เครื่องหมายอัศเจรีย์สามอันนี่หมายความว่าอะไรกัน?

ลู่โจวมองวีแชท เขากำลังสงสัยว่าข้อความที่ส่งมามีความหมายว่าอย่างไร ทันใดนั้นเองก็มีคนโทรมาหา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบไว้ข้างหูก่อนที่เขาจะได้ทักทายอีกฝ่าย ปลายสายก็พูดขึ้นมาก่อนทันที

“ลู่โจว!!! ”

ลู่โจวตกใจกับการกระทำนี้มาก เขาขยับโทรศัพท์ห่างจากหูเล็กน้อยแล้วถามกลับไปว่า “เธอจะตะโกนทำไมเนี่ย? ”

“ที่มาสก์หน้าไง!!!” เฉินยู่ซานว่าต่อ “ที่มาสก์หน้าอันนั้นมันวิเศษมากเลย มันทำมาจากอะไร?! ”

ในที่สุดลู่โจวก็เข้าใจสถานการณ์ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ใบหน้าของเขามีแววของคนที่เพิ่งเข้าใจเรื่องต่างๆ

อย่างที่คิดไว้ ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่รักสวยรักงามจริงๆ

แม้จะเป็นผู้หญิงที่รอบรู้และมีความสามารถอย่างเฉินยู่ซานก็ยังควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อเธอพบสิ่งที่สามารถทำให้หน้าตาของเธอดูดีขึ้นมาได้

เฉินยู่ซานกำลังไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น เธอเกือบจะคลั่งไปแล้ว ลู่โจวหมุนปากกาในมือแล้วพูดตอบไปว่า

“ฉันรู้สึกว่าต่อให้บอกไปว่าที่มาสก์หน้านี่ทำจากอะไร เธอก็ทำมันออกมาเองไม่ได้อยู่ดีนะ”

ปลายสายเงียบลง

เฉินยู่ซานเพิ่งรู้ตัวว่าเธอได้ถามคำถามงี่เง่าออกมาเสียแล้ว เธอหน้าแดงแล้วยิ้มเจื่อนๆ

“อ้อ…จริงด้วย ก็ถูกของนาย”

ลู่โจวยิ้มแล้วส่ายหน้า

เธอเป็นคนทำงานเก่งนะ แต่บางทีเธอก็เหมือนเด็กเล็กๆ ไม่มีผิด

หลังจากที่ได้เป็นเพื่อนกันมาหลายปี แม้ว่าเฉินยู่ซานจะมีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมามาก แต่บางครั้งลู่โจวก็รู้สึกว่าเธอไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย

“จะว่าไปแล้วกว่าเธอจะยอมใช้มันก็พักหนึ่งเลยนะ นี่ก็ผ่านมาเกินสองอาทิตย์แล้วตั้งแต่ที่ฉันให้ที่มาสก์หน้าไปคราวนั้น”

เฉินยู่ซานใช้นิ้วหมุนปอยผมเล่นไปมา ใบหน้าของเธอแสดงความเขินอาย

ไม่มีทางที่เธอจะกล้าเอาเจ้าสารสีเขียวหน้าตาแปลกๆ ไปแปะหน้าของเธอหรอก

เธอเริ่มจากการเอามันไปแปะที่คอกับแขนของเธอ หลังจากเช็กดูดีแล้วว่าเธอไม่ได้มีอาการแพ้อะไร เธอก็ค่อยๆ เอามันไปแปะบนหน้าตัวเองอย่างระมัดระวัง

จากนั้น…

เธอก็หยุดตัวเองไม่ได้เลย

เจ้าเมือกปริศนานี่เหมือนกับแปรงล่องหน มันทำความสะอาดผิวหน้าทุกตารางนิ้วและทุกรูขุมขนของเธอ และยังช่วยปลดปล่อยความเหนื่อยล้าที่เธอเก็บสั่งสมมาหลายปี

