ชมิดช์เป็นแค่วิศวกรน้ำมันและบ่อแก๊สทั่วไปที่ถูกส่งมาที่โมกาดิชชู เนื่องจากการตกลงพัฒนาน้ำมันและแก๊สสามหมื่นล้านระหว่างเอ็กซอนโมบิลและทางการของโซมาเลีย

ถึงเขาได้เตรียมตัวก่อนมาที่นี่ ระดับความยากจนที่นี่มากเกินกว่าที่เขาคาดหวังไว้

เมื่อเขาเห็นนิตยสารท่องเที่ยวก่อนสงครามกลางเมือง สถานที่แห่งนี้ถูกเรียกว่าเป็นไข่มุกแห่งมหาสมุทรอินเดีย

แต่ตอนนี้อาคารประวัติศาสตร์มีผนังผุพังและมีรอยกระสุนเห็นได้อย่างชัดเจน ถนนเกือบทุกสายได้รับความเสียหาย มันแทบไม่มีความเขียวชอุ่มในเมืองแห่งนี้ แต่กลับมีทรายอยู่ทุกที่

มันไม่ใช่สภาพแวดล้อมที่ถูกตำหนิ

เนื่องจากวัฒนธรรมท้องถิ่น ไม่มีบาร์เลยที่นี่ การดื่มสังสรรค์จะถูกลงโทษโดยการโบย

แม้ว่าผู้บริหารของพวกเขาพยายามช่วยให้มีอภิสิทธิ์ในการดื่มโดยไม่ถูกโบยตี สิทธิพิเศษนี้มีจำกัดแค่ภายในหอพักพนักงาน ความหลากหลายและปริมาณเสบียงมีอย่างจำกัด ทำให้การมีเวลาดีๆ เป็นเรื่องยาก

สำหรับพนักงานที่ประจำการที่นี่ ความบันเทิงเดียวที่มีคือการซื้อหนังสือพิมพ์ฉบับล่าสุดมาอ่าน หรือนั่งเล่นที่ร้านกาแฟใกล้กับพื้นที่บริษัท แล้วสัมผัสกับอากาศเย็นและกาแฟที่ชาวบ้านไม่สามารถเอื้อมถึงได้ พวกเขาใช้เวลาช่วงบ่ายนั่งดื่มกาแฟสกัดพิเศษ

มันไม่สำคัญว่าหนังสือพิมพ์เป็นอะไร

ไม่ว่าจะเป็น BBC หรือเพลย์บอย ตราบใดที่มันมีตัวอักษรหรือรูปภาพมันก็เพียงพอแล้ว ชีวิตที่นี่น่าเบื่อเกินไปมาก

ชมิดช์มาร้านกาแฟตามปกติ เขาสั่งกาแฟเอธิโอเปียที่อยากนั่งจิบยามบ่ายและนั่งในที่ปลอดภัยซึ่งห่างจากหน้าต่าง

เขากำลังจะเริ่มอ่านหนังสือพิมพ์ฆ่าเวลา แต่อยู่ดีๆ เขารู้สึกอึ้ง

[ชัยชนะที่เอลแวค! กองกำลังโซมาเลียชนะ!]

อะไรวะเนี่ย?!

มันเป็นตลกเมษาวันโกหกเหรอ?

ไม่มีทาง นี่ยังไม่เดือนเมษายนเลย

เมื่อชมิดช์เห็นพาดหัวหนังสือพิมพ์ ปฏิกิริยาแรกของเขาคือคิดว่ามันเป็นเรื่องผิดพลาด

เขารู้ถึงประสิทธิภาพการรบของทหารโซมาเลีย แม้ว่าจะได้รับการฝึกฝนจากหลายประเทศ สไตล์การสู้รบของพวกนี้ยังคงป่าเถื่อน พวกเขาอาจจะพกมีดพร้าแทนปืนไรเฟิล

ในทางกลับกัน ศัตรูที่พวกเขาพบเจอเป็นโจรสลัดที่สร้างความปวดหัวให้รัฐบาลทั่วโลก ปีศาจพวกนี้ซุ่มอยู่ในโลกมานานกว่าสิบปีแล้ว

ถึงแม้ว่าอเมริกาจะส่งเครื่องบินรบมา 10 ลำ พวกเขาก็ไม่อาจกำจัดศัตรูได้ราบคาบ แล้วกองกำลังโซมาเลียเองยังมีรถถังแค่ไม่กี่คัน

เขารู้สึกเหลือเชื่อ เขาอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ ภาพที่หนังสือพิมพ์ดึงดูดสายตาของเขาทันที

