กับข้อคาดการณ์ของรีมันน์ อย่างการพัฒนา’คริติคอลไลน์’ของคังรุ่ยจากสี่สิบเปอร์เซ็นต์ไปเป็นห้าสิบเปอร์เซ็นต์ได้ โอกาสชนะของเธอก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

อย่างไรก็ตามลู่โจวไม่เข้าใจว่าทำไมโมลิน่าถึงใจร้อนแบบนี้

เธอยังอยู่ไกลจากเหรียญฟิลด์สมาก…

โมลิน่าลูบผมแล้วจ้องมองลู่โจว เธอพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “ฉันกับอาจารย์ที่ปรึกษาสามารถใช้ทั้งชีวิตกับปัญหานี้ เพราะฉันไม่ได้วางแผนจะแก้มันเร็วๆนี้อยู่แล้ว”

คุณหมกมุ่นขนาดนั้นเชียว?

ลู่โจววางมีดลงแล้วหยิบผ้ามาเช็ดปาก จากนั้นเขาก็กล่าว “งั้น…คุณก็ไปเถอะ อย่าลากผมไปด้วยเลย ผมมีอย่างอื่นต้องทำ”

โมลิน่าเลิกคิ้ว “โปรเจกต์วิจัยของศาสตราจารย์เดอลีงย์?”

ลู่โจวหัวเราะ

จะว่าไป ครั้งนี้โมลิน่าได้มอบแรงบันดาลใจให้เขาเล็กน้อย

เขากำลังลังเลระหว่างสองตัวเลือกที่ศาสตราจารย์เดอลีงย์มอบให้ ในขณะเดียวกันข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัคก็ทำให้ตัวเลือกที่สองน่าดึงดูดเช่นกัน

ฉันควรใช้วิธีทรงกลมหรือวิธีตะแกรงดี?

ทั้งสองวิธีดูเหมือนจะมาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว แต่มันยังขาดอีกเล็กน้อย

ถ้ามันเป็นแบบนี้…

จู่ๆ แววตาของลู่โจวก็เปล่งประกาย

เขาพูด

“ข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัค”

ครั้งนี้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

โมลิน่าอึ้ง เธอเกือบหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ขอโทษ…ฉันไม่ได้สงสัยในความสามารถของคุณ แต่ฉันแค่กลั้นไม่อยู่ ดูเหมือนฉันจะคิดถูก คุณมันบ้า”

โมลิน่าถาม “คุณวางแผนจะใช้วิธีทรงกลมหรือวิธีตะแกรง?”

ลู่โจวได้ยินคำถามนี้แล้วยิ้มมุมปาก

“ไม่ใช่ทั้งสอง”