“เมื่อวาน สหประชาชาติจัดประชุมฉุกเฉินที่นิวยอร์กเพื่อหาวิธีตอบโต้ของโลกต่อวิกฤตครั้งนี้ ทีมวิจัยที่ประกอบด้วยผู้เชี่ยวชาญจากหลายประเทศจะถูกประจำที่ปราสาทจันทราภายในหนึ่งสัปดาห์”

“ในอีกมุมหนึ่ง องค์การอนามัยโลกได้ตั้งชื่อทางการให้แบคทีเรียว่า ‘X-0172’ “

“นำเสนอให้คุณโดยไชน่า เซาท์เทิร์นนิวส์”

ข่าวส่วนแบคทีเรียดาวอังคารจบลง

ลู่โจวนั่งกินอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะ เขามองดูปฏิทินในโทรศัพท์และพึมพำกับตัวเอง ‘เหลืออีก 87 วัน’

เวลากำลังจะหมด…

ลู่โจวหยิบรีโมตทีวีขึ้นมาปิดทีวี เขาเช็ดหน้าด้วยผ้าเช็ดกระดาษและลุกขึ้นยืน

“เสี่ยวไอ จัดการห้องครัวให้หน่อยสิ”

โดรนสี่ใบพัดบินไปที่ห้องครัว

[โอเค เจ้านาย เดี๋ยวจัดการให้! ٩ (•̤̀ᴗ•̤́๑) o]

ลู่โจวใส่เสื้อโค้ตและโทรหาหวังเผิง

จากนั้นไม่นาน มีรถซีดานสีดำมาจอดนอกแมนชั่น รถซีดานสีดำคันนี้พาเขาไปสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง

พูดตามตรงแล้ว การวิจัยชีวภาพไม่ใช่เรื่องถนัดของสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องชีวดาราศาสตร์ ไม่เพียงแต่ว่ามีผู้เชี่ยวชาญไม่กี่คนที่สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง แล้วก็มีผู้เชี่ยวชาญด้านชีวดาราศาสตร์ไม่กี่คนในประเทศ

แต่บางครั้งการวิจัยไม่จำเป็นต้องทำด้วยผู้วิจัย ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อเป็นเรื่องสาขาวิจัยล้ำที่เพิ่งเกิดใหม่ ความแตกต่างระหว่างนักวิจัยปกติและนักวิจัยมืออาชีพ

จนถึงตอนนี้ ผู้เชี่ยวชาญด้านจุลชีววิทยาคือศาสตราจารย์หลิวจัวปิงซึ่งรับผิดชอบโปรเจกต์การแช่แข็งจำศีล

ถึงแม้ว่าทิศทางการวิจัยของเขาคือชีววิทยาด้านการแช่แข็ง เขามักศึกษาตัวอย่างเซลล์ที่เก็บมาจากสภาพแวดล้อมที่รุนแรง

ท้ายที่สุดแล้ว แบคทีเรีย X-0172 นั้นก็ถูกเก็บในสภาพแวดล้อมที่รุนแรง…

หลังจากลู่โจวลงจากรถ เขามุ่งตรงไปที่อาคารสถาบันชีววิทยา

เมื่อเขาไปถึงห้องแล็บ ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงและนักศึกษาอีกหลายคนกำลังมองดูบางอย่างที่หน้ากล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอน

ลู่โจวไม่อยากไปขัดการวิจัยของพวกเขา เขารอให้พวกเขาทำงานเสร็จอย่างเงียบๆ จากนั้นเขาตัดสินใจพูดกับศาสตราจารย์หลิว

“ตัวอย่างมาถึงหรือยัง?”

“มาถึงแล้ว” ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงมองดูสไลด์ใต้กล้องจุลทรรศน์และพูดว่า “ผมพนันได้เลยว่ามันเป็นอุจจาระที่แพงที่สุดในโลก”

ลู่โจวแซวเล่น “แล้วมันก็เป็นอุจจาระที่อันตรายที่สุดในโลก”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงโบกมือและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ตัวอย่างที่ถูกส่งมาที่โลกถูกฆ่าเชื้อมาอย่างระมัดระวัง ถ้าเราทำตามขั้นตอนความปลอดภัย มันก็จะไม่มีปัญหาอะไร”

ถึงแม้ว่าศาสตราจารย์หลิวจะฟังดูไม่น่าเชื่อถือ ลู่โจวรู้ว่าศาสตราจารย์หลิวจะไม่ทำผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ

ลู่โจวนิ่งไปชั่วครู่ก่อนที่จะถามคำถามสำคัญ “มีความคืบหน้าในการวิจัยไหม?”