ในทางเทคนิคมันเป็นรูปภาพสี่รูป

สองรูปนั้นคือ ‘โลงดำ’ ที่ห้อยร่มชูชีพ ซึ่งน่าจะถูกถ่ายโดยอุปกรณ์ถ่ายรูปทางไกลระดับสูง

อีกสองรูปเป็นภาพถ่ายระยะไกลของโดรนที่บินออกจากโลงดำ และควันจากโกดังเก็บอาวุธที่ถูกทำลาย

วินาทีที่ชมิดช์เห็นอุปกรณ์นี้ เขามั่นใจว่าทางการโซมาลีต้องได้รับความช่วยเหลือจากต่างชาติ

คนส่วนใหญ่ในแอฟริกาตะวันออกไม่เคยเห็นโดรนมาก่อน แม้แต่กองทัพอเมริกาก็ไม่เคยใช้งานอุปกรณ์ที่ปราศจากคนขับไฮเทคขนาดนี้ในสเกลใหญ่

เมื่อเขารีบอ่านต่อไป เขาได้พบคำตอบในที่สุด

“ด้วยการช่วยเหลือจากจีน ทหารโซมาเลียได้ทำการโจมตีครั้งใหญ่ที่สุดในปีนี้ที่พื้นที่เอลแวคซึ่งมีกลุ่มนักสู้ยึดครองอยู่ ระเบิดหลายร้อยลูกถูกทิ้งลงสนามรบ ทำลายคลังกระสุนไปจำนวนมาก”

“นักข่าวของเราได้รับเรื่องมาว่าโดรนขนาดเล็กถูกควบคุมโดย AI และพวกมันได้จำแนกตัวตนของกลุ่มทหารได้ก่อนทำการโจมตี โดรนพวกนี้คล้ายกับโดรนขนส่งโลจิสติกส์ มันยังไม่ชัดเจนว่าพวกมันมาจากบริษัทเดียวกันหรือไม่…

จนถึงตอนนี้สนามรบได้เปลี่ยนจากพื้นที่เปิดเป็นท้องถนน มีหัวหน้ากองรบหลายคนถูกฆ่า จากคำพูดของโฆษกรัฐบาลโซมาเลีย กองกำลังติดอาวุธที่อยู่ในพื้นที่นี้ไม่สามารถรักษาการควบคุมพื้นที่ได้ และกองทัพโซมาเลียกำลังทวงคืนหมู่บ้านและเมืองที่ถูกกลุ่มนักรบยึดไป ความวุ่นวายนี้น่าจะดำเนินต่อไปถึงช่วงท้ายปี เราขอเตือนให้พนักงานต่างชาติที่ทำงานในพื้นที่ท้องถิ่นให้ความใส่ใจกับการเดินทางอย่างปลอดภัย”

นอกจากนี้นักข่าวของเราได้ปรึกษากับฐานทัพอเมริกาในเอธิโอเปียและสอบถามเรื่องการจู่โจมทางอากาศ แต่บุคคลที่รับผิดชอบฐานทัพไม่ได้เปิดเผยประเภทของอากาศยานที่เกี่ยวข้องกับการจู่โจมทางอากาศหรือแหล่งที่มาของการโจมตีครั้งนี้ พวกเขาปฏิเสธที่จะเผยข้อมูลเพิ่มเติม…

“พระเจ้าช่วย”

คนอเมริกันกำลังช่วยจีนเก็บมันเป็นความลับงั้นเหรอ?

หมูกำลังบินอยู่เหรอ?

ชมิดช์ไม่คิดจะเชื่อว่ากองกำลังอเมริกาพวกนั้นจะเก็บความลับเรื่องอาวุธที่ปล่อยการจู่โจมทางอากาศเพื่อคนจีน ถ้าพวกเขารู้ พวกเขาจะบอกให้ทั้งโลกทราบ

ดังนั้นมันมีแค่ความเป็นไปได้เดียว…

ซึ่งนั้นคือจนถึงตอนนี้พวกเขาไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าฝ่ายไหนเริ่มการจู่โจมทางอากาศและมันมาจากที่ไหน

สีหน้าของเขาค่อยๆ เปลี่ยนจากคลางแคลงใจเป็นเหลือเชื่อ เขาได้ยินเสียงพนักงานต่างชาติคนอื่นคุยกันจากข้างหลังเขา

พวกนั้นพูดเรื่องเดียวกันโดยบังเอิญ

“คุณได้อ่านข่าวเมื่อวานไหม? ทหารของโซมาเลียชนะจริงๆ เหรอ?!”