เธอใช้ผลิตภัณฑ์สกินแคร์มาก็มาก ส่วนใหญ่จะเป็นพวกของราคาแพงเกินกว่าที่คนปกติทั่วไปจะซื้อมาได้ แต่เธอไม่เคยสัมผัสประสบการณ์ความสุขจากการใช้ผลิตภัณฑ์สกินแคร์หรูๆ เลย

เมื่อเธอล้างเอาเจ้าเมือกสีเขียวเข้มที่แห้งตัวแล้วออกจากใบหน้า เธอก็รู้สึกเหมือนตัวเองได้เกิดใหม่ เหมือนเธอกลับไปเป็นเด็กสาววัยสิบแปดปีอีกครั้งหนึ่ง…

เธอตกหลุมรักความรู้สึกนี้เข้าเต็มๆ

แน่นอนว่าในฐานะของซีอีโอที่ดีแล้ว ยังมีสิ่งอื่นอีกที่ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นนอกจากเรื่องพลังวิเศษของสกินแคร์อันนี้ ซึ่งก็คือมูลค่าทางธุรกิจอันมหาศาลที่อยู่หลังที่มาสก์หน้านี้

เพียงใช้ที่มาสก์หน้านี้อย่างเดียว คนคนหนึ่งก็สามารถทำให้ผิวของตัวเองชุ่มชื่นและดูอายุน้อยกว่าปกติได้ถึงห้าปี แม้แต่คนที่มีตรรกะดีแบบเธอก็ยังควบคุมตัวเองไม่ได้และตกหลุมรักที่มาสก์หน้านี้ ไม่มีผู้หญิงคนไหนบนโลกที่จะสามารถต้านทานเวทมนตร์นี้ได้

นี่มันเหมือนกับแมวติดแคทนิป[1]ไม่มีผิด

“ตอนนั้นฉันทำงานยุ่งน่ะก็เลยลืมเรื่องนี้ไป ไม่ได้ใช้มันเลย…แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นซะหน่อย! นายรู้ไหมว่าที่มาสก์หน้านี่หมายความว่าอะไร? ฉันไม่ได้พูดเวอร์นะ ถ้าเกิดพวกเราตั้งบริษัทย่อยเพื่อผลิตที่มาสก์หน้านี่ล่ะก็ มันจะเป็นสิ่งที่ทำกำไรมากที่สุดเลยนะ! ”

เมื่อได้ยินว่าเฉินยู่ซานตื่นเต้นมากแค่ไหน ลู่โจวก็อดทำลายความฝันเธอไม่ได้

“ลืมเรื่องนั้นไปได้เลย ผมยังไม่วางแผนจะเอามันไปเข้าตลาดในเร็วๆ นี้หรอก”

เฉินยู่ซานถึงกับอึ้ง เธอถามขึ้นมาว่า “ทำไมล่ะ? ”

“…ก่อนหน้านี้ฉันยังไม่ได้บอกเธอเรื่องนี้ จริงๆ แล้วน่ะนะ ที่มาสก์หน้าที่เธอใช้มีสิ่งที่เป็น…ไมโครไบโอมชนิดพิเศษ ง่ายๆ เลยก็คือ มันเป็นจุลินทรีย์ธรรมชาติที่ยังไม่ได้รับการปรับแต่ง ตอนนี้ดูเหมือนว่าผลกระทบของมันต่อระบบนิเวศจะยังอยู่ในระดับที่เล็กน้อย มันไม่สามารถอยู่รอดได้นานในบรรยากาศแบบแอโรบิกก็จริง แต่เราก็ยังต้องจริงจังกับมันอยู่ดี”

ลู่โจวเว้นจังหวะนิดหน่อยแล้วพูดต่อ “จนกว่าพวกเราจะมั่นใจอย่างสมบูรณ์ว่ามันจะไม่ส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศของเรา การใช้มันในสเกลใหญ่ก็ถือว่าเป็นทางที่ไม่ฉลาดเลย”

เฉินยู่ซานถาม “แล้วถ้าเป็นสเกลเล็กล่ะ?”