“มีความคืบหน้าเล็กน้อย” ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงถอดแว่นตาออกและพูดว่า “จากงานวิจัยล่าสุดที่เผยแพร่โดยเลสลี่และศาสตราจารย์จ้าวชูเซวียน เราสามารถยืนยันได้ว่าชาวอาณานิคมโครงการแอรีสมีปัญหาด้านการนอนหลับ มันน่าจะเกิดจากสารอนุพันธ์ที่คล้ายกรดอะมิโน ซึ่งถูกปล่อยจากแบคทีเรีย X-0172”

“สารอนุพันธ์ที่คล้ายกับกรดอะมิโน?” ลู่โจวขมวดคิ้วและถามต่อ “ปัญหานี้ร้ายแรงไหม?”

“ปัญหาไม่ร้ายแรงมาก แต่สารอนุพันธ์พวกนี้มันดูน่าสนใจ…มันอาจจะเป็นประโยชน์ต่อโฮสต์”

ลู่โจวถาม “เป็นประโยชน์? คุณอธิบายหน่อยได้ไหม?”

“การจำศีลแบบแอคทีฟ” ศาสตราจารย์ลู่พูดโพล่งขึ้นมา เขาอธิบายเพิ่ม “สมมติว่าดาวอังคารเคยมีบรรยากาศอุดมสมบูรณ์ สนามแม่เหล็กที่คุ้มครอง และระบบนิเวศที่หลากหลาย เมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงทางธรณีวิทยาที่รุนแรง ฟีโรโมนที่ถูกปล่อยโดยแบคทีเรียนี้ระหว่างที่มันสร้างสปอร์จะช่วยเหลือโฮสต์ คล้ายกับการจำศีล”

การช่วยให้โฮสต์รอดชีวิตผ่านสภาพอากาศที่รุนแรงเป็นกลยุทธ์การเอาชีวิตของแบคทีเรีย ดังนั้น ปรสิตสร้างความสัมพันธ์แบบพึ่งพากันกับโฮสต์ของมัน

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงนิ่งไปสักพักและมองดูลู่โจว

“จนถึงตอนนี้ นอกจากอาการง่วงซึม เราก็ไม่เจอผลกระทบด้านสุขภาพอื่นๆ เรามีเหตุผลที่จะเชื่อว่าการปล่อยฟีโรโมนมาจากกลไกช่วยเหลือตัวเองแบบแอคทีฟของแบคทีเรีย ในสภาวะจำศีลที่เกิดจากแบคทีเรีย ความทนของโฮสต์ต่อสภาพแวดล้อมร้ายแรงอาจจะถูกเพิ่มขึ้นอย่างมาก โฮสต์ยังต้องการพลังงานเล็กน้อยสำหรับฟังก์ชันเอาตัวรอดพื้นฐาน

ลู่โจวพูดว่า “กลไกปล่อยฟีโรโมนคืออะไรหรือครับ?”

“นั่นแหละปัญหา เรายังหาไม่รู้ทั้งหมดว่ากลไกนี้ทำงานอย่างไร” ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงถอนหายใจและพูดว่า “ตอนนี้เราได้คาดการณ์ไว้สองอย่าง อย่างแรกคือเมื่อโฮสต์สร้างปฏิกิริยาป้องกันต่อแบคทีเรียแปลกหน้า แบคทีเรียถูกบังคับให้สร้างสปอร์เพื่อปกป้องตัวเอง ซึ่งจะบังคับให้ปล่อยฟีโรโมนพักตัวแบบแอคทีฟ”

“อีกความเป็นไปได้คือภายใต้เงื่อนไขภายนอกเชิงกายภาพบางอย่าง แบคทีเรียสามารถตัดสินว่าโฮสต์อยู่ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงมาก และพวกมันจะปล่อยสปอร์พักตัวแบบแอคทีฟออกมาเพื่อปกป้องโฮสต์”

ถึงแม้ว่าการง่วงซึมไม่รุนแรงถึงชีวิต ไม่มีใครอยากจะเหน็ดเหนื่อยต่อเนื่อง

ถึงตอนนี้ หนึ่งในชาวอาณานิคมสามคนมีสภาวะง่วงซึม

ถ้าหนึ่งในสามของประชากรมนุษย์มีอาการเหนื่อยเป็นกิจวัตร ผลกระทบต่อสังคมนั้นจะไม่สามารถจะนึกได้

ลู่โจวถามว่า “คุณเชื่อการคาดการณ์ไหนมากกว่ากันล่ะ?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงตอบ “ผมเชื่อในความเป็นไปได้แรกมากกว่า”

ลู่โจวพูดต่อ “นั่นหมายความว่าแอนตี้บอดี้ X-0172 อาจจะอยู่ในผู้ป่วยที่ง่วงซึม?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพยักหน้าอย่างระมัดระวัง

“ผมก็ไม่รู้แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้น!”

………………………………….