“ใช่น่ะสิ! ทุกคนพูดเรื่องนี้กันในทวิตเตอร์! พวกเขาบอกว่าจีนใช้อาวุธลับสักอย่าง ผมได้ยินมาจากบอดี้การ์ดที่นี่ว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาที่อยู่ในการรบครั้งนี้บอกว่าพวกเขาเตรียมตัวสู้กับพวกกองรบจนตัวตาย แต่ก่อนที่จะได้ลงมือทำอะไร กองรบพวกนี้ตายกันหมดแล้ว”

ชายที่มีเคราพูดด้วยท่าทีใหญ่โตราวกับว่าเขาไปรบมาเสียเอง

“พวกนายคงไม่อยากเห็นภาพที่เกิดขึ้น…มันเหมือนนรกบนดิน”

“คุณคิดว่าอาวุธลับน่าจะเป็นอะไร?”

“ไม่รู้สิ แต่ทุกคนบอกว่ามันเป็นอาวุธวงโคจร…เครื่องบินเจ็ทหรือเครื่องบินทิ้งระเบิดไม่สามารถบินสูงได้ขนาดนี้ และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบซ่อนจากเรดาร์ฐานทัพอเมริกาได้!”

ชมิดช์ได้ยินการพูดคุยจากพนักงานต่างชาติหลายครั้งที่อยู่ด้านหลังเขา เขานิ่งเงียบ และใช้เวลาสักพักก่อนที่จะพูดขึ้น

“บ้าไปแล้ว…”

อาวุธวงโคจร?

หลีกเลี่ยงเรดาร์อเมริกาไปได้หมดเลย?

ตลกสิ้นดี!

รัฐบาลโซมาเลียอาจจะได้รับการช่วยเหลือจากเอเลี่ยนเสียด้วยซ้ำ!

หลังจากพลิกอ่านหนังสือพิมพ์ในมือ ชมิดช์เห็นว่ามันเริ่มสายแล้ว เขาดื่มกาแฟหยดสุดท้ายในแก้วแล้วโยนทิปให้บริกร และเขาลุกขึ้นจากที่นั่ง

มีเสียงโห่ร้องดีใจและเสียงเชียร์เต็มท้องถนนไปหมด ชาวบ้านรวมตัวกันเป็นกลุ่ม แล้วเฉลิมฉลองกันและต้อนรับบางอย่าง

สำหรับเมืองซังกะตาย ภาพตอนนี้ดูเหนือจริง

แม้ว่าชมิดช์สงสัยว่าพวกนี้กำลังเฉลิมฉลองอะไร เขาก็ไม่กล้าถามคนท้องถิ่น สีผิวของเขาแตกต่างเกินไปและเขาอาจตกเป็นเป้าของคนท้องถิ่น…

ในช่วงไม่กี่วันต่อมามีเรื่องแปลกเกิดขึ้นต่อกันเรื่อยๆ

เรื่องแรก บริษัทก่อสร้างจีนย้ายมาอยู่ด้านข้าง และมีบริษัทน้ำมันและบริษัทค้าขายส่งออกนำเข้าตามมา…

ต่อมามีคนจีนปรากฏตัวมากขึ้น แล้วยังมีซูเปอร์มาร์เก็ต ร้านเสื้อผ้า และบาร์ที่ค่อยๆ เปิดขึ้น

ใช่แล้ว บาร์

สิ่งนี้ทำให้ชมิดช์อิจฉามาก

ผู้บริหารของพวกเขาพยายามติดสินบนเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น เพื่อลองดูว่าพวกเขาสามารถเปิดบาร์อเมริกันเพื่อให้ความบันเทิงกับพนักงานได้หรือไม่ พวกเจ้าหน้าที่ตกลงและมาเก็บสินบนไป แต่เมื่อพวกเขาพร้อมเปิดบาร์ ทางเจ้าหน้าที่กลับลำที่เคยตกลงกันไว้

เขาไม่รู้ว่าคนจีนสามารถติดสินบนเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นได้อย่างไร

แต่ก็น่าสนใจที่พนักงานจีนนั้นไม่ได้สนใจในบาร์ ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นพนักงานอเมริกันและยุโรปที่ทำเชลล์และเอ็กซอนโมบิล

ซึ่งหนึ่งในนี้มีชมิดช์รวมอยู่ด้วย

เขาก็แค่อยากจะเมา

แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นซึ่งทำให้เขาขุ่นเคืองใจ วันหนึ่งเขาบังเอิญพบว่าเครื่องดื่มที่คนจีนขายให้พวกเขามีราคามากเป็นสองเท่าเมื่อเทียบกับราคาที่ขายให้คนจีน

เมื่อเขาถามบาร์เทนเดอร์ เขาได้รับคำตอบเดียวว่า ‘อัตราแลกเปลี่ยนต่างกัน’ ไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติมอีก

นี่มันเป็นการหลอกลวงชัดๆ!