ลู่โจวอธิบาย “ความเสี่ยงจะอยู่ในระดับควบคุมได้ เพราะพวกเราพบว่าคลอรีนในน้ำประปาจะถูกคีโตนสังเคราะห์ภายในเซลล์ของจุลินทรีย์นี้ดูดซับผ่านการสลายอาหาร นี่จะช่วยเร่งให้จุลินทรีย์ตาย ถ้าความเร็วในการสืบพันธุ์ของจุลินทรีย์อยู่ในระดับสม่ำเสมอ พวกมันก็จะหายไปจากท่อระบายน้ำในระยะเวลาสามวันเป็นอย่างมาก”

“อ้อ เข้าใจแล้ว…”

ลู่โจวพยายามจะพูดให้เฉินยู่ซานรู้สึกดีขึ้น

“ไม่ต้องห่วงนะ ถึงตอนนี้มันจะยังนำไปขายไม่ได้ชั่วคราว แต่ถ้าเธออยากได้ก็มาที่ห้องแล็บแล้วเอาไปใช้บ้างก็ได้ หลังจากผ่านไปสักปีสองปีพอพวกเรามั่นใจว่าทุกอย่างปลอดภัยแล้ว พวกเราค่อยเริ่มขายมันก็ได้”

“ก็ฟังดูดีนะ…แต่ฉันก็ยังอยากได้ที่มาสก์หน้าที่นายทำมาอยู่ดี”

“ฉันไม่ทำที่มาสก์หน้าอะไรทั้งนั้น…” ลู่โจวยิ้มแล้วบอกว่า “อย่าปล่อยข่าวลือนี้ออกไปนะ…”

เฉินยู่ซานยิ้มแล้วตอบว่า “โอเคก็ได้ รู้แล้ว ถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้ พวกเขาก็จะพูดว่า…ว้าว นักวิทยาศาสตร์ผู้โด่งดังชอบสกินแคร์ด้วยแหละ…จากนั้นภาพลักษณ์ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาเอาการของนายก็จะพังทลาย ถูกไหมล่ะ?”

ลู่โจวยิ้มแล้วกล่าวว่า

“เธอรู้จักฉันดีเกินไปจริงๆ ”

“เหอะ! ”

เฉินยู่ซานกลอกตา เธอมองตัวเองทั้งจากบนพื้นและหน้าต่างตรงเพดานแล้วก็ยิ้มมุมปากออกมา ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกแปลกๆ

แทบจะเหมือนกับว่าภาพสะท้อนในกระจกของเธอไม่ใช่ตัวเธอจริงๆ เลย

เธอไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้ว่าอะไรดี

มันรู้สึก…ผ่อนคลายจริงๆ …

เธอเปลี่ยนไปถือโทรศัพท์ด้วยมืออีกข้างแล้วกระแอมขึ้นมา แล้วเธอก็พูดด้วยเสียงของผู้เชี่ยวชาญว่า “จะว่าไปแล้วนะ มีเรื่องที่ฉันต้องบอกนายอยู่ แต่นายเอาแต่พูดขัดตลอดเลย ฉันก็เลยเกือบลืมเล่าไป”

นี่ฉันพูดขัดเธอเหรอ?

แต่ลู่โจวก็ไม่ได้อยากจะเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงอะไรกับเธอ เขาก็เลยถามตรงประเด็นว่า

“อ่าฮะ เรื่องอะไรเหรอ?”

“ประธานซุนเฟิงอยากจะนัดเจอกับนายเพื่อคุยเรื่องโดรนโลจิสติกส์น่ะ นายสนใจไหม? ถ้าไม่สนเดี๋ยวฉันจะได้บอกปฏิเสธไปให้ แต่ถ้านายสน…บอกมาเลยว่านายว่างช่วงไหน?”

…………………………

[1] มีอีกชื่อหนึ่งว่า กัญชาแมว