ถึงแม้ว่าชมิดช์โกรธเกรี้ยว เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ในท้ายที่สุดมันก็เป็นบาร์แห่งเดียวในเมืองนี้

ต้องขอบคุณพวกคนจีน อย่างน้อยเขาก็มีความบันเทิงในชีวิตแล้ว เขาไม่ต้องดื่มกาแฟแล้วอ่านหนังสือพิมพ์เหมือนคนแก่

ในสัปดาห์ต่อมาสถานการณ์น่าสนใจมากยิ่งขึ้น

มีคนจีนปรากฏขึ้นตามท้องถนนมากขึ้น ตอนนี้ก็มีไชน่าทาวน์ผุดขึ้นมาแล้ว

เมื่อเวลาผ่านไป ชมิดช์ได้ยินมาจากพนักงานบริษัทน้ำมันอังกฤษว่าบริษัทก่อสร้างจีนเตรียมส่งทีมวิศวกรมาที่พื้นที่แอลแวคเพื่อสร้างเมืองที่ทหารโซมาเลียยึดมาขึ้นมาอีกครั้ง

ชมิดช์มั่นใจว่าทางการโซมาเลียต้องได้ทำข้อตกลงกับชาวจีนและส่งงานก่อสร้างใหม่ไปที่จีน

แต่มีเรื่องหนึ่งที่ชมิดช์ไม่เข้าใจ…

ในเอลแวคมีอะไรที่มีค่า?

มันไม่มีอะไรนอกจากตะบองเพชรและอูฐ

แล้วก็การรักษาโซมาเลียให้เป็นประเทศด้อยพัฒนานั่นหมายความว่าโลกจะมีที่สำหรับการขายอุปกรณ์การทหารที่ไม่ต้องการ

เมื่อวานในระหว่างที่เขาดื่มที่บาร์ เขาได้ยินมาว่านักค้าอาวุธที่คุ้นหน้าบ่นว่าคนงานก่อสร้างจีนได้แย่งงานไป และล็อคฮีด มาร์ตินได้ลดค่าตอบแทน ตอนนี้พวกเขาต้องทิ้ง

‘ตลาด’ ที่พัฒนา และย้ายไปพื้นที่แอฟริกากลางที่อันตรายมากกว่า

สายตาของพวกเขาประกายความตื่นเต้นออกมา เหมือนนักสำรวจศตวรรษที่16

ดูเหมือนว่าในแอฟริกากลางจะมีปัญหาวิกฤตอาหาร รวมไปถึงการสู้รบระหว่างชนเผ่าและขุนศึก

ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ ‘ร่ำรวย’ เหมือนโจรสลัดในโซมาเลีย มันยังมีเหมืองเพชร เหมืองทอง และเหมือนน้ำมันที่ยังไม่ถูกแตะต้อง ทุกตารางนิ้วของแดนนี้เต็มไปด้วยกลิ่นเงิน

ก่อนที่จีนสามารถเปิดตลาดที่นี่ได้ พวกเขาสามารถฉวยโอกาสจากความวุ่นวายที่นี่ได้แล้วหาเงินหาทอง

หลังจากดื่มไปสักพักคนค้าอาวุธผล็อยหลับไป

ชมิดช์ไม่อยากกวนความฝันของเขา เขาดื่มและคิดถึงปัญหาของตัวเอง

มีเรื่องที่ทำให้เขาปวดหัวมากขึ้นเรื่อยๆ

เขารู้สึกอย่างผิวเผินว่ามีเรื่องใหญ่กำลังจะมา

เขาไม่สามารถบรรยายความรู้สึกนี้ได้ เขาแค่รู้สึกว่าความเปลี่ยนแปลงนี้ดูเหมือนว่าเริ่มมานานแล้ว และมันเพิ่งปรากฏขึ้นมาให้เห็น

ยกตัวอย่างเช่น การที่มานั่งดื่มที่นี่ได้

หรืออีกตัวอย่างหนึ่ง การที่สามารถอยู่นอกหอพักได้ถึงสี่ทุ่ม…ทหารและตำรวจท้องถิ่นถูกประจำการที่นี่เพื่อปกป้องชาวจีน ในอดีตพวกเขาจะเจอโจรปล้นเป็นครั้งคราว แต่ตอนนี้แทบไม่มีคนท้องถิ่นแถวนี้เลย

แต่สิ่งนี้สมเหตุสมผล

ท้ายที่สุดแล้วสำหรับคนตัวเล็กอย่างเขา มันมีหลายอย่างสิ่งที่ถูกทิ้งไว้ซึ่งเขาไม่รู้เรื่อง…